Διαβάζεις βιβλία και
γραφτά κάποιων ανθρώπων και νιώθεις το άγγιγμα και τη μαγεία των λέξεών
τους. Έχουν το χάρισμα αυτοί οι άνθρωποι –πολλοί νομίζουν, αλλά λίγοι το έχουν– να χρησιμοποιούν με
μαστοριά τις λέξεις, να τους δίνουν αξία και δύναμη τέτοια, που ο αέρας τους
φουσκώνει τα πανιά του μυαλού σου και το κάνει να ταξιδεύει.
Απευθύνονται
τόσο άμεσα σε σένα και σε προκαλούν να ξαπλώσεις πάνω στα γραφτά τους, να τα «σκεπάσεις»
και… να τα κάνεις δικά σου. Διαβάζεις τα όσα καταθέτουν –την ψυχή τους όλη– και
σε κάνουν να πιστεύεις, πως τελικά, δεν είναι οι λέξεις –αυτές υπάρχουν–
μαγεία, αξία και δύναμη έχουν αυτοί που τις γράφουν.
Γι’
αυτό όταν κι εσένα, σε στιγμές «πνευματικής ατροφίας»,
τα «αν», τα «μήπως», οι δισταγμοί και οι αμφιβολίες σε κυριεύουν και… σκας, η
ανάγκη να εκφραστείς σε κάνει να ψάχνεις μια λύση. Χάνεσαι τότε ανάμεσα στις
λέξεις και τις προτάσεις, τους στίχους, τις στροφές, τις ομοιοκαταληξίες, τα
σημεία στίξης, τις αποχρώσεις και τα νοήματα που ξεφεύγουν από την πέννα αυτών
των ανθρώπων.
Και
καθώς τα διαβάζεις κι αφήνεσαι να σε παρασέρνουν στο ρυθμό τους, εισβάλλεις
ακόμα πιο μέσα στη «χαρτογραφημένη» ψυχή τους κι εκεί βρίσκεις τη λύση και τη
λύτρωση. Το άλλοθί τους έτοιμο, κομμένο και ραμμένο για σένα.
Σ’ αυτά ανατρέχεις,
εκεί ψάχνεις με την ελπίδα να βρεις τον τρόπο, τη συνταγή και τη βοήθεια για να
μπορέσεις να καταθέσεις, χωρίς τσιγκουνιά… τη δική σου ψυχή.
Στ΄αλήθεια φίλε μου, πολύ σωστά και πολύ αληθινά τα όσα καταγράφεις. Είναι πολλά αυτά τα γρφτά και τα βιβλία που αξίζει τον κόπο να ξαπλώει κανείς πάνω τους, όπως λες και να τα σκεπάσει. Να τα αφήσει να μπουν στο νου του μέσα.
ΑπάντησηΔιαγραφήΓίνεται όμως;
Πόσο δίκιο έχεις Στρατο... Λέξεις ώθηση όχι μόνο για ν γράψεις, να ξεφιυσκψσει το μέσα σου αλλα για να ταξιδευεις να αισθανθεις... Λέξεις μεγαλείο ... Καλησπέρα.
ΑπάντησηΔιαγραφήΦίλε μου γράφεις: (Και καθώς τα διαβάζεις κι αφήνεσαι να σε παρασέρνουν στο ρυθμό τους, εισβάλλεις ακόμα πιο μέσα στη «χαρτογραφημένη» ψυχή τους κι εκεί βρίσκεις τη λύση και τη λύτρωση. Το άλλοθί τους έτοιμο, κομμένο και ραμμένο για σένα.)
ΑπάντησηΔιαγραφήΣτα όχι και τόσο παλιά χρόνια όταν δεν είχε προχωρήσει η τεχνολογία των υπολογιστών, διάβαζα βιβλία, 'αποχαυνώμουν' τόσο πολύ ώστε όταν αποφάσιζα να κλείσω το βιβλίο νόμιζα ότι ήμουν μέρος των ηρώων και της εποχής του μυθιστορήματος.
Ας αρχίσω από την Ελλάδα που διάβαζα ότι έπεφτε στα χέρια μου συνήθως συνέχειες μυιστορημάτων στον Θησαυρό, Ρομάντσο, μπουκέτο.
Μετα στα βαπόρια τα ρώσικα κλασικά Τολστόη, Γκόρκυ, Ντοστογιεφσκη, κλπ επίσης τα γαλλικά κλασικα,
μετά ήρθαν τα λατινοαμερικάνικα.
