Είναι κάτι στιγμές περισυλλογής και λυρικής ρέμβης, φίλη μου, κάποιες ώρες μοναξιάς που δυναστεύεται κανείς από συναισθήματα κι είναι τότε που επαναστατούν αυτές οι «εξόριστες λέξεις» και σιγοντάρουν όλες τις λαχτάρες κι όλα όσα θέλει να εκφράσει η καρδιά μου.
Αν βρούμε και συλλαβίσουμε όλοι αυτές τις Λέξεις, ο κόσμος θ αλλάξει. Ο κόσμος αλλάζει όταν αλλάζουμε. Κι όταν στεγάζουμε Λέξεις άστεγες, πεινασμένες, κι εξόριστες. Πάντα η Τρυφερότητα περισσεύει στο στέρνο σου Στράτο, και είναι Εκεί που βρίσκουν τόπο και πατρίδα οι λέξεις οι εξόριστες...
Ναι, έτσι είναι φίλε, όταν κλείνεσαι στον εαυτό σου κι αρχίσεις τα πάρε-δώσε μαζί του, αγνοείς, προς στιγμήν, τον σκληρό και τραχύ εξωτερικό κόσμο, ιδίως τη «σημερινή κοινωνία» και βρίσκεις αυτά που σε γεμίζουν, αυτά που μαλακώνουν τη σκέψη και την αφήνουν να πετάξει… Σ’ αυτό το στριφογύρισμα «τα πάντα μπορεί να συμβούν», ε, τότε είναι που ανακαλύπτεις τις δικές σου «Εξόριστες Λέξεις»
Το έγραψα παραπάνω, καλή μου Τατιάνα, το έγραψα στη Μάγδα πως είναι κάποιες στιγμές περισυλλογής, κάποιες ώρες μοναξιάς, που δεν ξέρω αν έχω τη δύναμη ν’ αλλάξω τον κόσμο -όσες φορές κι αν το επιχείρησα απέτυχα- δε συλλαβίζω… ψιθυρίζω μη και τυχόν τις φοβίσω αυτές τις «άστεγες, πεινασμένες, κι εξόριστες» λέξεις, όπως λες κι εσύ, εκτοπισμένες, σκουριασμένες, κουβάρια να στριφογυρίζουν στο μυαλό μου ψάχνοντας να βρουν καταφύγιο στη γραφή. Βαραίνουν το στέρνο μου και γι’ αυτό τις «φυλακίζω» σε λουλουδάτο πλαίσιο όπου βρίσκουν «τόπο και πατρίδα» για να μείνουν στη ζεστασιά της φιλοξενίας…
Τι θα μπορούσα να γράψω περισσότερα απο όσα ήδη ειπώθηκαν;Είμαι πολύ μικρή (όχι ηλικιακά) ν αντιπαρατεθώ σε τόση ποίηση, μιας κραυγής συναισθημάτων που επιθυμεί να εκφρασθεί... Απλά και ταπεινά θα ευχηθώ Καλό ξημέρωμα
Χαρά μου αγαπημένη, γιατί θέλεις να με κάνεις να αισθάνομαι άβολα; Δεν πίστευα ποτέ -ούτε το φανταζόμουν- όταν συνεπαρμένος έγραφα αυτό το κομμάτι με τις «Εξόριστες Λέξεις» που με βρήκαν σε μια στιγμή πολύ φορτισμένη και για να τις έχω όπως ήθελα, τις έκλεισα στο λουλουδένιο πλαίσιο, θα είχαν αυτή την ανταπόκριση…
Αισθάνομαι, στ’ αλήθεια άβολα με τα τόσα καλά λόγια, φίλες και φίλοι αγαπημένοι.
Τι όμορφο κείμενο Στράτο!!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΠολλά επίθετα, πλούσιο λεξιλόγιο !!!
Με τόσο λίγες λέξεις, τόσες εικόνες και συναισθήματα!
Έχεις ταλέντο!!!!
@ magda,
ΑπάντησηΔιαγραφήΕίναι κάτι στιγμές περισυλλογής και λυρικής ρέμβης, φίλη μου, κάποιες ώρες μοναξιάς που δυναστεύεται κανείς από συναισθήματα κι είναι τότε που επαναστατούν αυτές οι «εξόριστες λέξεις» και σιγοντάρουν όλες τις λαχτάρες κι όλα όσα θέλει να εκφράσει η καρδιά μου.
Να είσαι καλά! Σ’ ευχαριστώ!
"Εξόριστες λέξεις"
ΑπάντησηΔιαγραφή"Τα πάντα μπορεί να συμβούν όταν η τρυφερότητα περισσέυει"
Φίλε μου η τελευταία σου παράγραφο είναι τόσο αληθινή, τόσο σπάνια στη σημερινή κοινωνία και στοιχίζει τόσο λίγο.
και μόλα ταυτα είναι δυσεύρεστη.
χαιρετισμούς
Γαβριήλ
Αν βρούμε και συλλαβίσουμε όλοι αυτές τις Λέξεις, ο κόσμος θ αλλάξει. Ο κόσμος αλλάζει όταν αλλάζουμε. Κι όταν στεγάζουμε Λέξεις άστεγες, πεινασμένες, κι εξόριστες.
