Πέρασε και τούτη η μέρα… βιαζόταν να φύγει. Πάει –όπως κι οι προηγούμενες– και λογαριασμό δε δίνει, σε κανέναν. Οι ώρες έγιναν σκόνη και το σήμερα χτες. Φεύγουν οι μέρες και τα χρόνια κυλάνε, σαν το νερό. Τα ημερολόγια παλιώνουν… Όσο και να στύβεις τη μέρα δεν θα στάξει ούτε μια στάλα λεπτού παραπάνω. Πόσες φορές δε λέμε να «σκοτώσουμε» την ώρα μας κι όλο μπροστά μας είναι.
Ο χρόνος ξοδεύεται αμείλικτα, αλέθει τα πάντα κι εμείς –ανάμεσα στις μυλόπετρές του– δίνουμε βόλτες… Όλο αυτό λειαίνει τις αιχμές μας και τις φέρνει στα ίσα, με την ευθεία γραμμή του «τίποτα». Κάθε δευτερόλεπτο, κάθε λεπτό, κάθε ώρα, κάθε μέρα που φεύγει, λιγοστεύει το χρόνο της ζωής μας. Κι αυτή σαλτάρει στο αιώνιο καράβι του χρόνου και γίνεται σκόνη, αφήνοντας πίσω της τα αποτυπώματα της φθοράς…
Στο δωμάτιό μου χαμηλώνω το φως. Στην ανείπωτη σιωπή τ’ απόβραδου οι απ’ έξω ήχοι ξεμακραίνουν, χάνονται. Μέσα οι μόνοι που ακούγονται είναι οι χτύποι της καρδιάς. Αυτοί δε μερεύουν. Χτυπούν ακατάπαυστα και ακανόνιστα. Τα κάνει κάτι τέτοια η καρδιά, στέκει ανήμπορη στην απόλυτη ησυχία και την εκφράζει με τους χτύπους της.
Ακόμη κι αυτό το μεγάλο ρολόι του τοίχου που μετρούσε τις ώρες και τη ζωή και… κάποτε ενοχλούσε με το εκνευριστικό τικ τακ του, έχει σωπάσει. Εδώ και καιρό είναι σταματημένο. Κολλήσανε οι δείκτες του. Κι από τότε δείχνει την ίδια ώρα πάντα. Τι ειρωνεία! Λες κι έγινε επίτηδες, για να σταματήσει ο χρόνος.
Σταματά ο χρόνος; Δεν σταματά. Δεν παγιδεύεται.
Το τραγούδι μου
Αξίζει τον κόπο κάπου-κάπου να μετράμε και να φιλοσοφούμε το πέρασμα του χρόνου.
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλή σου μέρα.
Το μέτρημα, έτσι κι αλλιώς, γίνεται -θέλοντας και μη- γίνεται από μόνο του... Το φιλοσόφημα είναι που έχει σημασία, γι' αυτό και σε στιγμές σιωπής και μοναξιάς, κρατάμε τις σημειώσεις μας στο βιβλίο της ζωής.
ΔιαγραφήΩραία η σκέψη, μα πιο ωραίες ο φωτογραφίες σου.
ΑπάντησηΔιαγραφήΕίναι τόσο δύσκλο να πραγματοποιηθούν δυο γέρικα κορμιά, δυο ασπρομάλληδες να ακουμπήσουν ο ένας στον ώμο του άλλου, να αγκαλιαστούν, να θυμηθού αυτά που τους ένωναν, αυτά τα όνειρα που κάνανε μαζί, τότε που ο ένας διάβαζε τη σκέψη του άλλου.
Σήμερα άλλαξαν τα χούγια λείπει ο κοινός παρονομαστής, ότι σου αρέσει μου αρέσει,
Ακόμα και στα έργα, στις νουβέλες αυτά που κάποτε έβλεπαν μαζί, ποιος φταίει; παρά ο χρόνος η ωρίμανση...
Αχ! γιατί νάναι έτσι η ζωή;
χαιρετώ
Γαβριήλ
Η ζωή είναι έτσι είναι κι αλλιώς, φίλε μου. Με την ωρίμανση έρχονται κι άλλα που τα κατανοούμε διαφορετικά.
ΔιαγραφήΝα είσαι καλά και να γέρνεις όταν χρειάζεται σε κάποιον ώμο...
Καλή εβδομάδα σου εύχομαι!
Φίλε μου Στράτο, ένας λυγμός το γραπτό σου,μα τόσο λυρικό και αληθινό!!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΠερνάει ,δυστυχώς και δε σταματάει κι οταν το αντιλαμβανόμαστε έχει γίνει πια παρελθόν.
Καλή σου μέρα,αν και μελαγχολικά ξεκίνησε,αλλά δε μπορούσα να μην έρθω
Σε χαιρετώ με θαυμασμό και εκτίμηση
Χαρά
Γι' αυτό καλή μου φίλη θα πρέπει να ζούμε την κάθε στιγμή του χρόνου...
ΔιαγραφήΚαι η μελαγχολία είναι μέσα στα συναισθήματά μας... μας βοηθάει να σκεπτόμαστε και λίγο διαφορετικά.
Ο θαυμασμός και η εκτίμηση είναι αμοιβαία.
Να έχεις μια θαυμάσια εβδομάδα, μόνο που χάλασε για λίγο ο καιρός. Ο χειμώνας ξαναπήρε τα ηνία... Δίκαια, δική του ήταν η διαδρομή.
Να 'σαι καλά, φίλη μου!
Δεν παγιδεύεται ο χρόνος ,είναι βέβαιο Στράτο ,μέσα από το αληθινό κείμενό σου με μελαγχολική διάθεση, Αρκεί αυτή η στάχτη του χθες να έχει και θετικό πρόσημο .
ΑπάντησηΔιαγραφήΑπό ξένο υπολογιστή ΄δεν μπορούσα να μην αφήσω λίγα λόγια εδω
Με εκτ'ιμηση
Καλλό σου βράδυ
καλό εννοούσα
ΔιαγραφήΑλήθεια δεν είναι, Νικόλ, ότι ξοδεύουμε το χρόνο μας χαραμίζοντας επιπόλαια το… «τώρα»;
ΔιαγραφήΜου αρκεί η προσπάθειά σου και φυσικά η εκτίμηση.... και τα δυο στα ανταποδίδω μαζί με την αγάπη μου!
Να 'σαι καλά!
Αγαπητέ μου φίλε Στράτο,
ΑπάντησηΔιαγραφήΜελαγχολία διέκρινα και ίσως αυτή είναι η αιτία που φιλοσοφείς μπροστά σε ένα σταματημένο ρολόι...
Οι φωτογραφίες σου με συγκίνησαν πολύ! Η αγάπη δεν φεύγει όταν είναι αληθινή, ακόμα κι όταν φωλιάζει σε γέρικες καρδούλες.
Και μιας που ο χρόνος είναι αμείλικτος και τρέχει, να ζεις την κάθε στιγμή σαν να είναι η τελευταία. Εμείς το εφαρμόζουμε, κάνοντας ο,τι μας ευχαριστεί!
Με αγάπη και εκτίμηση!
Ο χρόνος ξοδεύεται αμείλικτα αλέθει τα πάντα, Μάγδα μου, αυτή είναι η αλήθεια, μελαγχολούμε ή όχι...
ΑπάντησηΔιαγραφήΣυμφωνώ ότι η αληθινή αγάπη δεν χάνεται, τουναντίον επιμένω ότι με τα χρόνια δυναμώνει.
Πάντα έτσι, φίλη μου, να ζείτε τη στιγμή και να κάνετε ό,τι σας ευχαριστεί!