«Είμαι πάρα πολλά για να μην είμαι τίποτα και πολύ λίγος για να είμαι κάτι»… * * * * * «Ψάχνω να βρω λέξεις… που να "αγγίζουν" κι αγγίγματα που να μιλούν»…

21 Σεπ 2010

Σας άφησα και χάθηκα…

Σας άφησα…
Χάθηκα σε μονοπάτια ατελείωτα, που υποτίθεται θα ξαλάφρωναν το μυαλό μου।
Πλανεύτηκα, εδώ κι εκεί, ψάχνοντας τον τρόπο να γαληνέψει η ψυχή μου. Κι αυτή, τι νομίζετε, τα παρατάει κάποιες φορές, κι άντε μετά να ξαναβρείς τη χαμένη διάθεσή σου. Ρίχνεις τότε ένα μαύρο «προσωρινά κλειστό» στην οθόνη, «κρατάς το στόμα σου κλειστό και δε λες τίποτα…»। Κλείνεις τα σχόλια και δεν προσμένεις τίποτα.

Μα εσείς την έγνοια σας την δείξατε। Υπήρχαν κι άλλοι τρόποι…
Μια, δυο, τρεις... αμέτρητες φορές, απλώσατε χέρι φιλικό…
Αν κάτι ξέρω να κρατάω μέσα μου εγώ, είναι η αγάπη κι αυτές οι ζεστές αγκαλιές σας!

Σκέπτομαι, τι παράξενο που ’ναι αλήθεια αυτό που συμβαίνει με όλους εμάς στο διαδίκτυο. Αφήνουμε σπίτια, πόρτες και παράθυρα ανοιχτά, μπαινοβγαίνουμε, ψηλαφίζουμε τη ζωή, ο ένας του άλλου και μαθαίνουμε το «μέσα μας», δίχως να ξέρουμε (σε πολλές περιπτώσεις) κάτι από το «έξω μας»... Παρότι, θαρρώ, είναι ανάποδο αυτό, δεν παύει να είναι μαγικό!!!
Κι αναρωτιέμαι τελικά: πως γίνεται όλο τούτο το μαγικό;
Τι 'ναι τάχα αυτό που κάνει να σμίγουν οι δρόμοι μας;
Μήπως είναι εξάρτηση;
Όχι πέστε μου…

Τελικά όλα περνάνε κι αλλάζουν…
Εμείς, όμως δεν αλλάζουμε, μάτια μου…


Μηθυμναίος

40 σχόλια:

  1. Επιτέλους Στράτο μας, το αποφάσισες... Χρειαζόμαστε την ευαισθησία σου και... μη κοκκινίζεις, σε ξέρω.
    Υπέροχο το βίντεο!

    Καλώς όρισες, φιλαράκο!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. (Κι αναρωτιέμαι τελικά: πως γίνεται όλο τούτο το μαγικό;
    Τι 'ναι τάχα αυτό που κάνει να σμίγουν οι δρόμοι μας;
    Μήπως είναι εξάρτηση;
    Όχι πέστε μου…)
    Καλωςόρισες στα παλιά σου-μας λημέρια.

    Η ζωή μας σε αυτή την τρισδιάτατη φάση της, αυτήν που μας βλέπουν,και τους βλέπουμε, μας χαϊδέυουν και τους χαϊδευουμε, μας εγγίζουν και τους εγγίζουμε, μας λείπει κάτι τι, που ψάχνουμε να το βρούμε, κάτι να γεμίζει τον ψυχικό μας κόσμο, κάτι το ιδεαλικό, κάτι έτσι ας πούμε φανταστικό από το υπερπέραν και γιατί όχι μια αδελφή ψυχή, να έχουμε κάτι τι κοινόν που να σε αγαλιάζει, και να σε ανεβάζει ένα σκαλί πιο πάνω από από τις κοινες μεμψιμοιρίες των κοινών θνητών, ίσως να είναι (το υπερπεραν) μέσω των ηλεκτρονικών μορίων της αλληλογραφίας μας.

    bienvenído
    saludos
    Gabriel

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Καλώς τονε κι ας άργησε!
    Η απουσία σου αισθητή και από δίκτυο και από το νησί.
    Καλωσόρισες φίλε!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Έμπαινα και έριχνα κάποιες κλεφτές ματιές.. Welcome back! :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Επιτέλους!
    Σου το είπα, σου το ’εγραψα, με τόσους τόνους και... τρόπους...
    Καλή ΕΠΆΝΟΔΟ! φΊΛΕ ΜΟΥ, φΊΛΕ ΜΑς.

