«Είμαι πάρα πολλά για να μην είμαι τίποτα και πολύ λίγος για να είμαι κάτι»… * * * * * «Ψάχνω να βρω λέξεις… που να "αγγίζουν" κι αγγίγματα που να μιλούν»…

31 Δεκ 2011

Έχει ο Θεός για τ’ αύριο και… για το παραπέρα…


Σε λίγες ώρες το ρολόι θα χτυπήσει 12 φορές, θα ξεκολλήσει απ’ το ημερολόγιο του τοίχου το τελευταίο φύλλο, θα γλιστρήσει απ’ την κλεψύδρα κι ο τελευταίος κόκκος άμμου κι εμείς θα γυρίσουμε την τελευταία σελίδα που απόμεινε και θα κλείσουμε το μεγάλο βιβλίο που στο εξώφυλλο γράφει… 2011 για να το αποθέσουμε στο ράφι της ζωής μας, μαζί με τ’ άλλα που κείτονται εκεί, σκονισμένα και ξεφτισμένα… απ’ τον καιρό.

Τι μπορεί να θυμάται κανείς από μια χρονιά που μας αφήνει όλους παγωμένους, απογοητευμένους, οργισμένους, φοβισμένους και πολύ προβληματισμένους για το τι μπορεί να μας επιφυλάσσει τούτη που μας έρχεται; Ακόμη και οι ευχές μας φαντάζουν σαν μια ουτοπιστική πολυτέλεια. Αυτό που κάποτε νιώθαμε ν’ ανεβαίνει αβίαστα από την καρδιά στα χείλη και να παίρνει τη μορφή της ευχής, σήμερα κοντοστέκεται κάπου «ανάμεσα» και γίνεται κόμπος και… αμφιβολία.

Όμως παρ’ όλη την αβεβαιότητα και τη λεηλατημένη αξιοπρέπειά μας, επιβάλλεται, όσο ποτέ, να ξαναβρούμε το συνάνθρωπο απ’ τον οποίο, δυστυχώς, αποξενωθήκαμε. Αυτόν που μοιραζόμασταν τις ευχές, τα δώρα, τη χαρά, την αγάπη και την αίσθηση (ή την ψευδαίσθηση, αν προτιμάτε) της ευτυχίας. Μιας ευτυχίας που χρειαζόμαστε.

Ας βάλουμε όση δύναμη έχουμε ακόμη ώστε να κρατήσουμε ό,τι απόμεινε να λάμπει! Τα χαμόγελα των ανθρώπων που έχουμε πλάι μας. Τη ζεστασιά των φίλων που ξέρουν να αναγνωρίζουν την ανάσα μας, το γέλιο, το καρδιοχτύπι, την αγωνία, τη λαχτάρα και το δάκρυ μας… κι ό,τι φωτίζει την ψυχή μας.

Όλων όσων πραγματικά αξίζουν και το εκτιμούν.

Μπροστά μας σε λίγο θα ξημερώσει ο νέος χρόνος. Ας ελπίζουμε πως τα καλύτερα τα ’χει φυλαγμένα ο καιρός. Γι’ αυτό ας κυνηγάμε έστω τα όνειρά μας. Ας μην αφήσουμε κανένα να χαθεί. Όσοι τα χάσαμε ας ψάξουμε να τα βρούμε. Ας τα κάνουμε να ζωντανέψουν για να μη βαλτώσει η ψυχή μας. Ας πιαστούμε απ’ αυτό που θα μας κάνει να ελπίζουμε και να δίνουμε ρίζα στην προσδοκία. Ας μην πάψουμε να ελπίζουμε πως τα καλύτερα έρχονται. Για όλους μας.

Έχει ο Θεός για τ’ αύριο και για το παραπέρα…
Εκτός και το 12 μας διαψεύσει…


Μηθυμναίος

26 Δεκ 2011

Va, pensiero, sull'ali dorate

Ας ομορφύνουμε τα μεθεόρτια των Χριστουγέννων
με ένα από τα γνωστότερα κομμάτια της όπερας.

Είναι από τη χορωδία του Metropolitan Opera House της Νέας Υόρκης που μαγεύει με την απόδοσή της την αριστουργηματική όπερα Ναμπούκο του Τζουζέπε Βέρτι!

Στη σκηνή -ίσως η πιο όμορφη της όπερας- τα μέλη της χορωδίας σαν τους σκλαβωμένους Εβραίους της Βαβυλωνιακής αιχμαλωσίας, τραγουδούν το υπέροχο χορωδιακό κομμάτι «Va
pensiero sull'ali dorate». (Πέτα σκέψη, πάνω σε χρυσαφένια φτερά).

Σ’ αυτό το κορυφαίο κομμάτι της όπερας και στη δύναμη της μουσικής του, συμπυκνώνονται η ένθερμη προσευχή τους, η επιθυμία τους για ελευθερία και η λαχτάρα τους για τη μακρινή πατρίδα.



Μηθυμναίος

23 Δεκ 2011

Ευχές

Σε όλους εσάς
φίλες, φίλοι, επισκέπτες, περαστικοί,
εύχομαι τούτες οι γιορτές να γεμίσουν ζεστασιά τις καρδιές σας.

Ας φροντίσουμε όλοι μας
να ζήσουμε το πραγματικό πνεύμα των Χριστουγέννων,
μοιράζοντας απλόχερα περισσότερη αισιοδοξία,
περισσότερη συμπαράσταση,
περισσότερη ευαισθησία
και πολλή Αγάπη!


*
**
*o*
*
*o*
***
o***
**
o***o*
**
**o**o**
**
o******o**
******o**o*****
****
**o*****o******
*******
o*******o******
****
o*****o***o*******
!____!_!____
 \_________/
Καλά Χριστούγεννα!..
Μηθυμναίος

19 Δεκ 2011

Καλό σου ταξίδι...


Τώρα που «ταξίδεψες», αδερφέ,
τι ανάγκη έχεις, από γήινες ευχές και χωματένια λόγια…

Μένει για εμάς η αβάσταχτη λύπη,
ο βουβός πόνος
και η σιωπή της απουσίας σου...

Καλό σου ταξίδι…

8 Δεκ 2011

… ξανάρθε και πάλι τούτη η μέρα…


Στου Δεκέμβρη τις οχτώ έχουν συμβεί τόσα,
που τούτο εδώ δεν αναφέρεται στο «Σαν σήμερα».
Δεν έχει λόγους φυσικά.
Γεγονός… άνευ σημασίας.

Ο καιρός όμως περνά κι ο κόσμος συνεχίζει

 –είναι επόμενο με τα όσα συμβαίνουν-
να γυρίζει αδιαφορώντας για μας.

Να όμως που ξανάρθε και πάλι τούτη η μέρα.


Όσο κι αν ήθελα να προγραμματίσω τη σημερινή ανάρτηση στην ώρα της, δεν το κατόρθωσα. Με βρήκε να ταξιδεύω κι έτσι άργησα λίγο, αλλά, εδώ είμαστε, φίλες και φίλοι.
Μηθυμναίος

3 Δεκ 2011

Ξεχάστηκαν…


Σε λίγο μας αποχαιρετάει και το φθινόπωρο
και τούτα τα ρόδια ξεχάστηκαν
πα στην άφυλλη τρελή ροδιά…

Ακόμα και απ’ τους περαστικούς…
Κανείς δεν άπλωσε  το χέρι να κόψει ένα…

Τι περιμένουν άραγε;


Μηθυμναίος