«Είμαι πάρα πολλά για να μην είμαι τίποτα και πολύ λίγος για να είμαι κάτι»… * * * * * «Ψάχνω να βρω λέξεις… που να "αγγίζουν" κι αγγίγματα που να μιλούν»…

12 Δεκ 2007

ΑΝΘΗ ΑΠ’ ΤΟ ΠΕΡΙΒΟΛΙ ΤΗΣ ΛΕΣΒΙΑΚΗΣ ΑΝΟΙΞΗΣ


«Η Λέσβος είναι πάντα ωραία. Είναι ένα κομμάτι από την ουσία του ουρανού και της θάλασσας που κρυστάλλωσε κι έγινε γης. Η Θεότητα της Μεσογείου έκανε να φυτρώνουν απάνω της ροδοδάφνες κι ελιές, για να δίνουν, με τα φύλλα τους, μια γλυκύτερη νότα στο αιώνιο τραγούδι των νερών και του αγέρα». Τούτα είναι λόγια του αξέχαστου θυμόσοφου και εκλεκτού συγγραφέα Ασημάκη Πανσέληνου και σαν Μυτιληνιός κι εγώ, σας βεβαιώνω πως όλα τα παραπάνω δεν είναι καθόλου μακριά απ’ την πραγματικότητα. Άλλωστε ποιος μπορεί να το αμφισβητήσει...
Όπως κανείς, πάλι, δεν είναι δυνατόν να αμφισβητήσει ότι το νησί αυτό του Αιγαίου ευνοήθηκε από τους θεούς των Μουσών και δεν έπαψε να γεννάει τόσους και τόσους δημιουργούς της Τέχνης και, προπαντός, των Γραμμάτων, από τους αρχαίους χρόνους μέχρι τις μέρες μας. «Για να δοξάζουν και να συνεχίζουν με το απέθαντο έργο τους, μια παράδοση γνήσια και αυθεντική, που σηματοδοτεί την μακραίωνη πνευματική ιστορία αυτού του νησιού μέσα στον ευρύτερο Αιγαιοπελαγίτικο χώρο». Θα μας πει ο ακούραστος αυτός Μολυβιάτης λεπταίσθητος ποιητής και τεχνίτης του λόγου Μήτσος Τσιάμης και συνεχίζει: «Έτσι, επαληθεύεται ο στίχος του ποιητή, σ’ αυτόν τον μικρό και μέγα κόσμο, που περικλείει, όλο το νόημα της ζωής. Εδώ, σ’ αυτή τη «λάμπουσα μέρα», κατά κυριολεξία αυτόν τον τόπο της Λέσβου, ακούστηκαν από την παλιότερη ακόμα εποχή οι λυρικές φωνές της Σαπφώς, οι μουσικές μελωδίες του Αρίωνα, οι ερωτικές εκμυστηρεύσεις από τα ειδύλλια του Λόγγου, που φθάνουν ως τις μέρες μας».Είναι, θα πρέπει να ομολογήσω, αυτή η θεϊκή επίδραση που από τότε θα συνεχίσει να εμπνέει το πνεύμα των ανθρώπων που έχουν τη τύχη να γεννιούνται πάνω σ’ αυτό το ευλογημένο νησί. Ένα απίθανο είδος ανθρώπων με λογής επαγγέλματα, και ταυτόχρονα λογοτέχνες, απλοί και μαστόροι στο γράψιμο, σπουδαγμένοι κι ασπούδαστοι, σημαντικές μορφές που έδωσαν μια καλλιτεχνική ζωτικότητα σ’ ολόκληρο το νησί που την ονόμασαν «Λεσβιακή Άνοιξη». Και « ...δεν μπορούσες να ανήκεις στη Λεσβιακή Άνοιξη χωρίς να είσαι Μυτιληνιός, μηδέ να είσαι Μυτιληνιός χωρίς να είσαι σπουδαίος » έλεγε ακόμα ο Ασημάκης Πανσέληνος.
Μια ατελείωτη Άνοιξη που ανθοφόρησε τότε και συνεχίζει «εν διαρκή καρποφορία». Κίνητρο δυνατό, αναμφίβολα, το Γυμνάσιο της Μυτιλήνης με καθηγητές άξιους και με υψηλή προσωπικότητα που προσπαθούσαν να συμβάλλουν στην ανάταση της ψυχής, να δώσουν περιεχόμενο στη ζωή της νεολαίας, να δημιουργήσουν ένα πνεύμα ανεξαρτησίας και να τεθούν τα θεμέλια σ’ ένα κίνημα πνευματικής αναγέννησης.
