Στη Ντόρα Π.
Αγάπησε αυτή την πόλη.
Τις μέρες της τις φωτεινές που εγκυμονούσαν εκπλήξεις… Τις αισθησιακές νύχτες της, που ο Θεός και τ’ άστρα κρέμονταν πιο κοντά της… Την ασχήμια που χάνονταν μέσα στα παιχνιδίσματα του νερού και των ματιών… Τα τσιμεντένια αδιέξοδα της Χρυσομαλούσσας. Το απλό δωματιάκι που ξεχείλιζε παραδεισένια θαλπωρή στην Ασκληπιού και Πρωτοπάτση γωνία… Τις πόρτες με τα μπρούτζινα ρόπτρα… Τη μελαγχολική γύμνια της Επάνω Σκάλας. Τα ασάλευτα νερά του λιμανιού της… κι εκείνα τα παρατημένα τα καραβόσκοινα που… πάντα ξανθαίνουν στον ήλιο! Την προσωρινή και ύποπτη μοναξιά των νότιων προαστίων της. Τον κόσμο της, το λιτό και τον ασπρόμαυρο… Την ξέφρενη ελληνική υπερβολή… Τις βαθιές εγκοπές και τα σκληρά γδαρσίματα (στα γδαρσίματα, ιδίως σ’ αυτά… Έμοιαζαν!)
Τους ανθρώπους της. Τους βαθυστόχαστους, τους ονειροπόλους και τους ονειροπαρμένους. Τους νικητές των άνισων αγώνων! Αυτούς που πίστεψαν στα «ψεύτικα τα λόγια τα μεγάλα»! Κι εκείνους που παραδίνονταν στα πάθη τους. Αυτούς που την κοίταξαν ολόισια στα μάτια, γιατί δεν είχαν τίποτα να κρύψουν… Κι εκείνους που της αφιέρωναν τη ζωή τους, έστω μισή και… τσακισμένη.
Μα, πιο πολύ τους Έρωτες! Τους τόσους έρωτές της! Τους εξ αποστάσεως και τους εξ επαφής. Ναι, τους έρωτες που δεν είχαν λύσεις για τίποτα. Άλλοτε ασυμβίβαστους και σκληρούς. Άλλοτε τρυφερούς κι αλαφροΐσκιωτους. Μα πάντα απαιτητικούς και αδηφάγους. Αυτούς που μπήκαν απρόσμενα στη ζωή της και την έκαναν μπάχαλο. Οι έρωτές της. Τα λάθη και τα πάθη της και… μια ζωή που έπαψε να διαδραματίζεται ερήμην της.
Την πόλη αυτή αγάπησε και… αγαπήθηκε, παρ’ όλα τα λάθη της και τα πάθη της.
Τη Μυτιλήνη της!
Ντόρα σ’ ευχαριστώ για τούτα τα
πολύτιμα αποθέματά σου,
τα ανομολόγητα
που μου εμπιστεύτηκες
και… γίνηκαν λόγια.
Θέλω να ξέρεις πως έχεις την άπειρη
αγάπη μου και την αμέριστη εκτίμησή μου…
Μια εξομολόγηση αγάπης, προς την πόλη της Μυτιλήνης,
ΑπάντησηΔιαγραφήόμορφα νοσταλγικά λόγια, αγάπης, έρωτος, αλλά για εμβαθύνει ο αναγνώστης που δεν ξέρει...
χαιρετώ
Γαβριήλ
Πάντα έτσι, με την ψυχή και την καρδιά της, φίλε Γάβο, απλώνει τα λόγια της η Ντόρα, για ό,τι και όσα αγαπά! Έτσι τα ξεκινά κι έτσι τ’ αποτελειώνει με την ψυχή και την καρδιά της και… μας σκλαβώνει.
ΔιαγραφήΧαιρετώ σε!
Υπέροχο, συγκινητικό, ποιητικό... όπως άλλωστε, όλα τα κείμενα σου, Στράτο μου. Μπράβο!
ΑπάντησηΔιαγραφήμε την αγάπη μου
πέρσα
Αγαπητή μου Πέρσα, γι’ αυτό το «υπέροχο», το «συγκινητικό» και το «ποιητικό» κι άλλα τόσα ήταν που μ’ έκαναν και μένα να «επέμβω» όχι αυθαίρετα θα έλεγα, χρησιμοποιώντας δικά της λόγια, με μόνο λίγες στάλες δικές μου.
