Σελίδες

21 Φεβ 2007

IN MEMORIAM

Με θλίψη πληροφορήθηκα τον θάνατο του Χρήστου Τραπεζούντιου, ενός εξαίρετου Έλληνα, φίλου καλού και που για μένα ήταν κάτι παραπάνω από δάσκαλος. Από τους πρώτους Έλληνες απόδημους στη Βενεζουέλα. Ζούσε εδώ και χρόνια στη Βαλένσια.
Είναι οδυνηρό και άχαρο να μιλάμε για έναν άνθρωπο που δεν είναι πια στη ζωή. Μα εγώ θέλω να σταθώ, από τόσο μακριά που βρίσκομαι, για ένα αποχαιρετιστήριο σινιάλο στον άνθρωπο που ξεπερνούσε κάθε όριο αξίας και ήταν «ένα ζωντανό παράδειγμα ανάμεσά μας» τότε...
Εδώ στην Ελλάδα συνηθίζουν να λένε, με τον θάνατο κάποιου, ότι «η Ελλάδα φτώχυνε...». Σήμερα επιβεβαιώνω ότι ο Ελληνισμός της Βενεζουέλας σίγουρα φτώχυνε! Κάντε κλικ εδώ:
http://aeolos.net/arxeio/trapezountos.htm και διαβάστε τι έγραφα για εκείνον σε άρθρο μου, στις 5 Δεκεμβρίου του 2000.
Καλό ταξίδι Χρήστο στις επάνω γειτονιές που μίσεψες... (Σ.Δουκ.)

Mithymnaios

2 σχόλια:

  1. Αγαπητέ μου Στράτο!

    Ξέρω πόσο δύσκολο είναι να βρεις άνθρωπο έλληνα μετανάστη (Προπαντός σε τούτο εδώ το κράτος) στο εξωτερικό που να διαβάζει, ή που να του αρέσουν τα βιβλία, ή που να γράφει, ή να διδάσκει αυτά που ξέρει, το πνευμα της Ελλάδας...

    Δι αυτό όταν ένας φεύγει για το τελευταίο ταξίδι ας ευχηθούμε να είναι αιωνία του η μνήμη, κι αν έχει σπείρει πνευματικούς σπόρους στην καινούρια του πατρίδα να θεριέψουν, ώστε να απολαμβάνουν τους καρπούς τους οι εναπομείναντες άνθρωποι...

    Γαβριήλ

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Ήρθε η ώρα να συμμετάσχω και εγώ στο παιχνίδι που παίζεται εδώ και λίγες ημέρες στην ελληνική μπλογκόσφαιρα. Το παιχνίδι έχει ως εξής:
    Γράφεις πέντε πράγματα για εσένα, τα οποία υποτίθεται ότι δεν γνωρίζουν οι άλλοι συνμπλόγκερς. Έπειτα πρέπει να δώσεις άλλα πέντε ονόματα για να κάνουν το ίδιο και αυτοί/αυτές και να δώσουν την σκυτάλη παραπέρα. Και πάει λέγοντας. Έχει φάση!
    Ιδού πέντε πράγματα για μένα:

    1.- Είμαι πάνω από 40

    2.-Είμαι παντρεμένος

    3.- Διαβάζω πολύ

    4.- Σερφάρω πολύ

    5.- Αγαπώ τα παιδιά (μου).

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Ωραίες που ’ναι οι αγκαλιές κι ας ζωγραφίζονται μόνο με λόγια...
Σας ευχαριστώ!