Αποκορύφωμα, σίγουρα, η πνευματική κίνηση των χρόνων μετά την Μικρασιατική καταστροφή, γύρω στο 1925 όταν εμφανίζεται η κατά τα άλλα παλαβοπαραία γνωστή σαν η «Ορδή των Βασιβουζούκων». Τι τίτλος κι αυτός! Έδρα τους τα ουζάδικα της Μυτιλήνης. Τι άνθρωποι κι αυτοί που μπροστά τους όλη η Ελλάδα γονάτισε με σεβασμό. «Με μια αιολική πνευματική λεβεντιά, που πάει αντάμα με την υπεροψία της ράτσας και το πάθος για την τέχνη». Αναμφίβολα κατέχουν, μια ζηλευτή θέση, στην πορεία της νεοελληνικής λογοτεχνίας. Στράτης Μυριβήλης, Θείελπις Λεφκίας, Φώτης Κόντογλου, Ασημάκης Πανσέληνος, Στρατής Παπανικόλας, Αντώνης Πρωτοπάτσης, Στρατής Ελευθεριάδης, Στρατής Παρασκευαϊδης, Στρατής Βαρελτζίδης, Γιώργος Βαλέτας, Παναγιώτης Κεφάλας, Δημήτρης Βερναρδάκης, Νίκος Σαραντάκος, Στρατής Αναστασέλλης, Τέρπαντρος Αναστασιάδης, Τάκης Κόντος, Ασημάκης Βεϊνόγλου, Φοίβος Ανατολέας, Κώστας Φριλίγγος, Ηλίας Βενέζης και τόσοι άλλοι.
Ο θεωρητικός της παρέας Αντώνης Πρωτοπάτσης υποστήριζε περήφανα πως: «ο κόσμος κατεβαίνει ένα σκαλί όταν ξανοιχτείς ένα μίλι γύρω από το νησί, πως οι Μυτιληνιοί έπρεπε να μην εργάζονται και να τους θρέφει ο υπόλοιπος κόσμος» κι αυτό συγκινούσε ιδιαίτερα τον ισόβιο αρχηγό της «ορδής» τον Μυριβήλη.
Αυτά κι άλλα πολλά εξαπέλυαν οι βασιβουζούκοι τότε, όχι πως σήμερα οι νεότεροι δεν λένε τα δικά τους: «Εμείς οι Μυτιληνιοί νιώθουμε ότι ανήκουμε σ’ ένα είδος Αρίας φυλής. Εσείς, βέβαια, κ. Πρόεδρε δεν είστε Μυτιληνιός αλλά στο κάτω κάτω κανείς δεν είναι τέλειος». Αυτό τόλμησε να πει οαξέχαστος Φρέντυ Γερμανός (άλλος Μυτιληνιός κι αυτός) στον πρόεδρο της Δημοκρατίας κ. Κωστή Στεφανόπουλο σε μια επίσκεψη του προέδρου στο Μόλυβο πριν χρόνια, για να πάρει, αμέσως, μ’ ένα αφοπλιστικό χαμόγελο και αρκετό χιούμορ την απάντηση: «Μα γι αυτό ακριβώς ήρθα στη Μυτιλήνη – για να τελειοποιηθώ».
Λίγα άνθη όλα αυτά, απ’ το περιβόλι της Λεσβιακής Άνοιξης που και σήμερα, ακόμα δεν το βάζει κάτω και συνεχίζει να υπερασπίζεται το ότι «όσο υπάρχει Μυτιλήνη θα υπάρχει «ορδή των βασιβουζούκων». Κι όσο υπάρχουν «βασιβουζούκοι» θα υπάρχει ρακί και τέχνη».Κι όπως έλεγε ο Στράτης Μυριβήλης, το πρώτο χελιδόνι της Λεσβιακής Άνοιξης: «Ένας λαός που μπορεί να κρατά την ευθυμία του μέσα στις πιο δύσκολες περιστάσεις... Ένας λαός ολοζώντανος, έξυπνος, είρων, εργατικός και φιλόμουσος» όπως ο λαός της Λέσβου δεν μπορεί παρά να την κρατά, αυτή την Άνοιξη σε αδιάκοπη ανάταση και ανθοφορία για πολλές, ίσως, ακόμα γενιές.


