Συνετό και φρόνιμο είναι να είσαι εκεί που μπορείς κι έχεις
το δικαίωμα να είσαι και... να απουσιάζεις από όπου περισσεύεις… Περίσσευες
Εύα. Έκπτωτη κι εσύ του «Εφτανησιακού Παραδείσου»! Μόνο που η έξοδος δεν έγινε
συγχρόνως… πήρε ένα διάστημα. Αν και προηγούνται πάντοτε οι κυρίες, εδώ «εδιώχθη»
πρώτα ο κακός Αδάμ. Κάπως αργά –«ανταμοιβή των βοηθησάντων»– ήρθε και η σειρά
σου. «Ουδείς ασφαλέστερος εχθρός του
ευεργετηθέντος αχαρίστου»…
«Και τώρα τι θα γένουμε
χωρίς»… Παράδεισο; Εκεί ήταν «μια
κάποια λύση». Αν για να λέμε και την αλήθεια δεν έχασε η Βενετιά βελόνι.
Σχέσεις φιλικές, αληθινές, περιστασιακές, ψεύτικες. Σταθμοί και στάσεις. Περαστικοί. Μόνιμοι. Τυχαίοι
άνθρωποι και Άνθρωποι θα υπάρχουν. «Μόνο μια λάμψη ο
άνθρωπος· κι αν είδες, είδες»! Αληθινός, πολύ αληθινός ο Ελύτης!
Όλα υπάρχουν εκεί έξω, γύρω μας!
ΑπάντησηΔιαγραφήμερικές φορές είναι και λίγο τύχη να βρεθούν τα καλύτερα δίπλα σου. Από την άλλη πάντα πρέπει να απομακρύνεσαι από αυτό που σε χαλάει! Για παράδειγμα η αχαριστία που ανέφερες κι εσύ... Πόσο να την ανεχτείς;
Καλή εβδομάδα να έχεις Στράτο :))
Λες να μην το ξέρω, Αριστέα; Είναι γεγονός -αποδεδειγμένο πλέον- πως αυτό το «Ουδείς ασφαλέστερος εχθρός του ευεργετηθέντος αχαρίστου» είναι λόγω και έργω σωστό!
ΔιαγραφήΤόσο ο Αδάμ του κειμένου καθώς και η Εύα (υπαρκτά πρόσωπα και τα δύο. Διόλου άγγελοι, είναι αλήθεια…) χρήσιμοι κάποτε στον υποτυπώδη Παράδεισο… έπαψαν να είναι. Aρα αχρείαστοι...
Αλληγορικό το κείμενο δεν μου επιτρέπει περεταίρω εξήγηση…
Καλά ο Αδάμ αλλά η Εύα; Τόση αχαριστία…
Μια όμορφη εβδομάδα σου εύχομαι κι εγώ :))
Καλησπερα Στρατο
ΑπάντησηΔιαγραφήΑν καταλαβαινω σωστα..μιλας για αυτους που κατα καιρους βγαζουμε απο τη ζωη μας.. Συμβαινει συχνα αυτο..δεν ειναι απαραιτητα κακο..δεν εχω να πουμε με ολους τα ιδια πραγματα και πολλες φορες δεν εχουν να μας πουν οι αλλοι αυτα τα οσα εχουμε αναγκη εμεις..αντιστοιχα ουτε εμεις προς αυτους - οσες φορες παντως μου συνεβει ειτε να αποριψω ειτε να με αποριψουν νιωθω οτι ποναει πολυ δυσκολευομαι να το ξεπερασω δυσκολευομαι να ξεχασω παρ ολο που τα κενα καλυπτονται παρα πολυ γρηγορα.. Καλο βραδυ
Ακριβώς γι’ αυτούς μιλάω, καλή μου Στέλλα. Και πολύ καλά ξέρεις πως σε τούτα τα λημέρια περισσεύουν. Οπότε δεν είναι κάτι καινούργιο. Με τη διαφορά πως τόσο ο Αδάμ όσο και η Εύα, ιδίως η Εύα, έδωσαν πολλά και εισέπραξαν τίποτα. Ή μάλλον εισέπραξαν αχαριστία και ψέμα κατά συρροή.
ΔιαγραφήΟι γλύκες και τα μεγάλα λόγια του κάποτε έγιναν απαξία κι αχαριστία.
