«Είμαι πάρα πολλά για να μην είμαι τίποτα και πολύ λίγος για να είμαι κάτι»… * * * * * «Ψάχνω να βρω λέξεις… που να "αγγίζουν" κι αγγίγματα που να μιλούν»…

12 Νοε 2009

Κι ύστερα σου λένε ζώα…

Όταν η αγριότητα μετατρέπεται σε αγωνία και αδιέξοδο,
φτάνει η εσωτερική δύναμη να προκαλέσει την ήττα
και την ταπείνωση του δυνατού
και να καταλήξει σε μάθημα στοργής και τρυφερότητας...
.
Κι ύστερα σου λένε ζώα...
.
Αξίζει να δείτε το παρακάτω βίντεο μέχρι το τέλος του.

Μηθυμναίος

15 σχόλια:

  1. πρωί πρωί μας συνεκίνησες βρε

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Τι είναι αυτό Στράτο!!!Συγκλονιστικότατο!Αρκούν τα τέσσερα λεπτά προβολής του ώστε να χτυπήσει κόκκινο η ανδρεναλίνη.
    Μπράβο Στράτο.Καλημέρα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Μου έφυγε η ψυχή μου μέχρι το τέλος.
    Χάρηκα όμως που έχεις τέτοιου είδους ευαισθησίες.
    Να είσαι καλά Στράτο μου.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. @ akrat,

    Αν το κατάφερα αυτό είναι καλό! Επειδή κι εγώ συγκινήθηκα, Λαμποργκίνη μου, θέλησα να το μοιραστώ μαζί σας.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. @ Μαριάνθη,

    Στ’ αλήθεια συγκλονιστικότατο που όχι μόνο κόκκινο χτύπησε η αδρεναλίνη μου αλλά κάτι παραπάνω. Στις αναπνοές του ένοιωθες την αγωνία που είχε το αρκουδάκι να ξεφύγει από τον κίνδυνο και η συνέχεια απρόβλεπτη…

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. @ Eva F.,

    Από ευαισθησίες άλλο τίποτα, φίλη μου.
    Έμεινα κι εγώ συγκλονισμένος!

    Κι εσύ να ‘σαι καλά.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. ...η αιώνια πάλη του δυνατού... η επίθεση για την διατήρηση της υπεροχής...
    η ανεξέλεγκτη πείνα...

    ο αγώνας του μικρού, ο τρόμος, το παράπονο, η μοναδική ευκαιρία για την διατήρηση της ζωής -σανίδα σωτηρίας...

    Της μάνας η αγκαλιά! να γιάνει τις πληγές του παιδιού της...
    να ανταμειφθεί με δεκάδες "ευχαριστώ"
    και να το οδηγήσει στην προσωρινή ασφάλεια...

    Στράτο μου,

    συχνά, έτσι είναι κι η ανθρώπινη ζωή...
    Η μάνα, χωράει όλο τον κόσμο!
    Είθε
    και όλα τα παιδιά να έχουν
    της μάνας την καρδιά...
    Χαιρετισμούς στης Καλαμάτας τις όμορφες...
    Υιώτα
    αστοριανή
    ΝΥ

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. @ Αστοριανή,

    Έτσι είναι η φύση, Υιώτα, γενικά. Ο αγώνας της υπεροχής της δύναμης και, και, και…
    Aλλωστε το ίδιο δεν συμβαίνει και με τους ανθρώπους;
    Εμένα με συγκλόνισε, ομολογώ, αυτό το βίντεο γι’ αυτό και τόλμησα να το αναρτήσω για όλο όσο ζει και συμμετέχει κάποιος αλλά και για το happy end που γλυκαίνει όλη την αγωνία που μας εξίταρε το, τριών και κάτι λεπτών, θέαμα.

    Οι χαιρετισμοί σου μεταβιβάστηκαν τηλεφωνικώς.
    Σ’ ευχαριστούμε!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. Στράτο, με μια λέξη ΣΕ ΘΑΥΜΑΣΑ!

    Καλέ που το ξετρύπωσες, μα τόσο ρεαλιστίκό!

    Χαιρετώ

    Γαβριήλ

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  10. Δεν έχεις ακουσει που λένε "γνωρισα του ανθρώπους κι αγάπησα τα ζώα? " Τυχαία βγήκε λες?
    Καλησπέρα :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  11. Συγκλονιστικό...
    Πολύ χάρηκα που σας γνώρισα σήμερα.Ελπίζω να τα λέμε συχνά.
    Καλό σας απόγευμα από εμένα και τη μικρή Θαλασσινή!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  12. @ xeimwniatikhliakada,

    Το έχω ακούσει, Λιακαδίτσα, και συμφωνώ πως δεν βγήκε τυχαία.
    Πάντως είναι από τα καλύτερα βίντεο που έχω δει. Η αγωνία στα όρια…

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  13. @ ΘΑΛΑΣΣΙΝΗ,

    Κι εγώ χάρηκα πολύ για τη γνωριμία μας. Οπωσδήποτε θα τα λέμε.
    Σ’ ευχαριστώ για την επίσκεψη.

    Να μου φιλήσεις τη μικρή πανέμορφη κουκλίτσα σου!!!

    Καλό βράδυ!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  14. !!!
    Καλησπερα απο Θεσσαλονικη!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  15. @ Katerina,

    Καλησπέρα κι από μένα.
    Να 'σαι καλά και σ' ευχαριστώ για την επίσκεψη!

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Ωραίες που ’ναι οι αγκαλιές κι ας ζωγραφίζονται μόνο με λόγια...
Σας ευχαριστώ!