«Είμαι πάρα πολλά για να μην είμαι τίποτα και πολύ λίγος για να είμαι κάτι»… * * * * * «Ψάχνω να βρω λέξεις… που να "αγγίζουν" κι αγγίγματα που να μιλούν»…

28 Μαΐ 2008

Μια Μυτιληνιά μαθήτρια στον "τελικό" του διαγωνισμού Χημείας

ΜΕ ΣΤΟΧΟ ΤΗΝ ΟΛΥΜΠΙΑΔΑ ΧΗΜΕΙΑΣ ΣΤΗ ΒΟΥΔΑΠΕΣΤΗ



Καμάρι των γονιών της αλλά και δικό μας η διάκριση της Ουρανίας Χατζηδουκάκη από τη Στύψη Λέσβου και γι’ αυτό της αφιερώνω τούτο το ποστ μαζί με τα συγχαρητήριά μου.

Άλλη μία Μυτιληνιά μαθήτρια, που διακρίθηκε τον Μάρτη στον Πανελλήνιο Μαθητικό Διαγωνισμό Χημείας, θα διεκδικήσει μια θέση στην Ολυμπιάδα Χημείας που θα πραγματοποιηθεί από 12 ως 21 Ιουλίου στη Βουδαπέστη. Πρόκειται για την Ουρανία Χατζηδουκάκη (μαθήτρια της Β' τάξης του Γενικού Λυκείου Πέτρας), που αρίστευσε στον Πανελλήνιο Σχολικό Διαγωνισμό Χημείας, που πραγματοποιήθηκε στις 15 Μαρτίου και επιλέχθηκε τώρα μαζί με άλλους τρεις μαθητές της Β' Λυκείου απ' όλη την Ελλάδα, να συμμετάσχει στην δεύτερη φάση του διαγωνισμού, οι νικητές του οποίου θα κερδίσουν μια θέση στην Ολυμπιάδα Χημείας. Η δεύτερη φάση του Διαγωνισμού θα πραγματοποιηθεί στις 27 Ιουνίου στην Αθήνα κι όσοι μαθητές από τη Β' και Γ' τάξη του Λυκείου, που έφθασαν σε αυτό το σημείο, προκριθούν, θα προετοιμαστούν από το Πανεπιστήμιο Αθηνών για τη συμμετοχή τους στην Ολυμπιάδα. Η Ουρανία νιώθει πολύ ικανοποιημένη από το αποτέλεσμα της πρώτης φάσης του διαγωνισμού και αρκετά αισιόδοξη για το αποτέλεσμα της δεύτερης φάσης. «Νιώθω ιδιαίτερα ικανοποιημένη για την διάκριση που πέτυχα και ελπίζω να τα πάω εξίσου καλά στη δεύτερη φάση του διαγωνισμού, ώστε να συμμετάσχω στην ομάδα για την Ολυμπιάδα Χημείας. Θέλω πολύ να προκριθώ και θα βάλω τα δυνατά μου για να τα καταφέρω. Θα είναι μεγάλη τιμή για μένα να συμμετάσχω σε μια τόσο σπουδαία διοργάνωση», μας είπε η Ουρανία.

Πηγή: ΑΙΟΛΙΚΑ ΝΕΑ

Μηθυμναίος

21 Μαΐ 2008

Κι όμως, στη μέση του καιρού, συναντηθήκαμε

Μια αφόρητη μοναχικότητα, μέσα στη μικρότητα και την ανημποριά μας, ζούμε, δυστυχώς, οι άνθρωποι σε τούτο τον αγγελικό μας κόσμο. Η καθημερινότητά μας φαίνεται τόσο μίζερη κι αυτό μας κάνει να μην μπορούμε να διακρίνουμε το μεγαλείο στα απλά πράγματα που μας περιτριγυρίζουν. Οικεία και συγχρόνως δυσπρόσιτα, εγγύτατα και φευγάτα. Όπως και οι σχέσεις μας. Μήπως έχουμε γειτονιές πια; Μήπως έχουμε γείτονες; Οι διπλανοί μας δεν είναι άνθρωποι, είναι ονόματα σε κουδούνια! Σχεδόν ούτε μια καλημέρα δεν αλλάζουμε μεταξύ μας. Μας λείπει η ανθρώπινη ζεστασιά, η ζεστασιά της ανάσας μας. Τώρα έχουμε ευαίσθητα προσωπικά δεδομένα που μας αφορούν και πρέπει, πάση θυσία, τρομάρα μας, να τα διαφυλάξουμε.
.
Μια μελαγχολική σκέψη για την αποκοτιά μας,
που περισσεύει το «εγώ» σε βάρος του «εμείς».
.
Η καλύτερη επικοινωνία, είναι η αληθινή επιθυμία να επικοινωνήσεις, με τα πράγματα και τους ανθρώπους.
Και τούτο εδώ είναι ένα μέσον επικοινωνίας. Κι όμως, σερφάροντας εμείς συναντηθήκαμε στη μέση του καιρού, γνωριστήκαμε, διαβαστήκαμε, σχολιαστήκαμε, γίναμε φίλοι. Καλό δεν είναι κι αυτό;
Μηθυμναίος

