«Είμαι πάρα πολλά για να μην είμαι τίποτα και πολύ λίγος για να είμαι κάτι»… * * * * * «Ψάχνω να βρω λέξεις… που να "αγγίζουν" κι αγγίγματα που να μιλούν»…

31 Μαΐ 2015

A mi manera...


Όταν γράφω, δεν έχω μια συγκεκριμένη συνταγή, έναν κανόνα, έναν ιδιαίτερο τρόπο. Ο καθένας, θέλω να πιστεύω, προσπαθεί να φτιάξει το γραφτό του με τη δική του μοναδικότητα, όποια ποιότητα και ταλέντο (αν) διαθέτει. Με τα υλικά που οι περισσότεροι στιχουργούν τις λέξεις.
Ιδίως όταν περισσεύει το συναίσθημα και απουσιάζουν κάποιες άσχετες εξωτερικές επιρροές. Σε στιγμές αληθινές, που σμίγεις με τον εαυτό σου χωρίς εκπτώσεις στα πρέπει και στα θέλω σου. Δεδομένου ότι το προαπαιτούμενο, σε τέτοιες περιπτώσεις, είναι η διαχείριση των συναισθημάτων.  Προσωπική μου άποψη αυτή, που δεν είναι απαραίτητα και η σωστή.

Ο τρόπος μου. A mi manera...

12 σχόλια:

  1. νομιζω οτι το να γραψεις κατι εστω μικρο που να σε εκφραζει δεν ειναι δυσκολο, αρκει να εισαι σε αμεση επαφη εσυ και ο εαυτος σου και να υπαρχουν πραγματα μεσα σου που να εχουν ωριμασει τοσο ωστε να βγουν προς τα εξω πηγαια και αυθορμητα..
    αυτο ειναι κατι που ολο και πιο σπανια μου συμβαινει τελευταια, κι ενω θελω να γραψω εστω και μια σκεψη μικρη, το αποτελεσμα ειναι ξυλινο (ειχαμε μια σχετικη κουβεντα στα σχολια)

    δεν καταλαβαινω για πιο λογο θα πρεπει να προυπαρχει διαχειρηση συναισθηματων, εκτος κι αν σκοπευεις να γραψεις κατι σοβαρο, ενα κειμενο σε εφημεριδα ή ενα διηγημα ή ενα βιβλιο - τοτε ναι συμφωνω

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Πριν απ’ όλα θα ήθελα να δικαιολογήσω την απουσία μου τόσες μέρες, άλλωστε το δεν το συνηθίζω, όμως ήμουν εκτός βάσης κι ενώ ήταν για μόνο 2-3 μέρες παρατάθηκε λίγο παραπάνω.

      Λοιπόν στο θέμα. Όχι, Στέλλα, δεν είναι δύσκολο αυτό, δύσκολο είναι να μπορείς να μεταφέρεις τις σκέψεις σου και να τις κάνεις λέξεις. Και ακριβώς για να μην είναι «ξύλινο το αποτέλεσμα», το φτιάχνεις με τον τρόπο σου, το δικό σου τρόπο, όχι πρόχειρο… κι ας μην προορίζεται για βιβλίο ή δημοσίευση σε εφημερίδα. Εδώ, εγώ τουλάχιστον, καταθέτω δικά μου (σκέψεις και συναισθήματα) κάνοντας, τούτο ’δω καθρέφτη μου.

      Να έχεις ένα όμορφο Σαββατοκύριακο!

      Διαγραφή
  2. Καλό μήνα αγαπητέ μου Στράτο, καλό καλοκαίρι!
    Ό,τι γράφει ο καθένας είναι το βίωμά του, όπως ο ίδιος το νοιώθει,άλλωστε τον εαυτό του εκφράζει!
    Αν αυτά τα συναισθήματα που περισσεύουν, όπως γράφεις, τα αντιλαμβάνεται και ο αναγνώστης ακόμα καλύτερα!
    να είσαι καλά!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Καλημέρα Βαρβάρα, δεν αντιλέγω ότι έτσι είναι, όμως, αυτό που εγώ επιδιώκω είναι αυτό το «βίωμα» να το εκθέσω με το δικό μου τρόπο γραφής, όσο καλύτερα γίνεται δίχως να στοχεύω μ’ αυτό να «κερδίσω» τον αναγνώστη μου, τον επισκέπτη μου, τον φίλο… Θέλω να πω πως δεν είναι μόνο αυτό...

      Να ‘σαι καλά!

      Διαγραφή
  3. ΄΄A mi manera ΄΄ tambien me gusta hablar y escribir , tan simble es !!!!
    Ο τρόπος γραφής μας είναι και ο μοναδικός που μας καθορίζει ανάλογα με το συναίσθημα και τα ερεθίσματα !! Μιλώ βέβαια για την γραφή την απλή , των απλών ανθρώπων σαν και μένα !!
    Αλλωστε μέσω της γραφής εδώ μέσα αντιλαμβανόμαστε την ποιότητα του χαρακτήρα των διαδικτυακών φίλων και ανάλογα πράττουμε!!!
    Καλό μήνα σου εύχομαι από καρδιάς !!! Με αγάπη πάντα

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Κι εγώ καλή μου Νικόλ, απλός άνθρωπος είμαι, απλά είναι και τα συναισθήματα που με κυριεύουν, απλά γράφω...
      Ανέκαθεν τα γραφτά μου είχαν αυτό τον εξομολογητικό χαρακτήρα, άλλοι δεν το κάνουν… Κάποιες φορές, «διαχειρίζομαι» το «περίσσευμα» του μέσα μου με τρόπο που να πείθει πρώτα εμένα, κι αν η «ποιότητα» και ο «χαρακτήρας» είναι το μέτρο που κρίνομαι, αυτό το αφήνω στους άλλους.

