Όταν πιάνεις τον εαυτό σου να...

Λένε ότι το θάρρος να πεις μερικά πράγματα, ξεκινά πάντα από μια φωνή, τη φωνή της καρδιάς. Υπάρχουν κάποιες στιγμές που η καρδιά υπερτερεί της λογικής, ή μάλλον δεν της αφήνει χώρο να τα εξηγήσει με τον δικό της τρόπο. Κι ενώ θέλεις να πεις τόσα πολλά, κομπιάζεις, ένας γλωσσοδέτης σου στραγγαλίζει τη μιλιά. Τότε, ή προτιμάς να τα βγάλεις προς τα έξω με θυμό και σφιγμένα δόντια, (με το φόβο να χαλάσεις και καρδιές ακόμα) ή προτιμάς τη σιωπή. Όταν γράφεις, δεν υπάρχει μια συνταγή, ένας κανόνας. Ο καθένας έχει τη δική του μοναδικότητα, ποιότητα και δεκτικότητα.
Υπάρχουν πράγματα και καταστάσεις, που δυστυχώς δεν αντιμετωπίζονται ρεαλιστικά. Πολλοί, και όχι άδικα ίσως, ισχυρίζονται πως η απόσταση είναι απ' τους ασφαλέστερους τρόπους για να αποτιμήσει κάποιος πρόσωπα και καταστάσεις. Δεν μπορείς όμως με ψυχρή λογική να σταθμίσεις υπέρ ή κατά και ανάλογα να κρίνεις. Να καταλήξεις σε συμπεράσματα.
Κι εμείς οι άνθρωποι έχουμε το πρόβλημα, συχνά να εκτιμάμε πρόσωπα και καταστάσεις με τόση βιασύνη...

Mithymnaios