16 Μαΐ 2008

«Άρωμα Αιγαίου στην Αθήνα»

Έκθεση με τίτλο "Άρωμα Αιγαίου" για την προβολή των νησιών του Βορείου Αιγαίου διοργανώνει στην Αθήνα το Υπουργείο Ναυτιλίας και Αιγαίου, η οποία θα πραγματοποιηθεί από τις 22-25 Μαΐου στην "Τεχνόπολη", στο Γκάζι. Την επιμέλεια της έκθεσης έχει αναλάβει το Τμήμα Πολιτισμικής Τεχνολογίας του Πανεπιστημίου Αιγαίου και σε αυτή θα προβληθούν οι νομοί Λέσβου, Λήμνου, Χίου και Σάμου.

«Πρέπει να ανοίγουμε παράθυρα προς το αύριο. Αυτό κάνει και η έκθεση αυτή. Ανοίγει ένα παράθυρο, με πολύ ωραία θέα, στο αύριο».
«Τα νησιά δεν είναι μόνο καλοκαιρινοί τουριστικοί προορισμοί, είναι κομματάκια της χώρας μας. Έχουν ανθρώπους που κατοικούν όλο τον χρόνο, έχουν σχολεία και δασκάλους, έχουν πανεπιστήμιο δικό τους, έχουν σπίτια με τη δική τους αρχιτεκτονική, έχουν τη μουσική και τα τραγούδια τους, αντιστάθηκαν σε κατακτητές, πολέμησαν με κουρσάρους, έχουν το δικό τους ένδοξο μερίδιο στην Ιστορία μας
».
Με τα παραπάνω λόγια ο Υπουργός κ. Βουλγαράκης παρουσίασε το σκεπτικό της διοργάνωσης.

Στον εξωτερικό χώρο, της έκθεσης θα λειτουργεί περίπτερο του Τμήματος Πολιτισμικής Τεχνολογίας, καθώς και έκθεση προϊόντων των νησιών του Β. Αιγαίου από τις τοπικές ενώσεις και τους συνεταιρισμούς. Συγκεκριμένα, προϊόντα θα εκθέτουν οι: Ένωση Αγροτικών Συνεταιρισμών Λέσβου, LesvoShop, Ένωση Μαστιχοπαραγωγών Χίου, ΜΑΣΤΙΧΑ SHOP, Ένωση Οινοποιητικών Συνεταιρισμών Σάμου και Ένωση Οινοποιητικών Συνεταιρισμών Λήμνου. Παράλληλες εκδηλώσεις κατά τη διάρκεια τις έκθεσης θα πραγματοποιηθούν στο χώρο, όπως έκθεση φωτογραφίας του Δημήτρη Δασκαλόπουλου, εκπαιδευτικά προγράμματα για μαθητές, συναυλία με τους C-REAL και Τζοβαΐρια και Κωνσταντινάτα - Μουσικές του Αιγαίου, με τον Δημήτρη Μπάση και το "Τρίφωνο".

Έκθεση και θεματικές ενότητες

Η έκθεση αποτελείται από τέσσερις θεματικές ενότητες: α) Λιμάνι - Άφιξη, β) Πλατείες - Αγορές, γ) Δωμάτιο με θέα και δ) Λιμάνι - Αναχώρηση. Η διάρθρωση των ενοτήτων και η αρχιτεκτονική της έκθεσης επιβάλλουν στον επισκέπτη μια γραμμική κίνηση και προσομοιάζουν την εμπειρία του επισκέπτη στα στάδια της άφιξής του στο νησί και την σταδιακή γνωριμία του με τον αστικό πολιτισμό του.

Λιμάνι - Άφιξη

Το λιμάνι αποτελεί την πρώτη τυπική εικόνα που αντικρίζει ο επισκέπτης του νησιού. Τα λιμάνια είναι οι χώροι που λειτουργούν ως είσοδοι στο εσωτερικό του κάθε νησιού. Με αυτή την έννοια, η πρώτη εμπειρία του επισκέπτη της έκθεσης είναι η εμπειρία της άφιξης στο λιμάνι και η πρώτη γνωριμία με την ιστορία των νησιών.Συγκεκριμένα, η ενότητα αυτή αποτελείται από τρεις προβολές με φωτογραφίες χαρακτηριστικές της ζωής στα λιμάνια, διατεταγμένες με τέτοιον τρόπο, ώστε να δημιουργούν στον επισκέπτη αισθήματα "σχετικής εμβύθισης". Στον χώρο, υπάρχουν επίσης, τέσσερις βαλίτσες-εγκαταστάσεις, όπου στο εσωτερικό τους προβάλλονται οπτικές πληροφορίες για την ιστορική εξέλιξη της αστικής κουλτούρας στα εν λόγω νησιά.