    Τα υπόλοιπα θα τα συνεχίσουμε, σύντομα!
    Πάντα με αγάπη,
    Υιώτα
    αστοριανή,
    ΝΥ

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Φιλαράκι, να ένα αεράκι που φύσηξε σήμερα... :)

    εδώ...

    http://www.youtube.com/watch?v=puo4oxqwbJU&feature=related

    για νύχτες φωτεινές με τα φιλαράκια σου...

    καλώ άνοιξες!

    καλό βράδυ!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. Όπως το είπες Στράτο, μαγικό.

    Καλως ήρθες και αναμένουμε καλές ζεστές γραφές.

    Καλημέρα

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ!!!!!
    Ρήμαξε η γειτονιά μας...

    - Μη μου θυμώνεις μάτια μου που άργησα να φτάσω
    Μακρύς ήταν ο δρόμος μου κι' ήρθα να ξαποστάσω...

    - ΄Οχιιιιι... και γιατί να αλλάξουμε Στράτο μου; Μαγικά δεν είναι εδώ μέσα;
    Θαρρείς πως το ...φαίνεθαι ή "το απ' έξω μας" είναι ειλικρινές; Εμένα με
    τρομάζει...
    Εδώ δεν αλλάζουμε, αυτοί είμαστε και συνεχίζουμε...ναι;

    Φιλί και Γλαρένιες αγκαλιές

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. Στράτο μου, παιδευόμουνα με τα χρώματα, (δεν με υπακούει ο μπλόγγερ! θα σκάσω!) και είδα ότι άνοιξες!
    Καλώς μας ήρθες, αν και πάντα εδώ ήσουνα, με τον έναν ή άλλον τρόπο!
    Ξέρεις κάτι, Στράτο; Δεν είναι εξάρτηση. Το κατάλαβα εδώ και κάτι μήνες που έμπλεξα με το μαγαζί. Έδώ σ' αυτή τη γειτονιά, κάποια άτομα αγαπηθήκαμε σαν μια οικογένεια. Εγώ τουλάχιστον, κάθε μέρα, όπως σκέφτομαι τα παιδιά μου, τις αδελφές μου κ.λ.π. σκέφτομαι και κάποιους φίλους. Αν μπορούσα να είμαι κρεμασμένη σε ένα τηλέφωνο όλη μέρα, δεν θα με ένοιαζε ιδιαίτερα το ίντερνετ. Απλά εδώ βλέπω τις δημιουργίες τους, όπως ένα βιβλίο που μπορεί να με περιμένει για αργότερα.
    Το έχω φιλοσοφήσει πολύ το θέμα.
    Εδώ έχει να κάνει και με προβολή και με βιτρίνα. Δεν έχει και πολύ σχέση με τα πολύ βαθιά αισθήματα.
    Εγώ ξέρω πως σε σκέφτομαι σαν δικό μου άνθρωπο, θέλω να είσαι καλά και ευτυχισμένος, περνάς απ' το μυαλό μου τακτικότατα, μιλάω στους φίλους και στην οικογένεια για σένα, νιώθω πράγματα για σένα, οπότε, δεν είναι εξάρτηση, σίγουρα!
    Ναι, μπορώ να ζήσω και χωρίς ίντερνετ, αρκεί να ξέρω τηλέφωνα ανθρώπων που αγαπώ, εκτιμώ και θαυμάζω!
    Τα δικά σου τα ξέρω, άσχετα αν δεν τηλεφωνώ. Ειδικά εδώ και 6 μήνες, παραπονιούνται ακόμα και τ' αδέλφια μου και η κόρη μου!
    Νομίζουν πως τους ξέχασα. Δεν μπορούν να καταλάβουν πόσο έμπλεξα μ' αυτή τη δουλειά! Δεν καταλαβαίνω για πότε περνάει η μέρα και η νύχτα.
    Πες μου, ποιον να τηλεφωνήσω τέτοια ώρα; Όλοι κοιμούνται, εκτός από κάποιους στο Φέισμπουκ!
    Φόρα πήρα, ε;
    Τον πόνο μου είπα, η καυμένη!
    Να πω ξανά ένα μεγάλο μεγάλο "ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ" για το άρθρο σου, για τα χνάρια μου!
    Να ξέρεις πως τα χνάρια σου είναι στα χνάρια της ζωής μου και της ψυχής μου!
    Φιλιά πολλά, καλή αρχή, όσο μπορώ από δω, θα τα λέμε!
    θα τον βρούμε τον τρόπο, αρκεί να είμαστε γεροί!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  10. Καλημέρα Στράτο! Καλωσόρισες και πάλι να στολίσεις την παρέα μας.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  11. Με τα φύλλα του φθινοπώρου γύρισες στο γνωστό δρόμο του διαδικτύου που πάντα είναι ανοικτός...
    Καλώς ήρθες!

