«Είμαι πάρα πολλά για να μην είμαι τίποτα και πολύ λίγος για να είμαι κάτι»… * * * * * «Ψάχνω να βρω λέξεις… που να "αγγίζουν" κι αγγίγματα που να μιλούν»…

8 Απρ 2015

Καλή Ανάσταση και Καλό Πάσχα σε όλους!

Κι ενώ ο Απρίλης μας επισκέφτηκε γενναιόδωρος, ανοιξιάτικος και γελαστός, με το που μπήκε η Εβδομάδα των Παθών το γύρισε στο μουντό, για να συντονιστεί και να συνηγορήσει με το συναίσθημα της χαρμολύπης. Μέρες μιας άνοιξης, άστατης κι απείθαρχης που με χειμώνα μοιάζει… Ανάκατες οι ευωδιές της φύσης και του λιβανιού με τα «αλληλούια» του αγέρα, αφήνουν να αιωρείται μια παράξενη συναίσθηση, κάτι σαν θαύμα. Το θαύμα που νομίζουμε ότι μας λείπει κι ολόγυρά μας είναι, μέσα σ’ αυτόν τον κόσμο τον μικρό τον μέγα. Τον κόσμο μας.
Κάθε χρόνο, με το που φτάνει η Μεγάλη Εβδομάδα, αναπόφευκτα μας παρασύρει στην καταγραφή μιας ατέρμονης μνήμης που την κουβαλάμε μέσα μας. Ανοίγουμε το κουτί με τα φυλαχτά της καρδιάς μας, τα ιερά και τα όσια των παιδικών μας χρόνων, κρυμμένα στο εικονοστάσι της ψυχής μας και ξαναζούμε εκείνες τις στιγμές. Τέτοιες μέρες, επιστρέφω σ’ εκείνα τα χρόνια της παιδικής αθωότητας ψάχνοντας όσα σημάδια έχει αφήσει ο χρόνος. Είναι η τρυφερότητα, η μελαγχολία, η ελπίδα, τα λόγια των ύμνων. Είναι οι αναμνήσεις, ο τόπος μας, η νοσταλγία, δηλαδή η παράδοση που ανήκει σε όλους όσους τη νιώθουν.


Σ’ εκείνες τις εκκλησίες των παιδικών μου χρόνων, στα κατανυκτικά απόδειπνα με τις Ακολουθίες του Νυμφίου –μικρές τελετές, μέσα στη μυσταγωγία του Θείου Πάθους ταξιδεύει ο νους, όπου όλα ήταν λυπημένα κι όλα έλαμπαν! Όπου τα καντήλια έκαιγαν με λάδι. Τα ταπεινά κεριά της «δραχμής» δεν είχαν σχέση με τις διακοσμητικές λαμπάδες του σήμερα. Και το λιβάνι… μοσχομύριζε!
Τέτοιες μέρες, γυρίζουμε πίσω –όσο μεγαλώνουμε, ίσως και πιο πολύ– προσκυνητές εικόνων, αναμνήσεων κι ονείρων. Στην εκκλησιά της ενορίας μας, που φάνταζε στα μάτια τόσο επιβλητική, πήγαινα αναζητώντας… λίγο φως. Η κορύφωση του δράματος και του πένθους, συνυπήρχαν ταυτόχρονα με το συναίσθημα αγαλλίασης και χαράς στην προσμονή της προεξέχουσας, μοναδικής γιορτής. Της Λαμπρής! Με τη βεβαιότητα ότι μετά από κάθε «Σταύρωση» έρχεται η «Ανάσταση»…


Καλή Ανάσταση και Καλό Πάσχα σε όλους!

10 σχόλια:

  1. Μέσα από το μουντό καιρό θα φανεί η λιακάδα !!!! Μας το χρωστά άλλωστε !!!
    Μου αρέσει που έχεις αυτές τις αναμνήσεις του Πάσχα , τα έθιμα και τις παραδόσεις !!!
    Να περάσετε όμορφα με Καλή Ανάσταση όπως την εννοεί ο καθένας μας !!1
    Τα φιλιά μου και την αγάπη μου !!!
    Υ.Γ. Να απαντήσω και στο σχόλιο για τον καφέ , ανοίγει ο καιρός και είμαι έτοιμη , ευχαριστώ !!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Είναι που τη ματιάσαμε την άνοιξη με το που χτύπησε την πόρτα, ευτυχώς και δεν είχαμε μαζέψει τα πανωφόρια… Θέλω να πιστεύω ότι αυτά τα, ας τα πούμε παιδικά πασχαλινά, βιώματα τα κουβαλάει ο κάθε άνθρωπος. Κι όσο αλλοιώνονται τόσο τα εκτιμά.

      Δέξου και τις δικές μου ευχές για ό,τι καλύτερο.

      Και βέβαια με το που θ’ ανοίξει ο καιρός θα κανονίσουμε.

      Να ‘σαι καλά!

      Διαγραφή
  2. Τούτες τις μέρες ο νους μου επιστρέφει στα παιδικά μου χρόνια, όπου δεν υπήρχε τίποτα άλλο παρά η ζωή και η θρησκεία, οι προηγιασμένες και οι λιτανείες, το ξόρκια και η βασκανία.
    Τα κεριά και τα καντήλια με λάδι, ο καντηναλάφτης με έναν μακρύ λούρο κι ένα κωνικό μαύρο καπάκι για να σβύνει τα κεριά του πολυελαίου, οι γυναίκες που κάνανε γονυπετείς μετάνοιες, απ' έξω μέχρι μέσα στην εκκλησία, τα βαρελότα, το βράδυ της ανάστασης το θυμιατό και τα εξαπτέρυγα στις κηδείες, ένα κοινό φέρετρο για όλους τους νεκρούς, το αντίδωρο και οι προσφορές.
    Θυμάμαι στην εκκλησία δεν λειτούργησε μου είπαν ότι ο παπάς δεν είχε αντίδωρο δεν υπήρχε ψωμί.

