«Είμαι πάρα πολλά για να μην είμαι τίποτα και πολύ λίγος για να είμαι κάτι»… * * * * * «Ψάχνω να βρω λέξεις… που να "αγγίζουν" κι αγγίγματα που να μιλούν»…

4 Οκτ 2017

Σ’ αυτά θα εστιάσω

Το φθινόπωρο, με συννεφιές και ολίγη βροχή, ήρθε κανονικά στο ραντεβού του. Καιρός κι εμείς ν’ αρχίσουμε –κι ας το αναβάλουμε ο καθένας για τους δικούς του λόγους– να διπλώνουμε σιγά σιγά το καλοκαίρι μέσα στα τεφτέρια της μνήμης και στα άλμπουμ ή στα αρχεία του υπολογιστή μας.
Ευανάγνωστα και αδρά τα χρώματα, βρήκαν έτοιμο, καθάριο κι άδειο ορίζοντα, έπιασαν στασίδι προσθέτοντας τις δικές τους πινελιές. Εκεί βολεύτηκαν τα εύθραυστα ενδεχόμενα των αισθημάτων και των αισθήσεων του φθινοπώρου.
Μέρες γενναιόδωρα φθινοπωρινές, αλλάζουν χρώματα και διαθέσεις. Μικραίνουν. Υποχωρούν δειλά ώσπου να γίνουν μια σταλιά αφήνοντας χώρο στη νύχτα ν’ απλωθεί.
Η φύση, ωστόσο, δε σταματά να παίζει. Δεν έχει αναβολές ή ενδοιασμούς για ν’ αναλάβει δράση. Στο κάλεσμα ν’ αλλάξει το σκηνικό της δε χωράνε δισταγμοί. Τα δέντρα περιμένουν ν’ ανοίξουν λογαριασμούς, να πάρουν εκδίκηση και να λουστούν με τα χρώματα της εποχής. Κομματάκια παζλ πυροδοτούν ματιές και αισθήσεις… Σ’ αυτά αποτυπώνεται η αλήθεια τους. Σ’ αυτά θα εστιάσω. Αυτά η καταφυγή μου. Αυτά ο μικρός μου κόσμος κι ο μεγάλος μου.

14 σχόλια:

  1. Αγαπώ πολύ τα χρώματα του φθινοπώρου
    είναι σάμπως οι αλήθειες να μας παρουσιάζονται
    γυμνές!

    φιλιά πολλά ♥

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Νομίζω, Ελένη πως ναι είναι η αλήθεια τους, θέλουν να αποδείξουν πως δεν υπάρχει μόνο άνοιξη. Υπέροχα χρώματα που πάντα θα μας καλούν να τα θαυμάζουμε!
      Καλό απόγευμα Σαββάτου!

      Διαγραφή
  2. Και εγώ εκεί εστιάζω Στράτο μου !!! Στις χάλκινες αποχρώσεις , στην αλλαγή της φύσης , στο παιχνίδι του ήλιου !!!
    Την αγάπη μου

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Τι όμορφη λέξη χρησιμοποίησες, Νικόλ. "χάλκινες αποχρώσεις" και όντως έτσι είναι.
      Να 'σαι καλά!

      Διαγραφή
  3. Στο δίπλωμα με πέτυχες και μένα Στράτο μου.
    Και μ' αυτές τις υπέροχες σκέψεις σου, η συνθηκολόγηση με το φθινόπωρο γίνεται πιο εύκολη...
    Την καλησπέρα μου Στρατή.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Καλησπέρα Μαρία,
      Αυτό συμβαίνει πάντα σε κάθε πέρασμα. Διπλώνουμε, συμμαζεύουμε και αποθηκεύουμε εικόνες και μνήμες για να έχουμε.

      Καλό Σαββατοκύριακο!

      Διαγραφή
  4. Η Φύση μας διδάσκει οτι αναγεννάται και σε μας νάχουμε αισιοδοξία και ν απολαμβάνουμε τις αλλαγές των εποχών (οχι μόνο της φύσης,εννοείται)
    Λατρεύω αυτές τις ανακατατάξεις που δίνουν νόημα και χρώμα στη ζωή του και ειμαι τυχερή που αυτό ο κόσμος ο μικρός ο μέγας που χαρίζεται κάθημερινά,μια που είμαι ενταγμένη στη Φύση!
    Καλό ξημέρωμα εβδομάδας ποιητικέ μου φίλε

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Καλά τα λες, φίλη μου καλλιτέχνιδα. Η Φύση μας διδάσκει παρ’ όλο που εμείς κάνουμε τα πάντα για την καταστροφή της. Ωστόσο, εμείς οι «ενταγμένοι» της θα την απολαμβάνουμε στην όποια μορφή της.

