Κι αφού επέστρεψες
επιμένεις να μένεις ακόμη εκεί. Μπαινοβγαίνεις
στο αχανές της ψυχής και της σκέψης σου
θέλοντας να τα φέρεις όλα πίσω. Κι ευθύς ξεχύνονται μπροστά σου... Όλα! Ίδια κι απαράλλαχτα.
Αφουγκράζεσαι όχι μόνο ήχους θαλασσινούς, πανσέληνους και ηλιοβασιλέματα, αλλά
κι ανθρώπινα αγγίγματα και καρδιοχτύπια. Οι αγαπημένοι δεν
σου έλειψαν ποτέ.
Αναμοχλεύεις δυνατές αναμνήσεις και ανασύρεις ανέμελες ευτυχισμένες
στιγμές. Σ’ αρέσει η γεύση που σου αφήνουν όλα αυτά. Σε ξελογιάζουν! Ωστόσο το
βλέμμα μένει στην απορία της τάδε φωτογραφίας που νοιάστηκες, όταν εστίαζες, να
περισώσεις τον αιφνιδιασμό του μη αναμενόμενου. Το «εμβόλιμο» πρόσκαιρο που θα συμπλήρωνε
την ιστορία στην «αιωνιότητα της στιγμής».
Αυτό που κάνει τη
διαφορά είναι να ζεις και μετά να καταγράφεις –έστω και μια φορά στο τόσο– στιγμές
που θα ’χεις να θυμάσαι. Αρκεί μια εικόνα και διάθεση νοσταλγική και το μυαλό ν’
απλώνεται πιο πέρα…
Η σκέψη, βλέπεις, ενώνει
ό,τι χωρίζει η απόσταση. Και οι φωτογραφίες το ίδιο.
Καλώς επανήλθες, και καλό φθινόπωρο, πάντα με ωραίες σκέψεις και εικόνες...
ΑπάντησηΔιαγραφήΕυχαριστώ κ. Παπαγιάννη και αντεύχομαι καλό φθινόπωρο και καλή συνέχεια σε ό,τι κάνετε!
ΔιαγραφήΚαλώς ήρθες Στράτο και καλό φθινόπωρο να έχεις !!
ΑπάντησηΔιαγραφήΕίμαι βεβαία ότι η ψυχή σου εγκλωβισμένη στο αγαπημένο σου νησί κατέγραψε και κρατεί στο σεντούκι της πολύτιμες αναμνήσεις !!
Με την αγάπη μου
Καλώς σε βρίσκω, καλή μου ΜαριΝικόλ, αυτό παθαίνουμε κάθε φορά που επισκεπτόμαστε τους γενέθλιους τόπους μας και εμπλουτίζουμε το "σεντούκι" όπως λες.
ΔιαγραφήΕυχαριστώ και μπορώ να υποθέσω ότι κι εσύ θα πέρασες κάποιες μέρες στα δικά σου μέρη.
Καλή ταξινόμηση λοιπόν στα συναισθήματα, στις φωτογραφίες και στις νοσταλγικές στιγμές που συνόδευαν το καλοκαίρι σου. Στρατή καλώς μας ήρθες στο άστυ, εύχομαι το φθινόπωρο να σου φέρει ομορφιές και "καλοκαιρίες"!...
ΑπάντησηΔιαγραφήΝαι, Μαρία μου, μια απ' τα ίδια κάθε φορά και ευτυχώς μας αφήνουν, όλα αυτά, μια γλυκιά, θα έλεγα γεύση νοσταλγίας.
ΔιαγραφήΣ' ευχαριστώ και μακάρι η ευχή σου να γίνει πραγματικότητα. Τις χρειαζόμαστε τις "φθινοπωρινές καλοκαιρίες".
Να 'σαι καλά!
Δεν γονατίζει το καλοκαίρι της καρδιάς μας Στράτο μου
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλές αναπολήσεις....
Έτσι ακριβώς είναι, Ελένη μου, και... δεν πρέπει να το επιτρέπουμε να "γονατίζει"...
ΔιαγραφήΧίλια ευχαριστώ!
Καλώς γύρισες πάλι στην φωλιά σου φίλε μου Στράτο: συμφωνώ με την φιλοσοφία σου
ΑπάντησηΔιαγραφή(Η σκέψη, βλέπεις, ενώνει ό,τι χωρίζει η απόσταση. Και οι φωτογραφίες το ίδιο.)
Θα έλεγα και ότι η μοναξιά βρίσκει παρέα στα περασμένα, και η νοσταλγία επίσης!
Πάντα με την αγάπη μυ
Γαβριήλ
Σ’ ευχαριστώ φίλε! Να ‘σαι καλά!
ΔιαγραφήΒλέπεις ότι το μυαλό μας –και σ’ αυτό μας βοηθάνε οι φωτογραφίες– επιστρέφει στα όσα έχουμε αφήσει πίσω και η ελπίδα θα προσδοκά τα μελλούμενα.
Και η δική μου φιλιά και αγάπη μαζί σου, Γαβρίλη μου!
Μα όλα αυτα τα ομορφα που περναμε Στρατο και που δεν θα θελαμε ποτε να τελειωσουν ομως τελειωνουν, δημιουργουν μια ικανοποιητικη λιστα και αποτελουν τις προσεχεις σκεψεις μας ετσι δεν ειναι; Εν τω μεταξυ βεβαια ολο και ερχονται νεες εικονες ετσι η λιστα μας παντα ανανεωνεται - να ειμαστε καλα, να περναμε οσο μπορουμε καλα και να εχουμε να θυμομαστε!
ΑπάντησηΔιαγραφήκαλο απογευμα να εχεις :)
Ακριβώς αυτό είναι, Στέλλα, και θα συμβαίνει πάντοτε. Κι άλλες εικόνες, κι άλλους προορισμούς θα προσθέτουμε στους «φακέλους» μας, θα τους επισκεπτόμαστε και θα νοσταλγούμε και ναι, θα έχουμε να θυμόμαστε!
ΔιαγραφήΚαλώς σε βρίσκω, λοιπόν, και καλό φθινόπωρο να έχουμε!
Καλέ μου φίλε Στράτο έρρωσο και χαίρε.
ΑπάντησηΔιαγραφήΤο ιλιγγιώδης φτερωπέταγτο διαστημόπλοιο της φαντασίας γίνεται η τελευταία συντροφιά μας όταν η σκληρή κι άκαρδη πραγματικότητα μας αιχμαλωτίζει και δεν μας επιτρέπει να δώσουμε ακόμα κι αυτό το στίγμα μας μ' ένα απλό γειά σου!
Είθε υγεία όχι μόνον το φθινόπωρο αλλά και πάντοτε, κι είθε το πολυτάλαντο χάρισμά σου να παραμένει διαχρονικό!...
Με την αγάπη μου,
Δημήτρης
Αγαπητέ μου φίλε Δημήτρη,
ΔιαγραφήΕσύ πάντα ρομαντικός, ευγενικός, ευαίσθητος και τρυφερός. Στα λόγια σου εναποθέτω για άλλη μια φορά το σεβασμό μου στην προσωπικότητά σου
και την αγάπη μου στη φιλία σου που αξιώθηκα.
Εύχομαι ο χρόνος να μην υπολογίζει ημερολόγια κι άλλα τινά. Μόνο τη ψυχή σου ν' αφουγκράζεται κι ό,τι εκείνη του ζητά, απλόχερα να δίνει, φίλε μου.
Να ‘σαι καλά!
Καλό φθινόπωρο φίλε, Στράτο!!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΓρηγορης
Επίσης φίλε!
ΑπάντησηΔιαγραφή