Το φρούτο του φθινοπώρου…

Αύριο Κυριακή, αφήνω το νησί και επιστρέφω. Πέρασα τρεις αξέχαστους μήνες... Εν τω μεταξύ, ήρθε να μ’ αποχαιρετίσει ένας γείτονας και μου ’φερε λίγα ολοκόκκινα ρόδια! Να τα πάρω μαζί μου. Τι όμορφα μου φαντάζουν…
Ωστόσο, θέλησα να μιμηθώ το στυλ της αγαπημένης μας Mareld κι είπα ν’ αφήσω λίγα λόγια γι’ αυτό το θαυμάσιο φθινοπωρινό φρούτο.

ΤΟ ΡΟΔΙ…

.

Τις Ροδιές τις συναντά κανείς σε πολλές αυλές. Η Ροδιά στα μέρη μας, είναι ένα μικρό φυλλοβόλο δένδρο που βλασταίνει παντού και τον μισό χρόνο περνάει ευτελώς απαρατήρητη ενώ τον υπόλοιπο καιρό, μαγνητίζει τα βλέμματα με το χρώμα και την ομορφιά των ανθών και των καρπών της.
Στην αρχή του καλοκαιριού, τα μπουμπούκια της, μ’ ένα φλογερό καρμιν πορτοκαλί άνθος, μαγνητίζει με την ομορφιά του. Με την πάροδο του καλοκαιριού αρχίζει ο καρπός της να κοκκινίζει για να καταλήξει τώρα το φθινόπωρο να στολίζει το δένδρο με φωτεινούς κόκκινους-καρπούς, γεμάτους ζουμερούς κόκκινους κόκκους, τόσο κόκκινους που μερικές φορές βάφουν τα χέρια και το στόμα μας όταν τρώμε.
Στην Ελληνική παράδοση η Ροδιά και το Ρόδι είναι σύμβολο της γονιμότητας, της αφθονίας αλλά και του κάτω κόσμου. Έρως και Θάνατος που θα λέγαμε εμείς σήμερα.
Οι μακρινοί μας πρόγονοι βλέπανε τουλάχιστον δύο "πράγματα" στην Ροδιά. "Αίμα" και πληθώρα σπόρων. Το κόκκινο ήταν για τους ανθρώπους κάποτε συνώνυμα του
αίματος, συνώνυμο της Ζωής και του Θανάτου.
Στην Ελληνική Μυθολογία έχουμε πολλές αναφορές στην Ροδιά. Ο πιο γνωστός σε όλους μας μύθος, είναι αυτός της "αρπαγής της Περσεφόνης". Η Περσεφόνη, κόρη της Δήμητρας (Δη-Τη-Μήτρα), πανάρχαιας θεάς της γονιμότητας, αθώα έφηβη παιδούλα, μάζευε με τις φιλενάδες της λουλούδια στους αγρούς. Την είδε ο Πλούτωνας, θεός του κάτω κόσμου, την ερωτεύτηκε και την πήρε μαζί του.Με την αρπαγή της Περσεφόνης έπαψε όμως η Δη-Τη-Μήτρα να καρπίζει και οι άνθρωποι δεν είχαν πια να φάνε. Έτσι αναγκάστηκαν οι Θεοί να επέμβουν ώστε να επιστρέψει η Περσεφόνη. Για να την δέσει με τον Άδη όμως ο Πλούτωνας, της δίνει να φάει απ’ το Ρόδι. Από τότε η Περσεφόνη, περνάει κάποιους μήνες στον κάτω κόσμο, την εποχή που ησυχάζει η Φύση, για να γυρίσει μετά φέρνοντας μαζί της τον πλούτο του Πλούτωνα, την γονιμότητα και την πανσπερμία. Σ’ όλους τους λαούς, το κρύψιμο θεών και ηρώων κάτω από τη γη, συνδέεται με λατρευτικούς τύπους βλάστησης και γονιμότητας.
Στα μέρη μας, σαν συμβολική κίνηση γονιμότητας – από τους Ελληνιστικούς χρόνους έως και σήμερα – σπάμε ένα Ρόδι στο πάτωμα την πρωτοχρονιά, σε ένδειξη αφθονίας, γονιμότητας και καλής τύχης.
Θεραπευτικά χρησιμοποιείται η Ροδιά για τις στυπτικές, επουλωτικές, δροσιστικές και αντιδιαρροϊκές της ιδιότητες από την εποχή του Ιπποκράτη. Ανά τους αιώνες, διάφοροι θεραπευτές και ιατροί της Ευρώπης και της Μεσογείου χρησιμοποιούσαν την φλούδα του δένδρου ή του καρπού, τα φύλλα και άλλοτε τους κόκκους του ροδιού σε διαρροϊκές παθήσεις, χρόνιες δυσεντερίες, εξωτερικές αιμορραγίες ή πληγές.

.

Μηθυμναίος

Οι φωτογραφίες: του Μηθυμναίου