Όταν μια αγάπη αρχίζει,
είναι η
στιγμή που… ακόμη κι Θεός μένει έκπληκτος
απ’ την ομορφιά που έχει προκύψει.
Με διάχυτες υποσχέσεις στα πάρε-δώσε της αγάπης,
μεταξύ αγαλλίασης και λάμψης… ξαναγεννιέται
ο κόσμος.
Κι ανάμεσα σ’
αυτή τη φλυαρία της ομορφιάς,
οι άνθρωποι θάβουμε τις τύψεις μας
σε χιλιάδες «δήθεν», και ψεύτικα «σ’ αγαπώ».
Κι αυτό το «σ’ αγαπώ»,
αλίμονο,
φοβόμαστε να το γράψουμε ολόκληρο,
βάζοντας απόστροφο στην πρώτη του λέξη,
εξαφανίζοντας το «έψιλον»… Του Έρωτα!
Του Έρωτα το σ' αγαπώ, με το απλό αγαπώ, ή με αγάπη της αβρότητος και της καλής συμπεριφοράς είναι δυο διαφορετικά πράγματα, σαν την μέρα με τη νύχτα.
ΑπάντησηΔιαγραφήΤου έρωτα το σ' αγαπώ σχίζει βουνά χωρίζει θάλασσας λες και είναι Μωυσής, εξαφανίζει εμπόδια, γίνεται πίστη, λατρεία, μέχρι να πετύχει την σύζευξη και όχι δεν υπολογίζει τίποτε, ούτε πλούτη ούτε παλάτια.
Το άλλο σ' αγαπώ συνοδεύεται με την κοινωνία που ζούμε, ώστε ναι μεν υπάρχει η αγάπη και η αλληλοεκτίμηση, αλλά δεν έχει την δύναμη του Μωυσή να χωρίσει την θάλασσα ώστε να διαβεί απέναντι, διότι απλούστατα είναι ένα κοινωνικό προϊόν.
Την καλημέρα μου φίλε,
πάντα με την αγάπη μου
από την άλλη μεριά του Ατλαντικού
Γαβριήλ
Και φυσικά, Γάβο, εδώ μιλάμε για το «σ’ αγαπώ» του Έρωτα, αυτό που «στα πάρε-δώσε» του, όπως γράφω «ξαναγεννιέται ο κόσμος»! Αλλά θέση έχει και το άλλο το απλό «σ' αγαπώ», των ψεύτικων και των χιλιάδων δήθεν. Δεν είμαι ποιητής, όπως ο φίλος μας που ξέρεις, απλά, κάποιες σκέψεις που στο μυαλό μου είναι μπερδεμένες κι έτσι μπερδεμένες τις εκθέτω…
ΔιαγραφήΤην καλησπέρα μου σου στέλνω κι εγώ με αγάπη από τούτη τη μεριά του Ατλαντικού!
Και θα συμπληρώσω Στράτο ότι όχι μόνο το Ε του έρωτα αφήνουμε εκτός αλλά και το Α της αγάπης στο συνηρημένο ρήμα αγαπΑω -αγαπώ!!! Πολύ ιδιαίτερο και ουσιαστικό το σ΄αγαπάω για μένα έστω και αν λείπει το εψιλον βάσει των γραμματικών κανόνων !!!!!!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΜια ζεστή αγκαλιά
Βλέπεις που δεν πρόσεξα κι αυτή την εκδοχή του «Α» της αγάπης, Νικόλ;
ΔιαγραφήΒεβαίως, έχεις δίκιο, όπως «αδειάζουμε» ανθρώπους καμιά φορά απ’ τη ζωή μας έτσι αφαιρούμε απ’ τα φωνηεντόληκτα ρήματα το «α» και το «ε» και θα ψάχναμε πως θα βάζαμε την απαιτούμενη περισπωμένη στο «ῶ»…
Σ’ ευχαριστώ για την παρατήρηση και για τη ζεστή αγκαλιά που ανταποδίδω!
Το γαρ "πολύ" του έρωτος γεννά παραφροσύνη,αλλά οταν ερωτευόμαστε είναι σα το σύμπαν να συνωμοτεί υπέρ μας και να κυριαρχούμε πάνω του!
ΑπάντησηΔιαγραφήΟπως και νάχει είναι μία "κατάσταση" που ΄οσο σε παιδεύει,αλλο τόσο γλυκειά είναι.
Καλό ξημέρωμα σ όλους σας.
Δεν ξέρω αν το σύμπαν θα συνωμοτεί πάντα υπέρ μας, Χαρά μου, όταν κάτι το θέλουμε πολύ κι ας το επιβεβαιώνει ο Paulo Coelho, όμως όταν δωρίζεις το πλούτο που έχεις μέσα σου, όταν βγαίνεις απ’ το εγώ σου και εισβάλλεις στο εγώ του άλλου, όταν «θολώνει» το μυαλό σου… Παραφρονείς, Χαρά μου… Παραφρονείς!
ΔιαγραφήΤο «Ε» του φτερωτού θεού ας το έχουμε πάντα κατά νου.
Να ‘σαι καλά!
Τοῦ ἔρωτος τὸ σὲ ἀγαπάω, εἴτε μὲ ἔψιλον εἴτε χωρίς, εἷναι τὸ μόνον αἴσθημα τῆς ἀνθρωπίνης ὑπάρξεως ἄνευ οὐδεμίας συνειδήσεως ἤ συνόρων! . . .
ΑπάντησηΔιαγραφή‘Υγεία κι’ Ἀγάπη καὶ διὰ τοὺς δυνατοὺς Ἔρωτα!
Μὲ τὴν φιλική μου ἀγάπη,
Δημήτρης
Υ.Γ. Λυποῦμαι ποὺ ἀδυνατῶ νὰ ὑπογραμμίσω ἤ νὰ χρωματίσω μερικὲς ἔκ τῶν ἀνωτέρω λέξεων διὰ νὰ τοὺς δώσω τὴν πρέπουσαν ἔμφασιν. . . ὁ ἴδιος καὶ χειρότερος . . .
Αχ, Δημήτρη μου, όσα κι αν γράψουμε, όσα λόγια ερωτικά κι αν ψελλίσουμε, ποτέ νομίζω δεν θα καταφέρουμε να βρούμε τις σωστές λέξεις ώστε να αποδώσουμε τα του Έρωτα.
ΑπάντησηΔιαγραφήΑν κι εγώ αυτό που ήθελα να εκφράσω είναι η αυταπάτη των σύγχρονων μέσα από τα «δήθεν»…
Να χρωματίσεις και να υπογραμμίσεις εδώ στα σχόλια δεν μπορείς, όμως να δώσεις την πρέπουσα έμφαση γίνεται και θα στο μάθω. Μη σκοτίζεσαι.
Χίλια ευχαριστώ!
Μετά το "ρω", το "ε"!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΕκπληκτική η προσέγγιση σου Στράτο!! Γεμάτη ευαισθησία και λυρισμό!!!
Καλό απόγευμα
Μετά το «ρω», το «ε», Γιώργη, και η συνέχεια στον Ελύτη και στα «Ρω του Έρωτα»: Αυτό που λέμε «σ' αγαπώ» / στα δέντρα θα το τρίξω. Με τον αέρα να σ' το πω / και να σου το φυσήξω. Φύσηξε και μου πέταξε ολόκληρο το Σ’ αγαπώ!
ΔιαγραφήΣ’ ευχαριστώ, ξάδερφε!