Το φρούτο του φθινοπώρου…

Αύριο Κυριακή, αφήνω το νησί και επιστρέφω. Πέρασα τρεις αξέχαστους μήνες... Εν τω μεταξύ, ήρθε να μ’ αποχαιρετίσει ένας γείτονας και μου ’φερε λίγα ολοκόκκινα ρόδια! Να τα πάρω μαζί μου. Τι όμορφα μου φαντάζουν…
Ωστόσο, θέλησα να μιμηθώ το στυλ της αγαπημένης μας Mareld κι είπα ν’ αφήσω λίγα λόγια γι’ αυτό το θαυμάσιο φθινοπωρινό φρούτο.

ΤΟ ΡΟΔΙ…

.

Τις Ροδιές τις συναντά κανείς σε πολλές αυλές. Η Ροδιά στα μέρη μας, είναι ένα μικρό φυλλοβόλο δένδρο που βλασταίνει παντού και τον μισό χρόνο περνάει ευτελώς απαρατήρητη ενώ τον υπόλοιπο καιρό, μαγνητίζει τα βλέμματα με το χρώμα και την ομορφιά των ανθών και των καρπών της.
Στην αρχή του καλοκαιριού, τα μπουμπούκια της, μ’ ένα φλογερό καρμιν πορτοκαλί άνθος, μαγνητίζει με την ομορφιά του. Με την πάροδο του καλοκαιριού αρχίζει ο καρπός της να κοκκινίζει για να καταλήξει τώρα το φθινόπωρο να στολίζει το δένδρο με φωτεινούς κόκκινους-καρπούς, γεμάτους ζουμερούς κόκκινους κόκκους, τόσο κόκκινους που μερικές φορές βάφουν τα χέρια και το στόμα μας όταν τρώμε.
Στην Ελληνική παράδοση η Ροδιά και το Ρόδι είναι σύμβολο της γονιμότητας, της αφθονίας αλλά και του κάτω κόσμου. Έρως και Θάνατος που θα λέγαμε εμείς σήμερα.
Οι μακρινοί μας πρόγονοι βλέπανε τουλάχιστον δύο "πράγματα" στην Ροδιά. "Αίμα" και πληθώρα σπόρων. Το κόκκινο ήταν για τους ανθρώπους κάποτε συνώνυμα του
αίματος, συνώνυμο της Ζωής και του Θανάτου.
Στην Ελληνική Μυθολογία έχουμε πολλές αναφορές στην Ροδιά. Ο πιο γνωστός σε όλους μας μύθος, είναι αυτός της "αρπαγής της Περσεφόνης". Η Περσεφόνη, κόρη της Δήμητρας (Δη-Τη-Μήτρα), πανάρχαιας θεάς της γονιμότητας, αθώα έφηβη παιδούλα, μάζευε με τις φιλενάδες της λουλούδια στους αγρούς. Την είδε ο Πλούτωνας, θεός του κάτω κόσμου, την ερωτεύτηκε και την πήρε μαζί του.Με την αρπαγή της Περσεφόνης έπαψε όμως η Δη-Τη-Μήτρα να καρπίζει και οι άνθρωποι δεν είχαν πια να φάνε. Έτσι αναγκάστηκαν οι Θεοί να επέμβουν ώστε να επιστρέψει η Περσεφόνη. Για να την δέσει με τον Άδη όμως ο Πλούτωνας, της δίνει να φάει απ’ το Ρόδι. Από τότε η Περσεφόνη, περνάει κάποιους μήνες στον κάτω κόσμο, την εποχή που ησυχάζει η Φύση, για να γυρίσει μετά φέρνοντας μαζί της τον πλούτο του Πλούτωνα, την γονιμότητα και την πανσπερμία. Σ’ όλους τους λαούς, το κρύψιμο θεών και ηρώων κάτω από τη γη, συνδέεται με λατρευτικούς τύπους βλάστησης και γονιμότητας.
Στα μέρη μας, σαν συμβολική κίνηση γονιμότητας – από τους Ελληνιστικούς χρόνους έως και σήμερα – σπάμε ένα Ρόδι στο πάτωμα την πρωτοχρονιά, σε ένδειξη αφθονίας, γονιμότητας και καλής τύχης.
Θεραπευτικά χρησιμοποιείται η Ροδιά για τις στυπτικές, επουλωτικές, δροσιστικές και αντιδιαρροϊκές της ιδιότητες από την εποχή του Ιπποκράτη. Ανά τους αιώνες, διάφοροι θεραπευτές και ιατροί της Ευρώπης και της Μεσογείου χρησιμοποιούσαν την φλούδα του δένδρου ή του καρπού, τα φύλλα και άλλοτε τους κόκκους του ροδιού σε διαρροϊκές παθήσεις, χρόνιες δυσεντερίες, εξωτερικές αιμορραγίες ή πληγές.