Στην περίπτωση τούτη τελικά κολλάει πολύ το: δεν έχασε η Βενετιά βελόνι…
Καμιά φορά, Στράτο μου, αυτό που πρέπει να κάνουμε και δεν τολμούμε ή αν θες αποφεύγουμε να αντιμετωπίσουμε (σε πιο λάιτ εκδοχή), είναι καλό να γίνεται από μόνο του έτσι ώστε να μπαίνουν οι τελείες και οι παύλες μια ώρα αρχύτερα. Η ευγένεια και οι καλοί τρόποι από ένα σημείο και μετά μας χαλάνε το μέσα μας, οπότε οτιδήποτε μας διευκολύνει προς οριστικές λύσεις, καλοδεχούμενο. Είναι αυτό που λέμε για τον Μωάμεθ και το βουνό...το γνωστό. Εκ του αποτελέσματος κρίνοντας, όλα καλά! Και σας μιλώ εντός του Παραδείσου, ως προνομιούχα... άγνωστο για πόσο! Την καλησπέρα μου και τις ευχές μου κι από εδώ για καλή χρονιά!
ΑπάντησηΔιαγραφήΟι «τελείες και οι παύλες»… ωραίο αυτό.
ΔιαγραφήΗ ευγένεια και οι καλοί τρόποι, αν είναι αληθινά και έμφυτα στον άνθρωπο δεν μας χαλάνε διόλου. Τα ψεύτικα και τα «σαλιαρίσματα» για δήθεν είναι που μας χαλάνε.
Μα αυτό έγινε, Μαρία, το αποτέλεσμα το είδαμε. Βέβαια εσύ «εντός του Παραδείσου, ως προνομιούχα…» δεν τα βλέπεις. Το «ως πότε»… ας μη σ’ ανησυχεί. Μαζικές διώξεις δεν γίνονται.
Σ’ ευχαριστώ για τις θερμές ευχές σου και ανταποδίδω δεόντως!
Να ‘σαι καλά Μαρία!
Μου αρέσει ο απόλυτος τρόπος της απομάκρυνσης Στράτο !!! Αν και είμαι σίγουρη ότι και πόνεσε και θα πονάει η κάθε απομάκρυνση . Ομως πως μπορείς να είσαι με ανθρώπους τοξικούς που δηλητηριάζουν τη σκέψη με το δικό τους σωστό κατά την άποψη τους τρόπο;;; Ο χρόνος θα δείξει πόσο καλή είναι μια οριστική λύση από ανθρώπους που η αχαριστία είναι στο dna τους !! Και απομάκρυνα και με απέρριψαν και όσο υπάρχουμε θα συμβαίνουν !!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΤην αγάπη μου
Όλοι είμαστε παθόντες, Νικόλ. Έχουμε περάσει κι άλλα τέτοια. Το θέμα δεν είναι ο Αδάμ… η Εύα είναι. Εκείνος προ πολλού έφαγε πόρτα… για ένα τίποτα.
ΔιαγραφήΟ όφις έκανε το θαύμα του, το δηλητήριο της αχαριστίας σε όλο το μεγαλείο του. Ανταμοιβή στα όσα έκανε εκείνη: το «σβήσιμο»!
Σε χαιρετώ!
Δύσκολο να το εννοήσω την μεταφορική έννοια του παρόντως άρθρου σου,
ΑπάντησηΔιαγραφήΝομίζω ότι κατάφερα, αλλά όμως με προβληματίζει αυτό που έχεις βάλει σε παρένθεση «Εφτανησιακού Παραδείσου»!
Διότι πώς να το κάνουμε ο Παράδεισος δεν έχει όρια, δεν είναι Επτανησιακός, σε αλλά ολόκληρη την υφήλιο,
Όμως φίλε μου προσπάθησα να αναλύσω κάθε σου λέξη, μου φάνηκε ότι πηγάζει μια πικρία, μια ειρωνεία, κάτι τι που μόνος σου δίνεις την λύση.
Δεν έχασε η Βενετιά βελόνι. Αυτό το ρητό το έλεγε η γιαγιά μου όταν μάλωνε με κάποιον κι αυτός θυμωμένος έφευγε. Ρητό που έχει απομείνει από την Βενετική κατοχή των Επτανήσων για πολλά χρόνια νομίζω 500.
