«Είμαι πάρα πολλά για να μην είμαι τίποτα και πολύ λίγος για να είμαι κάτι»… * * * * * «Ψάχνω να βρω λέξεις… που να "αγγίζουν" κι αγγίγματα που να μιλούν»…

8 Μαΐ 2015

Απορίες…

Μήπως κάποια πράγματα, όλα αυτά τα «συμμαζώματα» που κρατάμε μέσα μας από συνήθεια, μετατρέπονται με τα χρόνια σε βάρος; Σ’ ένα βάρος που το τραβάμε με δυσκολία εμποδίζοντάς μας να κάνουμε μερικά βήματα παραπέρα; Μήπως, θα ήταν σημαντικό να πετάμε, κάθε τόσο, λίγη απ’ αυτή τη «σαβούρα» και να ξεφορτωνόμαστε ό,τι δεν μας προσφέρει πια τίποτα;
Μήπως χρειάζεται ν’ ανοίγουμε καινούργια κενά ελεύθερου χώρου στη ζωή μας δίνοντας τη δυνατότητα να εισβάλλουν καινούργιες ιδέες;
Σημ. Η επεξεργασία που έκανα στη φωτογραφία με τις, κατά τα άλλα, συμπαθητικές πασχαλίτσες, είναι συμβολική...

8 σχόλια:

  1. Καλησπέρα φίλε μου Στράτο,
    Αυτά που γράφεις (τα «συμμαζώματα» που κρατάμε μέσα μας από συνήθεια, μετατρέπονται με τα χρόνια σε βάρος;) όταν ήμουν πιο νέος τα πίστευα απόλυτα,
    με μια μονοκοντυλιά τα έσβηνα κι άλλαζα ορίζοντες,
    Όμως φίλε μου σήμερα δεν τολμώ ούτε να το σκεφτώ, όσο ωριμάζει η ηλικία σου τόσο λιγότεροι αποζητούν την παρέα mου, και όχι μόνο αλλά προσπαθείς να κρατήσεις αυτά που μέχρι σήμερα έχεις καταφέρει.
    Πίστεψέ με παλαιότερα ήμουν σαν το λέφτερο πουλί τώρα υπολογίζω το επόμενό μου βήμα.
    Αχ! γιατί η ζωή να είναι τέτοια,
    ¨Ένα τραγούδι κάποτε που ήμουν νέος άρχιζε έτσι: Las mujeres son como los limones,unas son εδώ ξέχασα μια παλάβρα y otras sabrosones,
    Έτσι κι εμείς φίλε μου όσο μεγαλώνω μοιάζω σαν το στημένο λεμόνι...


    Αυτά τα ζωύφια στον κορμό του δένδρου τα λέγαμε βασιλιάδες λένε ότι φέρνουν την καλή τύχη Mariquita o petaca o chinita en español or ladybug in English

    Que tengas un buen fin de semana,
    un abrazo
    Gabo

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Ε, τι να πω κι εγώ, Γάβο μου, που ανέκαθεν αποθήκευα με μανία και μετά διαπίστωνα πως όσο τα κρατάς τόσο πιο δύσκολα τ’ αποχωρίζεσαι. Λυπάμαι πολύ όταν, εκ των πραγμάτων, θα πρέπει να «αδειάζω» διάφορα. Και με το «διάφορα» εννοώ πολλά… Δεν έχει σημασία όμως να επεκταθώ και δεν θα το ήθελα εξ άλλου. Έχω λόγους.

      Το τραγούδι δεν το έχω υπ’ όψιν μου, έψαξα όμως και βρήκα ότι είναι των Los Melódicos και δεν αναφέρεται στις γυναίκες αλλά στους άντρες: los hombres son como los limones, unos salen agrios otros sabrosones y las mujeres son como las naranjas, unas salen dulces otras salen agrias como la mia

      Η πασχαλίτσα είναι ακριβώς αυτή που λες «la mariquita de siete puntos» από τις εφτά μαύρες βούλες που φέρνουν στο κέλυφος κι όπως έγραψα, επεξεργάστηκα τη φωτογραφία ώστε μετατρέποντας κάποιες σε «ασπρόμαυρες» να δώσω τον συμβολισμό των «αχρείαστων»…

      Καλή εβδομάδα φίλε μου!

