Από καρδιάς σας εύχομαι:

Σε λίγες ώρες, το 2006 φεύγει. Ας ελπίσουμε ότι το 2007 η ευχή «και επί γης ειρήνη» θα αποκτήσει, επιτέλους, το πραγματικό της νόημα παντού…
Χρόνια Πολλά με τις ευχές μου στο 2007 να εκπληρωθούν όλες οι προσδοκίες μας και να πραγματοποιηθούν όλες οι επιθυμίες μας. Nα βρούμε όλοι μας αυτό που αναζητάμε!

Χρόνια Πολλά, Χρόνια καλά, Χρόνια Ευτυχισμένα!!!

Να έχουμε:
12 μήνες χαράς...
52 εβδομάδες υγείας...
365 ημέρες αγάπης...
8.760 ώρες έμπνευσης
525.600 λεπτά δημιουργίας...
31.536.000 δευτερόλεπτα επιτυχίας...
και... 2007 ευχές!!!

Mithymnaios

Τέλος μιας εποχής; Ίσως...

Στις 5 τα ξημερώματα ώρα Ελλάδος εκτελέστηκε δι΄απαγχονισμού ο πρώην πρόεδρος του Ιράκ, Σαντάμ Χουσείν (69 ετών) που για 24 χρόνια κυβέρνησε τη χώρα. Δεν μπορώ να γνωρίζω αν αυτή η εκτέλεση θα βοηθήσει την ειρήνη στο Ιράκ, επιτρέψτε μου όμως να το αμφιβάλλω...
Οι τηλεοπτικές εικόνες που έρχονται από το Ιράκ φτάνουν μέχρι την τοποθέτηση της θηλιάς στο λαιμό του, από τους αποκρουστικούς κουκουλοφόρους, τη συνέχεια μας αφήνουν να την φανταστούμε και καλά κάνουν...

Mithymnaios

Ίδρυμα "Ροναλντίνιο" στη Βραζιλία

Ο Ροναλντίνιο εγκαινίασε στο Πόρτο Αλέγκρε της Βραζιλίας ένα ίδρυμα για άπορα παιδιά που φέρει το όνομά του. Το ίδρυμα σχεδιάστηκε για τη σίτιση μέχρι 3.500 παιδιών, έχει τη δυνατότητα για αθλητικές δραστηριότητες, μάθημα σε Η.Υ., θέατρο, μουσική και ξένες γλώσσες. «Αυτή είναι η πιο συγκινητική στιγμή της ζωής μου, πάντα ονειρευόμουν κάτι σαν κι αυτό. Είναι το καλύτερο γκολ που έχω σημειώσει ποτέ, είναι μια αξέχαστη ημέρα», δήλωσε ο Βραζιλιάνος σούπερ σταρ.

Mithymnaios

Οι ισχυροί του Ίντερνετ

Σε διαρκή αύξηση βρίσκονται οι επισκέπτες των πιο δημοφιλών ιστοσελίδων στο Διαδίκτυο.
Στην κορυφή δεν θα μπορούσε να βρίσκεται άλλη από την ιστοσελίδα της Microsoft με 501,7 εκατ. επισκέπτες μέσα στο μήνα Νοέμβριο. Δεύτερο βρίσκεται το Google, το οποίο ξεπέρασε το Yahoo! Που πλέον είναι τρίτο με 475,5 εκατ. Και 475,2 εκατ. χρήστες αντίστοιχα. Το ηλεκτρονικό εμπόριο εκπροσωπείται στην τέταρτη θέση της λίστας με τον οίκο ηλεκτρονικών δημοπρασιών eBay και 250,8 εκατ. επισκέπτες, καθώς και στην 7η με το διαδικτυακό κατάστημα Amazon και 143,9 εκατ. επισκέπτες. Πέμπτοι βρίσκονται οι δικτυακοί τόποι του δικτύου της Time Warner με 222,1 εκατ. επισκέπτες, ενώ στην 6η θέση υπάρχει η ηλεκτρονική εγκυκλοπαίδεια Wikipedia με 171,9 εκατ. Η Fox Interactive Media από την πλευρά της κατατάχθηκε στην 8η θέση, βλέποντας τους χρήστες της να πενταπλασιάζονται κι αυτό γιατί έχει στην κατοχή της την ιστοσελίδα γνωριμιών MySpace.com. Ένατη είναι η μηχανή αναζήτησης Ask.com που υποχώρησε κατά 2% στα 110,9 εκατ. επισκέπτες. Δέκατη, τέλος, βρέθηκε η σελίδα YouTube που αν και ανήκει πλέον στην Google μετρήθηκε ανεξάρτητα. Το σημαντικό είναι ότι η YouTube κατέγραψε τη μεγαλύτερη αύξηση χρηστών (πάνω από 2.000% από τον περσινό Νοέμβριο, στα 107,9 εκατ.).

Mithymnaios

Πηγή: Metrópolis

Μικρά κι ενδιαφέροντα

Ενδιαφέρον 1. Σε ερώτηση γερμανικής εφημερίδας: Ποια ήταν η καλύτερη και ποια η χειρότερη στιγμή στην 5ετία της προεδρίας του πλανητάρχη Μπους, η απάντηση ήταν: Η καλύτερη ήταν όταν έπιασα μια πέρκα στη λίμνη που ψάρευα και η χειρότερη η επίθεση στους Δίδυμους Πύργους!

Ενδιαφέρον 2. Αν γράψετε τη λέξη «γουρούνια» στο GOOGLE το πρώτο λήμμα που βγαίνει είναι το «ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΑΣΤΥΝΟΜΙΑ»!

Ενδιαφέρον 3. Ο ισχυρισμός ότι η jazz είναι καλύτερη από το σεξ και… διαρκεί περισσότερο, είναι άκρως αληθινή. Η ουσία είναι ότι και τα δύο στοχεύουν στην καρδιά και στο σώμα κι ακόμα κεντρίζουν τις αισθήσεις και προσφέρουν στιγμές απόλαυσης. Διαφωνείτε;

Mithymnaios

Σκάσε και ψώνιζε

Τελικά όλους τέτοιες μέρες μας κυριεύει το σύνδρομο της υπερκατανάλωσης. Λόγω των ημερών έχει γίνει συνήθεια η ανταλλαγή δώρων. Εξόρμηση στα μαγαζιά ή στα εμπορικά κέντρα όλοι, με τις ατέλειωτες λίστες στα χέρια, ψάχνοντας τα δώρα που θα πρέπει να κάνουμε. Για μικρούς και μεγάλους, για μας ή για αγαπημένα πρόσωπα. Φορτωμένοι πακέτα και σακούλες (πατείς με πατώ σε) ανάμεσα σ’ ένα ταλαίπωρο πλήθος, όλοι με τον ίδιο σκοπό Δεν ξέρω αν και κατά πόσο έφτασε το εορτοδάνειο ή ο 13ος μισθός , τέλος πάντων... για όλα. Και το δίλημμα: θα αρέσουν όσα διαλέξαμε; Θα αισθανθούμε τουλάχιστον ευχάριστα βλέποντας την έκφραση που διαγράφεται στα πρόσωπα όλων όσων θα ανοίγουν τα δώρα που τους κάναμε τούτες τις μέρες.
Τέτοιες μέρες, τέτοιες σκέψεις...

