Στους αγαπημένους μου ΄συμπλόγγερς...
Στη σημερινή δυσανάγνωστη εποχή, όπου οι ουρανοί μας σκοτεινιάζουν, έχουμε, περισσότερο από ποτέ, άμεση ανάγκη από κάποιες ιδιαίτερες στιγμές. Τις ενδιάμεσες, όπως μ’ αρέσει να τις λέω.
Αυτές τις μικρές κι απλές, που αγγίζουμε και μας αγγίζουν εδώ στο καθημερινό «πάρε-δώσε της ψυχής μας», μέσα σε τούτες τις γειτονιές που συναντιόμαστε και μοιραζόμαστε φιλία, αγάπη, σχέσεις, ευαισθησίες και τόσα άλλα…
Όλοι μας δώσαμε και πήραμε –άλλος πολύ κι άλλος πιο λίγο- όχι μόνο αγγίγματα κι αγάπη, αλλά κι αλήθειες. Εδώ μέσα ανταλλάζουμε τις αλήθειες των συναισθημάτων μας. Μοιραζόμαστε σκέψεις, σιωπές, ψιθύρους, φωνές, ήχους, εικόνες...
Πολλές μας έκαναν και χαμογελάσαμε, με άλλες δακρύσαμε, κλάψαμε, κάποιες ίσως και να μας πλήγωσαν… Τι σημασία έχει, αν κάποιοι μας αγαπούν ή όχι, είναι σίγουρα πως το κάνουν γι’ αυτό που είμαστε…
Όμως οι άνθρωποι δένονται κι ας μην το δείχνουν πάντα. Καθένας έχει τον τρόπο του να εκδηλώνει τα συναισθήματά του.
Δεν είμαστε όλοι ίδιοι. Μια μεξικάνικη παροιμία λέει: «Todos los hombres estamos hechos del mismo barro, pero no del mismo molde». Δηλαδή: Όλοι οι άνθρωποι είμαστε πλασμένοι από τον ίδιο πυλό, μα όχι από το ίδιο καλούπι.
Γι’ αυτό ας κοιτάμε την ουσία του κάθε ανθρώπου κι όχι το περιτύλιγμα, φίλοι μου «συμπλόγγερς».
Μηθυμναίος
Χάρμα οφθαλμών οι φωτογραφίες σου προπαντός αυτή με τα δυο πουλιά στον αέρα, χάρμα ψυχής η Μεξικανική παροιμία,
ΑπάντησηΔιαγραφήχάρμα κι εσύ που μας δωρίζεις τέτοιες πλούσιες εμπειρίες,
Έτσι κι εμείς πιο πλούσιοι σε γνώση συνεχίζουμε την πορεία μας...
Μια πορεία που μας οδηγεί στη συνήπαρξη ψυχής και σώματος και το πιο ενδιαφέρον ο κάθε ένας μας σε δικό του ατομικό καλούπι.
χαιρετώ
Γαβριήλ
Στράτο με τα τρυφερά σου... :)
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλό σου βράδυ!
Αυτές οι ενδιάμεσες στιγμές φίλε μου είναι ότι πολυτιμώτερο μπορεί να έχει κάθε άνθρωπος. Αρκεί σωστά και με σκέψη να τις διαχειρίζεται. Κι΄η μεξικάνικη παροιμία σου ένας θησαυρός. Αρκεί να μπορέσει ο καθ΄ένας να συλλάβει το βάθος της
ΑπάντησηΔιαγραφήΓια τις φωτό δεν υπάρχουν λόγια.
Όλες τους από ένα κάδρο η κάθε μιά
Νάσαι καλά
Τώρα εγώ τί να πω;... πως δεν είναι έτσι, πως λάθεψε το σκεπτικό σου ή πως δεν θα ξανακλέψω εικόνα;
ΑπάντησηΔιαγραφή΄Ολες απίστευτα όμορφες αλλά εκείνη με τους μαυροκέφαλους...κατάσχεται
:-)
Είχα παραλείψει (γι' αυτό και η προηγούμενη διαγραφή), την επισήμανση πως βρήκα πολύ όμορφη αλλά και έξυπνη ιδέα, την εικόνα τίτλου του ιστολογίου μα τα φύκια.
Καλή Κυριακή!
