Κάποια βράδια, στην αβεβαιότητα των δύσκολων
και ταραγμένων ημερών που ζούμε, σ’ αυτόν
τον κόσμο το σκληρό, όλο και πιο απάνθρωπο, επιτρέπουμε στον εαυτό μας –ασφαλώς δίχως τύψεις– μικρές πολυτέλειες. Ας τις πούμε
έτσι… Αν εννοείται πολυτέλεια βέβαια, να σε κυριεύει, στα καλά καθούμενα –και
να σε λειώνει κυριολεκτικά– ακάλεστος, ένας νοσταλγικός οίστρος.
Αιτία; τι άλλο… κάποια τραγούδια… Τ’ ακούς κι όλο κάτι σου
θυμίζουν. Δεν γίνεται. Τρία-τέσσερα μόνο λεπτά,
κλείνουν στους στίχους τους μια δική σου ιστορία, έναν έρωτα, όνειρα, λυγμούς, φιλιά, ενίοτε προσευχές...
Και… αενάως συγκίνηση. Ξεσκαλίζουν το μέσα σου και βάζουν τάξη στη μπερδεμένη σου
σκέψη… Αναμετριέσαι με τις επιθυμίες σου. Τρομάζεις, διχάζεσαι, ανατριχιάζεις, αντιστέκεσαι. Και... τελικά ενδίδεις… στης καρδιάς τους χτύπους.
Άρχισα με ρομαντικά
ιταλικά των περασμένων χρόνων. Κι ύστερα
ήρθε
ο
Leonard Cohen: «Dance me to the end of love»! Τάζεις τανγκό. Κλείνεις
τα μάτια. Ενοχές που σωπαίνουν. Εξιλέωση. Ψάχνοντας, το ανακαλύπτω και στα
ελληνικά «Χόρεψέ με», από αγαπημένο τραγουδιστή εκείνων των χρόνων… Πάλι
εκείνων των χρόνων. Των ονείρων, των ματαιώσεων,
των αισθημάτων και των αισθήσεων. Της αθωότητας; Ναι!…
Δυο κολονάτα
ποτήρια κρασί κόκκινο για σένα και για ’κείνη.
Τάζεις
τανγκό. Κλείνεις τα μάτια. Δε χορεύεις… Ακούς! Μόνο ακούς… Οίστρος νοσταλγικός,
είπαμε. Το αποδίδει εξαιρετικά κι ο Καλογιάννης.
– «Χορεύουμε
κυρία;» - Χορεύεις με τη σκέψη.
Παρασκευή βράδυ, ξεστράτισε ο ύπνος προσμένοντας ένα βροχερό Σαββατοκύριακο. Το είπαν στα δελτία καιρού.
Χόρεψέ με…
..."ΧΟΡΕΨΕ ΜΕ"...
ΑπάντησηΔιαγραφήΛίαν προκλητικό, σεξουαλικό και αμαρτωλό, που μεταμορφώνει τον αμέθυστο και νηφάλιο σε μεθυσμένο μπεκρή, το αμούστακο παιδί σε μεστωμένο κι' ανδριωμένο άνδρα, τον νομοταγή σε παράνομο, τον φιλήσυχο σε ταραξία, τον αναμάρτητο σε αμαρτωλό, τον καλόγερο σε διάβολο και τον γέρο σε μωρό, που κλαίει για την πιπίλα του γιατί του λείπουνε τα δόντια για να δαγκώσει την "σοκολάτα"!...
Που πας και τα ξετρυπώνεις, καλέ μου φίλε Στράτο, όλα αυτά τα "καλούδια" και μας κάνεις να ονειροπολούμε ξυπνητοί???
"Αν παρήλθον οι χρόνοι εκείνοι των ερώτων φαιδρά εποχή"!!!...
Καλή σου χρονιά,
με Υγεία και Αγάπη!
Πάντα Δημήτρης
Φίλε Δημήτρη,
ΔιαγραφήΌταν κάποια τραγούδια που άφησαν σημάδια (όποια σημάδια..) επάνω σου, επανέρχονται, σε στιγμές άγρυπνες, επαναφέροντας μνήμες και βιώματα σε κυριεύει αυτός ο «νοσταλγικός οίστρος» με αποτέλεσμα να ανατριχιάζεις… Κι όπως γράφω «ενδίδεις στης καρδιάς τους χτύπους» και… τα προστάγματα· τον μεταπλάθεις σε λέξεις και τον μοιράζεσαι… με φίλους, έτσι ώστε η οθόνη να μετατρέπεται σε καθρέφτη της ζωής μας και των συναισθημάτων μας. Ξόρκια για αμαρτωλούς, μοναχικούς κι αλαφροΐσκιωτους, μερακλήδες, φιλήσυχους και ταραξίες.
