Δεν μπορώ να πιστέψω πως αυτή είναι η Ελλάδα। Αυτή που έβλεπα χτες στις αποτρόπαιες εικόνες (και με τον τραγικό θάνατο τριών συνανθρώπων μας) που έδειχνε η τηλεόραση. Δεν είναι αυτή η Ελλάδα. Δεν μπορεί να είναι αυτή। Αδύνατο να το συλλάβω… Ένα μεγάλο γιατί έχει καθίσει πλέον στο μυαλό μου και δεν βρίσκει απάντηση.
Αυτή είναι η Ελλάδα που άφησα; Αυτή η Ελλάδα που ονειρευόμουν και νοσταλγούσα; Αυτή είναι η Ελλάδα που με καλούσε να επιστρέψω;
.
Από πότε άλλαξε η κοινωνία μας; Από πότε άλλαξε η νοοτροπία μας; Που πήγαν όλα όσα μας προίκισαν οι γονείς μας κι οι δάσκαλοι όταν μας μάθαιναν μαζί με τα γράμματα και κάτι αξίες… Που πήγαν; Από πότε αλλάξαμε;
.
.
Και τώρα, λίγο πριν τη σιωπή, λίγο μετά τη θλίψη, αναρωτιέμαι:
Που πήγε η Ελλάδα που αγαπάω; Που αγαπάμε;
.
Μηθυμναίος
Αυτο ακριβως σκεφτομουν κ εγω.. Πλεον σοκαρισμενη..
ΑπάντησηΔιαγραφήΘέλω να πιστεύω οτι είναι ακόμα εδώ αυτή η Ελλάδα. Γιατί αν δεν το πιστέψω, μια τάση φυγής με κυριεύει. Πού να πάω όμως; Πώς να φύγω από κάθε τι που αγάπησα και δέθηκα;
ΑπάντησηΔιαγραφήθέλω να πιστεύω λοιπόν, οτι μπήκαμε σ' ένα τούνελ, αλλά κάπου μας περιμένει η έξοδος και το φως....
Απογοήτευση μόνο αισθάνομαι και απέραντη θλίψη. Δεν στοχεύω και δεν καμαρώνω πια για τίποτε, μετά από αυτό το σοκ:((((
ΑπάντησηΔιαγραφήΟι ίδιες ερωτήσεις και οι ίδιες απορίες με τυραννούν και μένα φίλε Στράτο. Σαν κι΄εσένα το ίδιο κι' εγώ αναζητώ εκείνη την Ελλάδα που άφησα τότε, πριν σαράντα χρόνια που πήρα τους δρόμους της ξενητιάς. Και κάθε φορά που έρχομαι εκεί κάτω βρίσκω μιά Ελλάδα αγνώριστη. Ένα τόπο που με κάνει να νοιώθω ξένος.
ΑπάντησηΔιαγραφήΑς την βοηθήσει ο Θεός.
Νάσαι καλά
Ντένης
Για μένα Στράτο δεν υπάρχει κράτος, δεν υπάρχει τίποτα και διαπιστώνω πως όλα ήταν μια φούσκα. Ποτέ τελικά δε δομηθήκαμε σε οργανομένη και ευνομούμενη πολιτεία. Εκεί καταλήγω με όλα αυτά που βλέπω και ακούω. Παράλογες καταστάσεις. Θυριωδίες, λαμογιά και σαλταδόρικα. Τίποτε άλλο. Ξημέρωσε νέα μέρα ακούμε τα ίδια χιλιοειπωμένα γλυκανάλατα περί ευθυνών κ.τ. λ. από πολιτικούς και δημοσιογράφους. Βρήκαν πάλι θέμα να λαλούν και να τα κονομάνε. Τώρα που η ζωή συνεχίζεται κάτω από τον ήλιο του Θεού, τι θα πούνε οι φυσικοί και ηθικοί αυτουργοί στις οικογένειες των θυμάτων;μεγαλώνει κανείς ένα παιδί με τις καλύτερες ελπίδες, το σπουδάζει, κάνει όνειρα να το δει ευτυχισμένο, να πάρει ζωή και χαρά από τη ζωή του αν θέλεις, για να βρεθούν κάποιοι να του το σκοτώσουν εκτονώνοντας την οργή τους;Αμάρτησαν που πήγαν να δουλέψουν;Όλοι ξέρουμε κάτω από ποιο καθεστώς πίεσης εργάζεται ο κόσμος στον ιδιωτικό τομέα. Πώς ξυπνά και κοιμάται. Μαύρισαν τι;μέρες της Άνοιξης τα γεγονότα.Παραλογισμός...