Mithymnaios

Χρόνια Πολλά

Όσες ευχές απλόχερα οι άλλοι θα σας πούνε,
εγώ απλά σας εύχομαι
αληθινές να βγούνε

Χρόνια Πολλά,
Χρόνια Καλά,
Χρόνια Όμορφα,
Χρόνια Γλυκά,
Χρόνια Ευτυχισμένα

Mithymnaios

Ο κλέψας του κλέψαντος

Διαδοχικά κερδοσκοπικά «χτυπήματα», διαβάζουμε, ότι δέχονται οι καταναλωτές, από το πετρέλαιο θέρμανσης μέχρι και τα βασικά προϊόντα διατροφής.
Τα συνεργεία του Υπ. Ανάπτυξης εντόπισαν παραβάσεις σε 1 στα 2 βυτιοφόρα που μεταφέρουν πετρέλαιο θέρμανσης. Συγκεκριμένα, ύστερα από 381 ελέγχους διαπιστώθηκαν 269 παραβάσεις!
Σειρά παραβάσεων και στην περίφημη και επαναλαμβανόμενη «Ζαχαρούπολη» στην Πλατεία Συντάγματος όπου οι τιμές για ένα κιλό μελωμένων ξηρών καρπών ανέρχονται στα 20 ευρώ και απογειώνονται στα 30 ευρώ για τα γλειφιτζούρια!
Σε είδος πολυτελείας εξελίσσεται, ως συνήθως, και η ντόπια γαλοπούλα, καθώς η τιμή της ξεπέρασε τα 10 ευρώ το κιλό, φτάνοντας ακόμα και τα 12, ενώ η τιμή για τις εισαγόμενες κυμαίνεται μεταξύ 4 και 5 ευρώ.
Σημεία των καιρών και των εποχών όπως κάθε χρόνο. Και πάει λέγοντας.

Mithymnaios

Αυτά κι άλλα πολλά που κάνουν την Αθήνα ομορφότερη

Προφανώς να ακούγεται λιγάκι απίστευτο, αλλά οι αριθμοί δείχνουν ότι υπάρχει, παρά τη γκρίνια, μία θεαματική έξαρση σε διάφορους τομείς του πολιτισμού. Είναι αλήθεια λοιπόν ότι βιώνουμε έναν οργασμό πολιτισμού!
Σας παραθέτω τα παρακάτω στοιχεία και αριθμούς κι εσείς βγάζετε τα δικά σας συμπεράσματα.
Οι επιλογές είναι πολλές. Πάνω από 7.900 νέοι τίτλοι βιβλίων εκδόθηκαν μέσα σ’ ένα χρόνο. Παράλληλα κυκλοφορούν γύρω στα 100 μηνιαία περιοδικά, 25 εβδομαδιαία, 5 δεκαπενθήμερα, 41 καθημερινές εφημερίδες, 10 εβδομαδιαίες και 20 κυριακάτικες. Όσον αφορά δε το θέαμα, υπάρχουν 109 θέατρα και 139 παραστάσεις (ενώ στο Λονδίνο υπάρχουν 109 παραστάσεις), 67 σινεμά και 187 αίθουσες. Κι ας μη μιλήσουμε για τις 44 γκαλερί, τα 32 μουσεία, τους 12 αρχαιολογικούς χώρους και τις 7 πινακοθήκες. Κι όλα αυτά, αγαπητοί μου, μόνο στην Αθήνα που περηφανεύεται, ακόμα και για το πιο πετυχημένο Φεστιβάλ Αθηνών της τελευταίας δεκαετίας.
Αυτά είναι, για μένα τα «δώρα» της Αθήνας.

Mithymnaios

Πηγή LIFO

Πρόσωπα της χρονιάς 2006: Εσύ κι εγώ!

Κακά τα ψέματα, όταν στα τέλη της χρονιάς έρχεται η ώρα των ειδησιογραφικών ανασκοπήσεων, ελάχιστα έντυπα στον πλανήτη μπορούν να αγγίξουν το δημοσιογραφικό αισθητήριο και την παγκόσμια οπτική του αμερικανικού περιοδικού "TIME".
Λίγοι θα ήταν σε θέση να αμφισβητήσουν μια τόσο ευφυή επιλογή. Κοιτώντας πίσω στη χρονιά που αποχαιρετούμε, δύσκολα θα βρούμε γεγονός που άλλαξε συλλογικά τη ζωή μας περισσότερο από τη νέα ψηφιακή δημοκρατία που εμείς οι ίδιοι διαμορφώνουμε, συντηρούμε και σταδιακά επιβάλουμε στους ισχυρούς του πλανήτη. Μέσω αυτής, καθημερινά αμφισβητούμε την ειδησεογραφία, διασταυρώνουμε τα online πυρά μας, ανταλλάσσουμε τις απόψεις μας, μοιραζόμαστε τις γνώσεις μας και μεταφέρουμε στιγμές της ζωής μας στα blogs και στα user sites της επιλογής μας.

Mithymnaios

Από το ΣΚΑΙ

ΑΝΟΙΧΤΗ ΕΠΙΣΤΟΛΗ ΓΙΑ ΤΟΝ ΔΗΜΑΡΧΟ ΚΑΛΛΟΝΗΣ ΛΕΣΒΟΥ

Μα, κύριε Δήμαρχε, είναι δυνατόν να επεμβαίνετε με προσφυγές και ενστάσεις ώστε ένα μεγαλεπήβολο έργο για τη Λέσβο όπως είναι ο άξονας Μυτιλήνη – Αγία Παρασκευή – Πέτρα/Μόλυβος να μην πραγματοποιηθεί;
Φυσικά δεν θα έχετε καταλάβει το πόσο αυτή σας η άρνηση, εμποδίζει την τουριστική αναβάθμιση της βόρειας περιοχής του νησιού, μιας και συντομεύει σημαντικά τη διαδρομή κι όχι μόνο αλλά με τη στάση σας χαλάτε και τη διάθεση των ανθρώπων του νησιού μας ώστε να αναπαράγεται η μελαγχολία και το άγχος τους.
Είναι δυνατόν η καλή μου φίλη Ζίνα να θέλει να πεταχτεί το Σαββατοκύριακο από το «κλεινόν άστυ» της Μυτιλήνης στην Εφταλού (στο Μνο συγκεκριμένα) να ξεκουραστεί και να είναι αναγκασμένη να υπομένει όλη αυτή την ταλαιπωρία της κίνησης διασχίζοντας την Καλλονή σας;
Φανταστείτε τώρα, μιάμιση ώρα να πας και μιάμιση να επιστρέψεις, δυο να καθαρίσεις το εξοχικό, μία ώρα για περπάτημα ή γυμναστική, πάει έφυγε η μέρα. Δεν μένει χρόνος να διαβάσεις ένα καλό βιβλίο, ν’ ακούσεις λίγη κλασική μουσική, να ρίξεις μια ματιά στο Εμπρός (ας πούμε) για ευφορία ψυχής! Ούτε για προσευχή δεν έχεις διάθεση. Ο εκνευρισμός σου για τα όσα έχεις υποστεί στη διαδρομή σου δεν σ’ αφήνουν ήσυχο. Έλεος πια...
Δηλαδή με το σκεπτικό σας θα έπρεπε και η Εθνική Αθηνών – Θεσσαλονίκης να διασχίζει τη Λαμία, τη Λάρισα κι όποια άλλη πόλη συναντά; όπως πολύ σωστά μου επεσήμανε η Ζίνα.