    κανονικά οι αναμνήσεις είναι τόσο θεοκρατικές με λειτουργούς του παππάδες και μια φτώχεια όπου σήμερα δακρύζω όταν την θυμάμαι.
    σας εύχομαι χαρούμενη Ανάσταση, Χριστός Ανέστη

    Γαβριήλ

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Όπως και να ’ταν, φίλε Γάβο, είχαν τη δική τους ατόφια γλύκα κι είναι αυτή που μας λείπει σήμερα. Μπορεί να υπάρχουν χίλια-δυο υλικά αγαθά, αλλά οι αναμνήσεις εκεί πίσω γυροβολάνε… Άλλωστε γι’ αυτά γράφουμε όλοι, όχι για τα τωρινά.

      Καλή Ανάσταση λοιπόν!

      Διαγραφή
  3. "Ανοίγουμε το κουτί με τα φυλαχτά της καρδιάς μας, τα ιερά και τα όσια των παιδικών μας χρόνων, κρυμμένα στο εικονοστάσι της ψυχής μας"

    Καλέ μου φίλε,
    Παίρνω αυτή, την τόσο όμορφα γραμμένη, τρυφερή έκφρασή σου απο τις συναισθηματικές σου αναμνήσεις, που τόσο δεξιότεχνα μας προσφέρεις και αναρωτιέμαι:
    Αν μπορούσαμε όλοι μας ν' ανοίγαμε το κουτί της καρδιάς μας, έστω και για μια στιγμή, και κάναμε μια μικρούλα προσευχή στο εικονοστάσι της ψυχής μας, όχι μόνον στην Εβομάδα των Παθών αλλά οιανδήποτε άλλη ώρα και στιγμή, δεν θάταν τάχατες καλλίτερος ο κόσμος μας; . . .

    Η Σταύρωσή Του και η Ανάστασή Του είθε πάντα στην τρυφερή ψυχή σου!

    Ο μακρινός σου φίλος
    δημήτρης

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Μακρινέ κι αγαπημένε μου φίλε Δημήτρη,

      Πόσα τέτοια «φυλαχτά» έχουμε –όλοι μας νομίζω– κρατήσει στο τελευταίο συρτάρι της μνήμης και ξεπροβάλλουν, ιδίως τέτοιες μέρες και μας κουνάνε μαντήλι…

      Μακάρι να μην υπήρχαν κάτι αντίξοες στιγμές και περιστάσεις μες στη ζωή μας που γίνονται εμπόδιο και δεν μας αφήνουν να μοιράζουμε πάντα την τρυφερότητά μας… όπως θα έπρεπε κι όπως θα θέλαμε.

      Σ’ ευχαριστώ και να ‘σαι καλά!

      Διαγραφή
  4. "ΚΛΕΒΩ" ΤΗΝ ΑΝΑΡΤΗΣΗ (ΓΙΑ ΤΟ "ΟΙΣΤΡΗΔΟΝ" )ΓΙΑΤΙ ΤΑ ΙΔΙΑ ΣΥΝΑΙΣΘΗΜΑΤΑ ΚΑΤΑΚΛΥΖΟΥΝ ΚΑΙ ΤΗΝ ΔΙΚΗ ΜΟΥ ΨΥΧΗ, ΟΠΩΣ ΚΑΙ ΤΩΝ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΩΝ ΠΙΣΤΕΥΩ.

    Εύχομαι από καρδιάς η φετινή Ανάσταση να φέρει ΥΓΕΙΑ, ΓΑΛΗΝΗ,ΑΙΣΙΟΔΟΞΙΑ και ΕΙΡΗΝΗ ΣΤΟΝ ΚΟΣΜΟ!!!

    Φιλί και Γλαρένες αγκαλιές

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Αγαπημένη μου φίλη, ό,τι και να «κλέψεις» εσύ καλώς έχει κι αν έχουμε συναισθήματα που τόσο ταιριάζουν ώστε να κατακλύζουν και τη δική σου ψυχή, πώς να σου το αρνηθώ; Έχεις το ελεύθερο πάντα, μόνο που το «Οιστρηδόν» το αγνοούσα, άλλα ήξερα… οπότε αναγκαστικά θα το ψάξω.

      Κι από τα βάθη της δικής μου καρδιάς σου εύχομαι κι εγώ Καλή Ανάσταση με όλα όσα εύχεσαι και να ’μαστε γεροί ώστε ν’ ανασταινόμαστε κάθε μέρα μέσα από τα απλά!

      Διαγραφή
  5. Καλή Ανάσταση τόσο στον ιστογράφο όσο και στους επισκέπτες του. Ας αφήσουμε τις απαισιόδοξες και παγερές σκέψεις της καθημερινότητας στην άκρη, κι ας αναλογισθούμε μόνο το "Χριστός ανέστη": από τον πιο σκοτεινό, τον χωρίς επιστροφή τόπο, στο Φως. "Δεύτε λάβετε!"

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Ευχαριστώ από καρδιάς και αντεύχομαι και το ανέσπερο Φως της Ανάστασης να φωτίσει τις καρδιές και τις ψυχές όλων μας!
    Μόλις παρακολούθησα την άφιξη του Αγίου Φωτός από τα Ιεροσόλυμα το οποίο σε λίγες ώρες θα έχουμε κι εμείς στις λαμπάδες μας.

    Καλή Ανάσταση και μια όμορφη Λαμπρή σας εύχομαι!

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Ωραίες που ’ναι οι αγκαλιές κι ας ζωγραφίζονται μόνο με λόγια...
Σας ευχαριστώ!