ΑπάντησηΔιαγραφήΦίλοι αγαπημενοι,
ΑπάντησηΔιαγραφήΣτρατο μου!
από χθες που το διαβασα στης Μαριανθης μας,
... απόψε ΔΕΝ με πήρε ο υπνος!
Απόδειξη ότι σήμερα απάντησα σε μηνύματα του...περασμένου μηνός!!!
Πήγαμε για ύπνο 1.00 μετα τα μεσάνυχτα κι είμαι εδώ από τις 5.00!
Το κείμενό σου, ως κι εκείνο της Μαριάνθης εκαναν τα μάτια μου να τρέχουν!!!
Τίποτα, Φιλε μου δεν είναι πλεον ίδιο...
Κι εμείς, δεν μπορούμε να καταλάβουμε ΤΙ ΕΓΙΝΕ εκείνη η Ελλάδα που αγαπήσαμε και δυστυχώς αγαπάμε ακόμη!
Ότι και να λέμε, εδώ, και αργότερα... απλά θα επαναλαμβάνουμε ότι η ελπίδα ...πεθαίνει τελευταία!!!
Άντα να το πούμε στο αδύναμο έμβρυο, και σε κάθε ένα που χάνεται άδικα!
Αισχος και πάλι Αίσχος.
Συνήθως, τελειώνω με το "πάντα με αγάπη"...ποια αγάπη, πεστε μου!!!
Υιώτα
αστοριανή
ΝΥ
έγραψες όσα σκέφτομαι...
ΑπάντησηΔιαγραφήγιατί άραγε?
Δε θα τη βρεις πουθενά μακρινέ μου ξάδερφε Στράτο, γιατί απλούστατα δεν υπήρξε ποτέ!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΌλα κατασκευάσματα του μυαλού μας ήταν. Ξεχάσαμε να κλείσουμε το ξυπνητήρι και χτύπησε!!!
Τόσο δυνατά κι απότομα(;) όμως, που τρομάξαμε στο φως της μέρας...
Απογοήτευση και στεναχώρια για τον άδικο χαμό των συνανθρώπων μας, με κυριεύει.
ΑπάντησηΔιαγραφήΈχει απομείνει άραγε, αγαπητέ Στράτο, ίχνος αισιοδοξίας στη σκέψη μας?
Γρηγόρης,
ο κοντοχωριανός σου.
(Από πότε άλλαξε η κοινωνία μας; Από πότε άλλαξε η νοοτροπία μας; Που πήγαν όλα όσα μας προίκισαν οι γονείς μας.)
ΑπάντησηΔιαγραφήΦιλοσοφικές οι απορίες σου Στράτο, δικαιολογημένες, αλλά αν παραδειγματιστούμε από εμάς τους ίδιους τους εαυτούς μας, από τα πέτρινα χρόνια της Ελλάδας, από την εξορία μας όχι γιατί μας εκτόπισαν αλλά για να βρούμε μια μπουκιά ψωμί, να χορτάσουμε μα και να βοηθήσουμε αυτούς που έμεναν,
ΦΙΛΕ ΜΟΥ ΔΕΝ ΑΛΛΑΞΕ ΤΙΠΟΤΑ, ξαναφέρνουν Τα πέτρινα χρόνια τα παθήματα δεν γίνανε μαθήματα, η ερημιά της υπαίθρου, υπάρχει ακόμη μέχρι σήμερα.
