Σκεπτόμουν, παραμονή Πρωτοχρονιάς πως όταν κάτι αφήνω πίσω μου,
κάτι άλλο πάω να συναντήσω. Ο ένας χρόνος μας αφήνει (μας άφησε…), ο άλλος μας
έρχεται (ήρθε…). Αυτοί ορίζουν τη μονόδρομη πορεία τους. Σε κάθε αντίο, πάντα
θα κρύβεται ένα σιωπηλό «καλώς ήρθες». Λίγο ο αμήχανος αποχωρισμός, λίγο
η προσμονή, λίγο το «πάει τελείωσε», ελαφρώς με
μελαγχολούν. Οι αποχωρισμοί, ως συνήθως, σέρνουν μια θλίψη. Εκτιμώ, βέβαια, τα όσα έζησα και συγχρόνως
ανυπομονώ για το τι θα ακολουθήσει. Ωστόσο, όλα, δόξα τω Θεώ, πήγαν καλά και… τα καλύτερα, ελπίζω πως θα ’ρθουν!
Φεύγει, λοιπόν, ο χρόνος
κι αναρωτιέμαι μέσα μου: μπορεί να φεύγει έτσι; Χωρίς να τον αποχαιρετήσω μ’
ένα γενικό… συγύρισμα έστω; Έχουν μαζευτεί κάμποσα. Αδράχνω το νήμα του νέου χρόνου που σκοπό έχει να μας πάει μακριά
και νομίζω ότι θα πρέπει να τον απαλλάξω από περιττές αποσκευές. Σα να τον
ακούω. Τι με θωρείς; Βρες κάτι να πετάξεις επιτέλους. Δώσε μου χώρο.
Η αλήθεια είναι ότι
έχουν μαζευτεί αρκετά. Από πού ν’ αρχίσω… Δεν είναι μόνο μια στοίβα βιβλία που
περιμένουν να τα διαβάσω, είναι κι άλλα εσωτερικά. Είναι ένα σωρό σκέψεις και σχέδια επί χάρτου που αδιάκοπα γεννιούνται
και ολοένα πνίγονται. Έγνοιες του νου που
κάποιες πέφτουν στη βροχή, μουσκεύουν και γίνονται σταγόνες. Και κάτι άλλες γίνονται σκιές. Είναι οι σκιές των
συναισθημάτων που δεν πετάγονται ποτέ. Αυτές ριζώνουν όπως τα δέντρα.
Είναι και κάτι χαρές.
Ένα σωρό χαρές - μικροχαρές. Σ’ αυτές εναποθέτω τις ελπίδες μου. Αυτές θα έχω
να κερνάω τις αμήχανες στιγμές μου. Αυτές θα επισκιάζουν τις λύπες. Είναι και κάτι
στιγμές! Στιγμές να δεις, που χαίρεσαι όταν
τις προσμένεις, ταλαιπωρείσαι όταν τις ζεις, νοσταλγείς όταν τις θυμάσαι. Και σχέδια. Και αποφάσεις. Κι αμφιβολίες. Κι αδυναμίες. Και άγχη. Και απολογισμοί.
Και υπολογισμοί. Και εκνευρισμοί. Δεν βγάζω άκρη… Όλα θα πρέπει να τα βάλω σε
μια σειρά. Να ξαναβρώ, επιτέλους, τις ισορροπίες μου.
Νομίζω
ότι φλυαρώ και πολύ φοβάμαι πως θα μου λείψουν πάλι οι απλές λέξεις που
χρειάζονται για να γράψω και να τελειώσω εδώ τον επίλογο, να… «κουμπώσει»,
που λένε, το κείμενο. Και πάνω στην απελπισία μου, να σου ο αιφνιδιασμός του μη
αναμενόμενου: η ψυχή μου! Κάτι μου ψιθυρίζει, κάτι σαν ικεσία, να πιάσω
κουβέντα μαζί της. Τι ανάγκη έχει; Εκείνη θα
πιαστεί από δω, θα πιαστεί από κει…. Κάπου θα βρει την άκρη. Το ζήτημα είναι,
εγώ τι κάνω…
Εσύ ξάδερφε θα ακουμπήσεις σε όλα αυτά τα υπέροχα που αράδιασες παραπάνω!!!! Έχεις πολύ δουλειά μπροστά σου!!! Καλή χρονιά, όμορφη, φωτεινή και δημιουργική!!!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΝαι, Γιώργη, κάθε που ο ένας χρόνος αφήνει τη θέση του στον άλλο, έτσι κι εγώ «συγυρίζω», όσο γίνεται και μπορώ, για να υποπέσω και πάλι στα ίδια και στα ίδια… δουλειά να έχουμε, ξάδερφε. Όλα τα καλά εύχομαι κι εγώ για σένα!