ΔιαγραφήΣ’ εκείνη το «μπράβο» και το αξίζει. Κι όταν αυτό προέρχεται από μια καταξιωμένη συγγραφέα όπως εσύ Πέρσα Κουμούτση, παίρνει άλλες διαστάσεις.
Εγώ μόνο ευχαριστίες για σένα, για την αγάπη και τη φιλία σου! Θέλω να ξέρεις πως είναι αμοιβαία.
Σε εκτιμώ και σε θαυμάζω!
Να’ σαι καλά!
Καλημέρα Στράτο,
ΑπάντησηΔιαγραφήΠολύ όμορφα τα γράφεις για την αγαπημένη μας Ντόρα, και είναι κρίμα που δεν γράφει πια τα αξέχαστα χρονογραφήματά της. Αν θυμάμαι καλά η στήλη της ήταν η Πέμπτη αλήθεια. Σωστά;
Να μου τη φιλήσεις.
Όπως έγραψα και στην κα. Κουμούτση, Ελεωνόρα, δικά της λόγια «έμπλεξα» στο κείμενό μου και χαίρομαι που σου είναι γνωστή από τα «αξέχαστα χρονογραφήματά της», ακριβώς από την Πέμπτη Αλήθεια που τόσο μας λείπει αυτή η εξαιρετική πένα της. Μια πένα που, για να γράφει, τη βουτούσε στο αίμα της καρδιάς της.
ΔιαγραφήΠριν μια εβδομάδα ήταν εδώ στην Αθήνα για μια διάλεξη και την αγκάλιασα και τη φίλησα, και να με συμπαθάς που δεν σε ειδοποίησα να έρθεις. Μου διέφυγε, ομολογώ.
Σ’ ευχαριστώ για το πέρασμα!
Η πιο γλυκιά εξομολόγηση με συναισθήματα πάθους για την πόλη της Μυτιλήνης !!!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΕνός ανθρώπου με απύθμενο βάθος ψυχής και ενός άλλου ευαίσθητου φίλου που μας τα κοινοποιεί και γευόμαστε λίγη μαγεία !!! Καλό ξημέρωμα!!
Αγαπητή μου φίλη, καλή μου Νικόλ, τι να πω… με αφοπλίζεις… Τι να προσθέσω τώρα εγώ.
ΔιαγραφήΘα ήταν ασέβεια τα δικά μου λόγια στα δικά σου.
Ένα μεγάλο ευχαριστώ από μένα και νομίζω ότι θα το έχεις κι από τη Ντόρα.
Με τα πιο εγκάρδια αισθήματα και της καλημέρας μου τα φιλιά!
Να ‘σαι πάντα καλά!
Καλοί μου φίλοι, αγαπημένοι φίλοι του φίλου μου.
ΑπάντησηΔιαγραφήΔεν είναι πως δε γράφω πια, είναι πως μου περνά η ιδέα πως σε έναν άλλο κόσμο ανήκουν και ταιριάζουν τα γραφτά μας, τα γραφτά μου. Και ποιός θα κάθεται να διαβάζει τα δικά μου λόγια τώρα πια, τα αλαφροΐσκιωτα και τα ψυχοδαρμένα που τα ξεστομίζω έτσι για να μη ξεχνιέμαι στην ανεμοζάλη της ρουτίνας.
Και ύστερα, έρχεται ο Στράτος και με...ξεστρατίζει!
Και του βάζω στη τρυφερή του αγκαλιά τα ξεγδαρμένα μου λόγια με τις βαθιές εγκοπές, σαν ψαμμίτης λίθος που του μοιάζω και μου μοιάζει κυρίως στις... εγκοπές!
Και κείνος τα παίρνει και τα καλωσορίζει και τα σηκώνει σε βελουδένιο ξάρτι θαρρείς, και τα ταξιδεύει στα μάτια και στο λογισμό σας και στην αγάπη σας...
Σας ευχαριστώ όλους που θυμόσαστε, που γράψατε τη σκέψη σας που με συγκινήσατε με την ευαισθησία σας.
Και σένα Στράτο μου σ' ευχαριστώ, που δε το βάζεις κάτω και με στριμώχνεις να συνεχίσω, να ξαναβάλω ανεμώνες στ' ανθογυάλι, να σκορπίσω χρώμα στο καμβά μου...
Αγάπη στέλνω σε όλους σας, μοσχοβολισμένη με θαλασσινή αρμύρα της Μυτιλήνης μου.