Όποιος θα επιθυμεί να επισκεφθεί την Καλλονή ας το κάνει. Τις σας φταίμε εμείς που θέλουμε να πάμε δίχως ταλαιπωρία στο Μόλυβο;
Δηλαδή, κύριε Δήμαρχε, μας αναγκάζετε να μεταλλαχτούμε σε αδιάφορους μέτριους ανθρωπάκους συμβιβασμένους με τη μετριότητα. Τι να κάνουμε, έχουμε και τα νεύρα μας. Μα είναι δυνατόν; Αυτό δεν ταιριάζει στους Μυτιληνιούς!

Με όλη μου την εκτίμηση ένας Mithymnaios

Το Laptop των $ 100

Ο μικρός πράσινος υπολογιστής που ακούει στο όνομα $ 100 laptop, εκτός από γνωστός και ως «λάπτοπ των φτωχών» είναι γεγονός. Και το σπουδαιότερο; Αποκλειστική έμπνευση ενός Έλληνα: του Νικόλα Νεγκρεπόντε.
Όλα ξεκίνησαν πριν κάποια χρόνια, όταν ο Νεγκρεπόντε ταξίδεψε στην Καμπότζη για να χρηματοδοτήσει τη δημιουργία νέων σχολείων. Το μεγάλο σοκ ήρθε όταν συνειδητοποίησε ότι το να χτίσει ένα ολόκληρο σχολείο τού κόστιζε 15.000 δολάρια, ενώ για να εξοπλίσει κάθε μαθητή με ένα λάπτοπ που να καλύπτει τις ιδιαίτερες ανάγκες του (γεννήτρια για ρεύμα, ίντερνετ μέσω δορυφορικής σύνδεσης κ.λπ.) το κόστος έφτανε στα 2.000 δολάρια κατά κεφαλή!
Ο κάθε μικρός μαθητής που θα αποκτήσει τον μαγικό αυτό υπολογιστή θα μπορεί να έχει πρόσβαση στο ίντερνετ, στη μεγαλύτερη δεξαμενή γνώσεων της εποχής μας, ενώ θα μπορεί να εμπλουτίζει τις γνώσεις του χάρη στα ειδικά εκπαιδευτικά προγράμματα που θα είναι εγκατεστημένα στο λάπτοπ. Και φυσικά θα βρίσκεται μόνιμα σε δίκτυο με τους συμμαθητές του, έτσι ώστε όχι μόνο να μπορεί να συνομιλεί μαζί τους στη διάρκεια του μαθήματος, αλλά και να μπορεί να δουλεύει καλύτερα και πιο ομαδικά.
Να κάτι τέτοιοι Έλληνες είναι που η Ελλάδα θα μπορούσε να έχει εδώ, αλλά...

Mithymnaios

Πανεπιστήμιο... εν πλω!

Μπορεί στην Ελλάδα να μην έχει επιλυθεί ακόμα το θέμα της παιδείας, το σύστημα εκπαίδευσης να είναι απαρχαιωμένο, οι φοιτητές να είναι μονίμως σε διαδηλώσεις και καταλήψεις και οι κτιριακές εγκαταστάσεις των πανεπιστημίων ως επί το πλείστον να είναι άθλιες, στην Αυστραλία όμως φαίνεται να είναι αρκετά διαφορετικά τα πράγματα, αφού το πανεπιστήμιο Macquarie οργανώνει για πρώτη φορά το πρώτο παγκοσμίως πλωτό πανεπιστήμιο.
Το ειδικά διαμορφωμένο κρουαζιερόπλοιο θα σαλπάρει από τον Πειραιά στις 5 Σεπτεμβρίου του 2007 και επιβάτες του θα είναι 600 σπουδαστές από όλο τον κόσμο, όλων των εθνικοτήτων, πολιτισμών και θρησκειών, προκειμένου να παρακολουθήσουν μαθήματα διεθνών επιχειρήσεων, διεθνούς επικοινωνίας και διεθνών σχέσεων.
Το εκπαιδευτικό αυτό ταξίδι θα έχει διάρκεια 4 μήνες, ενώ το κρουαζιερόπλοιο θα αγκυροβολήσει σε λιμάνια 8 διαφορετικών χωρών των πέντε ηπείρων. (Piraeus, Greece - Lisbon, Portugal - Panama City, Panama - Guayaquil, Ecuador - Papeete, Tahiti - Suva, Fiji - Sydney, Australia - Shanghai, China - Okinawa, Japan - Kobe, Japan)
Το κόστος για κάθε σπουδαστή ανέρχεται στα 19.900 δολάρια, ενώ κάθε φοιτητής στο τέλος του ταξιδιού θα λαμβάνει ένα πιστοποιητικό συμμετοχής στο συγκεκριμένο πρόγραμμα. Το αξιοσημείωτο είναι ότι μιλάμε για μια πρωτοβουλία ενός πανεπιστημίου κι όχι κράτους.

Περισσότερες λεπτομέρειες στην ιστοσελίδα: http://www.thescholarship.com/

Mithymnaios

ΚΥΡ για ένα καλύτερο 2007

Κάνοντας αντίπραξη στον φίλο ΕΡΜΗ στο blog του με τίτλο: ΕΝΑ ΔΙΑΦΟΡΕΤΙΚΟ ΔΩΡΟ
Αρκά εσύ, Ερμή, ΚΥΡ εγώ κι ότι προκύψει...