      Αχ, βρε Νικόλ, πόσο θα ήθελα να παραβλέπω αυτές τις «εξωτερικές επιρροές» που, κάποιες φορές, μας κάνουν να βγάζουμε προς τα έξω άλλη συμπεριφορά…

      Te deseo de todo corazón un hermoso fin de semana!

      Διαγραφή
  4. Cada uno de nosotros escribe en su propia manera.
    Το να γράφεις χωρίς ένα συγκεκριμένο ερέθισμα, είναι σα να ψάχνεις για βελόνι σε αχυρώνα.
    Το να γράφεις όμως το πως νόμιζες πως θα ήταν ο κόσμος, η κοινωνία, η αγάπη, ο έρωτας, και να εξηγείς γράφοντας τον σύνδρομο της διαφοράς από το όνειρο, ή από την ψευδαίσθηση του τότε, με το πως σου φάνηκαν όλα αυτά στην πρακτική, είναι από μόνο του ένα ντουλάπι ιδεών εμπνεύσεως, ταλέντου, ώστε η γραφίδα να τρέχει μόνη της.

    Φίλε ωραίο σε κάνει να σκέπτεσαι το γραφτό σου.
    saludos
    Γαβριήλ

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Γάβο καλημέρα,

      Εσύ μου γράφεις για ερεθίσματα κι εγώ έλεγα για επιρροές, ιδίως άσχετες και εξωτερικές που κι αυτές «ερεθίζουν» αλλά κάπου χαλάνε και τη συνταγή...

      Αν τώρα την «έμπνευση» και το «ταλέντο» το διαθέτει κάποιος -τυχερός θα έλεγα- που με λίγη θέληση συνεχίζει να κρατάει τη γλύκα του ονείρου και της ψευδαίσθησης, ακόμη κι όταν γίνεται βίωση και πραγματικότητα, αδιάφορος για την στενάχωρη πλευρά της… θα πρέπει να συμβάλει και η ευκολία της γραφής με τον προσωπικό τρόπο του καθενός.

      Mis saludos, mi aprecio y un gran abrazo!

      Buen fin de semana!

      Διαγραφή
  5. "Καθένας με τον τρόπο του κι εσύ με το δικό σου"
    Έχεις δίκιο Στράτο, πρέπει κανείς να βρει το κουμπί να κοντρολάρει το μέσα του πριν το αφήσει ελεύθερο και πλημμυρίσει το σύμπαν.
    Όσον αφορά την περίπτωσή σου ξάδερφε, "καλύτερα δε γίνεται"!!!! Έχεις τον τρόπο...
    Καλό μήνα :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Εγώ, Γιώργη, το κουμπί το έχω βρει, αλλά κάτι δεν λειτουργεί κι αυτό το «μέσα» ξεχειλίζει κάθε φορά. Αυτό που πάντα με προβλημάτιζε ήταν ο ιδιαίτερος τρόπος που χρειάζεται να το εξωτερικεύσεις «στιχουργώντας» το με λέξεις…

      Χαίρομαι που ο τρόπος αυτός σου αρέσει, αλλά και να μην σου άρεζε, τώρα πια δύσκολα αλλάζει κάποιος.

      Σ’ ευχαριστώ από καρδιάς και σου εύχομαι ένα όμορφο Σαββατοκύριακο!

      Διαγραφή
  6. Δεν κατάλαβα Στράτο, προς τι και σε ποιόν θα πρέπει ν απολογηθούμε, για τον τρόπο που γράφει ο καθένας και γενικά εκφράζεται στο χώρο του;
    πολλές φορές νοιώθω τόσο μόνη που νομίζω οτι μόνο εγω διαβάζω τα γραφόμενά μου! Λίγες φορές έχω συγκρατήσει το συναίσθημα να εξωτερικεύσει την αλήθεια των καταστάσεων που βιώνω τη συγκεκριμένη στιγμή,αλλά ποτέ δεν έχω αρνηθεί την αλήθεια μου. Και νομίζω ,όπως λέει και παραπάνω η Νικόλ,οι διάφορες φιλίες και προσωπικές επαφές,με γνώμονα αυτό τον προσωπικό και ιδιαίτερο του καθενός τρόπο επιλέχθηκαν.
    Πέρασε η ώρα και δεν είναι για περισσότερες αναλύσεις,απλά θα "συμβουλεύσω" νάμαστε ο εαυτός μας,για να παραμένουμε αληθινοί και η επιλογή είναι ελεύθερη.
    Καλό ξημέρωμα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Αγαπητή μου Χαρά, δεν απολογούμαι σε κανέναν και σε τίποτα, απλά έθεσα την άποψή μου για τον τρόπο που εγώ συνηθίζω να γράφω, γενικά…

      Εσύ μόνη; Δεν θα έπρεπε να το λες αυτό, σε κάθε σου ανάρτηση γίνεται πανηγύρι αναγνωστών τε και σχολιαστών.

      Διαφωνώ στο ότι οι «διάφορες φιλίες και προσωπικές σχέσεις» επιλέγονται με τον τρόπο που ο καθένας γράφει… Αν κατάλαβα καλά. Από όσο γνωρίζω είναι μετρημένες οι φιλίες και οι σχέσεις μου με τους αγαπημένους συγγραφείς που διαβάζω. Θα ήθελα να τους έχω κοντά μου…

      Κρατάω τη «συμβουλή» σου και θα προσπαθήσω να βγάλω κι άλλον εαυτό προς τα έξω ώστε να είναι πιο πιστευτός.

      Να έχεις ένα όμορφο Σαββατοκύριακο!

      Διαγραφή

Ωραίες που ’ναι οι αγκαλιές κι ας ζωγραφίζονται μόνο με λόγια...
Σας ευχαριστώ!