Εσείς τα υπέροχα «κομματάκια» μου!

Ομολογώ πως η τελευταία μου ανάρτηση, εκείνη της συνεύρεσης με φίλους, η σύντομη (ευτυχώς) γρίπη, η γιορτή μου, τα θερμά και ειλικρινά σας σχόλια, τα δεκάδες τηλεφωνήματα με ευχές, ήταν όλα αυτά που μ’ έβαλαν να συλλογιστώ, και σκέφτηκα πως ναι, αυτό που είπε ο Δημόκριτος ότι «από κανένα δεν θα αγαπηθεί αυτός που δεν αγαπάει κανένα» είναι ό,τι αληθινό. Το πιστεύω! Απλά γιατί εγώ... σας αγαπώ!

Οι φιλίες, φτιάχνονται από κάτι μικρά «κομματάκια»! Κομμάτια της ζωής μας. Του χρόνου που ζούμε, που ξοδεύουμε με κάθε άνθρωπο. Δεν έχει σημασία το «πόσο» της διάρκειας του χρόνου αλλά η ποιότητά του. Πέντε λεπτά μπορούν να έχουν περισσότερη αξία απ’ όσο μια ολόκληρη ημέρα.
Έχουμε χιλίων ειδών φιλίες. Αυτές από τα παιδικά μας χρόνια, από γνωριμίες στη ζωή μας, από συναντήσεις... άλλες πάλι «φτιαγμένες» από τη «μοιρασιά» της χαράς και της λύπης -στηρίγματα κάποιας στιγμής- αλλά και κάποιες που γεννιούνται απρόσμενα, δίχως να υπάρχει ένα «γιατί»! Ίσως από αμοιβαία -δίχως εξηγήσεις- συμπάθεια...
Μαθαίνουμε ν’ αγαπάμε τους φίλους δίχως να τους κρίνουμε από την εικόνα τους, από την εμφάνισή τους, ούτε απ’ αυτό που θέλουν να δείχνουν πίσω από έναν τίτλο, αλλά απ’ αυτό που είναι στ’ αλήθεια, από αυτό που καταθέτουν, απ’ αυτό που εκπέμπουν. Από τις αλήθειες τους...
Σήμερα, με τη βοήθεια της τεχνολογίας, πολλές φιλίες φτιάχνονται μέσα από μηνύματα (e-mails) blogs και σχόλια, που κι αυτές δεν παύουν να είναι πολύ σημαντικές. Διαφορετικές μπορεί. Όχι όμως λιγότερο σημαντικές! Υπάρχουν μεταξύ μας, και θα συμφωνείτε, βαθιές φιλίες που άρχισαν και φτιάχτηκαν μέσα από τούτο το μέσον...
Ο Antoine de Saint-Exupery κάπου λέει: «Ο χρόνος που έχασες για το τριαντάφυλλό σου, είναι που το κάνει να είναι τόσο σημαντικό».
Κι εγώ λέω: πως ο χρόνος που «χάνουμε» με κάθε φίλο, κάνει ακριβώς αυτόν το φίλο σημαντικό και τη φιλία ενδιαφέρουσα! Κι αυτό γιατί ο χρόνος με τους φίλους δεν είναι χαμένος παρά κερδισμένος χρόνος, ωφέλιμος και χρήσιμος
Ένας φίλος γίνεται σημαντικός για μας –κι εμείς για ’κείνον- όταν τα συναισθήματά μας είναι αληθινά. Αισθανόμαστε τη νοσταλγία σε στιγμές που επιθυμούμε να τον έχουμε κοντά μας. Πολύ κοντά μας.

Σημασία έχει για μένα, να επωφελούμαι τα μέγιστα από αυτές τις στιγμές που μοιραζόμαστε, αυτές εγώ τις αποθηκεύω στο κουτί των αναμνήσεών μου, ώστε να έχω τη δυνατότητα και τη χαρά να τις έχω δίπλα μου, όποτε τις χρειαστώ, να σας έχω κοντά μου, όσο μακριά κι αν βρίσκεστε.
Κι ας αλλάζουν πολλά. Κι ας αλλάζουν τα πάντα και κατά συνέπεια και εμείς. Κι ας τραβάμε ξεχωριστούς δρόμους, όλα αυτά τα «κομματάκια», λοιπόν, είναι οι άνθρωποι που αγαπώ και μ’ αγαπούν, οι φίλοι μου, τα έχω μέσα στην καρδιά μου. Είναι ο θησαυρός μου!

Σας ευχαριστώ όλους για τα υπέροχα «κομματάκια» που, κάθε τόσο, μου χαρίζετε!

Μηθυμναίος