Του Δημ. Γκιώνη από την ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ:

«Ο ΚΥΡ είναι όπως και ο Αϊ-Βασίλης! "Χτυπάνε" και οι δύο την περίοδο των εορτών. Ο Άγιος με τα δώρα του και ο ΚΥΡ με το δώρο-ημερολόγιό του. Ένα λεύκωμα που έχει μέσα εκατοντάδες χαμόγελα με τα γεγονότα της χρονιάς που πέρασε. Παρελαύνουν οι κοριοί, οι νταβατζήδες, οι τηλεδικαστές, τα πουλερικά, τα γρηγορόσημα και δεκάδες άλλες γελοιογραφίες για μια γελαστή "Καλή χρονιά"».Πού να πρωτοσταθείς στο νέο άλμπουμ; Ξεπερνάμε το πολλά υποσχόμενο εξώφυλλο και προχωράμε.Ο ΚΥΡ, βέβαια, εκφράζεται με σκίτσα, σύνθετα και μη, με βασικούς ήρωες (τρόπος του λέγειν) ένα ζευγάρι, πασχόντων κυρίως, συμπολιτών μας. Ελόγου μας, με λίγα λόγια.Για να δούμε:Η κυριαρχία (πιο σωστά η δυναστεία) της τηλεόρασης είναι αισθητή από τον πρώτο μήνα: «Είμαι η γραμματεύς του κ. υπουργού! Ο κ. υπουργός δεν ξέρει ακόμη αν είναι και σήμερα υπουργός! Θα το ξέρει μετά το δελτίο ειδήσεων...», απαντάει στο τηλέφωνο η ιδιαιτέρα.Και πιο κάτω, αμεσότερα ο άντρας σε μια γυναίκα, ατενίζοντας ένα σωρό από σκουπίδια: «Κάθησα και βλέπω σκουπίδια γιατί μου χάλασε η τηλεόραση! Το ίδιο είναι...». Υπέρτιτλος: «Τηλεδικεία!»
Και ακόμα πιο κάτω, η σύζυγος στον σύζυγο που είναι ξαπλωμένος δίπλα της στο κρεβάτι: «Μήτσο... αισθάνομαι κάτι σκληρό κάτω απ' το στρώμα...». Και ο σύζυγος: «Εγώ, αποκλείεται! Κρυφή κάμερα θα 'ναι...».Στο σεξ παραπέμπει μια άλλη γελοιογραφία, με αφορμή τη γρίπη των πουλερικών. Η σύζυγος τηλεφωνεί δίπλα στον ξαπλωμένο σύζυγο: «Υπουργείο Υγείας; Ακούστε... Έχουμε εδώ στο σπίτι ένα πουλί ψόφιο!... Μήπως μπορείτε να στείλετε ένα συνεργείο να το εξετάσει; Ανησυχώ!».Η σειρά του κυκλοφοριακού: Ο άντρας κοιτάζοντας από το παράθυρο ένα πλήθος στριμωγμένων αυτοκινήτων: «Σε λίγα χρόνια οι Αθηναίοι θα χωρίζονται σε δύο κατηγορίες! Σ' αυτούς που βρήκαν να παρκάρουν και σ' αυτούς που ψάχνουν ακόμη».Και μια γεύση από τον Τύπο στη... λίθινη εποχή. Ένας πρωτόγονος προχωράει κουβαλώντας στη ράχη του έναν τεράστιο όγκο «τούβλων»: «Είναι πολύ κουραστικό ν' αγοράζεις κυριακάτικη εφημερίδα τη λίθινη εποχή! Είναι γεμάτη ένθετα».Παραμένει άχαρο να περιγράφεις μια χιουμοριστική εικόνα κατά το ήμισυ. Πολύ περισσότερο, όταν δεν είναι δυνατό να τα περιλάβεις όλα. Πράγμα που σημαίνει ότι αφήνεις τα περισσότερα -κι ενδεχομένως τα καλύτερα- απ' έξω.

Mithymnaios

Ροναλντίνιο ένας μάγος

Ο Ροναλντίνιο είναι ο πλέον προικισμένος ποδοσφαιριστής της εποχής μας. Είναι ο κορυφαίος παίκτης στον κόσμο. Μπορεί να κάνει μαγικά πράγματα στον αγωνιστικό χώρο με μια ευκολία που σε κάνει ν’ απορείς.
Ποιος, άραγε, δεν χαίρεται τη σπιρτάδα, την τεχνική ή και τις διαβολικές επινοήσεις του; Ποιος δεν θαυμάζει αυτή την ικανότητά του να σπάει τα συστήματα και να κατεδαφίζει τις τακτικές των αντιπάλων; Ακόμα κι όταν δεν είναι σε φόρμα, μια ενέργειά του αρκεί για να ξεσηκώσει την κερκίδα. Ποιος δεν παραδέχεται την απαράμιλλη τεχνική του και τη χαρά της ιδιότροπης κίνησής του με τη μπάλα στα πόδια; Όταν οι άλλοι χτυπάνε και παιδεύουν τη στρογγυλή θεά, εκείνος χορεύει αρμονικά μαζί της, τη χαίρεται και τη... λατρεύει. Πως εκείνη να μην τον τιμήσει, χαρίζοντάς του την εύνοιά της;
Κι εκεί που νομίζουμε ότι τα έχουμε δει όλα, έρχεται το πρωτοφανές αριστούργημα γκολ του Ροναλντίνιο σ’ ένα πρόσφατο αγώνα με την Βιγιαρεάλ (4-0) για να μας αφήσει άφωνους.
Σας αφιερώνω λοιπόν (όσοι δεν έτυχε να το δείτε) το καταπληκτικό αυτό γκολ απλά και μόνο κάνοντας κλικ εδώ: http://www.youtube.com/watch?v=URiK7vbrXQI
Μόνο δώστε λίγο χρόνο να φορτώσει καλά το βιντεάκι κι ακόμα θα δείτε πως ο καλός φίλαθλος, στο τέλος, επιβραβεύει τα ωραία.

Mithymnaios

Το νέο προεδρείο του ΣΑΕ (Συμβούλιο Απόδημου Ελληνισμού)

Στέφανος Ταμβάκης, Όλγα Σαραντοπούλου και Κώστας Δημητρίου

το νέο προεδρείο του ΣΑΕ

Ο επιχειρηματίας Στέφανος Ταμβάκης, από την Αλεξάνδρεια, εξελέγη νέος πρόεδρος του Συμβουλίου Απόδημου Ελληνισμού κατά τις αρχαιρεσίες της 6ης Τακτικής Συνέλευσής του. Ο κ. Ταμβάκης στο δεύτερο γύρο των εκλογών για την ανάδειξη νέου προέδρου συγκέντρωσε 238 ψήφους και ποσοστό 55.74% έναντι 189 ψήφων και ποσοστού 44.26% του συνυποψηφίου του κ. Χρήστου Τομαρά, από το Σικάγο. Γραμματέας εξελέγη η κ. Όλγα Σαραντοπούλου, από τη Βιέννη και ταμίας ο κ. Κώστας Δημητρίου, από την Κολωνία. Εκπρόσωπος των Κυπριακών Ομογενειακών Οργανώσεων ΠΟΜΑΚ και ΠΣΕΚΑ εξελέγη ο κ. Φίλιπ Κρίστοφερ από τη Νέα Υόρκη.