ΔιαγραφήΑγαπητέ Φίλε θέλω να σου πω ότι το κείμενό σου-εξομολόγηση στιγμών και ψυχής, με συγκίνησε βαθύτατα. Θα τολμούσα μάλιστα να πω ότι, χωρίς να το ξέρεις ή να το θέλεις, μέσα από αυτές σου τις σκέψεις, απελευθέρωσες και ανάλογες αναζητήσεις πολλών συνανθρώπων σου, ενός εξ αυτών και εμού.
ΑπάντησηΔιαγραφήΝα σου ευχηθώ ολόψυχα καλή χρονιά.
Καλέ μου Γιάννη, αν όντως, με τα όσα δικά μου γράφω, μπορώ να «απελευθερώνω αναζητήσεις» και άλλων, θέλω να σου επιβεβαιώσω ότι αυτό με τιμά. Τέλος πάντων, αν αυτό μας βοηθάει να «ξεφορτώνουμε», ας το κάνουμε… κακό δεν είναι.
ΔιαγραφήΑνταποδίδω και επαυξάνω τις ευχές σου Γιάννη και σου εύχομαι ό,τι καλύτερο για τη χρόνιά τούτη!
Καλή και ευλογημένη χρονιά Στράτο.
ΑπάντησηΔιαγραφήΣτην αρχή του νέου χρόνου όλοι έχουμε ανάγκη την επανεκκίνηση. Να τακτοποιήσουμε τα παλιά και να βάλουμε πλώρη για καινούργια. Αυτό το συγύρισμα που λες κι εσύ. Το κάνω κι εγώ αυτόν τον καιρό.
Εύχομαι η νέα χρονιά σου να είναι γεμάτη στιγμές, χαρές και ευκαιρίες!
Σε φιλώ!
Καλή Χρονιά, αγαπητή μου Αριστέα, με όλα τα καλά που μπορεί να μας χαρίσει. Καλό είναι, και το πιστεύω, να κάνουμε, κάθε φορά, μια επανεκκίνηση. Μακάρι να γινόταν και τόσο εύκολα όπως στον υπολογιστή μας μ’ ένα κλικ μονάχα.
ΔιαγραφήΝα ‘σαι καλά, φίλη μου και πάντα να δημιουργείς αυτά τα ωραία που σκαρφίζεσαι και παρακινείς τόσους φίλους!
H ψυχή πάει μπροστά το σώμα ακολουθεί και οι δυο μαζί υποδέχοντε τον καινούργιο χρόνο ενωμένοι υποσχόμενου να πργματοποιήσουν τις υποσχέσεις των, αυτές που δόθηκαν
ΑπάντησηΔιαγραφήανμεταξύ τος.
Χαράς Ευαγγέλια ο βίος ανθόσπαρτος.
Η ψυχή πάει μπροστά συνεπαίρνει και το αίσθημα, την καρδιά την σκέψει, όλα αυτά περιμένουν το σώμα να συμφωνήσει για να μπουν στον ξέφρερνο χορό του καινούργιου χρόνου.
Το σώμα αδυνατεί να αντεπεξέλθει οι άλλοι το κοιτούν περιμένοντας το σινιάλο εμπρός κι εγώ μαζί σας, σινιάλο που δεν έρχεται...
Όπως και νάναι, όπως και νάρθει σας εύχομαι καλή χρονιά...
Γαβριήλ
Όσο υπάρχει η ψυχή σου, Γάβο, μη κάνεις πίσω! Εσύ μ’ αυτή και τη μεγάλη καρδιά σου τα κουμαντάρεις. Βάλε ρότα για μόνο μπροστά. Τι στο καλό… βετεράνος ναυτικός είσαι.
ΔιαγραφήΚαλή Χρονιά!
Στρατή μου ευτυχισμένη χρονιά να έχεις!
ΑπάντησηΔιαγραφήΌσο για το συγύρισμα, νομίζω πως έχουμε πια την εμπειρία και την ωριμότητα να ξαλαφρώνουμε απ' όσα μας βαραίνουν. Και να ιεραρχούμε με άλλη κλίμακα τη ζωή μας.
Καλό σου βράδυ.
Σου εύχομαι κι από εδώ, Μαρία μου Καλή Χρονιά, με υγεία και καλή διάθεση! Όλα τα υπόλοιπα θα ακολουθήσουν. Και το «συγύρισμα» κι όσα έχουμε βάλει σκοπό να κάνουμε στη διαδρομή μας.
ΑπάντησηΔιαγραφήΣε χαιρετώ με όλο το σεβασμό μου στην προσωπικότητά σου και την αγάπη μου στη φιλία σου που αξιώθηκα.