Άρχισε να νυχτώνει πλέον, πιο γρήγορα…
Όταν πριν λίγο καιρό, τέτοια ώρα, ούτε καν
είχε βασιλέψει ο ήλιος.
Νυχτώνει και… με προβληματίζει αυτό το
άδειο που αφήνει η νύχτα.
Προσπαθώ να το ξεπεράσω με μουσικές
παρενθέσεις
από κάποια παλιά βινύλια που μ’
απόμειναν.
Τα νοσταλγώ αυτά τα κομμάτια. Μου
φέρνουν αναμνήσεις.
Ακούω λίγο από κάθε μουσική κι από κάθε
τραγούδι.
«Άστο να παίξει ολόκληρο», με προστάζει η καρδιά…
«Άστο να παίξει… να πλημυρίσει η νύχτα μουσική κι
ο μέσα κόσμος νότες»…
Τ’ ακούω κάνοντας βόλτες στις θύμησες
κι αυτό που μένει
είναι μια γλυκιά υγρασία.
Η υγρασία της νιότης
μου…
Ύστερα καταπιάνομαι με
το να ξεφυλλίζω
τσαλακωμένες σελίδες διαβασμένων βιβλίων.
Επάνω τους ξαναβλέπω, χαραγμένες με μολύβι,
ένα σωρό παρατραβηγμένες υποσημειώσεις.
Σημειώσεις επί
παντός...
Ακουμπάω τα κενά
ανάμεσα στις λέξεις
κι είναι σα ν’ ακούω
καρδιές να ψιθυρίζουν…
Δεν υπάρχει ωραιότερη συμφωνία.
Να, όμως που, έστω κι έτσι,
πέρασε η ώρα.
Τραβώ τις κουρτίνες.
Χαμηλώνω το φως και γεμίζει η κάμαρα με σιωπές κι αμήχανα αποσιωπητικά...
Τα θαυμαστικά τα ’δωσα χάρισμα σε φίλη αγαπημένη.
Τα μάτια μου κλείνουν…
το παρατράβηξα φαίνεται.
Ας κλείσουν, μήπως και
ονειρευτώ.
«Να ονειρεύεσαι...»,
μου 'λεγε ένας φίλος που με ήξερε καλά και μ' αγαπούσε.
Τι να το κάνω, όμως;
Τα όνειρά μου δεν μπόρεσαν ν’ αλλάξουν και
πολλά πράγματα…
Τα κείμενά σου Στράτο, στο χω ξαναπεί, βγάζουν πάντα μελαγχολία, τρυφερότητα,ολίγη απαισιοδοξία,ονειρο
ΑπάντησηΔιαγραφήπόληση και σε ταξιδεύουν!!!!(μπορώ να επιστρέψω κάποια χάριν του κειμένου...)
Νάσαι καλά και ΝΑ ΟΝΕΙΡΕΥΕΣΑΙ!ευχή; εντολή; όπως το παρεις,αξίζει!
Υπέροχο Στράτο χαίρομαι να σε διαβάζω την καλημέρα μου. Πασχάλης
ΑπάντησηΔιαγραφήΤραβώ τις κουρτίνες.
ΑπάντησηΔιαγραφήΧαμηλώνω το φως και γεμίζει η κάμαρα με σιωπές κι αμήχανα αποσιωπητικά...
Τα θαυμαστικά τα ’δωσα χάρισμα σε φίλη αγαπημένη.
Μπράβο φίλε μου να 'σε καλά
Τα όνειρα Στράτο μπορεί να μην αλλάζουν την πραγματικότητα, αλλά σε ειδοποιούν με την παρουσία τους για απωθημένες ανάγκες. Υπάρχει το επόμενο βήμα. Το όνειρο χρησιμεύει πολύ ως εκκίνηση για ν αλλάξεις ακόμη κι ένα μικροσκοπικό κομμάτι της εικόνας σε κάτι άλλο. Όσο κι αν μοιάζει ασήμαντο, αυτό δεν είναι καθώς μια μικρή αλλαγή φέρνει μια μεγάλη, κι η μεγαλύτερη αλλαγή είναι μια έστω και ανεπαίσθητη μετακίνηση ΜΕΣΑ ΜΑΣ!