Πλατείες - Αγορές

Στην ενότητα αυτή, ο επισκέπτης βρίσκεται σε πλατείες και αγορές των τεσσάρων πόλεων, οι οποίες αποτελούν το ιστορικό, κοινωνικό, πολιτισμικό και συμβολικό κέντρο του "εσωτερικού" αστικού ιστού. Μέσα από συνολικά δώδεκα επιφάνειες, ο επισκέπτης βλέπει φωτογραφίες των χώρων αυτών και έρχεται σε επαφή με τους κατοίκους διαβάζοντας χαρακτηριστικά και σύντομα κείμενα για την σύγχρονη αλλά και την παλαιότερη κοινωνική ζωή στις πόλεις και τα νησιά γενικότερα. Η ενότητα αυτή, μεταφέρει την οικειότητα που αποκτά ο επισκέπτης με την πόλη και τους ανθρώπους στην πάροδο του χρόνου διαμονής του στο νησί. Στη μέση αυτής της ενότητας, ο επισκέπτης συναντά δύο διαδραστικές εγκαταστάσεις, οι οποίες προσομοιάζουν μία βόλτα σε επιλεγμένες διαδρομές στον αστικό ιστό των πόλεων των νησιών (Μυτιλήνη, Χίο, Βαθύ Σάμου, Μύρινα Λήμνου) με την προβολή φωτογραφιών χαρακτηριστικών κτιρίων.

"Δωμάτιο με θέα"

Μέχρι τώρα, ο επισκέπτης αναπτύσσει μια πρώτη γνωριμία με τον αστικό ιστό ως εξωτερικός παρατηρητής. Στην ενότητα αυτή, ο επισκέπτης εισέρχεται στον ιδιωτικό χώρο βιώνοντας συναισθητικά την εμπειρία κατοίκησης στην πόλη. Για να επιτευχθεί αυτό, ο επισκέπτης εισέρχεται στο εσωτερικό ενός σπιτιού. Από τα τέσσερα παράθυρα του δωματίου έρχεται σε επαφή με επιλεγμένες σκηνές και στιγμιότυπα από την καθημερινή ζωή στο νησί, βλέποντας εικόνες και ακούγοντας ήχους από αυλές, σκεπές, δρόμους, θέα προς τη θάλασσα. Στην οροφή αυτού του δωματίου προβάλλονται εικόνες από επιλεγμένα ζωγραφιστά ταβάνια.

Λιμάνι - Αναχώρηση

Στην τελευταία αυτή ενότητα, ο επισκέπτης ξαναβρίσκεται στο λιμάνι. Αυτή τη φορά, το λιμάνι λειτουργεί ως χώρος "εξόδου" είτε με την έννοια της αναχώρησης ή του αναστοχασμού της κοινωνικής ζωής και των εικόνων της νησιωτικής ζωής-έκθεσης. Η αίσθηση αυτή επιτυγχάνεται με τη δημιουργία περιβάλλοντος που αποτελείται από μια μεγάλων διαστάσεων βιντεοπροβολή που απεικονίζει πλοίο σε κοντινό πλάνο, από έξι φωτογραφίες εξωτερικών προσόψεων, αλλά και εσωτερικών χώρων από καφενεία στο λιμάνι και από ανάλογους ατμοσφαιρικούς ήχους.
.
Μηθυμναίος

13 Μαΐ 2008

Ισπανικές βασιλικές διακοπές στη Μήθυμνα...

Φανατική αναγνώστρια του μπλογκ μου η Βασίλισσα της Ισπανίας Σοφία (Σοφία Μαργαρίτα Βικτωρία Φρειδερίκη ολόκληρο το όνομά της) επισκέφτηκε τη Μήθυμνα (Μόλυβο) ύστερα από τα τόσα που έχω γράψει και παρουσιάσει εδώ στο ΜΗΘΥΜΝΑΙΟ.

