Στο γκρίζο  φως ενός χειμωνιάτικου απογεύματος,  και τον ήλιο να «ματώνει» στη δύση του ορίζοντα   – ξεχασμένος κι αμήχανος –   στέκομαι  ...

Είναι στιγμές μέσα στη μέρα, όταν αισθάνομαι να πάλλονται οι ευαίσθητες χορδές της ψυχής μου, ν a ανακαλώ – ακόμη και στο μικρότερο ερέθι...

Επιστρέφω και σεργιανίζω. Σεργιανίζω εκεί που αιωρούνται σμήνη από σκέψεις. Φτεροκοπάνε και μεταναστεύουν. Πάνε να φύγουν, τρέχουν, σταματάν...

    Δανείζομαι εδώ τα λόγια ενός γνωστού ποιητή για να περιγράψω αυτό που ακόμα μια φορά διαπιστώνω στην σημερινή παράξενη εποχή, στη σημερι...