Έλα, πες το αυτό, αγαπημένη μου φίλη… αυτό περιμένουμε, όχι μόνο εγώ, αλλά και τόσοι άλλοι, να ξαναβάλεις τις ανεμώνες στ’ ανθογυάλι, να το στολίσεις και να σκορπίσεις το δικό σου όμορφο χρώμα σ’ αυτόν το γκρίζο καμβά που μας περιβάλει…
ΔιαγραφήΤώρα σε χρειαζόμαστε, σε τούτες τις δύσκολες εποχές, σε τούτο τον κόσμο να δώσεις όλα όσα άφηνες στο χαρτί να ευφραίνουν την καρδιά μας. Αυτά αναπολούμε, αυτά περιμένουμε, αυτά μας λείπουν.
Για φαντάσου, για πόσα χρόνια, εγώ στην ξενιτιά μου, ψαλίδιζα και κρατούσα, συντροφιά σε άνυδρους τόπους, τα γραφτά σου από ‘κείνα τα υπέροχα χρονογραφήματα της «Πέμπτης Αλήθειας». Κι όταν επέστρεψα ήρθα στο νησί να σε γνωρίσω, παρέα με το γιο μου. Τα λόγια της ευχής σου τότε, ακόμα τα κρατώ φυλαχτό.
Τα ψαλιδισμένα γραφτά σου, που τα έφερα μαζί μου, όταν μου είπες όταν δεν τα είχες στο αρχείο σου, στα ’στειλα, γιατί ένοιωθα και θεώρησα πως σε σένα ανήκουν.
Και τέλος θέλω να ξέρεις, πως θα συνεχίσω να σε «στριμώχνω» για να γράψεις κάποτε εκείνο το βιβλίο που λέγαμε...
Σου εύχομαι ολόκαρδα να ’σαι γερή και δυνατή, για να κάνεις αυτά που ποθείς και να έχεις πάντα χαρές στη ζωή σου!
Αν μου επιτρέπετε κ. Πολίτη τα λόγια αυτά δεν ανήκουν σε άλλον κόσμο αλλά βρίσκουν απήχηση στις καρδιές που διψούν να τα διαβάσουν !!! Το Στράτο και εγώ τον ευχαριστώ που τα έγραψε , πόση τιμή αλήθεια νιώθω για τον καλό μας φίλο !!!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΣκορπίστε λοιπόν και οι δυο σας λόγια στα χρώματα της Ανοιξης !!!
Καλό σας απόγευμα.
Αγαπητέ μου φίλε Στράτο,
ΑπάντησηΔιαγραφήΑν και δεν είχα ποτέ την ευχαρίστηση και τιμή να διαβάσω τα χρονογραφήματα της φιλτάτης φίλης σου κ. Ντόρας Πολίτη από τα δικά σου γραψίμματα και τα σχόλια των αγαπητών φίλων της στήλης σου αντιλαμβάνομαι ότι πρόκειται περί μίας ύπαρξης τρυφεροτάτης ψυχής, που αγάπησε και εξύμνησε το νησί σου με τους οφθαλμούς και φώτα της ψυχής της και έδωσε τα εφόδια που μαζί με τα σχόλια σου έγιναν Ωδή στην Μυτιλήνη και σ’ ολάκερη την Λέσβο!
Σ΄αυτό το πανέμορφο, ειδυλλιακό και χιλιάδων αιώνων ιστορικό νησί των Πελασγών και Αιόλων! Του Αλκαίου και του Πιττακού και του συγχρόνου μας Ελύτη και προπάντων όλων της Θρυλικής Σαπφούς !
Αυτής της μάγισας της ποίησης και του έρωτα!!! Η Σαπφώ θεωρείται με την ποίησή της, ως η σημαντικότερη λυρική ποιήτρια της αρχαιότητας. Ο Πλάτων την ονομάζει «σοφή» και «δέκατη Μούσα», ο Ανακρέων «ηδυμελή», ο Λουκιανός «μελιxρόν αύχημα Λεσβίων» οι Ιουλιανός και Αντίπατρος «θηλυκό Όμηρο» και «τιμή Λεσβίων γυναικών», ενώ ο Στράβων «θαυμαστόν τέρας».
«Ο Οράτιος στη 2η ωδή του μας λέει ότι ακόμα και οι νεκροί στον κάτω κόσμο ακούν τα τραγούδια της με θαυμασμό σε ιερή σιγή»!