Ανταπόκριση από τη Λέσβο: ΠΕΛΛΗ ΓΙΑΚΟΥΜΗ

Δυο μέρες διακοπές στη Λέσβο έκανε την Κυριακή και χθες, Δευτέρα, η βασίλισσα της Ισπανίας Σοφία, συνοδευόμενη από την αδελφή της, πριγκίπισσα Ειρήνη, και φίλες της από την αυλή της στην Ισπανία. Η υψηλή επισκέπτρια ταξίδεψε στο νησί με ένα πολυτελές ιστιοπλοϊκό της οικογένειας του εφοπλιστή Λαιμού, ο οποίος επίσης τη συνόδευε μαζί με τη σύζυγό του. Η κ. Σοφία, αδελφή του πρώην βασιλιά της Ελλάδας, Κωνσταντίνου, έμεινε εντυπωσιασμένη από τις ομορφιές του νησιού και μάλιστα, όπως αφέθηκε να διαρρεύσει, επιφυλάχθηκε να το επισκεφθεί ξανά.
Το πρωί της Κυριακής, ο πρώτος σταθμός της περιοδείας της βασίλισσας Σοφίας ήταν το Σίγρι. Το ιστιοπλοϊκό «Ξαστεριά» με σημαία ΗΠΑ έδεσε ανοιχτά του γραφικού χωριού, ενώ η βασίλισσα με τη συνοδεία της, στις 12 το μεσημέρι αποβιβάστηκε και επισκέφθηκε το Μουσείο Φυσικής Ιστορίας και το Πάρκο του Απολιθωμένου Δάσους. Στο Μουσείο έμεινε για τρεις ολόκληρες ώρες και ενθουσιάσθηκε από τα εκθέματα και την ξενάγηση που της έγινε από το επιστημονικό προσωπικό. Ζήτησε να ενημερωθεί για τα είδη των απολιθωμάτων και τον τρόπο δημιουργίας τους, ενώ έδειξε φανερά ενθουσιασμένη από τον γιγάντιο ιστάμενο κορμό σεκόιας, το μεγαλύτερο ιστάμενο στον κόσμο.
Επόμενος σταθμός της ήταν ο Μόλυβος, όπου έφθασε στις 7 το απόγευμα. Το ιστιοπλοϊκό έδεσε και πάλι ανοιχτά του λιμανιού του Μολύβου και η βασίλισσα αποβιβάσθηκε με ταχύπλοο στο λιμάνι. Εκεί την υποδέχθηκε ο δήμαρχος Μολύβου Στέλιος Καραντώνης, όπου περπάτησαν μαζί στην αγορά του Μολύβου. Τόσο η ίδια, όσο και η συνοδεία της, είχαν την ευκαιρία να κουβεντιάσουν με τους καταστηματάρχες και τους κατοίκους της περιοχής και να ψωνίσουν μάλιστα διάφορα είδη από τα μαγαζιά της περιοχής.
.
«Αρχοντικός» καφές»
.
Ο δήμαρχος Μολύβου προσέφερε έναν καφέ στη βασίλισσα, στην καφετέρια «Αρχοντικό», και αμέσως μετά η υψηλή επισκέπτρια αναχώρησε για το πολυτελές σκάφος όπου και διανυκτέρευσε. «Ήταν πολύ προσιτή και φιλική με όλους όσοι την πλησίασαν. Πολύ ανθρώπινη και απλή. Μας είπε ότι εντυπωσιάσθηκε από τον παραδοσιακό οικισμό μας και θα ήθελε πάρα πολύ να ξαναέρθει» δήλωσε στο «Ε» ο δήμαρχος Μήθυμνας Στέλιος Καραντώνης. Στις 7.30 χθες το πρωί, το πολυτελές σκάφος αναχώρησε από το λιμάνι του Μολύβου με προορισμό τη Μυτιλήνη.
Μηθυμναίος
(Πηγή: ΕΜΠΡΟΣ)

12 Μαΐ 2008

Λόγο το λόγο, νότα τη νότα...

Το ραδιόφωνο είναι το μέσον που συνεχώς με συντροφεύει και στηρίζει τις αδέσποτες ώρες μου. Συνηθίζω ν’ ακούω καλές μουσικές εκπομπές, άξιων παραγωγών με τραγούδια απ’ αυτά που σκάνε στη μνήμη κι αφήνουν ραγίσματα. Μέσα σ’ αυτό τον πλούσιο μελωδικό και ερεθιστικό κόσμο, η μουσική σαν επένδυση συμπληρώνει τις «εξομολογήσεις» των στίχων. Σ’ αυτούς στηρίζεται, απ’ αυτούς εμπνέεται κι αυτούς υποστηρίζει.
Υπάρχουν, εννοώ πάντα, ελληνικά τραγούδια που με τους στίχους τους βάζουν τάξη στη μπερδεμένη σκέψη μας. Τραγούδια, που μέσα σε τρία-τέσσερα μόνο λεπτά, κλείνουν μια ιστορία, έναν έρωτα, όνειρα, λυγμούς, φιλιά, προσευχές... συγκίνηση. Αν πιάσουμε να καταμετρήσουμε τα τραγούδια που μας έχουν χαρίσει τέτοιες στιγμές, θαρρώ πως θα χρειαστούμε πολλές σελίδες.
.
Λόγια μετά μουσικής, λόγια καλοδεχούμενα.
Χαρές και λύπες, όλα ανάκατα με μουσική,
όπως εκείνο το βράδυ που άκουγα στο ραδιόφωνο ένα μουσικό πρόγραμμα,
για μένα θαρρείς φτιαγμένο.
«Απόψε θέλω να πιω.
Θέλω να ξεφύγω από τα όριά μου.
Μέσα στον καπνό να εξομολογηθώ. Για τα χαμένα όνειρά μου...».
Η αισθησιακή φωνή της Χαρούλας να με παροτρύνει: να πιω...