Με ρητορική και θα, θα δεν διορθώνεται η κατάσταση, έργα και πράξεις λείπουν.
Εμείς στο μυαλό μας πλάσαμε μια άλλη Ελλάδα Ιδανική, αυτή που θα θέλαμε, αλλα΄δυστυχώς, έμεινε στο μυαλό μας.
Πρέπει να συμφωνήσουν όλοι οι εναπομείναντες, δεν χωρούν κομματικά καπρίτσια, κι όμως σήμερα άκουσα ότι η πολιτική του κόμματος, ενός κόμματος είναι αντίθετη με τα μέτρα, Αλλά ας βρουν μια λύση, ας πιάσουν τους καταχραστές, αλλά ο εγωισμός πάει πάνω από το συμφέρον της πατρίας...
Χαιρετώ
Γαβριήλ
Έτσι μας κατάντησαν. Οργή λαού. Δεν έχουμε κι εμείς τις ευθύνες μας; Μεγάαλες, τεράστιες. Αυτά πληρώνουμε, τα λάθη μας και τα πληρώνουμε ακριβά... Ακόμα και με ανθρώπινες ζωές...
ΑπάντησηΔιαγραφήΚι' εγώ Στράτο μου αναρωτιέμαι γιατί πολλοί (δυστυχώς) επιμένουν να την πονάνε αλύπητα...
ΑπάντησηΔιαγραφήΘλίψη και παγωμάρα
Φιλί και Γλαρένιες αγκαλιές
Αυτή η Ελλάδα Στράτο μου -αν υπήρξε ποτέ-χάθηκε για πάντα.
ΑπάντησηΔιαγραφήΑυτο πρέπει να το καταπιούμε αμάσητο.
Κι όπως έγραψε κάποιος χθές στα μπλόγκ:
«ΠΟΙΟΣ ΕΙΠΕ ΠΩΣ Η ΧΩΡΑ ΑΥΤΗ ΠΟΤΕ ΔΕΝ ΠΕΘΑΙΝΕΙ?»
Και δεν ειναι μόνο η Ελλάδα ...ειναι παγκόσμιο το φαινόμενο της παρακμής και δυστυχως πρέπει να προετοιμαζόμαστε και για τα χειρότερα.
Σόρυ για το ύφος αλλά ....
Κριμα..δεν εχουμε ταυτοτητα πλεον...!!! και φταιμε εμεις γι αυτο...!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΗ "λύσσα" να βγάλουμε τα κατοχικά απωθημένα μας και να φάμε με "χρυσά κουτάλια", μας οδήγησε άλλη μια φορά στο έλεος των έξω.
ΑπάντησηΔιαγραφήΑχ Στράτο μου!
Εμείς που ήμασταν εδώ, έχουμε όλοι ευθύνη μέχρι κάποιου σημείου.
Εσείς που ήσασταν μακρυά, είστε φοβάμαι τα μεγαλύτερα θύματα. Ενός ονείρου που δεν υπήρξε και ποτέ (η απόσταση όλα τα εξωραίζει), αλλά και που σιγά σιγά μετατράπηκε σε εφιάλτη.
Για πες μου τώρα... είναι καλύτεροι τούτοι από τον άλλο στην μακρινή χώρα; Ίδιοι κλέφτες δικατορίσκοι, απλά αυτοί έχουν τον ευρωπαϊκό αέρα και αρχικά φαίνονται λίγο συμπαθέστεροι.
Ποσες αληθειες εγραψες και ποση στενοχωρια νοιωθω και παλι.
