Ως αντίδωρο σε κάτι ευγενικές ψυχές που με κέρασαν μέλι…

Συμπεράσματα από το απόθεμα των σχολίων…

 

Κάποιες φορές, ακούω ή διαβάζω εγκωμιαστικά σχόλια για κάτι που έγραψα ή για μια φωτογραφία που ανέβασα κι αυτό με συγκινεί και φυσικά με ικανοποιεί ιδιαίτερα. Είναι μικρές, διακριτικές και πολύτιμες χειρονομίες από ευγενικές ψυχές. Πάντα δίνω σημασία σ’ αυτά τα αγνά αποτυπώματα, τις λεπτομέρειες, τις αθώες και ευαίσθητες παρατηρήσεις που ο καθένας αυθόρμητα αφήνει και τα οποία, δεν χωρεί αμφιβολία, αποκτούν ξεχωριστό ενδιαφέρον.

Ξέρω ότι δεν τα γράφουν για να εντυπωσιάσουν, αλλά για να εξωτερικεύσουν συναισθήματα ανθρώπινα, συναισθήματα που, λίγο-πολύ όλοι έχουμε βιώσει.

Άλλωστε, κι εγώ, σε ό,τι κάνω προσπαθώ να  μεταφέρω, με τον δικό μου τρόπο τα δικά μου συναισθήματα, τις δικές μου –υπέρμετρες πολλές φορές–  ευαισθησίες. Εκτιμώ πολύ που κάποιοι έτυχε να το προσέξουν και θέλησαν να το εκφράσουν. Και είναι τότε που διαπιστώνω μέσα μου και το συνειδητοποιώ καλύτερα, ότι, τελικά είναι το μέλι που ξέμεινε στα χείλη όσων μίλησαν γι’ αυτά και… για μένα, σπεύδοντας, δίχως τον παραμικρό εγωισμό και με τη δέουσα τρυφερότητα, να το μοιραστούν...

Στην πραγματικότητα μ’ αρέσει που το κάνουν. Κι εγώ το κάνω. 

Κυριακή 9 Μαΐου Ημέρα της Μητέρας

Ας κρατήσουμε μέσα μας όλες τις όμορφες στιγμές που ζούμε ή που ζήσαμε μαζί της. Ας της χαρίσουμε το «ευχαριστώ» που οφείλουμε για κάθε στιγμή που μοιραστήκαμε. Ας μείνουμε, έστω για λίγο, στις απλές στιγμές, στα αγγίγματα, στις αλήθειες των λέξεων, των σκέψεων, των σιωπών, των φωνών, των ψιθύρων. Στα βλέμματα που στοχεύουν στα μάτια και γίνονται ανάσες. Στα αληθινά αλλά και στα άλλα που δεν έγιναν λόγια, δεν έγιναν χάδι δεν έγιναν «σ’ αγαπώ»! 

Χρόνια πολλά, λοιπόν, στις μάνες που ζουν

και περιμένουν ένα «σ’ αγαπώ» απ’ το παιδί τους,

μα… και σε κείνες που ταξίδεψαν στην αιωνιότητα της ΑΓΑΠΗΣ.

Το αξίζουν. Ποτέ δεν είναι αργά.