Αν είμαστε ευαίσθητοι, θα την αισθανθούμε…

Η ομορφιά καραδοκεί *

Μου οφειλόταν ένα πλάτος. Πες πως το πήρα.

Φοβήθηκα τη μοναξιά

και φαντάστηκα ανθρώπους.

Τους είδα να πέφτουν

απ' το χέρι μιας ήσυχης σκόνης,

που διέτρεχε μιαν ηλιαχτίδα

κι άλλους από τον

ήχο μιας καμπάνας ελάχιστης.

Και ηχήθηκα σε κωδωνοκρουσίες

ορθόδοξης ερημίας.
………
Έπιασα και φωτιά

και σιγοκάηκα.

Και δεν μου 'λειψε ούτε των φεγγαριών η πείρα.

Η χάση τους πάνω από θάλασσες κι από μάτια,

σκοτεινή, με ακόνισε.
………
Όσο μπόρεσα έφερ' αντίσταση σ' αυτό το ποτάμι

όταν είχε νερό πολύ, να μη με πάρει,

κι όσο ήταν δυνατόν φαντάστηκα νερό

στα ξεροπόταμα

και παρασύρθηκα.
………

Σε σωστή ώρα νυχτώνει... **

* Λόγια του Χόρχε Λουίς Μπόρχες
** Απόσπασμα από το ποίημα της Κικής Δημουλά «Πέρασα»

Μηθυμναίος