ΑπάντησηΔιαγραφήΠάντα η Τρυφερότητα περισσεύει στο στέρνο σου Στράτο, και είναι Εκεί που βρίσκουν τόπο και πατρίδα οι λέξεις οι εξόριστες...
@ pylaros,
ΑπάντησηΔιαγραφήΝαι, έτσι είναι φίλε, όταν κλείνεσαι στον εαυτό σου κι αρχίσεις τα πάρε-δώσε μαζί του, αγνοείς, προς στιγμήν, τον σκληρό και τραχύ εξωτερικό κόσμο, ιδίως τη «σημερινή κοινωνία» και βρίσκεις αυτά που σε γεμίζουν, αυτά που μαλακώνουν τη σκέψη και την αφήνουν να πετάξει…
Σ’ αυτό το στριφογύρισμα «τα πάντα μπορεί να συμβούν», ε, τότε είναι που ανακαλύπτεις τις δικές σου «Εξόριστες Λέξεις»
@ Τατιάνα Καρύδη,
ΑπάντησηΔιαγραφήΤο έγραψα παραπάνω, καλή μου Τατιάνα, το έγραψα στη Μάγδα πως είναι κάποιες στιγμές περισυλλογής, κάποιες ώρες μοναξιάς, που δεν ξέρω αν έχω τη δύναμη ν’ αλλάξω τον κόσμο -όσες φορές κι αν το επιχείρησα απέτυχα- δε συλλαβίζω… ψιθυρίζω μη και τυχόν τις φοβίσω αυτές τις «άστεγες, πεινασμένες, κι εξόριστες» λέξεις, όπως λες κι εσύ, εκτοπισμένες, σκουριασμένες, κουβάρια να στριφογυρίζουν στο μυαλό μου ψάχνοντας να βρουν καταφύγιο στη γραφή.
Βαραίνουν το στέρνο μου και γι’ αυτό τις «φυλακίζω» σε λουλουδάτο πλαίσιο όπου βρίσκουν «τόπο και πατρίδα» για να μείνουν στη ζεστασιά της φιλοξενίας…
Σ’ ευχαριστώ πολύ για την επίσκεψη!
Τι θα μπορούσα να γράψω περισσότερα απο όσα ήδη ειπώθηκαν;Είμαι πολύ μικρή (όχι ηλικιακά) ν αντιπαρατεθώ σε τόση ποίηση, μιας κραυγής συναισθημάτων που επιθυμεί να εκφρασθεί...
ΑπάντησηΔιαγραφήΑπλά και ταπεινά θα ευχηθώ Καλό ξημέρωμα
@ Χαρά Θ.
ΑπάντησηΔιαγραφήΧαρά μου αγαπημένη, γιατί θέλεις να με κάνεις να αισθάνομαι άβολα; Δεν πίστευα ποτέ -ούτε το φανταζόμουν- όταν συνεπαρμένος έγραφα αυτό το κομμάτι με τις «Εξόριστες Λέξεις» που με βρήκαν σε μια στιγμή πολύ φορτισμένη και για να τις έχω όπως ήθελα, τις έκλεισα στο λουλουδένιο πλαίσιο, θα είχαν αυτή την ανταπόκριση…
Αισθάνομαι, στ’ αλήθεια άβολα με τα τόσα καλά λόγια, φίλες και φίλοι αγαπημένοι.
Σας ευχαριστώ μέσα απ’ την καρδιά μου!
Nαι, τα πάντα μπορούν να συμβούν με τρυφερότητα...
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλησπέρα Στράτο!
@ Δήμητρα Πασπαλά,
ΑπάντησηΔιαγραφήΑυτό νομίζω κι εγώ, Δημητρούλα. Αυτόν τον δρόμο διάλεξα, θα υπομείνω τα πάντα... όσα μπορούν να συμβούν!
Σ' ευχαριστώ!
Φίλε μου.
ΑπάντησηΔιαγραφήΜόνο δυό λέξεις μπορώ να πω σ΄αυτό το κείμενό σου.
Ποιήμα υπέροχο.
Νάσαι καλά.
@ Dennis Kontarinis,
ΑπάντησηΔιαγραφήΚι εγώ ένα πολύ μεγάλο ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ!!!
Μια χαρά τα καταφέρνεις με τις λέξεις Στράτο μας! Ιδίως με τις τρυφερές...
ΑπάντησηΔιαγραφή:)
ΑπάντησηΔιαγραφή¸.•°♡♡彡
Feliz Páscoa!
Com muita paz e harmonia no coração, na família e com todos seus amigos!!!
Beijinhos de sua amiga
do Brasil.
¸.•°♡♡彡
@ agrampelli,
ΑπάντησηΔιαγραφήΚι όμως ακόμη και με τις τρυφερές λέξεις είμαι λίγος μπροστά σ’ αυτό που προσπαθώ να εκφράσω…
@ Magia da Inês,
ΑπάντησηΔιαγραφή“Feliz Páscoa” para ti amiga Ines!
Muchas gracias y quiero devolverte los mismos deseos para ti y para toda mi querida Brasil!!!