.

Μηθυμναίος

Οι φωτογραφίες: του Μηθυμναίου

Σ’ αντάρες επελέκησαν της νιότης την ικμάδα...

Χαρακτηριστικές μορφές που αν τι μη άλλο εμπνέουν σεβασμό!

Οι ρυτίδες αυλάκωσαν το πρόσωπο του,

σκληρός ο χρόνος καταφερτζής
άρπαξε αυτό που ήθελε… (Βατούσα, Λέσβου)

Ο κόσμος του σιωπηλός.
Ατενίζει τα μελλούμενα, με το μυαλό στο παρελθόν. (Μήθυμνα)

Αδάμαστες ψυχές, μονολογούν τους άγραφους κανόνες της ζωής… (Χύδηρα, Λέσβος)

Στα καφενεία και στην πρέφα, αναστενάζει η Ελλάδα…

(Χύδηρα - Βατούσα, Λέσβος)

Απαλλαγμένη από πρόσθετα βάρη,

έμεινε για να θυμίζει την απλότητα… (Χύδηρα, Λέσβος)

Το ψωμί ζεστό στο τραπέζι
και το βλέμμα σ’ ένα αντιφέγγισμα μοναξιάς…

(Βατούσα, Λέσβος)

.

Πόσους ανέμους ξέφυγε και τώρα...
κουφάρι (ξ)έμεινε ν’ αναπολεί ταξίδια… (Αυλάκι, Λέσβος)

Μηθυμναίος

ΨΗΦΙΣΤΕ ΤΩΡΑ ΚΑΙ ΕΣΕΙΣ!

Το Μουσείο Φυσικής Ιστορίας Απολιθωμένου Δάσους Λέσβου και το Σωματείο «Οι Φίλοι του Απολιθωμένου Δάσους» ανακοίνωσαν χθες ότι το Απολιθωμένο Δάσος Λέσβου είναι πλέον και επίσημα υποψήφιο μνημείο της φύσης για την ανάδειξη των «επτά θαυμάτων της φύσης», στο πλαίσιο του παγκόσμιου διαγωνισμού μέσω Διαδικτύου! Ας σημειωθεί ότι η επίσημη υποψηφιότητα ήταν αποτέλεσμα κινητοποίησης μέσω Διαδικτύου και τούτο είχε σαν αποτέλεσμα μέσα σε ελάχιστες ημέρες να ξεπεραστεί το μίνιμουμ των ψήφων που απαιτούνται και το παγκόσμιας ακτινοβολίας μνημείο της φύσης να συμπεριληφθεί επισήμως στα υποψήφια φυσικά μνημεία!

«Τούτο έγινε κατορθωτό με την κινητοποίηση των φίλων του Απολιθωμένου Δάσους και τη βοήθεια των τοπικών άλλα και των πανελλαδικής εμβέλειας έντυπων και ηλεκτρονικών μέσων μαζικής ενημέρωσης που πρόβαλαν το σχετικό μήνυμα» λέει ο διευθυντής του Μουσείου Νίκος Ζούρος. Και συνεχίζει: «Έγινε ένα πρώτο σημαντικό βήμα και απομένει πλέον το πιο σημαντικό, η κινητοποίηση όσο το δυνατόν περισσότερων χρηστών του Διαδικτύου, οι οποίοι πλέον μπορούν να επιλέγουν και να ψηφίζουν το Απολιθωμένο Δάσος της Λέσβου από τη σχετική λίστα.».

Η διαδικασία επιλογής

Το Απολιθωμένο Δάσος Λέσβου είναι υποψήφιο για τα επτά θαύματα της φύσης στον πλανήτη μας, έναν παγκόσμιο διαγωνισμό που πραγματοποιείται για πρώτη φορά. Για τούτο και καλούνται οι πολίτες να στηρίξουν την υποψηφιότητα του Απολιθωμένου Δάσους και να συμμετάσχουν στην παγκόσμια ψηφοφορία, γεγονός που αν μη τι άλλο θα έχει σαν αποτέλεσμα την προβολή της φυσικής κληρονομιάς της Λέσβου και την προβολή του νησιού σε όλον τον κόσμο.Η ανάδειξη των περιοχών θα γίνει με βάση την ψηφοφορία στο διαδίκτυο. Όσες περισσότερες δηλαδή ψήφους λάβει το Απολιθωμένο Δάσος, τόσο μεγαλύτερη πιθανότητα έχει να συμπεριληφθεί στα επτά θαύματα της Φύσης. Ας σημειωθεί ότι ο διαγωνισμός για τα επτά θαύματα της Φύσης πραγματοποιείται μετά την ολοκλήρωση του προηγούμενου διαγωνισμού για την ανάδειξη των επτά θαυμάτων του κόσμου.Η διαδικασία ψηφοφορίας όλων των υποψηφίων θα ολοκληρωθεί στις 7 Ιουλίου 2009, οπότε και θα επιλεγούν οι 77 περιοχές που έχουν λάβει τις περισσότερες ψήφους. Στη συνέχεια θα επιλεγούν 21 περιοχές και θα επαναληφθεί η ψηφοφορία και το φθινόπωρο του 2010, όπου θα αναδειχτούν τα επτά θαύματα της Φύσης. Η ψηφοφορία αναμένεται ότι θα ξεπεράσει τις ένα δισεκατομμύριο ψήφους μέσω του διαδικτύου.