ΑπάντησηΔιαγραφήΦίλες και φίλοι,
ΑπάντησηΔιαγραφήΓράφω στην ανάρτηση: Και τώρα, λίγο πριν τη σιωπή, λίγο μετά τη θλίψη, αναρωτιέμαι: Που πήγε η Ελλάδα που αγαπάω; Που αγαπάμε;
Όμως, η σιωπή κι η θλίψη με κάνουν και πάλι να αναρωτηθώ: Σε τι σόι πατρίδα, σε τι σόι κόσμο ζούμε, τελικά;
Τι σύγχυση και τούτη… Τι αίσθηση κενού, Θεέ μου…
Έχουν σημασία τα λόγια τέτοιες στιγμές;
Αγαπητοί μου,
Roabartist, ΛΕΝΑ ΜΑΝΤΑ, katrine, Dennis Kontarinis, Μαριάνθη, Αστοριανή, ζαχαρούλα, gvarvakis, Γρηγόρης, pylaros, Maria Tzirita, ΦΥΡΔΗΝ-ΜΙΓΔΗΝ, faraona, orfia, Juanita La Quejica, ΓΙΑΝΝΑ,
Σας διάβασα, όλους και σας ευχαριστώ για τα σχόλιά σας, για τα λόγια σας, για τις ιδέες σας, για την αγωνία, την απογοήτευση, για την απέραντη θλίψη… που μοιραστήκαμε.
Να πω ότι σας αγαπώ;… το ξέρετε!
Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από τον συντάκτη.
ΑπάντησηΔιαγραφήΕνας λαός που κάποτε ήταν περήφανος κατάντησε να νιώθει επαίτης και δέσμιος ..
ΑπάντησηΔιαγραφήΚανένας αθώος ή άμοιρος ευθυνών για τη σημερινή οικτρή κατάσταση. Κανένας από τους πολιτικούς που άσκησαν την εξουσία έχει δικαίωμα να επιχειρήσει κάποια διαφοροποίηση. Διότι το θέμα δεν είναι τι έλεγαν κατά καιρούς, αλλά τι έπραξαν ως μέλη ενός συστήματος εξουσίας.
Αυτή είναι η κατάντια μας και το βαρύ φορτίο που θα σηκώσουμε. Ισως μας αναγκάσει να αξιολογήσουμε αυτό που είμαστε και να το διορθώσουμε. Είναι μοναδική ευκαιρία και ο μόνος τρόπος να πάρουμε τη μοίρα μας στα χέρια μας.
Οφείλουμε να απαιτήσουμε μια καλύτερη χώρα και να τη δημιουργήσουμε. Για την τιμή μας. Για τα παιδιά μας.
Καλό βράδυ Στράτο
Σ'ευχαριστούμε που η γραφή σου αφυπνίζει συνειδήσεις !!!
Πρέπει να φτάσουμε πάτο, Στράτο μου για να την βρούμε! Υπομονή! Κοντά είμαστε!
ΑπάντησηΔιαγραφήιμαι Σοκαρισμενη! Λυπαμαι .. Λυπαμαι αφανταστα...
ΑπάντησηΔιαγραφήΣτη θεση τους μπορουσαμε να ειμαστε εμεις οι ιδιοι... τα παιδια μας....
Μιλαμε για δολοφονια εν ψυχρω..
Με τι αιτια? Οσο δικαιωμα ειχαν οι απ εξω να απεργουν και να διαδηλωνουν γιατι πιστευαν οτι μαχονταν για το σωστο, αλλο τοσο δικαιωμα ειχαν οι μεσα να δουλεψουν !
Δεν μπορω να το πιστεψω οτι συνεβει αυτο στην Αθηνα του2010!
Δεν ειναι αυτη η ταυτοτητα του Ελληνα! κι αν εγινε πρεπει να την αλλαξουμε! Αν χρειαστει και με θυσιες ...
Και το αλλο που με ανησυχει ιδιαιτερα: μεσα απο την θυσια αυτων των αθωων εγω ενα ειδα.. Οτι ο κρατικος μηχανισμος δεν λειτουργει πλεον! Δεν υπαρχει τπτ ορθιο ...
Ολα αλλοτριωμενα..
