Πέρασε και τούτη η μέρα… βιαζόταν να φύγει. Πάει – όπως κι οι προηγούμενες – και λογαριασμό δε δίνει, σε κανέναν. Οι ώρες έγιναν σκόνη κα...

Σ ε μια εποχή που το « τίποτα » έχει γίνει το « παν », η ψυχή μου –η κάθε ψυχή – αποζητ ά την ομορφιά… Όπου τη βρίσκει… ...

Clamor… Κραυγή διαμαρτυρίας… Ειρήνη για τη Βενεζουέλα

Γαλάζιες ώρες δειλινές, στιγμές γλυκές, κι ακόμα νύχτες κάτ' από χρυσό φεγγάρι κι είν' ώρες, που 'ζησαν, δικές μου, μυ...