Κάθε ξημέρωμα
30 του Οκτώβρη
θαρρείς κι αρχίζει ο χειμώνας.
Παρεμβάλλεται,
πρώτο πλάνο
στο παράθυρο με το που φέγγει…
Όλη την εβδομάδα μας προέτρεπαν:
Βάλτε τα ρολόγια μια ώρα πίσω.
Μια πικρή, αδιαπραγμάτευτη
κι αυθάδικη νομοτέλεια
στη
διάθεση του χρόνου.
Ενός χρόνου αιωρούμενου
στο απέραντο πουθενά
και στο απροσμέτρητο
τίποτα.
Αυταπάτη που παραπέμπει
σε μια παραλλαγή της πραγματικότητας
υπακούοντας και υποκύπτοντας
στα προστάγματά της.
Τέτοια
που κάνει τις μέρες
να ξεκινάνε πιο
αργά
και τ’ απογεύματα να γίνονται νύχτα
πριν την ώρα τους.
Κι ας τολμήσει να το πει κανείς ασήμαντο.