Mithymnaios

Η ΑΣΠΡΗ ΚΥΡΙΑ

Είναι άσπρη. Παριστάνει την κυρία. Δίνει ψευδαισθήσεις ευτυχίας. Όσο διαρκεί η επίδρασή της, εξαφανίζει τους φόβους για τη ζωή και τους ανθρώπους και γι’ αντάλλαγμα εξουσιάζει αυτόν που την έχει, έτσι ώστε αυτός που την παίρνει να μη μπορεί χωρίς αυτήν. Είναι μια κυρία που δίνει λίγα και τα θέλει όλα. Είναι μια βρώμικη κυρία, κι ας φαίνεται άσπρη, που θέλει να ροκανίζει αργά αλλά σταθερά τη ζωή των νέων ανθρώπων. Νομίζει ότι είναι ανίκητη. Έχει την αλαζονεία όλων
εκείνων που νομίζουν ότι είναι ανίκητοι. Αλλά δε φτάνει να νομίζει, πρέπει και να είναι. Και δεν είναι ανίκητη. Μπορεί να νικηθεί και ν’ αποτελέσει ένα μακρινό εφιάλτη που δεν θα ξαναγυρίσει. Δεν υπάρχει κάτι στη ζωή που να είναι ανίκητο . Οι δυνάμεις του ανθρώπου είναι τόσο απεριόριστες, που ούτε ο ίδιος ο άνθρωπος
φαντάζεται. Τις ανακαλύπτει αργά-αργά όταν αρχίσει να δίνει τον αγώνα του που δεν έχει πισωγύρισμα, με όπλα την καρτερία, την καρτερία, την υπομονή, την επιμονή και την ψυχραιμία, αφού η απογοήτευση και η παραίτηση όσο δικαιολογημένες κι αν είναι, όχι μόνο δεν ωφελούν αλλά χειροτερεύουν τη κατάσταση.
Για να πολεμήσει κάποιος τη τσούλα που παριστάνει την άσπρη κυρία, πρέπει πρώτα να τη γνωρίσει καλά. Πάντα πρέπει να γνωρίζεις καλά τον αντίπαλό σου για να τον νικήσεις. Ύστερα να ζητήσεις τη βοήθεια άλλων ανθρώπων που τη ξέρουν καλά, που έχουν ιδρύσει φορείς, που βοηθούν και οδηγούν με σχέδιο μελετημένο, στη νίκη και την απαλλαγή. Για τον κάθε γονιό που το παιδί του έχει μπλέξει με την άσπρη, μια εικόνα πρέπει να υπάρχει γι αυτόν στον ορίζοντα: «Το παιδί του ελεύθερο απ’ την εξουσία της άσπρης, να πέφτει στην αγκαλιά των γονιών του». Ο γονιός θα πρέπει να διανύσει αυτή την απόσταση μέχρι την εικόνα του ορίζοντα, με πίστη και πείσμα που σιγοκαίει, παρέα με τους ειδικούς που γνωρίζουν καλύτερα τα ύπουλα παιχνίδια της άσπρης. Ας συσπειρωθούν λοιπόν όλες οι δυνάμεις για να γκρεμίσουν αργά αλλά σταθερά την εξουσία της άσπρης …πάνω στα νιάτα.

Mithymnaios

"Δυστυχώς επτωχεύσαμεν"

Χτες βράδυ είχαμε μια από τα ίδια. Ο Ολυμπιακός ή μάλλον «το φαινόμενο Ολυμπιακός» πίκρανε για ακόμη μια φορά τους φιλάθλους του (τους οπαδούς του, πάει καλύτερα γιατί από φιλάθλους... ας μη πω...) αφού δεν κατάφερε να αρπάξει την τελευταία του ευκαιρία.
Μια σεζόν που άρχισε για τον Ολυμπιακό με πολλά όνειρα αλλά και φιλοδοξίες για μια καλή παρουσία στην Ευρώπη, εξελίχθηκε σε εφιάλτη. Ύστερα κι απ’ αυτή την αποτυχία και με τη φτωχότερη συγκομιδή βαθμών όλων των εποχών, προσπαθεί να μαζέψει τα κομμάτια του.

(Κύριοι, είστε ΦΤΑΙΧΤΕΣ και... ΑΠΟΤΥΧΗΜΕΝΟΙ!!!)

Αυτή η ομάδα είναι σαν τους γιατρούς με ειδικότητα. Απλά έχει ειδικευτεί να πρωταγωνιστεί μόνο στην Ελλάδα. Την Ευρώπη δεν την πάει. Ή η Ευρώπη δεν πάει στον Ολυμπιακό. Η ευρωπαϊκή νοοτροπία δεν του ταιριάζει, πως να το κάνουμε... Έχει πάρει τον αέρα και διακρίνεται μόνο στην εγχώρια αρένα.
Θα πρότεινα στον επόμενο αγώνα του να μην πατήσει ούτε ένας στο γήπεδο, μήπως κι έτσι συνετιστούν αυτοί που πρέπει να το πράξουν. Αλλά ποιος το κάνει. Προτιμούν τον μαζοχισμό!!!

Mithymnaios

Και... κάτι διασκεδαστικό

Λέω σήμερα να αλλάξω το κλίμα, φτάνει πια με τα πληκτικά κείμενά μου. Γι’ αυτό σας προσφέρω ένα κομμάτι που το βρίσκω καταπληκτικό σαν επινόηση και δημιουργία αλλά και αρκετά διασκεδαστικό. Δώστε λίγη ένταση στα ηχεία για να απολαύσετε μια ωραία μουσική κι έναν παράξενο χορευτή. Με το βελάκι κάντε όποιες κινήσεις θέλετε, ο χορευτής θα σας συνοδεύει σε όλη την επιφάνεια του υπολογιστή σας. Κι όχι μόνο, αλλά μπορείτε να κάνετε κλικ σε ένα ή και περισσότερα τετραγωνάκια στη γωνία επάνω δεξιά για να διαμορφώσετε την εμφάνιση του χορευτή. Κάντε κλικ εδώ: http://www.chezmaya.com/applet/valentin.htm

Ελπίζω μ’ αυτό να σας χάρισα μερικές ευχάριστες στιγμές που τόσο μας χρειάζονται για να ξεφεύγουμε –έστω και για λίγο– από την σκληρή καθημερινότητα.

mithymnaios

συνομιλώντας με τον εαυτό μου έγραφα...

Κι σκέψεις μου γίνονταν λέξεις...

Οι άνθρωποι, νομίζω, θα έπρεπε στο πέρασμα των χρόνων, να παραμένουν ίδιοι και αμετάβλητοι. Δεν πιστεύω ότι αξίζει να αλλοιώνει κανείς τον εαυτό του, όποιος και αν είναι ο στόχος του. Όλα εκείνα τα ανθρώπινα πάθη που φωλιάζουν στα απόκρυφα βάθη της ψυχής μας, οι βουβές πίκρες και οι αβάσταχτοι στεναγμοί, οι έμμονες απογοητεύσεις, τα χαστούκια της ζωής, οι αμίλητες χαρές και οι άφωνες λύπες θα έπρεπε, αν γίνεται (που δεν γίνεται), να μην αφήνουν σημάδια μέσα μας. Παρ’ όλα αυτά, πολλές φορές, ένιωσα αυτά τα σημάδια να έχουν γίνει βαθιές χαρακιές! Ένιωσα τη λαχτάρα για όσα ανομολόγητα μας πονούν, (τη συγγνώμη που δεν πήρα και που δεν είναι ικανή να ξαναφέρει πίσω μακρινές φιλίες και αναμνήσεις) δυνατά αισθήματα που, παρ’ όλα αυτά, παραμένουν ζωντανά αλλά κι απόμακρα να χάνονται στην αμίλητη λησμονιά, στις θολές συννεφιές ενός αγνώριστου περιβάλλοντος. Όλα ίδια και όλα τόσο διαφορετικά. Όνειρα και διαψεύσεις αλλά και απρόσμενες απογοητεύσεις από πρόσωπα που κάποτε ήταν «φίλοι»! Μας λείπουν, πράγματι, οι άνθρωποι, μας λείπουν τα λόγια που δεν είπαμε, οι συνομιλίες που δεν πρόφτασαν να τελειώσουν... Όταν οι φιλίες ξοφλάνε, όταν πια δεν έχεις τι να μιλήσεις και τι να πεις μ’ έναν φίλο, η φιλία τραυματίζεται, η ανθρωπιά και η αγάπη χάνονται. Αυτή είναι η αδυσώπητη πραγματικότητα της μοίρας, κι εμείς, αλίμονο, δεν έχουμε παρά να την δεχτούμε.