    υ.γ.{κάπως έτσι νιώθουμε όλοι...)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  12. @ Κλειώ Πάντσου,

    Είναι όμορφο, Κλειώ, να συναντάς ψυχές και να μοιράζεσαι κοινές ευαισθησίες…

    Τελικά, δεν μπορώ να μην το πω, είσαι ένα σπάνιο πλάσμα!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  13. @ pylaros,

    Γι’ αυτό άλλωστε είναι οι άνθρωποι, φίλε μου, για να σμίγουν οι δρόμοι τους, να αφουγκράζονται o ένας τον άλλο. Να «μας βλέπουν και να τους βλέπουμε, να μας χαϊδεύουν (κι εγώ, πώς να τα κουμαντάρω τόσα χάδια;…) και να τους χαϊδεύουμε»… Να αναγνωρίζονται και να πορεύονται μαζί.
    Όλοι εμείς, πίσω απ’ τις οθόνες και τα πληκτρολόγια πρέπει να θυμόμαστε το επίρρημα «μαζί» και το ρήμα «μοιράζομαι»!!!
    Τόσο απλά… Δεν είναι μαγικό;

    Σ’ ευχαριστώ!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  14. @ Κούκος,

    Τι όμορφο είναι να ξέρεις, ακριβέ μου φίλε, ότι κάποιος σε νοιάζεται, σε σκέφτεται, σε θέλει... Με συγκινείς…
    Είμαι τυχερός που μέσω διαδικτύου έχω γνωρίσει τόσο καλούς ανθρώπους... όπως ΕΣΥ!!!

    Έλειψα, είναι αλήθεια, μα πιο πολύ ξέρεις εσύ το πιο με πόνεσε...

    Σ’ ευχαριστώ μ’ ένα χαμόγελο!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  15. @ Roadartist,

    … και τελικά με βρήκες!
    Τίποτα δεν είναι τυχαίο.

    Σ’ ευχαριστώ, αρτίστα μου!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  16. @ Αστοριανή,

    Όμορφο είναι, Υιώτα, να μπορούν οι άνθρωποι να ανοίγονται. Βγάζοντας τα εσώψυχά τους γίνονται προσβάσιμοι, ανθρώπινοι δηλαδή. Έτσι όλα γίνονται πιο απλά.

    Να ‘σαι καλά!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  17. @ genna,

    Το αεράκι των «αισθήσεων και των παραισθήσεων…»

    Δροσιά σου στέλνω κι ένα όμορφο όνειρο για απόψε.

    Υποκλίνομαι και σε γλυκοφιλώ!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  18. @ katrine,

    Είναι γλυκός ο κόσμος εδώ μέσα, Κατρίν, και ας τον λένε απρόσωπο…

    Υγεία να έχουμε. Τα άλλα τα κουμαντάρουμε…

    Να ‘σαι καλά!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  19. @ ΦΥΡΔΗΝ-ΜΙΓΔΗΝ,

    Κι εγώ πώς να δεχτώ άλλης αγκαλιάς τη στοργή, Γλαρένια μου;

    Συναντιούνται άνθρωποι… κι αυτό είναι ευτυχία!

