Μη γελάτε…Έαρ δεν γίνεται με ρίμες και ομοιοκατάληκτες στιγμές

Έαρ δεν γίνεται με ρίμες και ομοιοκατάληκτες στιγμές, που λέει και η Δημουλά, παρά με της ψυχής το αδάμαστο δόσιμο, νομίζω. Αυτής της ανθρώπινης ψυχής που γεφυρώνει τις αποστάσεις και ξέρει να βάζει μιλιά στο χτύπο της καρδιάς.

Στέκομαι στ’ ανοιχτό παράθυρο κι απ’ έξω ο Απρίλης. Ανοίγω αγκάλες να τον υποδεχτώ. Ο Απρίλης της πασχαλιάς, των χρωμάτων και των αρωμάτων. Κι αυτός ο ήλιος, ο γλυκός ήλιος, που ήρθε μαζί του για να μας θυμίσει ότι η άνοιξη είναι ξανά εδώ κι ότι το φως υπάρχει πάντα, διάφανο, αμόλυντο, ζεστό, ευσπλαχνικό, κόντρα στο σκούρο γκρίζο της καθημερινότητας.

Κι η γη, δεν άντεξε… πιστή στην ετήσια υπόσχεσή της, στολίστηκε με λογής λουλούδια. Έβαλε χρώμα για να χωρέσει στο αχώρητο, στα αχαρτογράφητα κενά των ματιών και της ψυχής μας

Παραπέρα, μάρτυρες αδιάψευστοι της εαρινής πανδαισίας, τα πουλιά, που απαντάνε στο εορταστικό κάλεσμα με τρελαμένους κελαηδισμούς, εωθινούς.

Αλλάζει η διάθεση. Αλλάζω  διάθεση. Μη γελάτε…

Ας λένε τα πουλιά κι οι μυρωδιές στα πλάγια

πως είναι Απρίλης.

Το λένε τα πουλιά κι οι έρωτες των άλλων.

Εμένα μ’ εξαπατούνε οι θεοί

κάθε που αλλάζει ο καιρός,

κάθε που δεν αλλάζει.

Μη γελάς.

Έαρ δε γίνεται

με ρίμες

ήλιοι - Απρίλιοι,

ήλιοι - Απρίλιοι,

ομοιοκατάληκτες στιγμές,

χρόνος χρωμάτων,

στρέμματα φωτός,

χαμομηλιών ανυπομονησία να μυρίσουν.

Καλό μήνα!