Πλούσιος σε χλωρίδα, ο ορεινός όγκος του Χελμού, το ύψος του οποίου φθάνει τα 2.355 μέτρα, πρόκειται για την τρίτη σε ύψος οροσειρά της Πελοποννήσου. Το μεγαλύτερο μέρος του βουνού καλύπτουν έλατα, πλατάνια, καστανιές, λεύκες, ιτιές και βελανιδιές. Στις δε βόρειες υπώρειες του βουνού περίπου στα 800 μέτρα βρίσκεται η λίμνη Τσιβλού.
Στράτο, Χριστός ανέστη! Μήπως εννοείς την χλωρίδα και όχι την πανίδα; Σίγουρα θα υπάρχει και η δεύτερη, αλλά δεν είναι αυτή που φαίνεται στις φωτογραφίες.
ΑπάντησηΔιαγραφήΑληθώς Ανέστη ο Κύριος, αγαπητέ μου Ανώνυμε! Όχι μόνο ασυγχώρητο, θα έλεγα, αλλά και αδικαιολόγητο το λάθος μου. Τι να πω... Καθώς φαίνεται και στις φωτογραφίες η χλωρίδα ήταν εμφανής, αντιθέτως η πανίδα απουσίαζε, οπότε μέγα το λάθος, μέγα και το ευχαριστώ για την παρατήρηση!
ΑπάντησηΔιαγραφήΣυγγνώμη, Στράτο, που το μήνυμα έφυγε ανυπόγραφο. Αντώνης Παπαγιάννης.
ΑπάντησηΔιαγραφήΕυχαριστώ πολύ, όπως έγραψα η αστοχία ήταν και ασυγχώρητη και αδικαιολόγητη. Απροσεξία, βιασύνη, αφέλεια... κάτι απ' όλα. Να 'σαι καλά Γιατρέ μου!
ΔιαγραφήΌσο υπάρχει χλωρίδα, θα υπάρχει και πανίδα, στα σίγουρα Στρατή μου.
ΑπάντησηΔιαγραφήΝα σου πω ότι στις φωτογραφίες σου ξεκούρασα τα μάτια και τη σκέψη μου. Πόσους όμορφους τόπους έχουμε (ακόμα) στην πατρίδα μας και πόσοι άλλοι διαγράφηκαν διαπαντός απ' τις δασικές εκτάσεις και τις προστατευόμενες περιοχές (τρανό παράδειγμα το δάσος Δαδιάς) στο βωμό της "ανάπτυξης". Τα άγρια ζώα του δάσους έχουν εξημερωθεί και κατεβαίνουν στις πόλεις για αναζήτηση τροφής. Κι αν αυτό δεν μας κινητοποιεί, δεν τολμώ να σκεφτώ τι μας περιμένει αυτό το καλοκαίρι...
Τις αναστάσιμες ευχές μου, Στρατή!
Δυστυχώς, αγαπητή μου Μαρία, ο άνθρωπος (δηλαδή εμείς) "στο βωμό της ανάπτυξης", όπως πολύ σωστά γράφεις, καταστρέφει ό,τι ωραίο μας έχει δωρίσει η φύση. Το βλέπεις και απορείς. Είναι κρίμα... Ο Θεός να μας φυλάξει...
ΑπάντησηΔιαγραφήΑνταποδίδω ευχές και αγάπη!
ΧΡΌΝΙΑ ΠΟΛΛΆ!
ΑπάντησηΔιαγραφήΧΡΙΣΤΌΣ ΑΝΈΣΤΗ,ΦΙΛΕ ΣΤΡΑΤΟ!
Από το Γρηγορη το κοντοχωριανό σου οι παραπάνω ευχές!
ΑπάντησηΔιαγραφή