Η απαράμιλλη φύση της Βενεζουέλας

… μια πρώτη γεύση!

Ύστερα από 15 μέρες στη δεύτερη πατρίδα (το λέω και το πιστεύω, μπορεί να γίνομαι και κουραστικός) επέστρεψα γεμάτος εικόνες και συναισθήματα. Ας μείνω προς στιγμή με τις όμορφες εικόνες και έπεται συνέχεια.

Είναι τόσες οι ομορφιές της χώρας, που να τις προλάβεις… όπως έγραψα και στο άρθρο μου: «Στα μέρη τα γνωστά» στην εφημερίδα Εμπρός της Λέσβου.

Εδώ μια πρώτη γεύση από την εκπληκτική χλωρίδα της



Η Βενεζουέλα φημίζεται για την πιο σπάνια αλλά και καλύτερη ποικιλία του κακάου της κι αυτό είναι το «criollo».

Παρακάτω δείγματα από μερικά κακαόδεντρα με τους καρπούς τους. Οι καρποί ωριμάζουν σε 4 με 6 μήνες, είναι δύο ειδών: ο ένας έχει χρώμα κόκκινο που με την ωρίμανση γίνεται μωβ και ο άλλος πράσινος που παίρνει το κιτρινωπό χρώμα, όπως βλέπεται στις φωτογραφίες.

Μπανανιές 

Pan de pala

Δέντρα καρύδας

Mangos

Έτσι έμειναν, καλοί μου φίλοι, στην παλέτα της καρδιάς μου όλα όσα θαύμασα και τώρα μοιράζομαι μαζί σας, με την ελπίδα ν’ αρέσουν και σε εσάς!

Μηθυμναίος

Γεια σας, φίλες και φίλοι μου!



Εις το επανιδείν!

Να είστε καλά και να περάσετε καλύτερα!

Μηθυμναίος

Θα λείψω… ετοιμάζω ταξίδι!

Αγαπητοί φίλοι, συνμπλόγγερς και επισκέπτες,

Θέλω να σας ανακοινώσω πως θα λείψω για λίγο…

Την Τετάρτη 11 Απριλίου ταξιδεύω για την άλλη πατρίδα, αυτή που για 41 ολόκληρα χρόνια με κράτησε στην αγκαλιά της! Την αγαπημένη μου δεύτερη πατρίδα που δεν ξεχνιέται με τίποτα.

Τη Βενεζουέλα.



Ένα ελάχιστο δείγμα εικόνων αυτής της πατρίδας

Ο σκοπός του ταξιδιού είναι για κάτι καλό, εξαιρετικό, θα έλεγα, και ιδιαίτερο.

Δεν ξέρω αν εκεί θα έχω (που μάλλον θα έχω) σύνδεση για να παρακολουθώ τα τεκταινόμενα, αλλά κάποιο τρόπο θα βρω ώστε να κρατήσω την επαφή μου μαζί σας.

Αν όχι θα τα ξαναπούμε με την επιστροφή μου.

                  Θέλω γι’ αυτό να σας αφήσω τις πιο θερμές πασχαλιάτικες ευχές μου: 

Να περάσετε μια ευλογημένη Μεγαλοβδομάδα όπως την ποθείτε κι όπως την πιστεύετε! Να γεμίσετε τις ψυχές σας με αγάπη, ευαισθησία, ειλικρίνεια και σεβασμό και να χαρείτε το κάθε «τώρα» που σας χαρίζετε…

Τσουγκρίστε τα κόκκινα αυγά της Ανάστασης μπας και γιάνουν του κόσμου μας οι λαβωματιές.

Κι ας αναστηθεί ό,τι αξίζει!

Μηθυμναίος





Καλώς τον, τον Απρίλη μας!

Αργά χτες βράδυ, γυρόφερνε ανυπόμονος και κουρασμένος ο Μάρτης  μετρώντας τις μέρες του –είχε χάσει το λογαριασμό– και τις ξαναμετρούσε. Είδε πως ήταν πια τριανταμία κι έπρεπε να παραδώσει τη σκυτάλη στο αδέρφι του τον Απρίλη.

Κάθισε για λίγο στο πεζούλι να τον περιμένει και του ξανάρθε το κέφι και το γέλιο στα χείλη του, βλέποντας, επί τέλους, πόσο όμορφη κι χρωματιστή του άφηνε τη φύση. Ξεκολλούσε σιγά σιγά και το 31, το τελευταίο φύλλο απ’ το ημερολόγιο που, όπως πάντα –το ημερολόγιο– πιστό στις επιθυμίες της Άνοιξης, έβαλε τις παλάμες στο στόμα και  φώναξε: «Απρίλη ετοιμάσου!».

Κι όταν τον είδε ο Μάρτης, μέσα στο γλυκοχάραμα –θα ’ταν εφτά, μπορεί εφτά και κάτι–  να πλησιάζει, αρπάζει το σακίδιό του, κόβει ένα κλαρί από τη νεραντζιά και πήρε δρόμο να πάει να βρει τα άλλα δυο αδέρφια του –το Φλεβάρη και το Γενάρη– που είχαν ήδη απομακρυνθεί.

Και νάτος ο Απρίλης, λουσμένος με καθάριο φως ριγμένο στους ώμους του, κάτασπρο ανθό αμυγδαλιάς στ’ αυτί και μ’ ένα «σολ», που ’χε ξεφύγει από τις νότες μιας θεϊκής παρτιτούρας, να φλερτάρει μ’ ένα βιολί για ν’ αρχίσει η μουσική πανδαισία μιας εαρινής συμφωνίας (όπως πρέπει και αξίζει) μιας κι η πρώτη του μέρα είναι Κυριακή!

Κι άξαφνα νιος, δαφνοστεφανωμένος κι όμορφος μ’ άσπρα φτερά στη πλάτη, φτάνει μ’ ένα πήδημα και με φωνή γλυκιά ρωτάει:

- «Αλαφροΐσκιωτε καλέ, για πες απόψε τι 'δες;».

- «Νύχτα γιομάτη θαύματα, νύχτα σπαρμένη μάγια»! του αποκρίθηκε ο Απρίλης.

Επέστρεψε και το «σολ», που ’χε ξεφύγει, κοντά στις νότες και στην παρτιτούρα, κι άρχισε τότε ο τρελός χορός.

Με τη φωνή του Σολωμού να σαλπίζει το θεσπέσιο ανοιξιάτικο μήνυμα: 
«Έστησ' ο Έρωτας χορό με τον ξανθόν Απρίλη,

κι η φύσις ηύρε την καλή και τη γλυκειά της ώρα».

ο Απρίλης με τον Έρωτα χορεύουν και γελούνε…

Καλό κι ανθομυρωμένο μήνα σας εύχομαι!

Μηθυμναίος