Δεν είναι εύκολο να γράψεις για ένα
φίλο, αλλά να, τα κατάφερε να φύγει κι αυτός και μας αφήνει όλο και πιο λίγους.
Λίγα και τα λόγια… Τι να λες τώρα… τι
να πεις μετά, ότι ο Γιώργος ήταν;…
Χίλια «ήταν», αλλά τι να το κάνεις;
Μέτρα συμμαθητές και φίλους που
φύγαν, ρε Γιώργο…
Ο Νίκος άνοιξε τη στράτα νωρίς. Κι
ύστερα, η Άννυ, ο Θανάσης, ο Μάκης, η Τούλα, ο Άλκης… Που να τους μετράς…
Α ρε Γιώργο…
Καλό δρόμο φίλε και καλό παράδεισο... αυτό μονάχα.
Α… και να σε συντροφεύουν όσα έζησες κι όσα ζήσαμε τότε!
