Ένα μότο που αναγράφεται σε πολλές γλώσσες του κόσμου είναι τούτο: «Όπου ακούς τραγούδι, κάνε μια στάση. Οι κακοί της Γης δεν
έχουνε τραγούδια».
Πόσες στάσεις έχω κάνει για ν’ ακούσω
τραγούδια… Αμέτρητες.
Ό,τι μένει στη ζωή μας, ό,τι έχει δύναμη να σωθεί, και
μας συντροφεύει είτε στη χαρά είτε σε λύπη, είναι εκείνα τα μικρά ρεφρέν που
θυμόμαστε συχνά και, πότε πότε, σιγοτραγουδάμε... Κάποιες φορές, τις περισσότερες, μας
βγαίνει σαν ψίθυρος που μένει για να μας θυμίζει στιγμές όπου χάνουμε τον εαυτό
μας στης μοναξιάς και στης νοσταλγίας το χάρτη. Κι όλες αυτές οι στιγμές, απλά
γίνονται τοπία της ζωής μας. Τις κρατάς μέσα σου και συνεχίζεις παρακάτω.
Άσε, πού να σου εξηγώ… Ό,τι αγαπάς δεν τελειώνει…
Όχι μη μου εξηγείς. Ό,τι αγαπάς δεν αναλύεται με λέξεις. Είναι μέσα σου.
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαι καταλαβαίνω απόλυτα αυτές τις μικρές "στάσεις" που έχεις κάνει κατά καιρούς.
Χρόνια πολλά, Στρατή, καλοπόρευτη να είναι η νέα σου χρονιά!
Άμα έχεις γύρω σου ανθρώπους που να σε καταλαβαίνουν, αλήθεια λες, τι να τους εξηγείς; Μια ζωή ακούγοντας μουσικές και τραγούδια, φαντάσου τώρα εσύ πόσες στάσεις έχω καταγράψει… Και τις απολαμβάνω αυτές τις στάσεις.
ΔιαγραφήΣ’ ευχαριστώ Μαρία για την ευχή σου και θέλω να κάνω μια με πολλές κι εγώ: Να διαβάζουμε. Να γράφουμε. Να μοιραζόμαστε. Να προτείνουμε. Ν’ ακούμε. Υγεία ν’ απολαμβάνουμε! Χρόνια Πολλά!