«Είμαι πάρα πολλά για να μην είμαι τίποτα και πολύ λίγος για να είμαι κάτι»… * * * * * «Ψάχνω να βρω λέξεις… που να "αγγίζουν" κι αγγίγματα που να μιλούν»…

9 Ιουλ 2017

Το έχετε σκεφτεί ποτέ αυτό;

Όταν μπορείς, τέτοιες ώρες, να τιθασεύσεις το μυαλό ώστε να πάει τις σκέψεις λίγο παρακάτω, μην τις μετράς… Κράτα τες. Βλέπεις, όσα οι άλλοι έχουν επείγουσα ανάγκη να λησμονήσουν, εγώ έχω επείγουσα ανάγκη να θυμηθώ. Είναι γιατί –αναβιώνοντας το ημιτελές παρελθόν αυτά που με νοιάζουν είναι κάτι υπόλοιπα: τα λειψά και τα παζαρεμένα της ζωής που θα μιλάνε, θα γελάνε, θα χάνονται, και θα μελαγχολούν αφήνοντας ανοιχτό το ενδεχόμενο της αμφιβολίας…

Επίμονα συναισθήματα και έμμονες σκέψεις θα κάνουν απόψε νυχτέρι παρέα με μια πελώρια πανσέληνο ψηλά, σαν… φωτισμένη ελπίδα. Και στο μυαλό να πιπιλίζει –τελείως άσχετο τώρα– εκείνο το αμίμητο, το… «σου το έλεγα…» της μάνας μας, που θα παραμένει αενάως αλάθητο! 

Αλήθεια, το έχετε σκεφτεί ποτέ αυτό;

12 σχόλια:

  1. Ανάμεσα στα πολλά που παράπεσαν είναι
    και κάποια πολύ ακριβά

    Καλή εβδομάδα Στράτο μου ♥

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Δεν αντιλέγω, Ελένη μου, αλλά όλο και κάτι λεπτομέρειες θα αφήνουν σημάδια...

    Καλή εβδομάδα και καλό καλοκαίρι σου εύχομαι ολόκαρδα!

    Να 'σαι καλά!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Yπέροχη φωτογραφία!
    Να είσαι καλά!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Ευχαριστούμε για το υπέροχο καταστάλαγμα της σκέψης σου.

    Όσο "για την επείγουσα ανάγκη να θυμηθούμε", θέλουμε, αλλά πολλές φορές δεν μπορούμε.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Εγώ ευχαριστώ, Κωνσταντίνε, για την επίσκεψη.
      Ξέρεις πολύ καλά ότι η σχέση μου με εκείνα είναι πάντα στο προσκήνιο του μυαλού και της σκέψης μου.
      Μπορώ να σου πω πως μ' αυτά ζω.
      Να 'σαι καλά, μακρινέ φίλε μου!

      Διαγραφή
  5. Βλέπω ξανάρχισες και συ το μπλόγκ σου Στράτο, όπως και η Στέλλα. Πολύ καλή κίνηση. Η φωτογραφία απίθανη. Τα λειψά και παζαρεμένα που λες, είναι κι αυτά δικές μας στιγμές ζωής. Οι στιγμές δεν διαμελίζονται. Μπορεί να μένουν όμως ανικανοποίητες. Όπως πχ, όταν σκοντάφτουμε στον ίδιο μας τον εαυτό..Και εδώ το ρηθέν της μάνας, βγαίνει αληθινό.
    βάνα

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Δεν το σταμάτησα, Βάνα μου, απλά δεν είναι τόσο συχνές οι αναρτήσεις μου. Λίγες και ευσύνοπτες...
      Η Στέλλα άνοιξε για μια στιγμή το διακόπτη και χάθηκε...

      Στριφογυρίζω πολύ στα περασμένα και ξετρυπώνω. Χτες ένας φίλος με αποκάλεσε "τρυποκάριδο" ίσως να είναι γι' αυτό. Η μάνα πάντα έχει δίκιο και πάντα επιβεβαιώνεται.

      Με τους χαιρετισμούς και την αγάπη μου!

      Α... σας περιμένουμε.

      Διαγραφή
  6. Οι σκέψεις που έρχονται στις όμορφες νύχτες ποικίλλουν Στράτο μου !! Μα νομίζω σε όλους μας παράπεσε κάτι που άλλοτε το φέρνουμε στη σκέψη και άλλοτε διαλέγουμε την επιλεκτική μνήμη !!Καλή συνέχεια σε ότι κανεις!!
    Την αγάπη μου

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Έτσι είναι όπως το λες, Νικόλ, κι έτσι συμβαίνει, ιδίως όταν έχεις μια "πελώρια σελήνη" απέναντί σου να σε προκαλεί. Σεληνιάζεσαι...

      Σ' ευχαριστώ και εύχομαι καλό καλοκαίρι!

      Διαγραφή
  7. ΔΕΝ ΘΕΛΩ ....ΔΙΑΦΩΝΙΕΣ ΚΑΙ ΑΛΛΑ ΤΙΝΑ
    ΕΓΩ ΜΕ ΤΑ ΙΔΙΑ ΜΟΥ Τ ΑΥΤΑΚΙΑ ΑΚΟΥΣΑ ΤΗ ΘΕΙΑ ΜΑΡΙΑΝΘΗ ΝΑ ΣΤΟ ...ΛΕΕΙ
    ΧΑΙΡΕ ΣΤΡΑΤΗ ΜΟΥ

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Πως να διαφωνήσω μαζί σου, Θόδωρε, όταν σαν παιδικός γείτονας ήσουν αυτήκοος μάρτυς...
      Η θεία Μαριάνθη τα έλεγε...

      Με την αγάπη μου!

      Διαγραφή

Ωραίες που ’ναι οι αγκαλιές κι ας ζωγραφίζονται μόνο με λόγια...
Σας ευχαριστώ!