Γράμμα από ένα φίλο

Τον τραγουδοποιό, συμπατριώτη μου και φίλο Τάκη Σωτηρχέλλη, σας τον γνώρισα σε μια προηγούμενη ανάρτηση, με τον τίτλο:
Ας τραγουδάμε λοιπόν για τα όνειρα...
Τα κολακευτικά σχόλιά σας ήταν πολλά. Τα διάβασε κι εγώ του ζήτησα να γράψει κάτι -με δικά του λόγια- για τα τραγούδια και για ’κείνον…
Μου έστειλε λοιπόν τούτο το γράμμα που σας παραθέτω ανάμεσα σε μερικά τραγούδια του που μπορείτε να ακούσετε.

Αγαπητέ Στράτο,

Έχεις φτιάξει μία ξεχωριστή σελίδα στην οποία η ζεστασιά περισσεύει και είναι βέβαιο πως ως μαγνήτης, μάγεψες τη «ζεστασιά» και την έφερες στη «γειτονιά» σου. Δεν εξηγείται αλλιώς όλο αυτό που αναδύεται απ' τους διαλόγους των επισκεπτών σου. Με αναγκάζεις να αναλογιστώ πως θα 'ταν «έξω», αν όλο αυτό ήταν ο κανόνας.
Προσγειώνομαι όμως γιατί είμαστε μεγάλα παιδιά και... είναι και το κρύο απ' την ανοιχτή πόρτα, που μου θύμισε πως πρέπει να την κλείσω.
Μου ζήτησες να γράψω κάτι, σαν απάντηση στα σχόλια των επισκεπτών της σελίδας σου, για τραγούδι μου που ανάρτησες.
Τι να πω φίλε μου σε όλη αυτή τη παρέα που έφτιαξες;
Καλή τύχη μ' «έμπλεξε» με ήχους και με λόγια, και μ' αρέσει να... τραγουδοποιώ και να τραγουδώ.

Τραγουδώ για όνειρα

Οικονομικά είναι το επάγγελμά μου, δεν είμαι μουσικός. Στους ήχους της Λέσβος που γεννήθηκα και με τη μάνα να τραγουδά τους αμανέδες της ψυχής της ...μπολιάστηκα. Μια σχέση κατοπινή με την ποίηση κι άλλη μια πιο δυνατή με τη μουσική σαν ακροατής, μ' έφεραν να προσπαθώ να μάθω κιθάρα.

.

Το βαλς του αποχωρισμού

Μα όταν μπλέχτηκαν οι συγχορδίες και ένοιωσα τα αρώματα των μελωδιών, άρχισα να μελοποιώ γραφτά μου και να ψάχνω τις κρυμμένες στα λόγια μελωδίες.
...είναι μαγικό το παιχνίδι με τους ήχους και με τα λόγια.
...και μπλέχτηκαν οι ήχοι με το DNA και η αισθητική που δημιουργήθηκε, οδήγησε σε μονοπάτια «γέννας», δυστυχώς εις βάρος της γνώσης της μουσικής και της τεχνικής της. Ίσως η «γέννα» να ήταν η ανάγκη, αλλά αν υπήρχε η γνώση και η τεχνική, θα ’ταν αλλιώς. Προσπάθησα να σταθώ στη γνώση και το προσπαθώ όποτε υπάρχει κέφι και χρόνος, μα το αστείο ή το γοητευτικό, είναι πως, μετά από λίγη ώρα μου χτυπάνε καινούριες μελωδίες τη πόρτα .και πάει περίπατο η γνώση.
Μ’ αυτά και μ’ αυτά, ήρθαν μελωδίες που έψαχναν λόγια, ήρθαν και στίχοι που έψαχναν μελωδίες.

Αφήνω τον παράδεισο

Μου αρέσει λοιπόν να σκαρώνω τραγούδια και να τραγουδώ κι αυτό κάνω με τη πρώτη ευκαιρία.
Κάπως έτσι γεννήθηκε και το «Ταξίδι στη βροχή» που συγκυρίες του 'δωσαν «βήμα» το '94και γρήγορα αγαπήθηκε στη Κύπρο στην a capella εκδοχή του. Βρήκε ζεστασιά εκεί και μου 'δωσε απίστευτες στιγμές κι απ’ ότι φαίνεται δεν το ‘χει να ησυχάσει.

Ταξίδι στη βροχή (a capella)

Το 2003 αποφάσισα να το κυκλοφορήσω σε cd, όταν κάποιος με ρώτησε αν τραγουδώ ένα παραδοσιακό Κυπριακό τραγούδι με τον τίτλο «Ταξίδι στη βροχή».
Και το έκανα, μαζί με άλλα πέντε τραγούδια. Οι στίχοι των τριών από αυτά ανήκουν στο καλό μου φίλο Δημήτρη Τσεκούρα -δικηγόρος και ενός, στον επίσης καλό μου φίλο Ανδρέα Παράσχο -δημοσιογράφος (στιχουργοί και οι δύο).
Τα χρόνια που πέρασαν δώσαμε αρκετές συναυλίες στην Αθήνα με μουσικά σχήματα που κατά καιρούς φτιάχναμε και στη Κύπρο με τους ΕΚ ΤΩΝ ΕΣΩ που μου ζήτησαν και τραγούδησα τη γλυκιά τους «Νεράιδα της στιγμής».

.

Νεράιδα της στιγμής

Και συνεχίζουμε...
Και όσο θα κρύβονται μελωδίες...

Τάκης Σωτηρχέλλης

.

Φίλε με τη τόση ομορφιά… έστω και δίχως ούζο, σ’ άφησα να τα πεις εδώ παρέα με τα τραγούδια σου.
Ευχή μου να ’σαι καλά και πάντα να τραγουδάς!!!

Μηθυμναίος