Χαίρομαι, φίλε μου που σ’ έκανα να ονειροπολήσεις… ξυπνητός!
Με τους θερμούς μου χαιρετισμούς!
Προτιμώ να χορεύω στο χορό των όμορφων στιγμών και ως εκ τούτου το εργαστήρι μου πλημμυρίζει μουσική.Αλλοτε χαρούμενη,τις περισσότερες φορές μελαγχολική,αλλά μ αρέσει τη μουσική να την αισθάνομαι με όλες τις αισθήσεις και ειδικά να με "πονάει"
ΑπάντησηΔιαγραφήΚάποτε χόρευα πολύ,τώρα χορεύει ο νους κι η καρδιά μου
Καλό ξημέρωμα Κυριακής,χειμωνιάτικης απ οτι μας προειδοποιούν κι έτσι παραμένω κι εγω δεμένη στο λιμάνι μου.
Το βρίσκω πολύ λογικό, Χαρά μου, να σέρνεσαι στο χορό των όμορφων στιγμών, αυτών που δεν βρίσκουμε στη γκρίζα καθημερινότητα. Είναι ευνόητο…
ΔιαγραφήΔιακρίνω (το έχω διαπιστώσει αρκετές φορές)πως ταιριάζουμε στ’ ακούσματα.
Η μουσική, θέλω να ξέρεις, δίνει ψυχή στις καρδιές, φίλη μου, και φτερά στη σκέψη κι αυτό σε βοηθάει στις θαυμάσιες δημιουργίες σου.
Υπομονή. Ο καιρός έχει γυρίσματα, θα έρθει η στιγμή που θα λύσεις και τους κάβους… Μου φαίνεται πως ο ερχομός του χειμώνα μετατίθεται για αύριο. Εκτός κι αν διαψευστούν για άλλη μια φορά.
Η μουσική !!!! Με τα τραγούδια ο νους και η καρδιά χορεύει και πάλλεται σε κάθε στίχο και οι αναμνήσεις στήνουν τρελό χορό!!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΜε άνεμο δυνατό και λοιπά καιρικά φαινόμενα σε καληνυχτίζω !!!
Εσύ με καληνύχτισες χτες, Νικόλ, κι εγώ σε καλησπερίζω σήμερα και το κάνω συντροφιά με επιλεγμένα τραγούδια, όχι χορού αυτή τη φορά αλλά αναμνήσεων και όμορφων στίχων. Τα απολαμβάνω γαλήνια δίχως το θόρυβο των εκνευριστικών χτεσινών ανέμων που μας τρέλαναν…
ΔιαγραφήΣου εύχομαι καλή εβδομάδα!
Αχ! φίλε μου,
ΑπάντησηΔιαγραφήΡομαντικός, ρομαντισμός περασμένων εποχών, όμως για να τον νιώσεις πρέπει να υπάρχουν οι κατάλληλες δομές.
Η μοναξιά είναι μια από αυτές, η άλλη το ταίρι όπου μαζί κάποτε ακούγατε αυτά τα Μπολέρο ή τανγκό, τρίτο το ποτό, ή ακόμα και η μοναξιά ονειρεόμενος πότε θάρθει και για εσέ η αδελφή ψυχή, αυτή που θα νιώθει το είναι σου.
Φίλε κάποτε πέρναγα ολόκληρες ώρες περιμένοντας την έκπληξη του αντίθετου ακούγοντας μουσική και πίνοντας κουμπαλίβρε,
Σήμερα στις συγκεντρώσεις προηγήται η νεολαία με κάτι μουσικές (για αγρίους) οπότε κάθομαι στην άκρη περιμένοντας κι εγώ δεν ξέρω τι;
Να έχεις μια καλή εβδομάδα
Γάβο
Και οι κατάλληλες στιγμές θα έλεγα, αλλά και σοδειά μνήμης, Γάβο, να έχεις βαδίσει σε τέτοια... Ευτυχώς, φίλε μου, έχουμε ζήσει τέτοιες, με κουβαλίβρε, με κρασάκι ή με ουίσκι...
ΑπάντησηΔιαγραφήΜε καλημέρα και αγάπη!