ΑπάντησηΔιαγραφή@ Χαρά Θ,.
ΑπάντησηΔιαγραφήΔεν διαφωνώ μαζί σου, Χαρά μου. Πράγματι κάτι τέτοια βγάζουν τα γραφτά μου, φαίνεται πως είναι το αγαπημένο μου στυλ γραφής, γιατί στην πραγματικότητα και στην καθημερινότητα, άλλος είναι o Στράτος…
Κατά τα άλλα είμαι ένας αθεράπευτος νοσταλγός που κάποιες φορές στην ανείπωτη σιωπή της νύχτας, αναβαπτίζεται στον κόσμο των αναμνήσεων και των συγκινήσεων. Ίσως αυτή η εμμονή μου στο παρελθόν να είναι η φυγή μου από το σήμερα. Οπότε με εσωτερικούς διαλόγους συμπληρώνω τον μονόλογο της ζωής μου.
Όσο γι’ αυτά που θέλεις να μου επιστρέψεις θέλω να ξέρεις πως σου έχω παραχωρήσει και την επικαρπία και την ψιλή κυριότητα. Είναι δικά σου και εσύ τα ορίζεις.
Στο να ονειρεύομαι; Υπογράφω και… σ’ ευχαριστώ!
@ Πασχάλης Παπαβασιλείου Ι και ΙΙ,
ΑπάντησηΔιαγραφήΠαρακαλώ να δεχτείτε, κύριε Παπαβασιλείου, ένα μεγάλο ευχαριστώ! Τα λόγια σας μου χαρίζουν δύναμη!
Να είστε καλά!
@ Τατιάνα Καρύδη,
ΑπάντησηΔιαγραφήΔίνω πάντα σημασία στα λόγια σου, θέλω να ξέρεις Τατιάνα μου, τόσο στα σχόλια όσο και στις αναρτήσεις σου. Είναι μαθήματα! Μεγάλη υπόθεση να μαθαίνεις! Νιώθω τόσο τυχερός που σε συνάντησα. Έστω κι από δω μέσα.
Πάντως, τα φανταχτερά όνειρα όσο και τα μικρά, τα ελάχιστα… οι λεπτομέρειές των, που μπορεί να οριοθετούν, να σημαίνουν, να πονάνε, να… υποσημειώνουν, τελικά δεν αλλάζουν τίποτα κι όλα απομένουν ίδια.
Αλλά πως να σταματήσεις τούτο το μυαλό να ονειρεύεται;
καλησπερίζω την όμορφη παρέα των λέξεών σου!
ΑπάντησηΔιαγραφήΦιλιά :)
καλησπέρα και καλό μεσημέρι σε όλους
ΑπάντησηΔιαγραφή....είμαι και εγώ εδώ.. ο Παύλος
Στράτο συγχαρητήρια για τα όνειρα που είναι η ίδια η ζωή...
Η Χαρά μας θέλει να σου τα επιστρέψει
τα.. μελαγχολικά....γιατί άλλαξε πορεία!!! και όλοι μας με μία φωνή..
Χαρά θέλουμε ποίημα με καινούρια όνειρα!!!
Σχόλιο δικό μου:
Όσο και να προσπαθεί να μας στερήσει τα δικά μας όνειρα ο...Στουρνάρας και οι συν κυβερνώντες δεν θα τα καταφέρουν....θα τσακιστούν επάνω στα όμορφα όνειρα τα δικά μας για ένα καλύτερο αύριο οπωσδήποτε!!!
Τα όνειρα της νύχτα Στράτο μου, απρόσκλητοι επισκέπτες, γεμίζουν τα κενά των αναμονών της ζωής μας.
