«Είμαι πάρα πολλά για να μην είμαι τίποτα και πολύ λίγος για να είμαι κάτι»… * * * * * «Ψάχνω να βρω λέξεις… που να "αγγίζουν" κι αγγίγματα που να μιλούν»…

21 Μαρ 2017

Μαθαίνεται η ζωή από δεύτερο χέρι;…

Με το που πρόβαλε ο ήλιος συνειδητοποίησα πως δεν χωράνε δισταγμοί απέναντι στο κάλεσμα χαράς που πρόσφερε χτες η επίσημη πρώτη της Άνοιξης. Τι εύκολα που ξελογιάζεται κανείς όταν, με τις ηλιόλουστες εμφανίσεις της, τις προθέσεις και τα καμώματά της σ’ αιφνιδιάζει. Εξάλλου, εκείνη ξέρει να παίρνει τη θέση της χωρίς να το ζητά.
Υπάρχουν κάποιες συναντήσεις σε εκκρεμότητα, αδύνατο να τις ματαιώσω και πάλι. Πότε αν όχι τώρα. Χρειάζομαι ανάσες. Τις έχω ανάγκη. Τις έχουμε ανάγκη. Μπαίνω στον πειρασμό. Πακετάρω, λοιπόν στα γρήγορα, απόφαση, διάθεση, αισθήσεις και κουράγιο, κλειδώνω πίσω τις αδυναμίες και τα λάθη μου και παίρνω δρόμο.


             Κι αίφνης μια σκέψη μού κόλλησε στο νου. Να συναντούσα μια τσιγγάνα, τυχαία στο δρόμο, έλεγα μέσα μου  και.., να μου φώναζε: «Έι ψιτ… εσένα μιλάω»… Να επέμενε να διαβάσει της παλάμης μου το δυσανάγνωστο χάρτη κι εγώ να προσποιούμαι πως δεν τη βλέπω, μήτε την ακούω. Να με κοίταζε κατάματα και να μου ’λεγε αυτό που –εγώ ο αφελήςθα ήθελα ν’ ακούσω: «Απ’ όπου και αν ξεκινούν τα βήματά σου, μάτια μου, από όπου κι αν περνάνε, το θέμα είναι να σε βγάζουν λίγο πιο κει-λίγο πιο πέρα, δεν έχει σημασία εκεί που ονειρεύεσαι και να σε επιστρέφουν εκεί που αγαπάς». Τέλειο! Τι όμορφα που θα ’ταν; Αλλά έλα μου ντε, που η ζωή δε μαθαίνεται από δεύτερο χέρι…


16 σχόλια:

  1. Εξαιρετικό!!!
    Καλή άνοιξη!!!
    Να είσαι καλά!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Εξαιρετικο θα συμφωνησω με το παραπανω σχολιο..η ζωη θελει εμπειριες και βουτηγματα με το κεφαλι μεσα..μια εξω για ανασες και 10 μεσα για τη βιοπαλη..τι ωραια ομως που ηταν να υπηρχαν τσιγγανες και να μας λενε αυτο που θελουμε να ακουσουμε..τι καλα που ηταν Στρατο!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Οπότε, Στέλλα μου, θα «βουτάμε» σε κάθε χαραμάδα στους ορίζοντες της ζωής μας, για να βρίσκουμε ό,τι ζητάμε κι ό,τι ονειρευόμαστε να ζήσουμε.
      Όσο περνούν τα χρόνια, χειροκροτεί μέσα μας το γραφτό μας η μοίρα μας...

      Πάντως μετά τη δημοσίευση, ντράπηκα που δεν «ασήμωσα» τουλάχιστον την κυρα-Τσιγγάνα, μιας και τα λόγια της με «προίκισαν» με διάθεση.

      Διαγραφή
  3. Απίθανη σύλληψη και πολύ ωραίος τίτλος Στρατή!
    Την καλησπέρα μου...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Σ’ ευχαριστώ, καλή μου Μαρία! Ποιος δεν θα ήθελε, να είναι από τους ευνοημένους της μοίρας, έστω κι από δεύτερο χέρι…

    Με την καλημέρα μου!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Ευρηματικό ς πάντα! Μπράβο Στρατο.
    Σε χαιρετώ
    Ο κοντοχωριανος σου
    Γ.Κ

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Κύριε Δουκάκη, καλό σας απόγευμα. Θαυμάσια η σύλληψη της στιγμής- ανάσα ανοιξιάτικη- δοσμένης μέσα από μια εκπληκτική καρτ-ποστάλ ζωής με χρώματα και ευγενικά συναισθήματα.
    Να είστε καλά !