«Το δωμάτιο άδειο, τα φώτα σβηστά, η αλήθεια απούσα, η μοναξιά χωρίς νόημα».

mithymnaios

Πως επιβιώσαμε εμείς, γαμώτο ;

Αναρωτιέμαι πως, όταν εμείς ήμασταν παιδιά, τις δεκαετίες του ’50, ’60 ή και στις αρχές του 70 ακόμα, με αυτοκίνητα δίχως ζώνες ασφαλείας, αερόσακους, φρένα ABS κ.λ.π., σκαρφαλώναμε σε φορτηγά σαν παιχνίδι. Στο ποδήλατο δίχως κράνος, ούτε επιγονατίδες ή γάντια Πίναμε νερό από το λάστιχο κι όχι εμφιαλωμένο. Βγαίναμε στο δρόμο και παίζαμε τους κλέφτες κι αστυνόμους (με πλαστικά ή ξύλινα πιστολάκια), σβούρα, ξυλίκι, μακριά καμήλα με τη μοναδική υποχρέωση να επιστρέψουμε στο σπίτι νωρίς, πριν νυχτώσει. Επιστρέφαμε απ’ το σχολείο το μεσημέρι, τρώγαμε και πάλι στο δρόμο για παιχνίδι. Δεν είχαμε κινητό και κανένας δεν ήξερε που, στο καλό, βρισκόμασταν. Έφτανε, όμως, η φωνή της μάνας μας για να επιστρέψουμε τρέχοντας σπίτι. Τρώγαμε ψωμοτύρι, ελιές, βούτυρα κι άλλα διάφορα δίχως να έχουμε πρόβλημα παχυσαρκίας. Πίναμε γκαζόζες και πορτοκαλάδες απ’ το μπουκάλι και το μοιραζόμαστε με τ’ άλλα παιδιά δίχως το φόβο να κολλήσουμε κάποια αρρώστια.
Δεν είχαμε Playstations, Nintendo, X boxes, Videogames, NOVA, DSL, Computers, παρά μόνο κάνα επιτραπέζιο όπως monopoly ή καμιά τράπουλα για το 31.
Μπαινοβγαίναμε στα σπίτια των φίλων μας. Παίζαμε ποδόσφαιρο σε γήπεδα δίχως χορτάρι με πλαστικές μπάλες και τόπια πάνινα, χτυπούσαμε και με λίγο ιώδιο, που βάζαμε στις πληγές μας, ήταν όλα εντάξει....
Μερικοί μαθητές δεν ήταν τόσο καλοί όσο άλλοι κι αν έμεναν στάσιμοι επαναλάμβαναν του χρόνου. Ούτε ψυχολόγοι, ούτε ψυχοπαιδαγωγοί, απλά είχαν μια δεύτερη ευκαιρία.
Είχαμε αξίες, ελευθερίες, αποτυχίες, επιτυχίες, ευθύνες και τα μαθαίναμε, πολλές φορές, με ξύλο απ’ τους γονείς και τους δασκάλους, αλλά τα μαθαίναμε!
Η ερώτηση είναι: Πως κάναμε, γαμώτο, κι επιβιώσαμε και πάνω απ’ όλα πως κάναμε και γίναμε και, κάπως, καλοί άνθρωποι;
Μπορείτε να μου πείτε;

Mithymnaios

ΔΙΟΡΘΩΣΗ

Εξομολογούμαι: Παρασύρθηκα από τους μισο-λατινικούς χαρακτήρες του γκράφιτι (παρακάτω) και το «μηδενικό» το έκανα «μιδενικό»!!! Ο δαίμων του πληκτρολογίου...

Από γκράφιτι σε τοίχο!!! Μεγάλη Αλήθεια!!!

Χωρίς Λόγια

(ΤΟ LIFE STYLE ΕΙΝΑΙ ΜΑΓΙΚΟ! ΑΠΟ ΜΙΔΕΝΙΚΟ ΣΕ ΚΑΝΕΙ ΝΟΥΜΕΡΟ)

Mithymnaios

«‘‘Η ΑΥΤΟΚΡΑΤΙΑ’’… ΑΝΤΕΠΙΤΙΘΕΤΑΙ »

(Υστερόγραφα… της διακήρυξης)

«Ποιοι είπατε πως είσαστε»; Ρώτησαν κάποτε από Μυτιλήνη μεριά, σε μια ανάλογη περίπτωση, τους εξ Αθηνών διαμαρτυρόμενους επώνυμους του πνεύματος και της τέχνης. Και ο ΗμεροΛόγος του ΕΜΠΡΟΣ στην «απορία του» υποθέτει: «Ίσως τότε κάποιοι να μιλήσουν για ποντίκια που βρυχώνται αλλά… Κάλιο ποντίκια, παρά κατσαρίδες. Στριμωγμένες στη γωνιά και υποψήφιες να τις πατήσει ένας με μυτερό παπούτσι». Ταπεινά δηλώνω: Δεν είσαι μόνος αγαπητέ ΗμεροΛόγε…

Από τους 30 που υπέγραψαν το κείμενο οι 8 είναι εκδότες! Αν κάτι σας λέει αυτό…
Παραθέτω και δύο σχόλια:
* «Έχασε, διαβάζω, τα ασφαλιστικά μέτρα κατά της κυκλοφορίας του βιβλίου «Αγαπητέ μου Teriade» (επιστολές του Οδυσσέα Ελύτη προς τον Στρατή Τεριάντ) και της παρουσίασής του στη Μυτιλήνη (κλείνοντας δέκα χρόνια από τον θάνατό του) η Ιουλίτα Ηλιοπούλου, κληρονόμος των πνευματικών δικαιωμάτων του ποιητή. Βαριές κληρονομιές αυτές -το έχουμε δει και στο παρελθόν- τόσο περισσότερο όσο το όνομα του διαθέτη είναι μεγαλύτερο, οπότε ο διαχειριστής κινδυνεύει κάποιες φορές να φανεί ή να αποδειχτεί μικρός... Η δήλωση 30 ανθρώπων του πνεύματος και της τέχνης κατά της δημοσίευσης αυτών των επιστολών φαίνεται ότι βάζει τα πράγματα στη θέση τους εδώ».
Η Όλγα Μπακομάρου (Ελευθεροτυπία 25/11/2006)

