Αυτό το...

Αυτό το να πέσεις και να ξανασηκωθείς,
το ν’ αποτύχεις και να ξαναρχίσεις,
το να πάρεις ένα δρόμο που κάπου θα στραβώσει,
το να σε ’βρει ο πόνος και να τον αντιμετωπίσεις.
Αυτό…, δεν το λες αναποδιά,

το λες Σοφία!

Αυτό το να αισθανθείς ανίκανος,
το να καθορίσεις ένα στόχο που θ’ αναγκαστείς ν’ αλλάξεις,
το ν’ αποφεύγεις μια δοκιμασία που θα πρέπει να αντιμετωπίσεις,
να επιδιώκεις και να μη μπορείς,
να θέλεις και να μην ξέρεις,
να προχωρείς και να μη φτάνεις…
Αυτό…, δεν το λες τιμωρία,

το λες Μάθηση!

Αυτό το να περάσεις μέρες αστραφτερές,
μέρες ευτυχισμένες και μέρες στενάχωρες,
μέρες μοναξιάς κι άλλες με συντροφιά.
Αυτό…, δεν το λες ρουτίνα,

το λες Εμπειρία!

Αυτό το να βλέπουν τα μάτια σου και ν’ ακούν τ’ αυτιά σου,
να λειτουργεί το μυαλό σου και να δουλεύουν τα χέρια σου,
να ακτινοβολεί η ψυχή σου,
ν’ αντιδρά η ευαισθησία σου και ν’ αγαπά η καρδιά σου.
Αυτό…, δεν το λες ανθρώπινη δύναμη,

το λες θεϊκό θαύμα!

Αυτό το να διαβάζεις τώρα τούτο ’δω,
να ’χεις το χρόνο να το απολαύσεις,
ν’ ακούς τη μελωδία και…
να ’χεις αυτή την αίσθηση της αγάπης…
Αυτό…, δεν το λες σύμπτωση,

το λες Φιλία!

.

Μηθυμναίος