Φιλί και Γλαρένιες αγκαλιές
Λέξεις όμορφες ..νοήματα απλά ..μυρωδιές κι αρώματα ζωής ..εικόνες και χρώματα.. συνθέτουν το παζλ της ψυχής και κάθε κομματάκι της που καταθέτεται ,ευλογημένο ...αξίες εισπράττει από όλους εμάς...
ΑπάντησηΔιαγραφήΔύσκολοι καιροί ..δύσκολη κι η ζωή
ας δίνουμε έστω αυτό το κάτι, για να ομορφαίνουν οι στιγμές...κι είναι τόσο πολύτιμες και λίγες ..
Ευχαριστούμε για τον λόγο σου Στράτο
Ευαίσθητος κι αληθινός
Καλή Κυριακή εύχομαι
Κάτι τέτοια γράφεις, αγαπητέ Μυθημναίε μου και κρατάς σε εγρήγορση τις ευαισθησίες μου!
ΑπάντησηΔιαγραφήΔείχνει να είσαι ένας ευαίσθητος άνθρωπος.
Κι αυτός είναι ο λόγος, ο πιο σημαντικός μπορώ να πω, που υπάρχουμε όλοι εδώ μέσα.
Η αγνότητα των συναισθημάτων σου εκφράζεται και με λόγια και με εικόνες.
Με έμαθαν ότι η αγάπη επιστρέφει πάντα εκεί από όπου ξεκίνησε, εισπράττεις αυτό που δίνεις. Κι επειδή το πιστεύω, παρακαλώ δεξου και τη δική μου.
@ pylaros
ΑπάντησηΔιαγραφήΦίλε Γαβριήλ, με παινεύεις τόσο ώστε με κάνεις να αισθάνομαι κομμάτι άβολα.
Είναι ωραίο να μπορούν οι άνθρωποι να ανοίγονται. Κι εμείς το κάνουμε από τούτο το βήμα που μας χάρισε η τεχνολογία για να γνωρίζουμε ο ένας τον άλλον και να μοιραζόμαστε το μέσα μας.
Τη γνώση, μας την προσφέρει η ζωή καθημερινά. Όσο για τη φωτογραφία είναι η ίδια που μου ζητά να κατασχέσει η Γλαρένια, παρακάτω. Γλάροι γαρ… Πόσα παραδείγματα δεν μας δίνουν κι άλλα ζωντανά με την ανιδιοτελή αγάπη τους.
Η μεξικάνικη παροιμία είναι, όντως, εξαιρετική!
Φίλε μου τα δικά μας τα καλούπια, φαίνεται, μοιάζουν…
@ genna,
ΑπάντησηΔιαγραφήΌτι διαθέτουμε και περισσεύει, Τζεννάκι, το χαρίζουμε…
Βλέπεις μετριοφροσύνη;
Να ‘σαι καλά, φίλη μου!
@ Dennis Kontarinis,
ΑπάντησηΔιαγραφήΦαίνεται, με τα λόγια σου Ντένη, ότι κι εσύ είσαι απ’ αυτό το είδος που ξέρουν να κάνουν το ελάχιστο, αρκετό.
Ξέρεις έχω πολλούς λόγους κι αφορμές να νιώθω τυχερός που μέσα από τούτα τα εργαλεία που μας δώρισε η τεχνολογία έχω γνωρίσει τόσους αξιόλογους ανθρώπους. Κι είναι σα να μην ανταπόδωσα τίποτα.
Χαρά και περηφάνεια μου που σου άρεσαν όλα.
Να ‘σαι καλά!
@ ΦΥΡΔΗΝ-ΜΙΓΔΗΝ,
ΑπάντησηΔιαγραφήΌτι και να πεις εσύ, Γλαρένια μου αγαπημένη, θα είναι αποδεκτό και σύμφωνο. Έχεις εδώ μέσα «κεκτημένα δικαιώματα» να «κλέβεις», να ξεσηκώνεις και να κάνεις ό,τι άλλο μπορείς. Εξάλλου είσαι από τους αγαπημένους ανθρώπους που αφήνουν πίσω τους λιακάδες και ουράνια τόξα!
Α, σου άρεσε η ιδέα γραφής του τίτλου; Θυμάσαι κάτι βότσαλα, πάνε κάποια χρόνια πίσω;
Σου εύχομαι όλα τα καλά!