* «Σε ποιον ανήκει μια επιστολή; Στον αποστολέα ή στον αποδέκτη; Επ' αυτού φαίνεται τελικά, θα αποφανθεί η Δικαιοσύνη, έπειτα από την αντίδραση της κληρονόμου του Οδυσσέα Ελύτη, Ιουλίτας Ηλιοπούλου, στην έκδοση, από τη Νομαρχία Μυτιλήνης, βιβλίου με επιστολές του ποιητή στον Στρατή Τεριάντ. Είναι γνωστό ότι ο ποιητής ήταν αντίθετος για οτιδήποτε δικό του έβγαινε χωρίς την άδειά του. Μια δικαστική απόφαση θα δημιουργήσει ασφαλώς προηγούμενο για ανάλογες περιπτώσεις, οι οποίες πάντως στερούν τη δυνατότητα σε όσους επιθυμούν να πληροφορηθούν περισσότερα για τη ζωή και τις σκέψεις αυτών που θαυμάζουν. Το πνευματικό δικαίωμα, ως γνωστόν, διαρκεί, σύμφωνα με την υπάρχουσα νομοθεσία, 70 χρόνια από την εκδημία τους».
Ο Δημήτρης Γκιώνης (Ελευθεροτυπία 25/11/2006)

Mithymnaios

Το τραγούδι της Περσεφόνης

Τετάρτη 22/11, μια υπέροχη βραδιά στη Στοά του Βιβλίου (Αίθουσα Λόγου και Τέχνης) όπου έγινε η παρουσίαση του βιβλίου «Το τραγούδι της Περσεφόνης» της Φωτεινής Φραγκούλη.
Πολύς ο κόσμος, γεμάτη η αίθουσα, καλοί οι ομιλητές. Αίσθηση μου έκανε, εκτός των άλλων, μια πρωτότυπη παρουσίαση με προβολή στην οθόνη, ομάδας μαθητών της Φωτεινής να δίνουν το δικό τους παρόν, να την κρίνουν, να την σχολιάζουν, τόσο εκείνη όσο και το έργο της, να την ευχαριστούν για όσα τους δίδαξε. Να εξομολογούνται με τις τρυφερές κι ευαίσθητες φωνές τους, μ’ έναν νεανικό αυθορμητισμό έτσι ώστε να δημιουργούν μια ατμόσφαιρα φρεσκάδας.
Αλκυονίδα ανθοδέσμη χρωμάτων και γραμμών οι καταπληκτικές ζωγραφιές της άλλης Φωτεινής, της Στεφανίδου που κοσμούν το βιβλίο, το κάνουν να το χαίρεσαι.
Κι ακόμα αντάμωμα με συγχωριανούς μιας κι η Φωτεινή είναι γέννημα-θρέμμα του Μολύβου. Αλλά και νοσταλγικές αναφορές:
«Η Ροδιά κοίταξε ψηλά και είπε:
- Μα ο ουρανός είναι γκρίζος σαν το γιλέκο του παππού.
- Γκρι-μολυβί. Ο ουρανός είναι μολυβής, κατέληξε η μαμά της αποφασιστικά.
- Είναι Μόλυβος;
- Μακάρι να ήταν Μόλυβος. Αλλά πώς να τον κάνουμε εμείς Μόλυβο τον ουρανό; Έλα, Ροδιά μου, να τον ζωγραφίσουμε με τις λέξεις μας, να γίνει Μόλυβος. Μα δούμε τον τόπο μας ξανά. Το χωριό μας το όμορφο. Τη θάλασσα, τις βάρκες, τους ελαιώνες.
Τα πέτρινα σπίτια με τα κόκκινα παράθυρα».
Ομολογώ ότι δεν γνώριζα το έργο της Φωτεινής. Όπως κι αυτή τη δυνατή αγάπη της για το χωριό μας. Κι εγώ που νόμιζα ότι είμαι ο μοναδικός λάτρης του. Με εξέπληξε!

«Ποτέ μην πει κανείς / πως ο καημός παλιώνει /
όποτε τον συλλογιστείς / σαν τη φωτιά φουντώνει».

Τι άλλο να πω, Φωτεινή, ήρθες σαν αεράκι να μας ανοίξεις μια χαραμάδα στο όνειρο!

Μηθυμναίος

ΟΙ ΠΑΧΟΥΛΙΤΣΕΣ ΠΙΑΝΟΥΝ ΤΑ ΛΕΦΤΑ

Ο ζωγράφος Φερνάντο Μποτέρο έγινε για ακόμα μια φορά ο πιο ακριβός εν ζωή Λατινοαμερικάνος καλλιτέχνης αφού ο πίνακάς του «Χαρτοπαίχτρες ΙΙ»πωλήθηκε σε δημοπρασία του οίκου Sotheby’s, στη Νέα Υόρκη στην τιμή των 1,6 εκατομμύρια δολάρια -ελαφρώς περισσότερα από 1.2 εκατομμύριο ευρώ- τιμή που αντιστοιχεί στην αρχική εκτίμηση.
Ο πίνακας του 1989, που παρουσιάζει μια ομάδα από εννέα ευτραφείς, ογκώδεις και υπερτροφικές, όπως πάντα, φιγούρες, εμπνέεται από τον πίνακα «Χαρτοπαίχτρες» του Paul Cιzanne, μόνο που ο Μποτέρο μετέφερε τη σκηνή από ένα παρισινό καφέ σε ένα λατινοαμερικάνικο πλαίσιο με τις μορφές που αποτελούν και το σήμα κατατεθέν του.
Ο κόσμος του Μποτέρο αναγνωρίστηκε όχι μόνο ως η προσωπική έκφραση ενός ευφάνταστου καλλιτέχνη αλλά και ως αυθεντική μαρτυρία του λαού της Κολομβίας.
Και μ’ αυτό ο κολομβιανός ζωγράφος κατέχει πια το ρεκόρ για έναν λατινοαμερικάνο ζωγράφο εν ζωή, αφού έφτασε τα 2,1 εκατομμύρια δολάρια –περισσότερα από 1,6 εκατομμύρια ευρώ. Οι πίνακες ζωγραφικής και τα γλυπτά του Κολομβιανού καλλιτέχνη Φερνάντο Μποτέρο κοσμούν μουσεία και δημόσιους εκθεσιακούς χώρους σε όλο τον κόσμο.
Εξ άλλου ο Φερνάντο Μποτέρο έχει ιδιαίτερο ενδιαφέρον για μας, αφού είναι ο σύζυγος της διακεκριμένης ελληνίδας γλύπτριας Σοφίας Βάρη.

Αιγαίο για πάντα Ελληνικό!!!

