Με τούτο το
βιβλίο μου, ανοίγω χαραμάδες να ξεχυθεί το συναίσθημα, που συνεχίζει να βγαίνει
ολοένα και σε πιο πολλά αντίτυπα. Κι απ’ αυτά τα κενά που, επί τούτου και κατά
περίσταση, αφήνω, θα φανούν –σαν αστραπές
μέσα στα σύννεφα– δικά μου εσωτερικά σενάρια, κάτι να μαρτυράνε στους «απέξω»…
Μετά από τόσα
χρόνια, μπορώ να επιβεβαιώσω ότι είμαι ένα άτομο που μπορεί να γυρίζει τη
σελίδα, αλλά αφήνει τσακισμένη τη γωνία της για να επανέλθει... Δεν ξεφορτώνομαι εύκολα εκείνα τα
μικρά ακατάστατα κομμάτια ενός αλησμόνητου παρελθόντος. Συνήθειά μου να γυρίζω
τον χρόνο στα «κάποτε» και στα «τότε» αφού το μυαλό μου ακολουθεί τα χαρτογραφημένα
μου «χθες» και τα αχαρτογράφητα «αύριο», χαραμίζοντας επιπόλαια το «τώρα».
Λένε πως οι
μουσικοί δεν αποσύρονται· σταματούν όταν η μουσική μέσα τους σωπαίνει.
Κι εγώ ένιωθα να υπάρχει μέσα μου λίγη μουσική ακόμη. Κι άλλο ένα που έχω κατά
νου: «το πουλί δεν τραγουδάει γιατί έχει απαντήσεις· τραγουδάει επειδή έχει τραγούδια».
Και τέτοια, υπήρχαν. Ό,τι κι αν πρεσβεύανε…
Στράτος Δουκάκης
Καλοτάξιδο στις... περιπλανήσεις του!
ΑπάντησηΔιαγραφήΣ' ευχαριστώ καλέ μου "Ανώνυμε"! Αν έγραφες και τ' όνομά σου θα σ' ευχαριστούσα διπλά!
ΑπάντησηΔιαγραφήΥπέροχη περιγραφή του βιβλίου σου, Στρατή. Το να διατηρείς τη μνήμη σου και να ζωντανεύεις παλιά συναισθήματα μέσα από ιστορίες και κείμενα, το βρίσκω εξαιρετικό. Για να έχουμε ένα σημείο αναφοράς και σύγκρισης με το παρελθόν και να ζυγίζουμε με ακρίβεια το παρόν. Ελπίζω να κάνεις κάποια παρουσίαση του βιβλίου.
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλό μήνα να έχεις, με ανοιξιάτικη διάθεση!
Να ΄ξερες, αγαπητή μου Μαρία, πόση δύναμη μου δίνουν τα λόγια σου πάντα. Έκανα και τούτο βήμα γιατί περίσσευαν κάποια κομμάτια και ήθελα να μην αραχνιάσουν στα συρτάρια. Πάντα, η νοσταλγία, το παρελθόν, τα συναισθήματα είναι αυτά που με κυριεύουν, ανέκαθεν.
ΑπάντησηΔιαγραφήΣ' ευχαριστώ για τις ευχές και ολόκαρδα ανταποδίδω.
Να 'σαι καλά!