…και η διαδικασία ψηφοφορίας

Για να ψηφίσει κάποιος το Απολιθωμένο Δάσος, αρκεί να έχει ένα λογαριασμό e-mail και να επισκεφτεί τη διεύθυνση στο Ίντερνετ: http://www.new7wonders.com/nature/en/vote_on_nominees/

Η διαδικασία ψηφοφορίας για το Απολιθωμένο Δάσος είναι απλή και περιλαμβάνει τα ακόλουθα τρία βήματα:

1o BHMA. Δήλωση του λογαριασμού e-mail - Συμπλήρωση των πεδίων της φόρμας που εμφανίζεται στην οθόνη.

2o BHMA. Κάθε συμμετέχων μπορεί να επιλέξει και να ψηφίσει μέχρι επτά μνημεία επιλέγοντας:Ήπειρο - (select continent) - ΕUROPEΥποψήφιο - (select candidate) - Petrified Forest of Lesvos

3o BHMA. Επιλογή πλήκτρου «Submit» όπου θα έχει ως αποτέλεσμα να σταλεί ένα μήνυμα e-mail.

Μηθυμναίος

Πηγη: Εφημερίδα ΕΜΠΡΟΣ

Το δικό μου σχολείο!

Βλέποντας, τούτες τις μέρες τα παιδιά να ξαναρχίζουν τη νέα τους σχολική χρονιά, μου ’ρθε στο νου το δικό μου σχολειό, ένα επιβλητικό, στα μάτια μας τότε, παραδοσιακό κτίριο. Το ΔΗΜΟΤΙΚΟ ΣΧΟΛΕΙΟ ΜΗΘΥΜΝΗΣ! Δεκαετία του ‘50...

Σήμερα στεγάζεται το Δημαρχείο, όπως θα είδατε στην παρακάτω ανάρτηση. Στις ψηλές αίθουσες του, μάθαμε τα πρώτα μας γράμματα με αγαπημένους, σοφούς κι αυστηρούς δασκάλους. Την κυρά-Τριανταφυλλιώ, την κυρία Έλλη, τον κύριο Δουραμάνη και τον αξέχαστο Στράτο Χατζηγιάννη. Εκεί, μέσα στις τάξεις του, ταξιδέψαμε στον κόσμο, χρωματίζοντας τόπους και χάρτες με τις μπογιές μας, εκεί γράψαμε τις πρώτες μας εκθέσεις, αφήνοντας τη φαντασία να προδιαγράψει το αβέβαιο μέλλον μας. Στη χωματένια του αυλή, στα διαλείμματα, κάναμε τα παιχνίδια μας, και μερικές φορές εκεί γυμναζόμασταν... δήθεν. Πιστεύαμε, τότε, πως ο κόσμος ήταν μια δρασκελιά, φτιαγμένος στο μπόι μας. Εκεί μέσα αναπτύχθηκαν τα παιδικά μας κορμάκια, ενισχυμένα με κουταλιές από μουρουνόλαδο! Μα... και τα ευαίσθητα νεανικά μηνύματα, αυτές οι τρυφερές κι ονειροπόλες γραφές, ριγμένες μέσα στα αγνά λευκώματα των κοριτσιών. Ποιος δεν τα θυμάται... Όμορφα και νοσταλγικά τα χρόνια της αθωότητας, στο Δημοτικό Σχολείο της Μήθυμνας...