Mithymnaios

17 σχόλια:

  1. Ωραία τα λες κι είναι όμορφα γιατί δανείζονται την αθωότητά σου τα όσα λες, όπως ωραία τα λένε και οι λογοτέχνες που επικαλείσαι.
    Όμως ο τοπικός πατριωτισμός Στράτο μου ή απλώς τοπικισμός τυφλώνει και δεν βλέπει κανείς παρά μόνο αυτό που θέλει να δει. Εκτός κι αν οι τοτινοί άξιοι καθ' όλα λογοτέχνες, είχαν ανεπτυγμένη υπερβολικά την αίσθηση του χιούμορ!
    Φαίδων Θεοφίλου

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Α, δεν το ήξερα ότι όλοι αυτοί είναι Μυτιληνιοί!! Μήπως όλη η Ελλάδα δεν είναι ευλογία Θεού.
    Σχετικά με το "τοπικιστικό" πνεύμα, ίσως να είναι μια "υπερβολή" που χαρακτηρίζει όσους κατοικούν σε μεγάλα και αυτάρκη από πολλές πλευρές νησιά όπως και η Κρήτη δηλαδή...Νομίζω ότι στα πλαίσια αυτά δικαιολογείται... Ότι είναι ένα μπουκέτο μοσχομυριστό το νησί, πλούσιο σε όλα του, ποιός να φέρει αντίρρηση...(η φωτό σου με ενθουσίασε, οι μαργαρίτες είναι η προτίμησή μου αλλά και γενικότερα τ'αγριολούλουδα)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. @ Φαίδων Θεοφίλου:
    Οι Μυτιληνιοί, και το ξέρεις πολύ καλά φίλε Φαίδωνα, χαρακτηρίζονταν ανέκαθεν και συνεχίζουν, στο να έχουν τη σάτιρα μέσα τους, αποβάλλοντας κάθε διάθεση σοβαροφάνειας. Είναι τρόπος ζωής! Με χιούμορ αντιμετωπίζουν ο ένας τον άλλον χωρίς να ενοχλούν. Κι όταν αρχίζουν να αυτοσχολιάζονται, η ευρηματικότητα και το πνεύμα τους είναι ζηλευτά. Και το ξέρεις. Κι όλο αυτοί άφησαν εποχή με τα καμώματά τους.
    Αυτό, εξ άλλου δείχνει, αν μη τι άλλο, μια πνευματική δύναμη απελευθέρωσης από τα δεσμά του καθωσπρεπισμού.
    Εγώ απλά σταχυολόγησα μερικά άνθη απ’ αυτή την Λεσβιακή Άνοιξη του πνεύματος κι έφτιαξα κάτι σαν και το περιβόλι της φωτογραφίας.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. @betty,
    Αυτό θέλησα να μεταφέρω κι εγώ και να το κάνω ακριβώς αυτό: ένα ευωδιαστό μπουκέτο.
    Θα ήθελα, εν τω μεταξύ, να ‘ξερα ποιοι θα ήμασταν (σαν Έλληνες) αν δεν υπήρχαν αυτοί οι «μύθοι» του παρελθόντος που μας συνοδεύουν και που μια ζωή, για αιώνες, σ’ αυτούς τους «μύθους» επενδύουμε...
    Και κοίτα να μην χάνεσαι καλή μου!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Στράτο μου
    Αν ενοχλούν οι απόψεις που δεν συμφωνούν απόλυτα με όσα γράφεις, μπορούν και να μη διατυπωθούν! Αν όμως το Βlog σου δέχεται όλες τις απόψεις, πρέπει να σου υπενθυμίσω ότι κι εγώ είμαι Μυτιληνιός και τους έζησα 40 χρόνια περισσότερο από σένα. (όταν έλλειπες στη Βενεζουέλα νοσταλγώντας τον τόπο σου)Δεν διαφωνώ για τα χαρίσματα που αναφέρεις ότι είχαν οι Μυτιληνιοί, αλλά τα είχαν , δεν τα έχουν πια, αφού οι καιροί,ο τρόπος ζωής, οι στόχοι, η κοινωνία άλλαξαν.Εκεί που διαφωνώ όμως,είναι ότι οι Μυτιληνιοί είναι οι πιο σπουδαίοι,είναι οι καλύτεροι κ.λ.π.
    Αυτά, όπως άλλωστε κάνουν και οι Κρητικοί, που θεωρούν τη Κρήτη θρησκεία κι ότι περίπου είναι τιμή για την ανθρωπότητα που υπάρχει η Κρήτη,είναι απλοϊκές γραφικότητες.
    Αναφέρονται και ως πνευματικός επαρχιωτισμός, που σημαίνει μια κλειστή και εσωστρεφής κοινωνία, που δεν γνωρίζει ή δεν θέλει να γνωρίζειτίποτα πέρα από τον ίδιο της τον εαυτό. Εκτός και αν όλα τα περί σπουδαιότητας της καταγωγής από έναν τόπο, είναι μόνο ένα πεδίο χιουμοριστικής αντιπαράθεσης. Μπράβο στους Μυτιληνιούς για όσα πέτυχαν και για το χιούμορ τους πουείχαν και έχασαν αλλά πάντα υπάρχουν κάποιοι άλλοι που πέτυχαν περισσότερα και πρέπει να μάθουμε απ' αυτούς. Ο μόνος που έκανε αληθινό χιούμορ και σάρκασε γλυκά αυτό το θέμα, (ΌΤι οι Μυτιληνιοί είναι οι πιο σπουδαίοι) ήταν ο Φρέντυ Γερμανός όταν απευθύνθηκε στο Πρόεδρο Δημοκρατίας ο οποίος Πρόεδρος, με την ίδια υψηλή αίσθηση του χιούμορ ανταποκρίθηκε ανάλογα στο Φρέντυ Γερμανό.
    Φαίδων Θεοφίλου