Τι αλλο να πει κανεις ..
Μονο μια καλημερα μενει κι αυτη μας την μαυρισαν ..
@ το κορίτσι από το Βόλο,
ΑπάντησηΔιαγραφήΑν είμαστε στον πάτο, καλά είναι, φοβάμαι πως βρισκόμαστε λίγο παρακάτω… αν υπάρχει…
@ marayia,
ΑπάντησηΔιαγραφήΚι εγώ, φίλη μου, αλλά να που συνέβησαν και ξαφνικά βλέπουμε πως όχι δεν ήταν όνειρο…
Ας μη μαυρίσουμε και την καλημέρα μας!
Μήπως οι ευθύνες ξεκινάνε πρώτα από μας τους ίδιους; Το ψάρι μυρίζει από το κεφάλι. Τούς ξέρουμε τους πολιτικούς. Εδώ και 30 χρόνια όμως τους εκλέγουμε ξανά και ξανά με διαφορετικά καπέλλα. Ξέρουμε πως για λόγους δικούς τους ευνοικούς επέβαλαν νόμους πολιτικής ασυλίας για να μην μπορεί να τους αγγίξει κανένας και αυτοί να αλωνίζουν με τα χρήματα και τον ιδρώτα του λαού. Και το δεχόμαστε αγγόγυστα.
ΑπάντησηΔιαγραφήΤα ΜΜΕ από την άλλη, έχουν κομματοποιηθεί και σερβίρουν στα εκάστοτε κανάλια και στο μυαλό του κόσμου, καθωρισμένες απόψεις.
Ο Ελληνας δυστυχώς έχει κομματοποιηθεί από μικρό παιδί και κατά πλειονότητα κινείται στα πλαίσια του δικού του πολιτικού ορίζοντα. Αυτό είναι το μεγάλο δράμα μας. Είμαστε επιρρεπείς στην καλοπέραση και στο ΩΧ ΑΔΕΡΦΕ και να είναι καλά η δική μας τσέπη. Μας αρέσει όταν βολευόμαστε με τα ρουσφέτια, με τις συντάξεις, (πολλοί πέρνανε συντάξεις από τα 45 χρόνια),τις μίζες για να πετύχουμε τις υποθέσεις μας και όταν μπορούμε να κλεψουμε(όσοι μπορούν και συνήθως οι μεγαλοκαρχαρίες) από την Εφορία.
Οι 13-14 μισθοί, δεν υπήρχαν πάντα στην Ελλάδα. Βγήκαν γιατί έτσι βόλευε κάποιους πολιτικούς και φυσικά μετά χαράς υιοθετήθηκαν. Δεν υπάρχουν πουθενά αλλού στον έξω κόσμο.
Πονάω ειλικρινά για την χώρα μου και είμαι εξοργισμένη για τα χάλια που την καντήντησαν. Γιατί ΤΗΝ ΚΑΤΗΝΤΗΣΑΝ.
ΔΕΝ ΦΤΑΙΕΙ σε τίποτα ο απλός και φτωχός κοσμάκης να μειώνεται η σύνταξή του, ο μισθός του και να δουλεύει και μέχρι τα 67.
ΑΛΛΑ, έτσι που φτάσαμε, δεν υπάρχει άλλος δρόμος. Όσο πιο γρήγορα το καταλάβουμε αυτό και η αστυνομία κινητοποιηθεί επάξια και πάψει τις αιματοχυσίες και τους καννιβαλισμούς ( οικτρή η εικόνα για την χώρα μας προς τα έξω και τον τουρισμό μας που έχουμε τόσο πολύ ανάγκη), τόσο θα μπορέσουμε πιο εύκολα να το καταπιούμε και να συνεχίσουμε την ζωή μας με αυτά που θα έχουμε.