Μπορεί να γραφούν χιλια δυό άλλα ακόμα γι΄αυτήν την ημιθέα ύπαρξη. Γεγονός είναι ότι παραμένει παγκοσμίως ο θρύλος της μητρότητας του «Λεσβιακού έρωτα», αν και κατα τον Αριστοτέλη έχουν παρερμηνευθεί οι αγνές υπερευαίσθητες και συναισθηματικές της σχέσεις με τις μαθητριές της και ειδικά με την Ατθίδα, την Τελέσιππα και τη Μεγάρα
Πως είναι λοιπόν δυνατόν φίλε μου Στράτο να μην αγαπήσεις και να εξυμνήσεις αυτό το θρυλικό νησί της Σαμφούς;;; Ατομικά αν και κατάγομαι από το νησί της Σκοπέλου (Πεπάρηθος στην Αρχαιότητα) για όλο το νησί της Λέσβου έχω μια ιδιαίτερη αδυναμία όχι μόνον για την πολυκύμαντη ιστορία του και την Θρυλική Σαπφώ του αλλά και για το γευστικό ούζο του από το Πλωμάρι! Καθόλου δε παράξενο άν όλοι μας εμείς οι νησιώτες παρ’ όλες τι φυλές που πέρασαν και πάτησαν την μάνα Γη μας έχουμε ακόμα διατηρήσει μέσα μας ορισμένα χρωματοσώματα της Σαπφούς! . . .
Υγεία Αγάπη και Χαρά σε όλους
Δημήτρης
Δεν είσαι ο μόνος, φίλε Δημήτρη, υπάρχουν πολλοί που δεν έτυχε να γνωρίσουν και να γευτούν τη γλύκα, να νοιώσουν την τρυφερότητα και τη μαστοριά της πένας της. Κι εγώ δεν είμαι ο μόνος που την παροτρύνω και την «στριμώχνω», όπως επικαλείται η ίδια, αυτόν το θησαυρό να τον κάνει βιβλίο. Ελπίζω κάποια στιγμή να το αποφασίσει.
ΔιαγραφήΉταν χρονογραφήματα και αποτυπώματα εξαιρετικά σε εφημερίδες της Λέσβου, γι’ αυτά γράφω εγώ, αυτά έχω διαβάσει, αυτά έκοβα και τα κρατούσα από τα χρόνια που ήμουν στη Βενεζουέλα, χωρίς να την γνωρίζω.
Η Ντόρα έχει μια μακρά διαδρομή από Μυτιλήνη ως την Αμερική και πάλι πίσω…
Κι αυτή με θητεία 30 χρόνων στο Τέξας, με σπουδές στο Χιούστον και στο “Columbia Academy of journalist” στη Βοστώνη. Δημοσιογράφος στις εφημερίδες: “Houston Post”, “Houston Chronickle” και στο περιοδικό "Greek Accent” και βραβευμένη από το “Woman Elit”…
Επέστρεψε στη Μυτιλήνη το ’89 και εντάχθηκε στη Λεσβιακή δημοσιογραφία σε εφημερίδες του νησιού. Αυτά έχω διαβάσει εγώ.
Άφησα για το τέλος τις ευχαριστίες μου ώστε να ξεπληρώσω το χρέος για όλο αυτόν τον ύμνο που έγραψες για τη Λέσβο και ειδικά για τη μεγάλη μούσα Σαπφώ!
Μας έδωσες μάθημα ιστορίας, φίλε μου. Δεν έχω λόγο να προσθέσω το παραμικρό τα είπες όλα, άρχοντα Δημήτρη και όντως σου δίνω ένα μεγάλο, πολύ μεγάλο ευχαριστώ!!!
Φίλε μου Στράτο,
ΔιαγραφήΟι αναφορές σου για την κ. Πολίτη ζωγραφίζουν και παραθέτουν μία καταπληκτική φυσιογνωμία καί συνάμα αυξάνουν το ποσοστό της αιδούς μου που είχα άγνοια αυτής της εξαιρέτου προσωπικότητος. Οντως η κυρία Ντόρα Πολίτη πρέπει ν’ αφήσει τ’ αχνάρια της διότι κάθε τι όμορφο, σημαντικό και διδακτικό πρέπει να διαιωνίζεται! Είσαι αξιέπαινος που την παροτρύνεις να παραθέσει το έργο της σε βιβλίο. Είθε να εισακουσθείς και ν’αξιωθούμε κι εμείς να απολαύσουμε τα πονήματά της.