Apopse Thelo Na Pi...

Και συνεχίζει ο Λαυρέντης παρακλητικά να τραγουδά:
«Να με θυμάσαι όταν κρυώνεις κι όταν φοβάσαι,
να με θυμάσαι.
Να με θυμάσαι όταν πονάς και δεν κοιμάσαι,
να με θυμάσαι...».
Είναι σα ν’ άκουγα την ηχώ της ψυχής μου...

Iptameno xali.mp3

Κι ο Θαλασσινός να εύχεται:
«Καλή τύχη. Γεια χαρά σου.
Μην πετάς τα όνειρά σου, μην τα βρω ποτέ στο δρόμο και σε λυπηθώ...».
Θαυμάσιος στίχος!
Μου θύμισε όταν αποχαιρετούσα το γιο μου...
Ευχή μου είναι, του είπα, και πάρε την μαζί σου...
.
Pantelis Thalassin...

Και να, μέσα σ’ αυτή τη βουβαμάρα της σκέψης μου,
έρχεται η Τσαλιγκοπούλου να πει:
«Και μετά δε μιλάμε πολύ, γιατί το όνειρο ζει στη σιωπή.
Με το βλέμμα στους περαστικούς,
να ‘χα χίλιες σιωπές να ακούς».
Η ομιλούσα σιωπή. Ο βουβός λόγος. Η φλυαρία της μοναξιάς...
.
Greece - Eleni Tsa...

Κι απανωτά μέσα στην απόλυτη σιωπή, ο Αλκίνοος να επιμένει:
«Άδεια η ψυχή μου το δωμάτιο άδειο
και από τ' όνειρό μου
ακούω καθάριο το λυγμό της να λέει όνειρο ήτανε».
Απραγματοποίητο; Απατηλό; Εφήμερο; Πλάνο;
.
17 - Cyprus - Alki...

Τελειωμό δεν έχουν τα όμορφα τραγούδια,
τελειωμό δεν έχει και η όμορφη ανοιξιάτικη νύχτα.
Αυτιά να έχεις να αφουγκράζεσαι:
«Και φοβάμαι μη φύγεις, μα άλλο δρόμο δεν έχεις
και σου γράφω στο τζάμι: σ' αγαπώ να προσέχεις».
Ασφαλώς και δεν φεύγω, κύριε Παπακωνσταντίνου,
όσο θα με κρατάτε όλοι εσείς εδώ, με τέτοια τραγούδια,
εγώ θα κουρνιάζω στο άσυλο της ψυχής μου
και στη γλυκιά μελαγχολία των στίχων σας.
Όσο θα υπάρχουν τέτοια τραγούδια «για το τίποτα γραμμένα»,
όπως λένε, που αντέχουν κι αντέχουμε μαζί τους,
αξίζει τον κόπο γιατί
«έτσι βγαίνουν τα τραγούδια, μάτια μου...».
.
04 S agapo na pros...


Μηθυμναίος

7 Μαΐ 2008

Παιδί θαύμα! Απολαύστε το...

Αυτό το πεντάχρονο κοριτσάκι που θα δείτε,
(ενεργοποιώντας το βίντεο παρακάτω)
ενθουσίασε το κοινό και την κριτική επιτροπή
ενός τηλεοπτικού Κορεάτικου προγράμματος.
Έχει την ικανότητα, αν και γεννήθηκε τυφλό,
να ερμηνεύει στο πιάνο μουσική,
έστω κι αν την έχει ακούσει για μια μόνο φορά.
Ρωτώντας τη μητέρα της, αν η μουσική φλέβα είναι κληρονομική,
δηλαδή αν κάποιος από την οικογένεια έχει σχέση με μουσική,
απάντησε πως όχι μιας και το κοριτσάκι είναι υιοθετημένο…
Απολαύστε το...

Μηθυμναίος

2 Μαΐ 2008

Το Μονόγραμμα

Του Οδυσσέα Ελύτη
.
.
Μ' ένα απλό κλικ στο τοξάκι, ακούτε
τον Μίκη Θεοδωράκη και την Ιουλίτα Ηλιοπούλου
να το απαγγέλλουν, με φόντο το ADAGIO.