Τώρα φίλε μου τρέχω να προφτάσω, διαβάζω αλλά μου λέιπει αυτή η αφοσίωση στο βιβλίο που είχα προ χρόνια
χαιρετισμούς
Γαβριήλ
Σαν να διαβάζω τις σκέψεις μου... δοσμένες μόνο με έναν λόγο εντελώς ποιητικό..
ΑπάντησηΔιαγραφήΠεριγράφεις όσα πολλά νοιώθουμε ξεφυλλίζοντας ένα βιβλίο και πρώτα μας καθηλώνει η οσμή.
Εχει άλλη μαγεία να κρατάς το "ταξίδι" στα χέρια σου.
Καλημέρα!
@ Dennis Kontarinis,
ΑπάντησηΔιαγραφήΌλα γίνονται, Ντένη μου, όταν υπάρχουν τα υλικά. Κι αυτοί οι άνθρωποι στους οποίους αναφέρομαι είναι μαστόροι αξιόλογοι που ξέρουν πώς να τα χειριστούν.
Πιάνουν το σφυγμό μας και μας παίρνουν μαζί τους να πορευτούμε αντάμα στο ταξίδι τους.
Καμιά σχέση με τα όσα σχολιάσαμε το πρωί.
Καλή σου μέρα!
@ Δήμητρα Πασπαλά,
ΑπάντησηΔιαγραφήΝα ‘σαι καλά, Δημητρούλα! Ξέρω πως κάτι τέτοια γραφτά «ξεφουσκώνουν» και το δικό σου μέσα… καθορίζουν και τα δικά σου συναισθήματα…
@ pylaros,
ΑπάντησηΔιαγραφήΤυχερός, φίλε μου, που πέρασες όλο αυτό το φάσμα της παγκόσμιας λογοτεχνίας και σου άφησε όλα όσα χρειαζόσουν για να πορευτείς στη ζωή σου. Και το πιο σπουδαίο, αν το σκεφτείς, είναι πως έγινες με τον καιρό από «μέρος των ηρώων και της εποχής…», ο ήρωας των πράξεών σου και της ζωή σου.
Αφοσίωση μπορείς να έχεις και τώρα… φτάνει να αξίζει αυτό που διαβάζεις.
@ Γιαγιά Αντιγόνη,
ΑπάντησηΔιαγραφήΔιάλεξα κάποια fragmenta, Γιαγιά Αντιγόνη, από το γραφτό μου: «Θε μου, δώσε μου μπόρεση…» που δημοσιεύτηκε τον Ιούνιο του 2010 στην εφημερίδα Εμπρός της Λέσβου, για να εκφράσω, για άλλη μια φορά, τη δύναμη και την επιρροή που έχουν επάνω μας λέξεις και φράσεις ειπωμένες με τον ιδιαίτερο τρόπο που έχουν και τις μεταφέρουν σε μας, κάποιοι άνθρωποι.
Κι εγώ, ο κατά τα άλλα ταπεινός αναγνώστης αυτό θέλω, να διαβάζω, να καταλαβαίνω αυτά που διαβάζω και να αγάλλομαι, να νιώθω το άγγιγμα και τη μαγεία των λέξεων, έτσι ώστε να με προκαλούν να ξαπλώσω πάνω στα γραφτά τους, να τα «σκεπάζω» και… να τα νοιώθω δικά μου, όπως γράφω… και είναι αλήθεια.
Ευτύχημα και τιμή μεγάλη για μένα η συμπόρευση των σκέψεών μας.
Να είστε καλά!
Πράγματι Στράτο μου!
ΑπάντησηΔιαγραφήΚι εσύ είσαι ένας από τους προικισμένους αυτούς ανθρώπους!
Καλό μήνα!
@ magda,
ΑπάντησηΔιαγραφήΚάποιες φορές, προσπαθώντας να «οικοδομήσω» τις σκέψεις μου, μου βγαίνουν κάποια αναπάντεχα ψήγματα, γιατί μη νομίζεις, όπως είπε κάποιος –πράγματι προικισμένος άνθρωπος- έτσι κι εγώ «είμαι πάρα πολλά για να μην είμαι τίποτα και πολύ λίγος για να είμαι κάτι»…
Οπότε μικροπράγματα ο φίλος σου, Μάγδα, μικροπράγματα.
Πάντως σ’ ευχαριστώ για την άποψή σου!