Το συναίσθημα, χάδι καρδιάς...

 

Για όλους νομίζω πως η διάθεση του καθενός μας διαφέρει, από μέρα σε μέρα, από στιγμή σε στιγμή λόγω των συναισθημάτων μας. Τα συναισθήματα είναι σαν χάδι καρδιάς, χαδεύοντάς τα, αγγίζουμε την καρδιά μας. Αυτά, κατά κάποιο λόγο, διαφεντεύουν τη ζωή μας. Αν κρατάμε τις κεραίες της ευαισθησίας μονίμως ενεργές και τα παράθυρα της ζωής μας ανά κάθε στιγμή ανοιχτά και το κλειδί στην τσέπη, μπορούμε να ξεκλειδώσουμε τη σιωπή τους.

Στο βιβλίο «Το ξενοδοχείο των συναισθημάτων» διαβάζω: «Ο Θυμός φωνάζει δυνατά. Η Λύπη μιλάει ψιθυριστά. Η Ευγνωμοσύνη δεν ζητά ποτέ τίποτα. Η Αυτοπεποίθηση βοηθάει να ξεπεράσουμε τις δυσκολίες και η Αγάπη μας γεμίζει με φως».

Τα συναισθήματα δεν έχουν μέτρα.. Δεν έχουν σύνορα, δεν έχουν χρόνο. Τελεία, παύλα, αλλαγή παραγράφου.

Τα συναισθήματα δεν τα φτιάχνουμε. Μόνα τους μας βρίσκουν. Τα αφήνουμε να ορίσουν τη σκέψη μας χωρίς να την εκτροχιάζουν.