Κι ύστερα από μισό αιώνα συχνά «τα λέω», με τους παλιούς συμμαθητές μου και συμμαθήτριες μέσα από ξεθωριασμένες φωτογραφίες στο παρατημένο μου άλμπουμ: Βουρσούκη, Δημητρίου, Γκούλη. Καραπιπέρη, Γιαννάκος, Μπάντα, Τεκές, Ταλιάνη, Χαδούλα, Τσαλίκης, Τσακαλάκης, Χατζηχρήστος, Παπαμερή, Κανδύλης, Τυμπάνη, Σάμπος, Στυψιανός και άλλοι, που πάντα θα τους θυμάμαι σε πείσμα της αδύνατης μνήμης μου. Τα παιδιά του σχολείου μας, τότε, σήμερα με γκρίζα ή άσπρα μαλλιά κι ανεξίτηλα σημάδια οι αυλακιές των ρυτίδων μας. Κομμάτια ενός παρελθόντος που πια έχει φύγει. Ψηφίδες συναισθημάτων που βιώθηκαν με ένταση και στο διάβα του χρόνου ατόνησαν ή χάθηκαν για πάντα. Ήρωες καθημερινοί, τσαλακωμένοι, άβουλοι, ονειροπόλοι, όσοι απομείναμε, σκόρπιοι εδώ κι εκεί, συλλέγοντας τη γύρη των ελπίδων μας στις κυψέλες της καθημερινότητας. Ίσως να έχουμε ξεχάσει, κιόλας, εκείνα τα όνειρα. Ίσως να έχουμε συμβιβαστεί με ό,τι όρισε η μοίρα μας.

.

1958

Η ζωή προχωρεί με δρασκελιές μεγάλες, παράξενη και ωραία κι αυτά τα φύλλα του ημερολογίου δεν έχουν σταματημό, φεύγουν, σκορπούν στον άνεμο. Κι εγώ επιμένω να δω τι απόμεινε απ’ αυτή την παρέα που ράγισε και σκόρπισε... σαν τα φύλλα. Προσπαθώ να τους φανταστώ στην πορεία του χρόνου... Γονείς, επιστήμονες, νοικοκυρές, επιχειρηματίες, καλλιτέχνες, μετανάστες, υπαλλήλους, συνταξιούχους, παππούδες, γιαγιάδες και ό,τι άλλο προέκυψε στο μακρύ ταξίδι της ζωής. Συνάμα ανοίγω και το τετράδιο της προσωπικής μου διαδρομής και ταξιδεύω στο ξέφωτο της μνήμης. Το βλέμμα μου, επίμονα, στέκεται στο συνεσταλμένο παιδάκι με το κουρεμένο, σύρριζα, κεφαλάκι και το κοντό παντελονάκι, στις ξεθωριασμένες εικόνες του εαυτού μου στον καθρέπτη των αναμνήσεων κι ανάμεσα στα σοκάκια και τις φυλλωσιές του χρόνου.
Μου μένει αυτή η γλυκόπικρη γεύση μιας μακρινής εποχής προτού οι προσδοκίες και τα όνειρά μας, σκοντάψουν σε τούτη την άλλη πραγματικότητα. Κι ας πιάνω, πολλές φορές, την καρδιά μου να χτυπάει στους τότε ρυθμούς. Μου κάνει εντύπωση πόσο άλλαξαν οι εποχές, πόσα πράγματα, μας διέφυγαν από ’κείνα τα ελπιδοφόρα χρόνια, για να καταντήσουμε σήμερα έρμαια της ρουτίνας. Η ζωή με τις ανάγκες της είναι καμιά φορά πιο δυνατή από τις ψυχικές μας ανάγκες κι άθελά μας βουλιάζουμε μέσα στις απαιτήσεις της. Ο χώρος στένεψε, μίκρυνε, ήρθε στα μέτρα των συμφερόντων μας.
Τι σου είναι, μερικές φορές ο άνθρωπος. Είναι, ακριβώς, αυτή η χαμένη παιδικότητα κι αθωότητα που σου έρχονται ξαφνικά σαν ελπιδοφόρο αεράκι, γιατί ό,τι και να δει κανείς μεγάλος το ξεχνά. Οι μνήμες που κατοικούν στη ψυχή είναι ούτως ή άλλως... οι παιδικές.

Μηθυμναίος

Το στολίδι της Μήθυμνας

Σαν το στολίδι της Μήθυμνας μπορεί να χαρακτηριστεί

το ανακαινισμένο Δημαρχείο που εγκαινιάστηκε

πρόσφατα και δόθηκε στην υπηρεσία των

δημοτών, ύστερα από αρκετά χρόνια εργασιών.

Ο κ. Λέκκας Γ.Γ. της Περιφέρειας Βορείου Αιγαίου

μαζί με τον Δήμαρχο Μήθυμνας κ. Στέλιο Καραντώνη

και τους πρώην Δημάρχους Κωνσταντίνο Δούκα και Δημήτρη Βατή

στη κοπή της κορδέλας.

Μηθυμναίος