ΑπάντησηΔιαγραφήΤα άλλα που κάνουμε από μόνοι μας προσπαθούν να στριμωχτούν ανάμεσα στο "χάσιμο" και την πραγματικότητα. Ενίοτε τα καταφέρνουν και σκάνε χαμόγελα!!
Κι αυτά και τ' άλλα, καλά είναι :)
"Να ονειρεύεσαι".. έχει δίκιο ο φίλος σου
@ agrampelli,
ΑπάντησηΔιαγραφή… και τι έγραφα εγώ για σιωπές που γέμιζαν την κάμαρά μου… οι ψίθυροι από καρδιές που ένιωθα, Ντίνα μου, θα ήταν η καλησπέρα σου!
Πόσο σ’ ευχαριστώ!
@ Dimiourgia Epikinonia,
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλώς τον, τον Παύλο!
Σ’ ευχαριστώ για το πέρασμα και το σχόλιο.
Η Χαρά, να με συγχωρέσεις, δεν μου επιστρέφει μελαγχολικά όνειρα μα κάτι άλλα στα οποία της απελευθέρωσα την επικαρπία… Ξέρει εκείνη…
Όσο για τον Στουρνάρα, άστον στα δικά του, νομίζω πως δεν χωράει στα δικά μου όνειρα κι ας μου τα χαλάει με τα καμώματά του.
Να σαι καλά!
@ Γιώργος Βαρβάκης,
ΑπάντησηΔιαγραφήΞάδερφε, σωστά τα λες! Κι αυτά τα άτιμα τα κενά να μη γεμίζουν…
Συμμαζεύω κάποια πάντα με την ελπίδα πως στο τέλος θα μου χαμογελάσουν. Είναι που δεν τα ερμηνεύω και σωστά γι’ αυτό βλέπεις να ζητάω βοήθεια από τις τσαλακωμένες σελίδες με τις υποσημειώσεις μήπως και στηριχθώ σε πραγματικότητες.
Θα συνεχίσω να ονειρεύομαι, Γιώργη, θα ονειρεύομαι!
όμορφο το γραπτό μελαγχολικό όπως περιγράφηκε ως τώρα, αλλα θα μείνω στο σχόλιο που γραφεις:στην πραγματικότητα άλλος είναι ο Στρατος!
ΑπάντησηΔιαγραφήκαι θα προσθέσω:ευτυχώς, γιατι ξερεις ότι διαβάζω όλα τα γραπτα σου,ακόμα και ετεροχρονισμένα,αλλα χαιρομαι οτι τα γραπτα δείχνουν έτσι αλλα ο συγγραφέας είναι αλλιως.Τα όνειρα σίγουρα υπαρχουν μεσα μας, αρκεί να μην μένουμε σ΄αυτά!Με εκτίμηση, και ξέρεις οτι εννοώ αυτο που γραφω.
Φίλε Στράτο λες
ΑπάντησηΔιαγραφήΚατά τα άλλα είμαι ένας αθεράπευτος νοσταλγός που κάποιες φορές στην ανείπωτη σιωπή της νύχτας, αναβαπτίζεται στον κόσμο των αναμνήσεων και των συγκινήσεων. Ίσως αυτή η εμμονή μου στο παρελθόν να είναι η φυγή μου από το σήμερα. Οπότε με εσωτερικούς διαλόγους συμπληρώνω τον μονόλογο της ζωής μου.
Αγαπητέ Στράτο και ποιος δεν είναι νοσταλγός κάποιον άφατων στιγμών.
Μ’ αρέσει που ζωγραφίζεις με λέξεις όλα σου τα αισθήματα, όλο σου τον εσωτερικό κόσμο.
.
Άστο να παίξει… να πλημμυρίσει η νύχτα μουσική κι ο μέσα κόσμος νότες»…
Τ’ ακούω κάνοντας βόλτες στις θύμησες
κι αυτό που μένει είναι μια γλυκιά υγρασία.