@ Δέσποινα Γιαννάκου,
ΑπάντησηΔιαγραφήΣ’ ευχαριστώ θαυμαστή μου ποιήτρια για τα όμορφά λόγια σου, που σίγουρα δεν τ’ αξίζω. Αν όμως, τα ταπεινά μου λόγια, καλή μου Δέσποινα, βρίσκουν ανταπόκριση στην ψυχή σου, αυτό με κάνει περήφανο!
Λες: «Ευαίσθητος κι αληθινός» για το λόγο μου. Αυτό το «αληθινός» είναι που μου άφησε «προικιό», για καλό ή για κακό, την ευαισθησία.
Αληθινές και ταπεινές απόπειρες αγάπης και φιλίας κατέθεσα εγώ εδώ.
Πολύ σ’ ευχαριστώ!
@ Σιμόνη,
ΑπάντησηΔιαγραφήΜε κολακεύεις τα μέγιστα, Σιμόνη! Αλήθεια τι ωραίο όνομα!
Θέλω να συνεχίσεις να πιστεύεις σ’ αυτό που σ’ έμαθαν... και να σου πω, ακόμη, πως δεν θα κάνω το παραμικρό ώστε ν’ αλλάξεις γνώμη.
Σ’ ευχαριστώ!
Eso es.
ΑπάντησηΔιαγραφήUn abrazo fuerte
Κάνε μου μια χάρη αγαπημένε μας Στρατή,σε παρακαλώ. Οταν γράφεις τέτοια κείμενα,τι κείμενο.. σώψυχο δηλαδή μη μας ρίχνεις και τις φωτό και την παροιμία μαζί!Κάποιες ψυχές βουρκώνουν καμμια φορά!
ΑπάντησηΔιαγραφήΣε φιλώ και σε ευχαριστώ για ότι μας χάρισες με όλη σου την ευαισθησία...
ΥΓ. Υπάρχει κάτι για σένα στο μπλογκάκι μου
http://xeimwniatikhliakada.wordpress.com/2011/10/29/%ce%ba%ce%b1%ce%b8%cf%8e%cf%82-%ce%ba%ce%bf%ce%b9%cf%84%ce%ac%cf%82-%ce%b5%cf%84%ce%bf%cf%8d%cf%84%ce%bf-%cf%84%ce%bf-%ce%b2%ce%bf%cf%85%ce%bd%cf%8c/
"Μια πορεία που μας οδηγεί στη συνήπαρξη ψυχής και σώματος και το πιο ενδιαφέρον ο κάθε ένας μας σε δικό του ατομικό καλούπι".
ΑπάντησηΔιαγραφήΕτσι ειναι αγαπητε μας Πυλαρος και είναι υπεροχο που ειναι ετσι!Δεν νομίζεις?
Νομιζω ακομα δεν έχω πει εμπρακτα ενα μικρο ευχαριστω για κάποιο υπεροχο βιβλιο!
Κατι μου λεει οτι αυτο εδω το κομματακι ισως σου δωσει λιγη χαρα ..μια γευση απο πατριδα
(http://xeimwniatikhliakada.wordpress.com/2011/10/29/%ce%ba%ce%b1%ce%b8%cf%8e%cf%82-%ce%ba%ce%bf%ce%b9%cf%84%ce%ac%cf%82-%ce%b5%cf%84%ce%bf%cf%8d%cf%84%ce%bf-%cf%84%ce%bf-%ce%b2%ce%bf%cf%85%ce%bd%cf%8c/)
Αν η μοιρασμένη ευτυχία είναι διπλή, τότε ο Στρατής πρέπει να έχει γίνει πάμπλουτος με όσα ωραία μοιράζεται μαζί μας κάθε τόσο.
ΑπάντησηΔιαγραφήΕυχαριστούμε για τις εικόνες, τις σκέψεις και τα συναισθήματα!
@ Juanita La Quejica,
ΑπάντησηΔιαγραφήGracias por el abrazo, Juanita!
Te mando otro mas fuerte con un beso!!!
@ Α. Παπαγιάννης,
ΑπάντησηΔιαγραφήΚάποτε, κάποιος σοφός, κ. Παπαγιάννη, είπε: »Ο πλούτος ενός ανθρώπου μετριέται από την ποσότητα και την ποιότητα των φίλων που έχει»...