      Αφήνω ένα μεγάλο χαμόγελο, ένα τεράστιο ευχαριστώ για την επίσκεψη και απέραντη αγάπη!

      Να ‘σαι καλά!

      Διαγραφή
  5. Αν και αργά αλλά:
    Η φύση ετοιμάζεται σαν την αρκούδα να κοιμηθεί, ξεγυμνώνεται μένουν τα κόκκαλά της έτσι για να αντέχει το βορριά τα χιόνια, και τον πάγο, εμείς σαν τους τυφλοπόντικες προσπαθούμε να έχουμε μια ζεστή φωλιά για να αντέξουμε έως την άνοιξη... Τώρα το πως θα την βγάλουμε έτσι μονότονα την χειμωνιάτικη ζωή, Τι να πω δεν ξέρω, τουλάχιστον όταν ήμασταν νέοι Έ! ήταν κάπως διαφορετικά, τώρα ένα καλό βιβλίο ή η κοινωνικ΄λη δικτύωση στο διαδίκτυο αλλά λείπει κάτι δεν γίνεται λείπει η ανθρώπινη επαφή λείπει ο έρωτας λείπουν τα καρδιοχτύπια Τελικά η ζωή ένα πιάτο (ξαναζεσταμένες χυλοπίτες)
    Saludos
    Gabo!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Καλώς ήλθες, φίλε μου!

      Σε νιώθω, όμως, κάπως απαισιόδοξο γενικά κι αυτό δεν μου αρέσει. Δεν σου πάει… Πολύ καλά η ανάγνωση και η δικτύωση που μου λες, αλλά έχουμε ανάγκη και από την ανθρώπινη επαφή όπως και αυτή με τη Φύση. Έρωτας, καρδιοχτύπια, διάθεση, επιθυμίες και συναισθήματα siempre deben estar presentes!

      Υ.Γ. Θα ήθελα να σε παραπέμψω στην προηγούμενη ανάρτησή μου. Δεν θα ήθελα να τη χάσεις…

      Διαγραφή
  6. Αυτή η αλλαγή του σκηνικού είναι καλοδεχούμενη Στράτο, όπως και το δρόσισμα μετά από τη λάβρα του καλοκαιριού. Η μελαγχολία όμως μαζί με τις αυξημένες υποχρεώσεις για τις νοικοκυρές δεν μου είναι καθόλου συμπαθείς!
    Την καλησπέρα και την αγάπη μου :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. Και πως να μην είναι καλοδεχούμενη τέτοια αλλαγή, Αριστέα μου, όταν έξω φυσάει και στα πεζοδρόμια άρχισαν να ταξιδεύουν τα πρώτα κίτρινα φύλλα... είναι όμορφες στιγμές. Εξάλλου το έχουμε ανάγκη το φθινόπωρο αφού μας υπόσχεται εκείνο που πάντοτε γυρεύει η ψυχή…

    Την καλημέρα μου και την αγάπη μου και πριν το ξεχάσω καλή επιτυχία στην παρουσίαση του βιβλίου της Μαρίας.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. Πολύ χαίρομαι που σε ξανα-διαβάζω μετα απο τόσο καιρό φίλε Στράτο!Λέω να επανέλθω πιά!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. Απρόσμενη, μα όμορφη σαν Κυριακή, έκπληξη η παρουσίασή σου εδώ, αγαπητή μου Φαραώνα. Το ίδιο χαίρομαι κι εγώ που, ύστερα από τόσο καιρό -χαμένοι κι οι δυο- ξανασυναντιούνται τα ίχνη μας.
    Και βεβαίως να επανέλθεις. Τιμή μας να σε βλέπουμε σε στέκια σαν και τούτα που όσο περνάνε τα χρόνια φθίνουν...
    Πάντα
    Κάθε φορά που συναντάω σε εκδηλώσεις τον Πάνο δεν ξεχνάω να σου στείλω τους χαιρετισμούς μου.

    Θα σε περιμένω
    Όπου κι αν σ' ανταμώνει η μέρα, να καλοπερνάς!

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Ωραίες που ’ναι οι αγκαλιές κι ας ζωγραφίζονται μόνο με λόγια...
Σας ευχαριστώ!