    Δεν αλλάζουμε εμείς μάτια μου… έτσι θα συνεχίσουμε…

    Φιλιά και ζεστές αγκαλιές!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  20. @ Τα χνάρια,

    Μη παιδεύεσαι και μη σκας με τα χρώματα, Κατερίνα, όλα θα τα στρώσεις.
    Άμα δεν είναι όπως τα θες / δεν έχεις λόγους κι αφορμές, / δεν κάνεις βήμα. Όσα κοστίζουν μια δραχμή / γι' άλλους κοστίζουν μια ζωή. / Δεν είναι κρίμα;. Που λέει και το τραγούδι. Εδώ κατάφερες ολόκληρη πνευματική εκδήλωση! Τα χρώματα θα φοβηθείς;

    Ο πιο σημαντικός λόγος που υπάρχουμε εδώ μέσα –και το ξέρεις- είναι η ανιδιοτελής και αμοιβαία αγάπη, αυτή δεν έχει κανένα συμφέρον να εκφραστεί πέρα από την αγνότητα των συναισθημάτων!!!

    Τα σύννεφα πάντα φεύγουν φιλενάδα, αυτή είναι η φυσική ροή των πραγμάτων… Φεύγουν και αφήνουν πίσω τους λιακάδες και ουράνια τόξα και όταν ξανάρχονται – γιατί ξανάρχονται σε έναν κύκλο που δεν τελειώνει ποτέ- είναι για να εκτιμάμε τον ήλιο της ζωής μας…

    Κι εγώ σ’ ευχαριστώ που με βλέπεις έτσι -τ' αξίζω ή δεν τ' αξίζω- μου αρκεί το ότι μ' αγαπάς!
    Και σε παρακαλώ, δε χρειάζεται να μ’ ευχαριστείς για το άρθρο μου. Μια αφιέρωση στην καρδιά σου ήταν, που 'χει απλοχωριά!

    Να ‘σαι καλά, πάντα γερή και δυνατή!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  21. @ Μαριάνθη,

    Σ’ ευχαριστώ, Μαριάνθη μου! Διάθεση να υπάρχει και η ζωή βρίσκει τον τρόπο και συνεχίζει…

    Να ‘σαι καλά!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  22. @ ανέμη,

    Αχ Ανέμη, δίπλα-δίπλα πορευόμαστε, μαθαίνουμε, χαμογελάμε και δακρύζουμε μαζί!

    Να είσαι και να είμαστε καλά, συνταξιδιώτες σε τούτο το όμορφο ταξίδι

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  23. Να επαναλάβω δικά σου λόγια, Στράτο μου;
    Να είσαι και να είμαστε καλά, συνταξιδιώτες σε τούτο το όμορφο ταξίδι...
    Φιλιά Πολλά!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  24. Κι εμείς λέγαμε πώς είναι δυνατόν, ένας τόσο όμορφος άνθρωπος να λείπει από την παρέα.
    Πώς είναι δυνατόν μια άνοιξη να γίνει καταχείμωνο.
    Μα όπως ο καιρός αλλάζει, όπως οι καρδιές μετρούν τους κτύπους, όπως οι μορφές μας αλλάζουν με το χρόνο έτσι και η ψυχή ζητά τους καλούς της φίλους.
    Δεν ξέρεις φίλε μου Στράτο πόσο χάρηκα. Δεν ξέρεις πόσο σε περίμενα και ήρθες, σαν το αεράκι να δροσίσεις την ημέρα...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  25. @ iakovos,

    Περιττό να πω, Ιάκωβε, πως τα καλά σου λόγια με τιμούν και με κολακεύουν. Να πιστέψω πως δεν υπερβάλλεις…

    Έτσι τα φέρνει καμιά φορά η ζωή, να σμίγουμε, να χωρίζουμε, να χανόμαστε. Nα ξαναβρισκόμαστε και να συνεχίζουμε ό,τι αφήσαμε…

    Απ’ την καρδιά μου σ’ ευχαριστώ!!!