«Το Μονόγραμμα του Οδυσσέα Ελύτη
είναι ο ωραιότερος ύμνος στον έρωτα
που έτυχε στη ζωή μου να διαβάσω»
Γιώργος Κουρουπός

Θα πενθώ πάντα - μ’ ακούς; - για σένα,
μόνος, στον Παράδεισο

Θα γυρίσει αλλού τίς χαρακιές
Τής παλάμης, η Μοίρα, σαν κλειδούχος
Μία στιγμή θα συγκατατεθεί ο Καιρός
Πώς αλλιώς, αφού αγαπιούνται οι άνθρωποι
Θα παραστήσει ο ουρανός τα σωθικά μας
Και θα χτυπήσει τον κόσμο η αθωότητα
Με το δριμύ του μαύρου του θανάτου.
.
ΙΙ.
Πενθώ τον ήλιο και πενθώ τα χρόνια που έρχονται
Χωρίς εμάς και τραγουδώ τ’ άλλα πού πέρασαν
Εάν είναι αλήθεια
Μιλημένα τα σώματα και οι βάρκες πού έκρουζαν γλυκά
Οι κιθάρες πού αναβόσβησαν κάτω από τα νερά
Τα "πίστεψέ με" και τα "μη"
Μία στον αέρα μία στη μουσική
Τα δύο μικρά ζώα, τα χέρια μας
Πού γύρευαν ν’ ανέβουνε κρυφά το ένα στο άλλο
Η γλάστρα με το δροσαχί στις ανοιχτές αυλόπορτες
Και τα κομμάτια οι θάλασσες πού ερχόντουσαν μαζί
Πάνω απ’ τις ξερολιθιές, πίσω απ’ τους φράχτες
Την ανεμώνα πού κάθισε στο χέρι σου
Κι έτρεμες τρεις φορές το μώβ τρεις μέρες πάνω από
τους καταρράχτες
Εάν αυτά είναι αλήθεια τραγουδώ
Το ξύλινο δοκάρι και το τετράγωνο φαντό
Στον τοίχο με τη Γοργόνα με τα ξέπλεκα μαλλιά
Τη γάτα πού μας κοίταξε μέσα στα σκοτεινά
Παιδί με το λιβάνι και με τον κόκκινο σταυρό
Την ώρα πού βραδιάζει στων βράχων το απλησίαστο
Πενθώ το ρούχο πού άγγιξα και μου ήρθε ο κόσμος.
.
ΙΙΙ.
Έτσι μιλώ για σένα και για μένα
Επειδή σ’ αγαπώ και στην αγάπη ξέρω
ΝΑ μπαίνω σαν Πανσέληνος
Από παντού, για το μικρό το πόδι σου μές στ’ αχανή
σεντόνια
ΝΑ μαδάω γιασεμιά κι έχω τη δύναμη
Αποκοιμισμένη, ΝΑ φυσώ νά σε πηγαίνω
Μές από φεγγαρά περάσματα και κρυφές της θάλασσας στοές
Υπνωτισμένα δέντρα με αράχνες πού ασημίζουμε
Ακουστά σ’ έχουν τα κύματα
Πώς χαϊδεύεις, πώς φιλάς
Πώς λες ψιθυριστά το "τι" και το "ε"
Τριγύρω στο λαιμό στον όρμο
Πάντα εμείς το φως κι η σκιά
Πάντα εσύ τ’ αστεράκι και πάντα εγώ το σκοτεινό πλεούμενο
Πάντα εσύ το λιμάνι κι εγώ το φανάρι το δεξιά
Το βρεγμένο μουράγιο και η λάμψη επάνω στα κουπιά
Ψηλά στο σπίτι με τις κληματίδες
Τα δετά τριαντάφυλλα, και το νερό πού κρυώνει
Πάντα εσύ το πέτρινο άγαλμα και πάντα εγώ η σκιά πού μεγαλώνει
Το γερτό παντζούρι εσύ, ο αέρας πού το ανοίγει εγώ
Επειδή σ’ αγαπώ και σ’ αγαπώ
Πάντα Εσύ το νόμισμα και εγώ η λατρεία πού το
Εξαργυρώνει:
Τόσο η νύχτα, τόσο η βοή στον άνεμο
Τόσο η στάλα στον αέρα, τόσο η σιγαλιά
Τριγύρω η θάλασσα η δεσποτική
Καμάρα τ’ ουρανού με τ’ άστρα
Τόσο η ελάχιστη σου αναπνοή
Πού πια δεν έχω τίποτε άλλο
Μές στους τέσσερις τοίχους, το ταβάνι, το πάτωμα
ΝΑ φωνάζω από σένα και Να με χτυπά η φωνή μου
Νά μυρίζω από σένα και ν’ αγριεύουν οι άνθρωποι