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Λαέ.... χαρούμενε και ζωντανέ της Λεσβιακής γης, δεν ήξερα πως όλοι αυτοί οι πνευματικοί άνθρωποι ήταν από Μυτιλήνη.
    Για τη γη σας θα μου επιτρέψεις να διαφωνήσω. ΟΛΗ η Ελλάδα έχει μοναδικές ομορφιές.

    Δε μου θύμωσες...ναι;

    Φιλί και Γλαρένιες αγκαλιές

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. ομορφα εξοχικα αλλα και απο αλλη γη...οντως η λεσβος ειναι παραδεισος εχω παει και ξερω αλλα πιστευω οτι η ελληνικη γη ειναι πανεμορφη οπου και να εισαι...εγω σαν χωριο που εχω την Καρυτσα Κισσαβου μπορω να πω οτι ειναι πανεμορφη και φυσικα φωτο θα βαλω οταν γυρισω ελλαδα....ta leme..

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. @ Φαίδων
    Επιβεβαιώνεις, καλέ μου Φαίδωνα, με όσα γράφεις (κι όπως τα γράφεις) ότι, όντως, «δεν τα έχουν πια»! Δυστυχώς. Και είναι κρίμα. Αλλιώς θα συνέχιζες κι εσύ το σχόλιό σου στο ίδιο κλίμα. Με την αίσθηση του χωρατού… Αλλά…

    «Άλλαξαν οι καιροί, ο τρόπος ζωής, οι στόχοι, η κοινωνία…» αλλά γιατί θα έπρεπε να αλλάξουν και τα χαρίσματα; Ή να χαθούν; Έχουμε τόσα χαρίσματα που θα έπρεπε να αλλάξουν κι αυτά;

    Δεν ενοχλήθηκα καθόλου, μα καθόλου πίστεψέ με, (που το διέκρινες εσύ;) άλλωστε γι’ αυτό υπάρχει ο χώρος των σχολίων. Τουναντίον...
    Κι εγώ διαφωνώ με τους διάφορους φανατικούς τοπικισμούς, αλλά εξήγησα ότι σ’ ένα ανοιξιάτικο κήπο μπήκα και μάζεψα μερικά «άνθη» για να τα προσφέρω στους επισκέπτες μου. Αν τώρα έμπλεξαν και μερικές τσουκνίδες, δεν φταίω...
    Και για να σου πω και κάτι, ότι ακόμη μέσα στους απλούς ανθρώπους της Λέσβου (και όχι μόνο) υπάρχουν, ακόμα ευτυχώς, πάρα πολλοί του ίδιου ελεύθερου πνεύματος.

