Εικόνες που συνοδεύουν στίχους του Τάκη Χατζηαναγνώστου

Γαλάζιες ώρες δειλινές, στιγμές γλυκές,

κι ακόμα νύχτες κάτ' από χρυσό φεγγάρι

κι είν' ώρες, που 'ζησαν, δικές μου, μυστικές,

οι γλάροι

Έχεις μιαν ιστορία στο πρόσωπο  

δεν μπορώ να βρω την άκρη της

ούτε να θυμηθώ την καταγωγή της

αλλ' αυτή η θάλασσα που στραφταλίζει μέσα στα μάτια σου

τα φύκια που κρέμονται απ' τα μαλλιά σου

οι παιδικές αναμνήσεις που πεταλουδίζουν στο ραγισμένο σου μέτωπο

φέρνουν μια γεύση χαμένου καλοκαιριού

κάτι από μια σπάνια περιπέτεια

που δεν έζησα

ή που θα 'θελα πολύ να ζήσω.

Χρυσή το βράδυ της σιωπής / Βάφει τη μοναξιά του δρόμου

-Να ’ξερες πόσο με λυπείς / Ναυαγισμένο-ν- όνειρό μου!

Πίσω απ' την άρρυθμη αναπνοή μου και τις λέξεις μου

και τους ήχους των

παραμονεύει η αγωνία των αναζητήσεών μου

που τις παγίδεψαν ο χρόνος,

οι ελπίδες

κι οι διαψεύσεις των.