Έψαξα και βρήκα το η αποκαθήλωση= το ξεκάρφωμα κατά λέξη, αλλά αν σκεφτούμε ότι ουδείς άνθρωπος υπάρχει χωρίς ελαττώματα, εδώ έγκειται η καλή τύχη του κάθε ενός μας «αν ποτέ πιστεύει σε αυτή» να κάνει παρέα με ανθρώπους κατ’ ιδίαν και ομοίωση, που όμως είναι σχεδόν αδύνατον εφόσον σου παίρνει αρκετόν καιρό να καταλάβεις την τοξικότητα που παράγουν μερικοί.
Απλούστατα τους παραβλέπεις, τους αγνοείς, και συνεχίζεις τον δρόμο σου, την τροχιά που έχεις χαράξει.
Εξ’ άλλου φίλε μου, ολόκληρη η ανθρωπότητα είναι γεμάτη από envidia μην σταθείς να ρωτήσεις το γιατί αγνόησέ την, θα αισθανθείς κερδισμένος.
Σου εύχομαι σήμερα Δευτέρα καλή εβδομάδα ,
Πάντα με την αγάπη μου
Γάβο!
Το πιο ευκατανόητο, φίλε Γάβο, σε δυσκόλεψε; Ο Παράδεισος;
ΔιαγραφήΌπως έγραψα και στην Αριστέα πιο πάνω, το κείμενο είναι αλληγορικό.
Το λεξικό που έψαξες σου έδωσε τη σωστή ερμηνεία στη λέξη «αποκαθήλωση».
Υπάρχει μία γενική αντίληψη στη θρησκευτική παράδοση πως αρχικά οι καλοί άγγελοι, πλάσματα του Θεού διαλεχτά, για διαφόρους λόγους (για ένα τίποτα δηλαδή) έχασαν την εύνοιά του και έγιναν επικατάρατοι μέχρι που κατέληξαν «έκπτωτοι»!
Συμβαίνουν αυτά, φίλε… ξεκαθαρίζει το τοπίο. Τι να κάνουμε;…
Καλή εβδομάδα σου εύχομαι κι εγώ!
Εχω μια διαολεμένη διάθεση να τρολάρω,αλλά δε θα το κάνω
ΑπάντησηΔιαγραφήΣοβάρεψαν τα σχόλια και δ ε μου επιτρέπεται εμένα να το διακωμωδήσω. Απλά μου έρχονται ανάκατα διάφορα τραγούδια στο μυαλό,όπως
“Σου `φερα νερό στις χούφτες
για να πιεις, να ξεδιψάσεις
που ν’ τ’ αχείλι σου πικρό
Κι ως ξεδίψασε η καρδιά σου
βιάστηκες να προσπεράσεις
Τόση πίκρα, τόση δίψα, τόσος πόνος
κι ούτε ένα ευχαριστώ”
Υπάρχει βέβαια και “ σβήσε με κυρά μου απ τα κιτάπια σου” αλλά εδω έχουμε αντεστραμένους ρόλους,οπότε δε κολλάει και συμμορφώνομαι (χαχαχα τωρα που εκδιώκεται η Ευα εκ του Παραδείσου επήλθε η συμμόρφωση;;;τραγελαφικό!)
Απορώ με την έκπληξή σου Στράτο.
Γιατί εντυπωσιάζεσαι αγαπητέ μου,αφού δε θα μπορούσε ποτέ ο Θεός ν αφήσει μόνο του τον Αδάμ! Δεν ήταν στις προθέσεις του,αλλά προέκυψε.
Εκ του πλευρού του έπλασε την Ευα,να μην τη στείλει και να τον συντροφεύει στην Κόλαση;;;; ετσι είναι αυτά Πως λένε “ούτε στον Παράδεισο μόνος!” Κάποιοι τόχουν εμπεδώσει και το εφαρμόζουν,μη κοιτάς εμείς τα ανθρωπάκια που δεν έχουμε κατανοήσει το νόημα των γραφών!
