όταν…

Είναι κάποιες στιγμές στη ζωή μου που…
ενώ τις φυλάω μέσα μου - μην και ποτέ μου λιγοστέψουν,
εκείνες ψάχνουν κενό να πέσουν και χέρι να πιαστούν...
Στιγμές ιδιαίτερες, ανεξίτηλες, αξέχαστες…
σαν εκείνες όταν χάζευα τα ουράνια τόξα.

Όταν ένιωθα να γίνομαι ένα με τ’ αγέρι.
Όταν άφηνα το κύμα να με βρέχει με το χάδι του.
Όταν με μάγευε το ηλιοβασίλεμα.
Όταν μου κόβονταν η ανάσα απ’ την ομορφιά του φεγγαριού.
Όταν μου ξέφευγε η ευχή στο πεφταστέρι της νύχτας.
Όταν αφουγκραζόμουν στη μοναξιά τις σιωπές.
Όταν μέσα σε λίγους στίχους έβρισκα τόσα πολλά.
Όταν με μάτωναν ανθρώπινες ψυχές

ενώ εγώ μετρούσα τα κομμάτια μου...
Όταν οι αγκαλιές… φανέρωναν αγάπη.
Όταν ξερίζωνα τις νύχτες την ψυχή μου

νομίζοντας πως όλα τελειώνουν,
μα το πρωί την ξανάβρισκα.
Όταν επούλωνα τις πληγές μου αλλά συγχρόνως άνοιγα άλλες.
Όταν σκούπιζα κρυφά το δάκρυ μου… στο ξέφτι μιας αγάπης.
Όταν ακούμπαγα σ’ έναν ώμο… για παρηγοριά.
Όταν κοίταζα μέσα μου και τρόμαζα.
Όταν σε βρήκα ψάχνοντας μέσα στο τίποτα.
Όταν σε ξένους τόπους έζησα κι ύστερα τους κουβάλησα μαζί μου.
Όταν έφυγα.
Όταν χάθηκα.
Όταν γύρισα.
Όταν τα έχασα όλα.
Όταν… όταν…

Θαρρώ πως δεν αδίκησα στιγμές...