    Να είσαι και να περνάς καλά!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  26. τι σημασία έχει..χάνουμε, χανόμαστε, φεύγουμε, γυρνάμε, σμίγουμε, χωρίζουμε.. να εισαι όμως σίγουρος.. το λεπτό άρωμα της ψυχής σου ηταν πάντοτε εδώ... αυτό καλέ μου Στράτο δε χάνεται όσες πόρτες κι αν σφραγίσεις..
    καλώς ηρθες και πάλι:) με αισιοδοξία και χαμόγελο εύχομαι

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  27. ΚΑΛΩΣ ΗΡΘΕΣ ΚΑΙ ΠΑΛΙ ΣΤΗΝ ΜΠΛΟΚΟΓΕΙΤΟΝΙΑ ΜΑΣ.
    ΕΥΧΟΜΑΙ ΚΑΛΟ ΜΗΝΑ ΑΠΟ ΑΥΡΙΟ ΜΕ ΥΓΕΙΑ ΚΑΙ ΑΙΣΙΟΔΟΞΙΑ.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  28. @ σταγόνα,

    Είναι όμορφο, Σταγονίτσα αγαπημένη, να συναντάς ψυχές και να μοιράζεσαι κοινές ευαισθησίες… Μια υποψία, έστω, ότι κάποιος σε νοιάζεται, σε σκέφτεται, σε θέλει... είναι γιατρικό!

    Μια μεγάλη αγκαλιά δώρο για την ψυχή σου!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  29. @ JK O SΚΡΟΥΤΖΑΚΟS,

    Σ’ ευχαριστώ, φίλε!
    Καλό μήνα!
    Να ‘σαι καλά!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  30. Καλώς ξανανταμώνουμε Στράτο μου.
    Κι εγω πάλι εδω σιγά σιγά μετα απο μήνες απουσίας.
    Φθινοπώριασε κιόλας ,καιρός για πιό ζεστές στιγμές μέσα στο σπίτι.
    Να είσαι καλά κι εσυ κι οικογένειά σου εύχομαι!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  31. Καλώς όρισες κι εσύ, φίλη μου!
    Χανόμαστε, μα υπάρχουμε για ν' ανταμώνουμε.

    Εύχομαι κι εγώ να είστε καλά και καλές δημιουργίες απ' αυτές τις υπέροχες δικές σου!!!

    Φιλάκια!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  32. ΚΑΛΟ ΜΗΝΑ ΣΤΡΑΤΟ.
    ΜΑΣ ΕΛΕΙΨΕΣ!

    Γρηγορης Κ.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  33. Μας έλειψες Στράτο !!
    Να'μαστε καλά να τα λέμε στο internet αλλά και στον ... Μόλυβο !

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  34. @ Γρηγόρη Κ.,

    Εδώ είμαι, Γρηγόρη.
    Σ' ευχαριστώ!
    Καλό μήνα!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  35. @ Ankyr,

    Εδώ είμαι πάλι, Αντώνη μου.
    Ιντερνετικά, έτσι κι αλλιώς, τα λέμε. Στο Μόλυβο έχει σημασία, αλλά που θα πάει...

    Να 'σαι καλά!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  36. Η απουσια σου αισθητη! Χαιρομαι ιδιαιτερα που σε ξαναβλεπω! Καλως ορισες και παλι πισω!
    και μην αναρωτιεσαι τι ειναι αυτο που μας ενωνει εδω μεσα.. Κατα βαθος ξερεις! Η απαντηση ειναι μια μικρη λεξουλα: επικοινωνια!
    Φιλω σε και καληνυχτιζω ! Θα τα λεμε..

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  37. @ Liakada,

    Χαίρομαι κι εγώ, βρε Λιακαδίτσα, που ξαναδιαβαίνω τούτα τα γνώριμα μονοπάτια…
    Μα φυσικά και το ξέρω, όπως ξέρω πως είναι όμορφο να τα λες με ανθρώπους που πίσω από πληκτρολόγια και οθόνες, θυμούνται το ρήμα «μοιράζομαι»…

    Να ‘σαι καλά!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  38. Αυτα ειναι αμφιδρομα φιλε μου Στρατη..
    Επεσε στην αντιληψη μου κατι που ισως σε ενδιαφερει ..
    Θα μιλησουμε..
    Καληνυχτα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Ωραίες που ’ναι οι αγκαλιές κι ας ζωγραφίζονται μόνο με λόγια...
Σας ευχαριστώ!