Καμιά φορά αποφεύγω να τα μετρήσω. Τα
χρόνια… Δεν είναι μόνο οι άνθρωποι που στοιβάζουν και μετράνε τον κάθε χρόνο
που περνάει, είναι και τούτη, η κάπως παραμελημένη «γωνιά της
προσωπικής μου δημοσιότητας». Μετράει ήδη 16 χρόνια! Ναι, ήταν
μια μέρα σαν σήμερα 19 Νοεμβρίου του 2006. Ο πρώτος αγιασμός της ψυχής
μου. Η απαρχή κάποιων –πρέπει να το ομολογήσω– υπέροχων χρόνων.
Αξέχαστα χρόνια εκείνα, μέχρι που σταδιακά άρχισαν να αλλάζουν τα δεδομένα και
οι πρακτικές. Σήμερα που κλείνει άλλο ένα κύκλο μέσα στο αχανές σύμπαν του
διαδικτύου εξακολουθώ να νιώθω ευγνώμων που, μες στην τρέλα αυτού του κόσμου,
μοιραζόμασταν τόσα και τόσα μα… κυρίως φιλίες που άρχισαν και φτιάχτηκαν μέσα
από τούτο το μέσον. Κοινές πορείες, ίδιες στιγμές. Για συγγενικές καταστάσεις
μιλάμε…
Ωστόσο σήμερα, έχουμε γενέθλια, ας
παραμερίσουμε την όποια εξέλιξη της κατάστασης κι ας κρατήσουμε μέσα μας εκείνο
το ανεκτίμητο κάτι που τότε μας κατείχε. Τέλος, παρ’ όλα όσα, είμαστε ακόμη εδώ
στη σκηνή και μας αντέχει το σχοινί.
Οφείλω ένα μεγάλο ευχαριστώ για όλη την αγάπη και εκτίμηση που εισέπραξα σ' αυτά τα δεκάξι χρόνια μαζί σας! Είναι κάτι που ο κάθε άνθρωπος το έχει ανάγκη.