Συλλογιέμαι συχνά τους φίλους μου. Ευλογία να τους έχεις. Και γι’ αυτό το «εβίβα» της χαράς μοιράζομαι όλα αυτά μαζί σας, τους φίλους μου.
Να σας ευχαριστήσω που είστε κι εσείς μέρος του «πλούτου» μου.
Καλημέρα σας και καλή εβδομάδα!
@ Λιακάδα,
ΑπάντησηΔιαγραφήΕ ναι, κάποιες φορές με πιάνει αυτό και βγάζω τα «σώψυχά» μου. Το παλεύω, βέβαια, γιατί δεν μπορώ να ξέρω την αποδοχή που μπορεί να έχει η κάθε λέξη, αλλά έτσι κι αλλιώς αυτά έχω, αυτά βγάζω, άσε που μπορεί να παρεξηγηθώ με την παραπανίσια ευαισθησία μου…
Αν πράγματι βούρκωσες, πα να πει ότι ένιωσες το «σώψυχο»…
Πέρασα, χτες βράδυ από το «μπλογκάκι» σου… του έριξα μια ματιά και τ’ άφησα για σήμερα να το χαρώ… είναι απ’ αυτά που μ’ αρέσουν.
Σ’ ευχαριστώ!
@ Λιακαδα,
ΑπάντησηΔιαγραφήΜε την ελπίδα να το δει ο φίλος μου ο Πύλαρος. Όσο για την ανάρτηση που τον παραπέμπεις, είμαι σίγουρο πως θα τη χαρεί.
Δεν θα πω για τις απίστευτες εικόνες και τις ομορφιές ,αλλά για τη σκέψη σου αγαπητέ Στράτο που ταυτίζεται στην μπλογκόσφαιρα με τα ίδια καλούπια!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΤίποτε δεν είναι τυχαίο σε αυτή τη ζωή!!
Προσωπικά, σε ευχαριστώ.
Να έχεις καλή εβδομάδα και καλό πρωινό
με εκτίμηση:)
@ katrine,
ΑπάντησηΔιαγραφήΕγώ ευχαριστώ εσάς που υπάρχετε, φίλη μου Κατρίν, ώστε όσα έχω να πω, σκέψεις και συναισθήματα, να βρίσκουν που ν’ ακουμπήσουν.
Αλήθεια, τίποτα δεν είναι τυχαίο στη ζωή!
Να είσαι καλά και καλή εβδομάδα επίσης!
Γι’ αυτό ας κοιτάμε την ουσία του κάθε ανθρώπου κι όχι το περιτύλιγμα, φίλοι μου «συμπλόγγερς».
ΑπάντησηΔιαγραφήΠολύ σοφά λόγα Μηθυμναίε...
Την καλησπέρα μου!
Αυτα τα λογια εχουν μεσα τους σοφια,ομορφια και πιστη.Πιστη στους ανθρωπους και στις αληθινες αξιες.
ΑπάντησηΔιαγραφήΑραγε αυτο το καλουπι μπορει να διορθωθει αν καποιος προσπαθησει λιγο περισσοτερο;
Καλο βραδυ Στρατο να εισαι καλα.
Δεν ξεχνιούνται Στράτο μου τα δώρα καρδιάς παλιών και καλών e-φίλων.
ΑπάντησηΔιαγραφήΕίσαστε ΔΥΟπου γράψατε στην άμμo τ' όνομά μου καi να θυμάσαι πως αυτό θα μεινει στην καρδιά μου
Φιλί και Γλαρένιες αγκαλιές
@ Ηλέκτρα,
ΑπάντησηΔιαγραφήΌχι σοφά… μακάρι να ήταν.
Καρδιάς θα έλεγα αγαπητή μου Ηλέκτρα. Άλλωστε είναι αλήθεια.
Με την καλησπέρα μου!
@ ΓΙΑΝΝΑ,
ΑπάντησηΔιαγραφήΤο έπιασες το νόημα, Γιάννα μου. Καμιά σοφία, όμως. Ομορφιά ναι, πίστη στους ανθρώπους και στις αληθινές τους αξίες βεβαίως.
Μα, το καλούπι του καθενός είναι το καλούπι του, ο Δημιουργός έτσι το αποφάσισε, ίσως σμιλεύοντας το κατορθώσουμε το επιθυμητό.