Ποιός όμως μου λέει, πως μετά από 5 χρόνια, όταν θα τελειώσουν τα χρήματα του δανεισμού, πως ο Έλληνας δεν θα ξαναγυρίσει στις παλιές του συνήθειες;
Μήπως τα 700 χρόνια της ξενοδουλοκρατίας, μας άλλαξαν το ΔΝΑ μας για πάντα;
ΕΥΧΟΜΑΙ ΟΧΙ.
Σας ευχαριστώ πολύ που με ακούσατε. Αλλά πιστέψτε με, ΠΟΝΑΩ ΠΟΛΥ για αυτή την ευλογημένη και δοξασμένη γη που μας έθρεψε και τώρα έχει γίνει περίγελως στα γραφτά και στο στόμα του καθενός.
Με την αγάπη μου πάντα
Βάνα Κ.
@ Δέσποινα Γιαννάκου,
ΑπάντησηΔιαγραφήΣυγχώρεση ζητώ, Δέσποινα, που σε προσπέρασα… η απροσεξία μου, βλέπεις...
Τα δικά μου ερωτήματα είναι νομίζω όλων όσων δεν πήραν μέρος στη «σημερινή οικτρή κατάσταση» όπως τη λες.
Μακάρι το «κουράγιο» που μας ευχήθηκαν να το έχουμε κι όλο τούτο να γίνει μάθημα.
Σ’ ευχαριστώ και να ‘σαι καλά!
@ Βάνα Κ,
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλή μου Βάνα,
Η ίδια σκηνή θεάτρου, η ίδια ατμόσφαιρα, η ίδια εξουσία, όπου περίσσευαν πάντα οι υποσχέσεις, (τώρα δεν έχει άλλες) η υποκρισία και η απληστία κι έλειπε όλο και πιο πολύ «η αιδώς και το έλεος»… Στο ίδιο έργο, χρόνια τώρα, θεατές, δυστυχώς… βυθιζόμενοι όλο πιο πολύ στη μελαγχολία. Ελπίζοντας…
Δυστυχώς οι πολιτικοί μας ακόμα και τώρα συνεχίζουν, αγνοώντας επιδεικτικά το φεγγάρι, να ασχολούνται με το δάχτυλο… Έφεραν τη χώρα στο απροχώρητο. Δεν κατάφεραν και δεν καταφέρνουν να κάνουν πιστευτά ούτε τα οράματά τους, ούτε τα «πιστεύω» τους. Διεκδικητές μιας καρέκλας, κουρελιασμένης και ευτελισμένης πλέον στα μάτια και στη συνείδηση του λαού, προσπαθούν να προσφέρουν «νέα αλλαγή και καινούργια συμβόλαια». Πάντα με την εξουσία ως αυτοσκοπό με ουραγό, ως συνήθως, την κοινωνία…
Φοβάμαι τελικά μήπως καταφέρουν να μας κάνουν (αν δεν το έχουν κάνει ήδη σε πολλούς…) να χάσουμε κι αυτή την ΕΛΠΙΔΑ και μείνουμε, ως συνήθως, με την απογοήτευση και την πίκρα.
Σ’ ακούσαμε, Βάνα μου, και σ' ευχαριστούμε για τις αλήθειες σου. Είμαστε κι εμείς λυπημένοι όπως κι εσύ!
Καταντήσαμε; Μας κατάντησαν; Με πιάνει και μένα η απαισιοδοξία ώρες ώρες. Κι ύστερα βλέπω κάποιους ανθρώπους που δεν "παίζουν" σε κανάλια, που δεν τους ξέρουν τα ΜΜΕ, που η "καλημέρα" τους και το "ευχαριστώ" τους δεν έχουν σχέση με τον γλυκανάλατο διάλογο των σήριαλ και με την ξύλινη γλώσσα των κρατούντων, και η ευχή τους έχει πέραση διότι βγαίνει από την καρδιά τους, και λέω "Δόξα τω Θεώ, υπάρχουν ακόμη γνήσιοι άνθρωποι σ' αυτόν τον αγιασμένο τόπο".
ΑπάντησηΔιαγραφή