Επειδή το αδοκίμαστο και το απ’ αλλού φερμένο
Δεν τ’ αντέχουν οι άνθρωποι κι είναι νωρίς, μ’ ακούς
Είναι νωρίς ακόμη μές στον κόσμο αυτόν αγάπη μου
Να μιλώ για σένα και για μένα.
.
ΙV.
Είναι νωρίς ακόμη μες στον κόσμο αυτόν, μ’ ακούς
Δεν έχουν εξημερωθεί τα τέρατα, μ’ ακούς
Το χαμένο μου το αίμα και το μυτερό, μ’ ακούς
Μαχαίρι
Σαν κριάρι πού τρέχει μές στους ουρανούς
Και των άστρων τους κλώνους τσακίζει, μ’ ακούς
Είμ’ εγώ, μ’ ακούς
Σ’ αγαπώ, μ’ ακούς
Σε κρατώ και σε πάω και σου φορώ
Το λευκό νυφικό της Οφηλίας, μ’ ακούς
Πού μ’ αφήνεις, πού πάς και ποίος, μ’ ακούς
Σου κρατεί το χέρι πάνω απ’ τους κατακλυσμούς
Οι πελώριες λιάνες και των ηφαιστείων οι λάβες
Θα ’ρθει μέρα, μ’ ακούς
ΝΑ μας θάψουν κι οι χιλιάδες ύστερα χρόνοι
Λαμπερά θα μας κάνουν πετρώματα, μ’ ακούς
Νά γυαλίσει επάνω τους η απονιά, ν’ ακούς
Των ανθρώπων
Και χιλιάδες κομμάτια Να μας ρίξει
Στα νερά ένα - ένα , μ’ ακούς
Τα πικρά μου βότσαλα μετρώ, μ’ ακούς
Κι είναι ο χρόνος μία μεγάλη εκκλησία, μ’ ακούς
Όπου κάποτε οι φιγούρες Των Αγίων
βγάζουν δάκρυ αληθινό, μ’ ακούς
Οι καμπάνες ανοίγουν αψηλά, μ’ ακούς
Ένα πέρασμα βαθύ νά περάσω
Περιμένουν οι άγγελοι με κεριά και νεκρώσιμους ψαλμούς
Πουθενά δεν πάω, μ’ ακούς
Ή κανείς ή κι οι δύο μαζί, μ’ ακούς
Το λουλούδι αυτό της καταιγίδας και μ’ ακούς
Της αγάπης
Μία για πάντα το κόψαμε
Και δεν γίνεται ν’ ανθίσει αλλιώς, μ’ ακούς
Σ’ άλλη γη, σ’ άλλο αστέρι, μ’ ακούς
Δεν υπάρχει το χώμα δεν υπάρχει ο αέρας
Πού αγγίξαμε, ο ίδιος, μ’ ακούς
Και κανείς κηπουρός δεν ευτύχησε σ’ άλλους καιρούς
Από τόσον χειμώνα κι από τόσους βοριάδες, μ’ ακούς
ΝΑ τινάξει λουλούδι, μόνο εμείς, μ’ ακούς
Μές στη μέση της θάλασσας
Από το μόνο θέλημα της αγάπης, μ’ ακούς
Ανεβάσαμε ολόκληρο νησί, μ’ ακούς
Με σπηλιές και με κάβους κι ανθισμένους γκρεμούς
Άκου, άκου
Ποίος μιλεί στα νερά και ποίος κλαίει μ’ ακούς;
Ειμ’ εγώ πού φωνάζω κι είμ’ εγώ πού κλαίω, μ’ ακούς
Σ’ αγαπώ, σ’ αγαπώ, μ’ ακούς.
.
V.
Για σένα έχω μιλήσει σε καιρούς παλιούς
Με σοφές παραμάνες και μ’ αντάρτες απόμαχους
Από τι ΝΑ ’ναι πού έχεις τη θλίψη του αγριμιού
Την ανταύγεια στο μέτωπο του νερού του τρεμάμενου
Και γιατί, λέει, νά μέλει κοντά σου νά ’ρθω
Πού δεν θέλω αγάπη αλλά θέλω τον άνεμο
Αλλά θέλω της ξέσκεπης όρθιας θάλασσας τον καλπασμό
Και για σένα κανείς δεν είχε ακούσει
Για σένα ούτε το δίκταμο ούτε το μανιτάρι
Στα μέρη τ’ αψηλά της Κρήτης τίποτα
Για σένα μόνο δέχτηκε ο Θεός νά μου οδηγεί το χέρι
Πιο δω, πιο κει, προσεχτικά σ’ όλα το γύρο
Του γιαλού του προσώπου, τους κόλπους, τα μαλλιά
Στο λόφο κυματίζοντας αριστερά
Το σώμα σου στη στάση του πεύκου του μοναχικού