Είμαι τυχερός, επαναλαμβάνω, που μέσα από τούτο το «πάρε-δώσε» μας, έχω γνωρίσει καλούς και αξιόλογους ανθρώπους!
Καληνύχτα κι ένα χαμόγελο σου στέλνω!
@ ΦΥΡΔΗΝ-ΜΙΓΔΗΝ,
ΑπάντησηΔιαγραφήΌπως δεν ξεχνιούνται κάτι φιλιά και κάτι γλαρένιες αγκαλιές!
Βλέπω και χαίρομαι που στ’ αλήθεια, τη γραφή με τ’ όνομά σου, την έχεις κρατήσει κι αυτό με τιμά ιδιαίτερα. Κι εγώ, καθώς κι η Κατερίνα τις γράψαμε σε σημείο ώστε ούτε το κύμα να μπορέσει να τις σβήσει.
Ευχή σου δίνω, φίλη μου, να είσαι καλά και να μας γεμίζεις πάντα με ζεστές και γλαρένιες αγκαλιές και να είσαι σίγουρη πως θα μείνουν παντοτεινά στην ♥ μου!
Απίστευτα σοφά λόγια. Φυσικά και δεν έχει αξία το περιτύλιγμα -αυτό που δοξάστηκε όσο ποτέ άλλοτε σε αυτή τη χώρα το διάστημα που πέρασε- μα η ουσία του καθένα μας, έτσι πρέπει να αξιολογούμε τους ανθρώπους και βέβαια τους συμπλόγκερς. Χαίρομαι που επικοινωνούμε Μηθυμναίε και με τιμά η φιλία σου.
ΑπάντησηΔιαγραφήΥπέροχες φωτογραφίες.
@ roadartist,
ΑπάντησηΔιαγραφήΈχεις δίκιο φίλη μου, τόσα χρόνια το περιτύλιγμα βλέπαμε, από ουσία τίποτα.
Από τις πράξεις τους, βέβαια, θα έπρεπε να αξιολογούσαμε τους ανθρώπου, αυτές είναι που καθορίζουν την ποιότητα, το ποιόν και το μέγεθός του καθενός μας. Αλήθεια… θα έπρεπε, αλλά…
Κι εμένα με τιμά η δική σου φιλία, και η παρέα σου είναι πολύτιμη!
Αγαπητή μου Λιακάδα, επισκέφτηκα το GYRADIKO,
ΑπάντησηΔιαγραφήκαι μου έφερε στη μνήμη αρκετές δικές μου συναντήσεις με ελληνικές φωλιές με βάση τα ελληνικά προϊόντα σε κάθε άκρη του κόσμου.
Μια νύχτα κουρασμένοι ταξιδέυαμε με λεωφορείο από το Baton Rouge πρωτεύουσα της Λουϊζιάνας για Νέα Υόρκη 48 ώρες ταξίδι. ήμασταν 2 φίλοι ναυτικοί νέα παιδιά.
κατεβήκαμε ενδιάμεσα στο Columbus Ohio ζητάγαμε κατι τι το Ελληνικό. Εν τέλει ανακαλύψαμε ΄κάτι που έμοιαζε με ντελικατέσεν αγοράσαμε ψωμί τυρί φέτα, ¨οχι δεν ήταν Έλληνες αλλά Βαλκάνιοι Βούλγαροι νομίζω και μολα ταύτα αισθανθήκαμε σαν το σπίτι μας...
Λιακάδα
Σε ευχαριστώ, καθώς και φίλο Στράτο
Γαβριήλ
Λιακάδα, τα διαβάζεις;
ΑπάντησηΔιαγραφήΕγώ το χρέος μου το έκανα!
Καλημέρα!
Ξαναπερνω σήμερα για να πω χρόνια πολλά με υγεία αγάπη και χαρά σε σένα και όλη την οικογένεια Στράτο μου. Πάντα καλωσύνες και ομορφιές.
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλό μεσημέρι::))
Χρόνια Πολλά και Καλά Στράτο
ΑπάντησηΔιαγραφήμε υγεία και έμπνευση να μας χαρίζεις πάντα τις ευαίσθητες δημιουργίες σου !!!!!!!
...εγώ,
ΑπάντησηΔιαγραφήκι ο Δημήτρης,
γλυκά θα ευχηθούμε
ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ
ΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑ!!!!!
(για τωρα... και θα επανελθω...)