      Διαγραφή
  2. εγω παλι απο παιδι ειχα τη συνηθεια να κραταω.. ακομη κι οταν νομιζα οτι αφηνα πραγματα πισω ή πως ξεχνουσα στην πραγματικοτητα ηταν σα να εχω ενα κομματι καρδιας μονο για τα ''πιεσμενα - ξεχασμενα'' που ποτε δεν ηταν ετσι αντιθετα οποτε ηθελαν ερχονταν στην επιφανεια και επαιζαν τα δικα τους παιχνιδια
    συμφωνω λοιπον μαζι σου αλλα εξαρταται απο τους χαρακτηρες ποσο ευκολα ξεσκαρταρουν..
    οι εξυπνοι και τυχεροι ανθρωποι ειναι αυτοι που ξεβολευονται ευκολα απο τα παλια και βολευονται επισης ευκολα στα καινουργια βηματα - ευελικτοι λεγονται;

    μεσα σε ολα που παλευω που παλευω ακομη, ειναι κι αυτο

    καλο Σαββατοβραδο :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Καλημέρα Στέλλα,

      Δεν θα έλεγα ότι «παλεύω», αλλά ναι λυπάμαι όταν αναγκάζομαι ν’ αδειάσω… Ίσως να μην είμαι «ευέλικτος»… και δεν αμφιβάλλω γι’ αυτό. Και λυπάμαι, το σκέπτομαι τώρα που το γράφω, ότι μη έχοντας χώρο διαθέσιμο… αφήνουμε απ’ έξω κάποια που μπορεί και να τα αδικούμε…

      Καλή εβδομάδα σου εύχομαι!

      Διαγραφή
  3. Οπως λέει κι ο Μεγάλος καβάφης,κάποια στιγμή έρχεται να πεις το Μεγάλο ΝΑΙ ή το μεγάλο ΟΧΙ...
    Εσυ αποφασίζεις!
    Οσο για τη φωτό ,αν είναι δική σου κι όχι δανεική,ήσουν απίστευτα τυχερός να πέσεις σε τέτοια συνάθροιση!!! Λατρεύω πασχαλίτσες
    Χρόνια Πολλά στις Μανούλες της Οικογένειας Στράτο!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Χρειάζεται τόλμη και αποφασιστικότητα, Χαρά μου, για το «μεγάλο ΝΑΙ και το μεγάλο ΌΧΙ»… Ας πούμε ότι δεν τα διαθέτω… ή ίσως δεν έχει έρθει ακόμη η στιγμή…

      Η φωτογραφία είναι δανεική, εγώ έκανα την επεξεργασία επεμβαίνοντας στο χρώμα, δίνοντας το ασπρόμαυρο στις «προς άδειασμα»… Τις θαυμάζω τόσο κι εγώ που η ανάγκη να «μαυρίσω» κάποιες με λύπησε…

      Ευχαριστώ για τις ευχές και ανταποδίδω από καρδιάς έστω και ετεροχρονισμένα.

      Να ‘σαι καλά και να έχεις μια ολόλαμπρη εβδομάδα!

      Διαγραφή
  4. Αγαπητέ Στράτο, κι εμένα μου φαίνεται ότι θα πρέπει να ανοίγουμε κενά, μέσα μας, δίπλα μας, στο χώρο μας… ελευθερώνοντας χώρο για κάθε καινούργιο. Όπως γράφει, παραπάνω και η κυρία Χαρά: Εσύ αποφασίζεις.

    Τις ευχές μου για τη χτεσινή ημέρα της μητέρας στην Αλεξάνδρα σου και στις κόρες σου!
    Φιλάκια!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Εύκολα το λες, δύσκολα το κάνεις… Κάτι σ’ έδενε μ’ αυτά. Δεν αποχωρίζονται έτσι εύκολα, αν όντως κάτι υπήρχε…

      Θυμήσου το υπέροχο τραγούδι του Nico Fidenco: Legata a un granello de sabbia. Ή αν θέλεις στα ισπανικά: Atada a un granito de arena… Άκουσέ το είναι υπέροχο!

      Οι ευχές σου εδόθησαν και ευχαριστούμε!

      Διαγραφή

Ωραίες που ’ναι οι αγκαλιές κι ας ζωγραφίζονται μόνο με λόγια...
Σας ευχαριστώ!