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Πολλές φορές, Θεοδοσία, έχουμε κάτι στο μυαλό μας και κι αυτή τη σκέψη, όσο και το λόγο, ακόμη κι αυτό που ειλικρινά θα θέλαμε να ακούσουμε το βάζουμε στο στόμα κάποιου άλλου. Μπορεί να είναι και μια τσιγγάνα απ' αυτές που τις προσπερνάμε...
      Καλημέρα!

      Διαγραφή
    2. Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από τον συντάκτη.

      Διαγραφή
    3. Καλησπέρα σας ,
      Τροφή οι αναρτήσεις σας για προβληματισμό και ανταλλαγής απόψεων στο θέμα " Άνθρωποι και συναισθήματα "
      Κατ΄αρχή θα συμφωνήσω με την τοποθέτηση σας. Φορές που συμβαίνει και αυτό ίσως από τη δειλία της παραδοχής, από έλλειψη θάρρους στη συγκεκριμένη στιγμή και όχι από εγωισμό ή πείσμα.
      Άλλες φορές οι άνθρωποι συναντούνται μέσα από "σπασμένους καθρέφτες" γιατί βλέπουν τον ίδιο ανθισμένο κήπο.
      Άλλες φορές άνθρωποι αποφασίζουν να ζήσουν από δεύτερο χέρι ένα μέρος ζωής με καθαρή ψυχή και καρδιά ανεξάρτητα από τα βρώμικα ρούχα και τις γρατζουνιές τους.
      Άλλοι άνθρωποι επιδιώκουν την επαφή με το βαθύτερο εαυτό τους και με προετοιμασία της ψυχής ανεβαίνουν το δικό τους Γολγοθά για να συναντήσουν τη συμπαντική Αγάπη μέσα από την Ανάσταση τους.
      Πράγματι χρειάζεται τόλμη και θάρρος η αγάπη, τα όχι, η ζωή και η ελευθερία.
      Καληνύχτα σας !

      Διαγραφή
  7. Θαυμάσια η ιδέα,
    Νάταν μια Τσιγγάνα,
    Νάταν μια ανάσα ζωής
    Νάταν Η Άνοιξη που μπήκε
    Όλα αυτά τα Όνειρα μας τάφερε η Άνοιξη

    Η Τσιγγάνα πέρασε μας τάπε όταν αδημονούσαμε να μάθουμε για το αύριο,
    Την ανάσσα την πήραμε ήρθε κι αυτή μαζί με την ωριμότητα,
    Ήρθε και η Άνοιξη γεμάτη ελπίδα και λουλούδια
    αυτ'ο που μας λέιπει μια μαραγρίτα να την ξεφυλλίσομε με μια ερώτησα, με... ναι ή όχι

    Χαιρετισμούς
    Γάβο

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Πάντα, φίλε Γάβο, μαδίζαμε τη μαργαρίτα με την ελπίδα να το τελευταίο πέταλο να είναι το «μ’ αγαπά». Έτσι δεν είναι; Έτσι και κάποια πράγματα που θα ήθελες να είναι οι επιθυμίες σου, αφήνεις άλλον να στα πει ώστε ν’ ακούσεις την ίδια σου την αλήθεια.

      Διαγραφή
  8. Ονειρικά συνέλαβες την ιδέα της τσιγγάνας Στράτο μου αλλά είναι μόνο ένα μεγάλο ΄΄αν΄΄ !!
    Την ζωή τη γνωρίζουμε βουτώντας σε καθαρά και σε λασπωμένα νερά και απόνερα!!Το θέμα μας είναι πως να καθαρίζουμε την ψυχή από το βούρκο !! Την αγάπη μου

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. Καλημέρα Νικόλ και Χρόνια Πολλά!

    Μεγάλο θέμα το να κρατάμε την ψυχή μας καθαρή από διάφορα που όχι μόνο την βρωμίζουν αλλά και τη μολύνουν. Κι αυτό γίνεται με δύναμη, με θέληση και στόχο.

    Δέξου και τη δική μου αγάπη!

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Ωραίες που ’ναι οι αγκαλιές κι ας ζωγραφίζονται μόνο με λόγια...
Σας ευχαριστώ!