Πάντα με την αγάπη μας,
Υιώτα
@ Δέσποινα Γιαννάκου,
ΑπάντησηΔιαγραφήΣ’ ευχαριστώ πολύ, Δέσποινα, για τις ευχές σου και που με θυμήθηκες.
Να ‘σαι καλά κι εσύ!
@ Αστοριανή
ΑπάντησηΔιαγραφήΥιώτα και Δημήτρη δεκτές με χαρά οι γλυκές ευχές σας!
Σας ευχαριστώ πολύ!
Αγαπημένε μου ρομαντικέ φίλε,
ΑπάντησηΔιαγραφήΠοιός έχει τολμήσει να σε στεναχωρήσει στη μπλογκογειτονιά ένθα απέδρα πάσα λύπη, πόνος και στεναγμός;
Θα τους δείρω όλους και όλες.
Σε γλυκοφιλώ και σε ευχαριστούμε για τις υπέροχες φωτογραφικές στιγμές που μας χάρισες φθινόπωρο της Ελλάδας.
Φιλί
@ Ιουστίνη Φραγκούλη,
ΑπάντησηΔιαγραφήΓιατί το λες αυτό, βρε Ιουστίνη; Δείχνουν κάτι τέτοιο τα λόγια μου; Πως και το πείρες έτσι;
Αντίθετα, είναι τα συναισθήματα μου για τους «συμπλόγγερς» μου.
Μένω και σ’ ευχαριστώ για το «ρομαντικός» που σίγουρα δεν το αποποιούμαι, το «γλυκοφίλημα» που ανταποδίδω καθώς και για τις «υπέροχες φωτογραφικές στιγμές».
Παρατηρώ πως οι φωτογραφικές μου επιδόσεις… αναγνωρίζονται…
Αναμένω το «Πολ και Λάρα»… καλή ιδέα για χριστουγεννιάτικο δωράκι!
Στράτο εχτές γιόρταζες; Αν ναι τις καλύτερες ευχές μου, υγεία, αγάπη και δύναμη για όσα ζούμε! :)
ΑπάντησηΔιαγραφή@ Roadartist,
ΑπάντησηΔιαγραφήΝαι καλή μου φίλη, χτες γιόρταζα και σ’ ευχαριστώ για τις πολύτιμες ευχές σου!
Με την ευκαιρία κάνε κλικ εδώ Στους Στρατήδες της Λέσβου για λεπτομέρειες του γιατί.
Φιλιά και μια αγκαλιά ΝΑΑΑ!!!
«Todos los hombres estamos hechos del mismo barro, pero no del mismo molde»
ΑπάντησηΔιαγραφήΠολύχρονος και ευτυχισμένος, Στράτο! Όλα τ' άλλα είναι θέμα "καλουπιού".
@ κατερίνα δε. στα. πα. 2,
ΑπάντησηΔιαγραφήΣ' ευχαριστώ, Κατερίνα μου!
Να 'σαι καλά!
Ελπίζω να μη σπάσει το καλούπι...
Είναι ελπιδοφόρο Στράτο η αναφορά στον Άνθρωπο και το συνάνθρωπο. Για σένα και ξεκάθαρα υπολογίσιμο στην πορεία της ζωής. Να είσαι καλά εκλεκτέ μας φίλε που μπορείς και αναδεικνύεις την ομορφάδα του κόσμου που σε περιβάλλει.
ΑπάντησηΔιαγραφήΤην αγάπη μου και ιδιαίτερους χαιρετισμούς στην Αλεξάνδρα μας.
@ Μαριάνθη,
ΑπάντησηΔιαγραφήΚάποιες φορές, Μαριάνθη, με πιάνει αυτό το κουσούρι, ας το πω, κι αρχίζω το ψάξιμο όλων αυτών που ακουμπούν την ψυχή μου κι εκεί ανάμεσα ανακαλύπτω αυτό που λες κι εσύ την ομορφάδα των δικών μας ανθρώπων που δίπλα μας τους έχουμε κι αλλού τους ψάχνουμε.
Γιατί εδώ, σε τούτες τις γειτονιές που συναντιόμαστε, σ’ αυτό «το πάρε-δώσε της ψυχής μας», υποθέτω πως τα ίδια μας «ταλαιπωρούν»…
Σ’ ευχαριστώ για την αγάπη σου και ανταποδίδω!