    Να, όμως, που και τον Φρέντυ (τον μόνο με αληθινό χιούμορ?) τον συμπεριέλαβα δίχως να βάζω στην άκρη τους υπόλοιπους «γίγαντες» του πνεύματος. Τελικά, απλά, άνθη ήταν...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. Γλαρένια μου,
    Βεβαίως, βεβαίως! Το νησί μας πάντα γεννούσε και γεννάει πνευματικούς ανθρώπους! Είναι η φύση του… Μα κι εγώ δεν διαφωνώ στο ότι η Ελλάδα, κάθε μέρος της, έχει μια ιδιαίτερη ομορφιά. Μα γιατί να θυμώσω, κορίτσι μου, εγώ ανοίκω στους οπαδούς του χιούμορ, άλλωστε δεν έχω λόγους…
    Σου ανταποδίδω το φιλί και μια ζεστή αγκαλία!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  10. @Demian,
    Απ’ ότι διαβάζω επισκέφτηκες τη Λέσβο και σου άρεσε. Με το καλό να επιστρέψεις να μας αναρτήσεις τις φωτογραφίες από τον Κύσσαβο αλλά κι από το Βαριλότσε. Θα περιμένουμε.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  11. Για τη συνεχιζόμενη σύγχιση του Στράτου.

    Στράτο μου η διαφορά μας για τα χαρίσματα των Μυτιληνιών είναι πως εσύ τα βλέπεις όπως θέλεις,κι όχι όπως είναι, με τον εξωραϊσμό και τη νοσταλγία της απόστασης τού Ελληνα του εξωτερικού που γύρισε και νομίζει ότι τα πράγματα έμειναν όπως τ' άφησε φεύγοντας για τη Βενεζουέλα. Μπορείς να είσαι όσο πεισματάρης θέλεις και προσβλητικός. Ότι λέμε μας καθορίζει. Γράφεις ότι, με όσα γράφω και όπως τα γράφω, αποδεικνύω πως πράγματι δεν υπάρχουν πια τα χαρίσματα των Μυτιληνιών... Να σου υπενθυμίσω πως εγώ δεν είμαι εκείνος που συγκέντρωνε όλα τα χαρίσματα των Μυτιληνιών, ώστε μιλώντας όπως μιλώ να αποδεικνύω ταυτόχρονα ότι τα παλιά χαρίσματα των συμπολιτών μας δεν υπάρχουν πια. Εγώ δεν είμαι ούτε ο τυπικός Μυτιληνιός ούτε ασφαλώς χαρισματικός. Ούτε ειμαι ασφαλώς υπέρ της περηφάνειας κανενός για την καταγωγή του. Είμαι όμως υπέρ του καθενός που έχει ως άνθρωπος και ως δημιουργός μια αξιόλογη πορεία στη ζωή του. Σε ότι αφορά στο ότι θα μπορούσα να συνεχίσω το σχόλιό μου με χωρατό, προσωπικά θα πρέπει να έχω ένα κατάλληλο ερέθισμα για να αστειευτώ. Αλλά όλα αυτά περί σπουδαιότητας των προγόνων και περί χαρισμάτων που δεν έχει άλλος κανείς, είναι στερεότυπα και κλισέ απ' τα οποία έχω μπουχτίσει και μάλλον μελαγχολία μού προκαλούν. Ότι αλλάζουν τα πράγματα δεν το λέω εγώ,αν ατό σ' ενοχλεί,αλλά η ιστορική νομοτέλεια και η κοινωνιολογία. Και να ξεκαθαρίσω κάτι για να είμαστε σαφείς και ακριβείς. Οι πνευματικοί δημιουργοί της λεσβιακής παράδοσης έχουν ασφαλώς τη θέση τους στο πάνθεον των εκλεκτών της ελληνικής γραμματείας, θέση που κέρδισαν με το έργο τους. Η διαφωνία μου είναι για το πνεύμα που ξεπηδά μέσα από τα άνθη που συνέλλεξες, δηλαδή περί σπουδαίας καταγωγής, (αν είσαι Μυτιληνιός), περί χαρισματικών Μυτιληνιών,( που κι αν ακόμη ήταν έτσι ας το που οι άλλοι). Εγώ τη γνώμη μου εκφράζω.Εσύ μπορείς να παραμένεις ακλόνητος στις απόψεις σου.
    Όσο για το χιούμορ, όπως όλα τα πράγματα έχει κι αυτό διαβαθμίσεις ποιότητας ανάλογα με την καλλιέργεια εκείνου που κάνει το χιούμορ.Υπάρχουν δηλαδή πολλά επίπεδα χιούμορ. Δεν είναι είναι δηλαδή το χιούμορ ενός συγκεκριμένου επιπέδου, κοινό για όλους τους ανθρώπους. Κάποιοι μπορεί να δυσαρεστηθούν αντί να γελάσουν με το συγκεκριμένο χιούμορ. Αυτά και δεν επιστρέφω για το ίδιο θέμα.
    Φαίδων Θεοφίλου