Λοιπόν κακώς εκπλήσσεσαι, διότι απλούστατα ουδέις μετράει τι πήρε,πάντα το τι έδωσε κοστολογεί κι εμείς που δε τα βάζουμε ποτέ στο ζύγι μένουμε με την έκπληξη, ενώ θάπρεπε νάταν αναμενόμενο.Το μόνο κακό είναι οταν γυρίζεις πίσω το κεφάλι κι ως άλλη γυναίκα του Λωτ μένεις στήλη άλατος,αναζητώντας να ξεχωρίσεις πότε ήταν η αλήθεια κια πότε το ψέμα.
Αυτό είναι πιο πικρό ακόμα κι απο αυτην καθαυτήν την έξοδο. Αλλωστε γιατί να μένεις εκεί που περισσεύεις;;;Ισως να μην χώρεσες και ποτέ
Αστο λοιπόν να πάει,εμένα προσωπικά ένα πράγμα με επαναπαύει οταν κάποιος μου δείχνει την πόρτα εξόδου(κι εχει συμβεί) θα στο πω τραγουδιστά
“Θα υπάρχω, θες δε θες,
δεν ήταν όνειρο το χθες,
ούτε κι εγώ καμιά σκιά του δειλινού.
Ήμουν μια ζεστή καρδιά
κι αν δίπλα σου δε θα `μαι πια,
θα `μαι ανάμνηση και καταχνιά στο νου. “
ΑΥΤΟ ΚΙ ΑΝ ΕΙΝΑΙ ΕΚΔΙΚΗΣΗ!χαχαχχαχαα
Καλό ξημέρωμα
Καλά κι εσύ, Χαρά μου, πιστεύεις ότι γι’ αυτό και μόνο προέκυψε η «έξοδος»; Λόγω Αδάμ ή γιατί ξεσκεπάστηκε με την αποκάλυψη των εν συρροή ψεμάτων σε περιτύλιγμα δήθεν… κι έμεινε ο θεός (αυτός ο μικρός θεός γι’ αυτό και με το «θ» μικρό) γυμνός και ντροπιασμένος. Αν βέβαια διαθέτει τσίπα που λέει ο λαός.
ΔιαγραφήΣου είχα γράψει στο συγκεκριμένο χρόνο τούτο: «οι όρκοι των ανθρώπων μοιάζουν πολύ με τις πεταλούδες! Πετούν για λίγο στην ψυχή σου, πίνουν το μέλι από τους πόθους και τα όνειρα κι ύστερα χάνονται»… Χάνονται από τα «νταλαβέρια» μας. Άλλωστε με τι μούτρα…
Η Εύα λοιπόν, «πάντα ευκολόπιστη και πάντα προδομένη» θα έπρεπε να «αποκαθηλωθεί» γιατί το καθημερινό αντίκρισμα της παρουσίας της στη δεξιά στήλη του Παραδείσου θα έφερνε το θεό αντιμέτωπο με τη συνείδησή του. Κι αυτό δεν το αντέχει ούτε ο Θεός! Ο κανονικός εννοώ.
«ΕΚΔΙΚΗΣΗ» λοιπόν αυτό είναι. Αλλά που θα πάει θα γεράσει και η Εύα και θα μάθει… Δεν μπορεί ο κάθε όφις να…
Επιβάλλεται!
Υ.Γ. Τα τραγούδια τα είχες επιλέξει από καιρό ή έτσι σου ήρθαν στο νου; Ήταν ταμάμ που λένε και οι εξ ανατολών γείτονές μας
Καλημέρα!
Συμπληρώνω, μόνο για συμπαράσταση στην Εύα.
ΑπάντησηΔιαγραφήΜη νοιάζεσαι κι ο Αδάμ ήταν κάποτε στα δύσκολα «ένα αξιόλογο άτομο» και μετατράπηκε εν μία νυκτί,σ’ ένα «ελεεινό υποκείμενο».
Κι όλο αυτό, κι ενώ είχαν καταλαγιάσει και ξεχαστεί τα γεγονότα κι ο θυμός, ήλθαν στο φως οι αποκαλύψεις και επανάφεραν μια έχτρα…
Γι’ αυτό ας κάνουμε πως τα ξεχνάμε όλα κι ας αφήσουμε την Εύα να γαληνέψει, να μετακομίσει σε καινούριες γειτονιές.
Ας ξεχάσουμε λοιπόν κι ας δώσουμε ένα τέλος. Δεν αλλάζουν οι καιροί. Αυτός ο κόσμος δε θα αλλάξει ποτέ!