μικρά «τίποτα» που σκοντάφτουν στο «κάτι»…

Λιθόστρωτο

έτοιμο, πλυμένο, καθαρό για να δεχτεί πατημασιές του σήμερα πάνω στις χτεσινές…

κι ύστερα, με της ώρας το πέρασμα, περιμένει καρτερικά
άγνωστα αυριανά πατήματα που θα ’ρθουν για τα περαιτέρω…

πάνω σ’ αυτό εξελίσσεται η πορεία του χρόνου…

Λάφυρα

ξεριζωμένα από το τίποτα των μικρών φευγαλέων θαυμάτων της καθημέρας…
.

τι εύκολα που ξελογιάζεται κανείς με τα μικρά των στιγμών…

Πέτρινα ανθρωπάκια στην άμμο…

σκόρπια, ανέμελα, ξέγνοιαστα

ίσως και θλιβερές καρικατούρες,
κακότεχνα αντίγραφα ενός μακρινού αρχέτυπου…

Ερείπιο

αφημένο στην τύχη, «συντριμμένο» στη φθορά για το υπόλοιπο της ζωής
ακόμα πιο έρημο φαντάζει...

κανείς δεν το αντελήφθη…

Πόθος…

σε βότσαλο χαραγμένος εσύ κι η σιωπή μου…

στιγματισμένο του καθενός το δρομολόγιο…

υπόσχεται εκείνο που πάντοτε γυρεύει η ψυχή…

Ευχή

για ένα απολαυστικό και δροσερό καλοκαίρι…

Μηθυμναίος

* φωτογραφίες: Μηθυμναίος