Της απευθύνω τα σέβη μου κι’ενα θερμό χαιρετισμό ως ένας άγνωστος θαυμαστής των επιτευγμάτων της εν τη γενέτειρα και εν τη αλλοδαπή .
Οσον αφορά το κοσμητικόν επίθετο του «άρχοντος» προξενεί ερυθρίαση των παρειών μου διότι ως ένας απλός , ταπεινός και γερασμένος ισοβίτης της ξενιτιάς δεν τυγχάνω τοιαύτης αξιώσεως. . .Για το μόνον που εχω δικαίωμα να νοιώθω υπερηφάνεια είναι, που μετα περισότερον από μισό αιώνα χωρισμού απο την αγιασμένη Γαία μας εξακολουθώ να παραμένω λάτρης των ελληνικών ιδανικών (τουλάχιστον των Αρχαίων) και αγιάτρευτος εραστής της απαραμίλλου γλώσσης μας καθώς προσπαθώ ν’αφομοιώσω όλες τις αλλαγές , επιθέσεις, βιασμούς και διακορεύσεις που έχει υποστεί αυτή η τρισένδοξος γλώσσα μας από τα ίδια της τα τέκνα!. . .
Στο μεταξύ θέλω να σε διαβεβαιώσω ότι οι πληροφορίες που ανασκαφίζω και παρέχω δεν έχουν χροιά μαθημάτων. Απλώς μου αρέσει να μοιράζομαι με τους φίλους μου ότι ερευνώ και μαθαίνω και ιδίως για την ημετέρα δαφνοστεφανωμένη ιστορία! Είναι τόσο πλούσια και πολυκύμαντη που είναι ανθρωπίνως αδύνατον να μαθευτεί. Ο, τι λοιπόν μπορούμε και ανακαλύπτουμε με τις έρευνές μας καλό είναι να το μοιραζώμεθα και να αισθανώμεθα υπερήφανοι για τους αρχαίους πατέρες μας!
Αλλωστε φίλε μου το ίδιο κάνεις κι’ εσύ! «Όμοιος ομείω αεί πελάζει»! . . .
Πάντως σ’ ευχαριστώ!
δημήτρης
Επανέρχομαι, Στράτο, για να διορθώσω ένα λάθος απροσεξίας… έγραψα στο πρώτο μου σχόλιο: Σαμφούς αντί του σωστού Σαπφούς… Συμβαίνουν, δυστυχώς.
ΔιαγραφήΔημήτρης Τ.
Φίλοι μου τρυφεροί με το συναίσθημα όχι μόνο στη καρδιά μα και στ' ακροδάχτυλα σας όπως δείχνουν τα γραφτά σας στο φιλόξενο blog του αγαπημένου μας Στράτου, τα λόγια μου δε φτάνουν, και δε μετρούν όταν πρέπει να εκφράσω τις ευχαριστίες μου σε όλους σας.
ΑπάντησηΔιαγραφήΕυχαριστίες μάλιστα, σε ανθρώπους που δεν είχα τη χαρά να γνωρίσω, παρά μόνο μέσα από τους παλμούς της ευαίσθητης πένας τους.
Μερικές φορές όμως και τούτο είναι αρκετό και φτάνει για να εκτιμήσεις, να αγαπήσεις να "ερωτευτείς", να ταρακουνηθείς και να... ξανανεβείς στο τραίνο!
Στράτο μου και φίλοι μου, σας ενημερώνω πως τούτες τις μέρες, τα "αγαπησιάρικα" σκουντήματα σας με προέτρεψαν να ξαναρχίσω πολύ σύντομα τα ψυχανεμίσματα μου μέσα από τη "Πέμπτη Αλήθεια", στο ΔΗΜΟΚΡΑΤΗ. Εκεί από όπου ξεκίνησαν πριν 20 χρόνια, ταξίδεψαν σε άλλα έντυπα και σε νεότερες εποχές, και τώρα πάλι, πίσω στον αγαπημένο μου "ΔΗΜΟΚΡΑΤΗ" δηλαδή "home sweet home"!
Σας ευχαριστώ όλους με... λουλούδια και τραγούδια και ελπίζω να μη... μετανοιώσετε που με σπρώξατε να ξαναρχίσω από ‘κεί που σταμάτησα!
Φιλιάααααααα