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  12. @ Φαίδων Θεοφίλου
    Σεβόμενος την τελευταία σου παράγραφο να μην επιστρέψεις στο θέμα... μόνο ένα να μου διευκρινίσεις (γιατί μάλλον δεν διαβάζεις με προσοχή τα όσα έγραψα)που, στο καλό διέκρινες τη σύγχισή μου; Γράφεις: "Για τη συνεχιζόμενη σύγχιση του Στράτου". Εγώ μάλλον αισθάνομαι να έχεις συγχιστεί εσύ. Εγώ το απολαμβάνω...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  13. Για τον Στράτο

    Με τη΄λέξη σύγχιση δεν εννοώ πως

    συγχίστηκες δηλαδή θύμωσες αλλά ότι βρ'ισκεσαι σε μια κατάσταση μπερδέματος και δεν κατάλαβες από την αρχή τί ακριβώς εννοούσα.
    Εγώ πάντως δεν απολαμβάνω το μπέρδεμα του φίλου μου.
    Φαίδων Θεοφίλου

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  14. @ Φαίδων Θεοφίλου
    Να 'σαι καλά!
    Εγώ τώρα απολαμβάνω τον γιο μου που μας ήλθε χτες!
    Καλό Σαββατοκύριακο.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  15. Mia kalhmera apo makria,
    na kanei pagonia kai na blepeis ta omorfa anthi tou agaphmenou topou pou to kratas sto mualo sou anexarthta apo tous anthropous kai tis symperifores tous... na eisai kala Strato...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  16. Γεια σου Στράτο μου!
    Πολλούς Στρατήδες είδα, οπότε... κουβαλάς το ντι εν ει. Σίγουρα πράγματα! Σε καταλαβαίνω που πονάς τον τόπο σου! Έτσι νιώθουμε όλοι οι ξενητεμένοι.
    Καλά να περνάς! Να χαρείς τον γιόκα σου!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  17. μόλις τώρα μπήκα στο ΜΠΛΟΓΚ του Στράτου,και διάβασα σχετικά με την ομορφιά της Μυτιλήνης.
    Δεν είμαι από κει και ούτε έχω πάει ποτέ.Από τις φωτογραφίες του Στράτου όμως ,και τα λίγα που ξέρω,καταλαβαίνω ότι πρέπει να είναι πολλή όμορφη !Και σκέπτομαι μάλιστα,του χρόνου που θα έρθω στην Ελλάδα να την επισκευτώ.
    Τελικά,η...παραγωγή πνευματικών αν
    θρώπων είναι και θέμα περιβάλλοντος
    και τρόπου ζωής.Στα ήρεμα και γραφικά νησιά όλα συμβάλλουν σ'αυτό.
    Εμείς.π.χ.οι Πελοποννήσιοι δεν έχουμε βγάλει πολλούς λογοτέχνες και ποιητές ,δεν αδειάζαμε από τις επαναστάσεις και τους πολέμους να γαλουχηθούμε με ηλιοβασιλέματα και ήχους κυμάτων.Εμένα,οι παιδικές μου αναμνήσεις είναι γεμάτες τρύπες από σφαίρες στους τοίχους του χωριού μου και οιμωγές μανάδων
    Πως έγινα εγώ ρομαντικός ;ενας Θεός το ξέρει.
    Οι εποχές,ναι,έχουν αλλάξει,η ομορφιά όμως μένει και πρέπει να την αναζητούμε ,και μέσα μας και έξω.Είναι κι'αυτό μιά άμυνα ενάντια στην όποια σύγχρονη ασχήμια. Σπύρος Δαρσινός

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Ωραίες που ’ναι οι αγκαλιές κι ας ζωγραφίζονται μόνο με λόγια...
Σας ευχαριστώ!