Ενισχυμένη βγήκε η ελληνική παρουσία στο αμερικανικό κογκρέσο μετά τις πρόσφατες Αμερικανικές εκλογές της 7ης Νοεμβρίου. Στη βουλή των αντιπροσώπων θα υπάρχουν 4 Ελληνοαμερικανοί βουλευτές (τρεις Δημοκρατικοί κι ένας Ρεπουμπλικανός), ενώ στη Γερουσία επανεξελέγη με 73% η Ολυμπία Σνόου.

Το σημαντικό δεν είναι αυτό αλλά το ότι απ’ όλους αυτούς οι τρεις κατάγονται από τα νησιά του Αιγαίου και είναι:

Η γερουσιαστής Ολυμπία Σνόου η οποία επανεκλέγεται με 73% για 3η συνεχόμενη φορά στην Πολιτεία του Μέριλαντ, και κατάγεται από τη Μυτιλήνη. Είναι κόρη του Μυτιληνιού Γιώργου Μπούχλη.

Ο Γκας (Κωνσταντίνος) Μπιλιράκης αντικατέστησε στην ίδια εκλογική περιφέρεια τον πατέρα του, Μάικλ Μπιλιράκη, κερδίζοντας με 56% την έδρα του βουλευτή στην Πολιτεία της Φλόριντα. Κατάγεται από την Κάλυμνο.

Ο δε ομογενής δικηγόρος Ζακ (Ζαχαρίας) Σπέης εκλέγεται με 65% για πρώτη φορά βουλευτής στην Πολιτεία του Οχάιο. Κατάγεται από την Ικαρία.

Οπότε καταλαβαίνετε ότι τίποτα δεν έχουμε να φοβηθούμε πια και το Αιγαίο θα μείνει ως έχει: ΕΛΛΗΝΙΚΟ!!!

ΘΕΛΩ ΝΑ ΠΩ ΓΙΑ ΤΗ ΜΗΘΥΜΝΑ

Αφού έκανα χτες, δειλά, το πρώτο βήμα, είπα ας αφιερώσω το δεύτερο στη μεγάλη μου αγάπη: την μικρή μου πατρίδα, τη Μήθυμνα.

Αυτό τον τόπο τον στοιχειωμένο από τη μνήμη του Εφταλιώτη, του Βενέζη και του Μυριβήλη, τον προικισμένο με τόση ομορφιά, που οι θεοί, απλόχερα, μοίρασαν την ευλογία τους, (θα είχαν τους λόγους τους, υποθέτω...) γι’ αυτόν θέλω να πω. Μα, όσο κι αν προσπαθώ να τον φιλοτεχνήσω, ξέρω πως θα τον αδικήσω. Θα μείνω, ωστόσο, σε μια φράση του Φαίδωνα Θεοφίλου που (κάπως έτσι) λέει: «Η Μήθυμνα δεν μας χαρίζει απλόχερα την ομορφιά της. Παρά σταγόνα-σταγόνα με τη σοφία της γυναίκας που θέλει πάντα ν’ αγαπιέται...».

Η Μήθυμνα, λοιπόν, είναι μια απόλαυση αισθήσεων κι αυτή η απόλαυση των αισθήσεων δεν μπορεί παρά να γεννήσει μια απέραντη αγάπη γι’ αυτόν τον τόπο. Σχηματίζεται, μέσα σου, σαν ένα κομμάτι ομορφιάς και γαλήνης, νοσταλγίας και αναπόλησης, ευαισθησίας και ανθρωπιάς που έχει τα δικά της καλντερίμια κι επιχειρώντας να τα περπατήσεις και να τα προσεγγίσεις η ικανοποίηση σε γεμίζει. Περπατώντας σ’ αυτά τα πλακόστρωτα καλντερίμια, ριγείς, συγκινείσαι, σκέφτεσαι, μυθολογείς, στοχάζεσαι, ζεις... Και καθόλου δεν υπερβάλω λέγοντας πως στη Μήθυμνα «μαθαίνεις ν’ αγαπάς την ομορφιά».

Κι όμως, παρ’ όλες τις καταστροφικές αλλοιώσεις και παρ’ όλες τις αλόγιστες επεμβάσεις εις βάρος της, στη Μήθυμνα επιστρέφεις πάντα... Ίσως να είναι η ξεχωριστή ομορφιά της, ίσως η ισορροπία και η γαλήνη της, ίσως η φυσική αρχοντιά της. Ίσως να είναι η δωρική της λιτότητα, ίσως η γρανιτένια σιγουριά του κάστρου της... Ίσως πάλι, να είναι κι αυτή η ανάγκη επιστροφής σε όλα εκείνα που κατά κάποιο τρόπο ήταν τα παραμύθια μας, τα παραμύθια μιας... πιο αθώας εποχής.


«... Να ονειρεύομαι απ’ το παράθυρο, να ταξιδεύω,
να μπαίνω μέσα σου, να καταστρέφομαι και να πεθαίνω...»

Τι σήμερα, τι αύριο, τι τώρα...

Θέλησα κι εγώ, ένα βράδυ μοναξιάς, να δοκιμάσω τις αντοχές μου στα blogs. Πόση μοναξιά αντέχει ο άνθρωπος; Ομολογώ ότι δεν ήταν δύσκολο το στήσιμο. Τα κατάφερα μια χαρά! Δύσκολο ήταν να αρχίσω να γράφω...
Κυριακή απόγευμα. Πανέμορφο το Φθινόπωρο. Φυσάει δροσιά. Το σούρουπο και ιδίως αυτό της Κυριακής έχει πάντα μια θλίψη. Απ’ τα χαράματα είχα ξυπνήσει μήπως και πιάσω κάποιο απ’ τα πεφταστέρια που θα έβρεχε. Μάταια όμως...
Άρχισα το γράψε-σβήσε μέχρι να κατορθώσω να με γοητεύσει αυτό που έγραφα. Δεν ξέρω γιατί, τα γραφτά των άλλων είναι που με γοητεύουν. Ζηλεύω εκείνους που με λίγα λόγια διεγείρουν τη φαντασία σου και φτιάχνουν ιστορίες. Ζωντανεύουν εικόνες με τρεις κουβέντες. Τα δικά μου με παιδεύουν... Περιμένω να γεννηθεί η έμπνευση να έρθουν οι εκφράσεις, έστω κι αφτιασίδωτες, να καλουπώσω το κείμενο. Για ποιον, αλήθεια;
Αυτή η αβάσταχτη ανάγκη, μερικές φορές, να θέλεις σε κάποιον ν’ απευθυνθείς, να θέλεις να σκορπίσεις τις σκέψεις σου κι αυτός ο κάποιος, να μην σου αφήνει τα σημάδια του. Ελπίδα να δώσω ένα πρόσωπο στη μοναξιά θα είναι ο αναγνώστης που στη τύχη θα διαβάσει τούτες τις ασήμαντες σειρές που μοιράζομαι απόψε μαζί του και θα ανασύρει από την ψυχή μου αυτό που με δυσκόλευε να εκφράσω.
Τούτη είναι η πρώτη μου απόπειρα στο χώρο των ιστολογίων, θα δείξει αν θα ‘ναι κι η τελευταία.
Καληνύχτα
Κυριακή, 19 Νοεμβρίου 2006