Μάτια της περηφάνειας και του διάφανου
Βυθού, μέσα στο σπίτι με το σκρίνιο το παλιό
Τις κίτρινες νταντέλες και το κυπαρισσόξυλο
Μόνος ΝΑ περιμένω που θα πρωτοφανείς
Ψηλά στο δώμα ή πίσω στις πλάκες της αυλής
Με τ’ άλογο του Αγίου και το αυγό της Ανάστασης
Σαν από μία τοιχογραφία καταστραμμένη
Μεγάλη όσο σε θέλησε η μικρή ζωή
Νά χωράς στο κεράκι τη στεντόρεια λάμψη την ηφαιστειακή
Πού κανείς νά μην έχει δει και ακούσει
Τίποτα μές στις ερημιές τα ερειπωμένα σπίτια
Ούτε ο θαμμένος πρόγονος άκρη στον αυλόγυρο
Για σένα, ούτε η γερόντισσα ν’ όλα της τα βοτάνια
Για σένα μόνο εγώ, μπορεί, και η μουσική
Πού διώχνω μέσα μου αλλ’ αυτή γυρίζει δυνατότερη
Για σένα το ασχημάτιστο στήθος των δώδεκα χρονώ
Το στραμμένο στο μέλλον με τον κρατήρα κόκκινο
Για σένα σαν καρφίτσα η μυρωδιά η πικρή
Πού βρίσκει μές στο σώμα και πού τρυπάει τη θύμηση
Και νά το χώμα, νά τα περιστέρια, νά η αρχαία μας γη.
.
VI.
Έχω δει πολλά και η γη μές’ απ’ το νου μου φαίνεται ωραιότερη
Ωραιότερη μές στους χρυσούς ατμούς
Η πέτρα η κοφτερή, ωραιότερα
Τα μπλάβα των ισθμών και οι στέγες μές στα κύματα
Ωραιότερες οι αχτίδες όπου δίχως να πατείς περνάς
Αήττητη όπως η Θεά της Σαμοθράκης πάνω από τα βουνά
της θάλασσας
Έτσι σ’ έχω κοιτάξει πού μου αρκεί
Νά ’χει ο χρόνος όλος αθωωθεί
Μές στο αυλάκι που το πέρασμα σου αφήνει
Σαν δελφίνι πρωτόπειρο ν’ ακολουθεί
Και νά παίζει με τ’ άσπρο και το κυανό η ψυχή μου!
Νίκη, νίκη όπου έχω νικηθεί
Πριν από την αγάπη και μαζί
Για τα ρολόγια και το γκιούλ-μπιρσίμι
Πήγαινε, πήγαινε και ας έχω εγώ χαθεί
Μόνος και ας είναι ο ήλιος που κρατείς ένα παιδί
νεογέννητο
Μόνος, και ας είμ’ εγώ η πατρίδα που πενθεί
Ας είναι ο λόγος που έστειλα νά σου κρατεί δαφνόφυλλο
Μόνος, ο αέρας δυνατός και μόνος τ’ ολοστρόγγυλο
Βότσαλο στο βλεφάρισμα του σκοτεινού βυθού
Ο ψαράς που ανέβασε κι έριξε πάλι πίσω στους καιρούς τον
Παράδεισο!
.
VII.
Στον Παράδεισο έχω σημαδέψει ένα νησί
Απαράλλαχτο εσύ κι ένα σπίτι στη θάλασσα
Με κρεβάτι μεγάλο και πόρτα μικρή
Έχω ρίξει μές στ’ άπατα μιαν ηχώ
Νά κοιτάζομαι κάθε πρωί που ξυπνώ
Νά σε βλέπω μισή να περνάς στο νερό
και μισή να σε κλαίω μές στον Παράδεισο.
.
Στη Mareld που με παρακίνησε...
.
Μηθυμναίος

1 Μαΐ 2008

Καλή Πρωτομαγιά σε όλους!

.

.
.

Γιορτή της Άνοιξης και της Φύσης σήμερα, με πανάρχαιες ρίζες κι μερικά στεφάνια πρωτομαγιάτικα για να μας χαρίζουν υγεία, ειρήνη, ευτυχία και ευφορία! Λίγα λουλούδια από την ολάνθιστη φύση, που πάντα θα αναζητάμε μιας και, οι περισσότεροι, έχουμε απομακρυνθεί, ζώντας στις πόλεις...
.
Ας την κάνουμε λοιπόν ακόμα πιο όμορφη με τα λουλούδια και το χαμόγελό μας!
.
Μηθυμναίος