Ένα, εκ των υστέρων σ’ αγαπώ

Ημέρα της ΜΑΝΑΣ χτες… και πάλι στο νου η δικιά μου μάνα, που δεν υπάρχει πια…

Ήμουν μακριά της σα μου ’ρθε το κακό μαντάτο. Δεν το άντεξα, δεν το χωρούσε ο λογισμός μου. Η απόγνωση για το χαμό της λατρεμένης μου μητέρας μ’ έτρωγε. Πήρα το αυτοκίνητο κι οδηγούσα, ασυναίσθητα, για ώρα, έφτασα σε μια ακρογιαλιά. Κάθισα σ’ ένα βράχο κι έκλαψα… Ένιωθα ένα ασήκωτο βάρος κι ένα πόνο στα στήθια μου, Εκεί στη μοναξιά μου έμπηξα μια φωνή να την πάρει ο αγέρας της θάλασσας. Ήθελα να λυτρωθώ. Της φώναξα ότι τη χρειαζόμουν λίγο ακόμα και της ζήτησα συγγνώμη που δεν πρόλαβα να τη δω λίγο παραπάνω, να τη ζήσω λίγο περισσότερο, να της προσφέρω όσα ήθελα και μπορούσα, να την προσέξω όπως με πρόσεξε… να την ξεκουράσω.
Ένα χρέος που ακόμα… με βασανίζει. Ένα, εκ των υστέρων σ’ αγαπώ!!!

Μηθυμναίος

Όχι δεν μπορώ να το πιστέψω…

Δεν μπορώ να πιστέψω πως αυτή είναι η Ελλάδα। Αυτή που έβλεπα χτες στις αποτρόπαιες εικόνες (και με τον τραγικό θάνατο τριών συνανθρώπων μας) που έδειχνε η τηλεόραση. Δεν είναι αυτή η Ελλάδα. Δεν μπορεί να είναι αυτή। Αδύνατο να το συλλάβω…

Ένα μεγάλο γιατί έχει καθίσει πλέον στο μυαλό μου και δεν βρίσκει απάντηση.
Αυτή είναι η Ελλάδα που άφησα; Αυτή η Ελλάδα που ονειρευόμουν και νοσταλγούσα; Αυτή είναι η Ελλάδα που με καλούσε να επιστρέψω;
.

Από πότε άλλαξε η κοινωνία μας; Από πότε άλλαξε η νοοτροπία μας; Που πήγαν όλα όσα μας προίκισαν οι γονείς μας κι οι δάσκαλοι όταν μας μάθαιναν μαζί με τα γράμματα και κάτι αξίες… Που πήγαν; Από πότε αλλάξαμε;
.

Και τώρα, λίγο πριν τη σιωπή, λίγο μετά τη θλίψη, αναρωτιέμαι:

Που πήγε η Ελλάδα που αγαπάω; Που αγαπάμε;

.

Μηθυμναίος

Εύκολο θαρρείς είναι;

Πόσο δύσκολο είναι για μένα να

«φλερτάρω» με την έμπνευση,

όταν για μερικούς είναι ταλέντο.

Πόσες φορές δεν ψάχνω για σημειώσεις

κι όλο τα προσωπικά χαρτογραφημένα σημάδια μου

βρίσκω

από στιγμές ιδιαίτερες

... απ’ αυτά που συνηθίζω να τα λέω:

«τα κομμάτια μου»…

Είναι οι προσωπικές μου αναζητήσεις...

.

Τα γραφτά μου ξεχειλίζουν από εμένα...

Θα μπορούσαν να θεωρηθούν εξομολογητικά,

(και είναι...)

καθώς στόχος τους δεν είναι να αποδώσουν...

αλλά να αποκαλύψουν το «μέσα» μου.

Όπως το αισθάνομαι...

Αν κάτι ζηλεύω απ’ τους γραφιάδες είναι αυτό,

το έναυσμα, η αφορμή η σύλληψη μιας ιδέας

που θα μαστορέψουν στη συνέχεια και…

θα φτιάξουν το γραφτό του.

.

Εύκολο θαρρείς είναι;

.

Αφιερωμένο εξαιρετικά!

.

.

Μηθυμναίος

* Η φωτογραφία είναι της Maria Llorens

«H Mυτιλήνη στο γύρισμα του 19ου αιώνα μέσα από τον φωτογραφικό φακό του Fritz Joseph Mraz»

Η ιστοσελίδα http://www.lesvosoldies.gr/ σε συνεργασία με το Ε।Ι।Ε διοργανώνει έκθεση φωτογραφίας του Fritz J. Mraz «Φωτογράφοι της Μυτιλήνης του χτες».

.

* Περισσότερα στης Μαριάνθης: Με το φακό του Fritz J Mraz

.

Πρόσκληση της έκθεσης για όλους σας

.

Μηθυμναίος