Η υγρασία της νιότης μου…
Σε νιώθω, σε καταλαβαίνω, αισθάνομαι το πόσο θες να πλημμυρήσεις όλα τα ωραία που πέρασες και να τα μοιραστείς μαζί μας.
Μ’ αρέσει που η ποίησή σου αρχίζει με πανδαισία λέξεων.
@ Κέρινα Ποιήματα,
ΑπάντησηΔιαγραφήΌντως είναι έτσι, Βαρβάρα, άλλα τα γραφτά, άλλα ο άνθρωπος… Όπως έγραψα και στη Χαρά είναι το στυλ γραφής μου μάλλον και τα νοσταλγικά περασμένα.
Δεν έχω λόγους, φίλη μου, να αμφιβάλλω για όσα γράφεις.
Σ’ ευχαριστώ πάρα πολύ!
@ Πασχάλης Παπαβασιλείου,
ΑπάντησηΔιαγραφήΣας ευχαριστώ που τα ασήμαντα γραφτά μου τα κάνετε, με τα λόγια σας, να φαντάζουν σημαντικά! Δεν είμαι ποιητής… μακάρι να ήμουν. Απλά σε στιγμές ιδιαίτερες προσπαθώ να γεφυρώσω τα συσσωρευμένα συναισθήματά μου με την ψυχή μου και για το λόγο αυτό «κομματιάζω» τον εαυτό μου και τον «εκδίδω» με τον τρόπο μου.
Να είστε καλά!
Φίλε Στράτο γράφεις:
ΑπάντησηΔιαγραφή(Τα όνειρά μου δεν μπόρεσαν ν’ αλλάξουν και πολλά πράγματα…)
Τα όνειρα μας είναι ο άλλος ο κρυμένος εαυτός μας και είναι μόνο δικά μας, έξω όπως γράφεις κι εσύ άλλος είναι ο Στράτος, αυτό συμβαίνει σε όλους μας προπαντός στους ρομαντικούς μα και μοναχικούς χαρακτήρες, πλάθεις, μέσα σου ακούς καποιες ευτυχισμένες στιγμές, ένα τραγούδι, έναν ψίθυρο τότε που ο κόσμος ήταν όλος δικός σου, αυτά που συγκρούοντε με το παρόν...
Πάντως το να ονειρευεσαι είναι ένα προσόν, ένα χάρισμα.
χαιρετώ
Γαβριήλ
Στράτο καλησπέρα γράφω δοκιμαστικκα ναδω αν θα φύγει, το πρώτο σχόλιό μου δεν έφυγε. Αν το έφιαξε ογιός μου θα σου ξαναγράψω.
ΑπάντησηΔιαγραφή@ Δώρα Γιαννάκου-Παρίση,
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαι να λοιπόν που τα κατάφερες, Δώρα, δεν είναι δύσκολο, αρκεί να το τολμήσεις.
Οπότε θα περιμένω να υπάρξει συνέχεια.
Καλημέρα!
Eίναι πάρα πολύ όμορφο φίλε μου, να μπορείς να αναβαπτίζεσαι στη σιωπή της νύχτας. Είναι υπέροχο να αφήνεις τις αναμνήσεις να σου πουν τόσα πολλά.
ΑπάντησηΔιαγραφήΕίναι πάντα πολύ σπουδαίο να επικοινωνείς με τον κόσμο τον δικό σου.
Όπως πάντα είσαι ένας μεγάλος τεχνίτης της πέννας.
΄΄Ακουμπάω τα κενά ανάμεσα στις λέξεις
ΑπάντησηΔιαγραφήκι είναι σα ν’ ακούω καρδιές να ψιθυρίζουν…
Δεν υπάρχει ωραιότερη συμφωνία.''
Νότες ψυχής!!!
Te quiero amigo!!!
@ mareld,
ΑπάντησηΔιαγραφήΜαρελντάκι, είναι κάποιες φορές που, έστω κι έτσι, εκθέτουμε την ψυχούλα μας...
Amiga, igual te quiero!