Όσο υπάρχουν άνθρωποι…   «Σαν τις πρόκες να καρφώνονται οι λέξεις» Μ.Αναγνωστάκης   Και πράγματι έτσι γίνεται στο νέο βιβλίου του Στρά...

  Μετανιώνω όσο τα φέρνω στο νου μου. Όσο αισθάνομαι να αιωρούνται στο σύμπαν της ύπαρξής μου κάτι χρωστούμενα που έχω. Δικά μου είναι, σε ...

  Μιλάμε πολύ για κείνη την αθώα γενιά μας. Για τα στερεότυπα με τα οποία μεγαλώσαμε. Την τρυφερότητα, το σεβασμό, την ευγένεια, τη ζεστασιά...

  Η τεχνολογία έστρωσε μπροστά μας μια λευκή οθόνη στην οποία εμείς απλώνουμε τους κρυμμένους θησαυρούς μας: λόγια, συναισθήματα, σκέψεις, β...

  Κι εκεί που νομίζεις ότι όλα έχουν πάρει το δρόμο τους, οι σκέψεις δε λένε να συντονιστούν. Όλα συνωστίζονται, άτακτα και ακαθόριστα. Αγάπ...