Η χρονιά που σταμάτησε… ο χρόνος! *

Η χρονιά που δεν είχε Κυριακές και Σχόλες. Δεν είχε Πάσχα και Χριστούγεννα. Δεν είχε το «μαζί». Δεν είχε θαλπωρή και ξεγνοιασιά. 

Δέσμιοι της μονοτονίας σε συνθήκες εγκλεισμού. Μόνοι μας! Μόνοι και μακριά σκεφτόμασταν τους δικούς μας και τους φίλους μας. Η χρονιά που σταμάτησε ο χρόνος! 

Νιώσαμε τη θλίψη που δε νιώσαμε ποτέ. Το φόβο, την οργή και την πίκρα που δεν αισθανθήκαμε ποτέ. Τη μελαγχολία που έσβησε απ' τα χείλη μας το χαμόγελο κι έπιασε στασίδι μέσα μας. Προσευχηθήκαμε και κλάψαμε όσο ποτέ. Είδαμε τη ζωή να πηγαίνει και να φεύγει σε μια στιγμή. Τη χρονιά που σταμάτησε ο χρόνος!  

Το μυαλό μας τρέχει, τρέχει σε στιγμές που μας έλειψαν, σε βλέμματα, σε αγκαλιές,  σε ανατολές, σε ηλιοβασιλέματα, σε ταξίδια, σε νησιά και σε θάλασσες. Tόσες δα  στιγμές  που ο χρόνος -παραδομένος σ' ένα «τίποτα»-  τις έκανε τεράστιες. Χρειάζεται να βρεθούμε ξανά, ν' αγκαλιαστούμε ξανά, να κοιταχτούμε ξανά, να φιληθούμε ξανά. Πόσο μας έλειψαν όλα, τη χρονιά που σταμάτησε ο χρόνος!

Αφόρητη η κατάσταση, αβέβαιη και η καθημερινότητα. Δεν μπορεί, δεν επιτρέπεται, κάτι πρέπει να γίνει, κάτι πρέπει να αλλάξει. Όλο τούτο να περάσει· και πρέπει να περάσει για να μας ενώσει ξανά. Δεν είναι εύκολο, ωστόσο είναι επιβεβλημένη η επιστροφή στα αυτονόητα, στο νόημα της ζωής, στις βασικές ανθρώπινες ανάγκες. Για να υπάρχουμε.

Αποχαιρετώντας μια δύσκολη χρονιά ας  εστιάσουμε σ' αυτά τα πολύτιμα που στερούμαστε. Ας επαναπροσδιορίσουμε την αξία των μικρών μα… τόσο μεγάλων της ζωής μας. Ας έχουμε υγεία, ψυχική δύναμη και αισιοδοξία για να πορευτούμε σ' ένα καλύτερο αύριο. Σ' έναν καλύτερο κόσμο!

Καλή χρονιά με υγεία αγάπη, ενσυναίσθηση, ευτυχία και χαρά! 

* Έναυσμα και αφορμή για το ξέσπασμα :

το Αργεντίνικο τραγούδι « El año que se detuvo el tiempo »

Στράτος Δουκάκης 

Καταστάσεις...

Σε τούτο το σημερινό Δευτεριάτικο βροχερό πρωινό, κοντεύω στο παράθυρο και κοιτάζω έξω τη θλιμμένη γκρίζα μέρα και συνάμα προσπαθώ να συνειδητοποιήσω την τραγικότητα της κατάστασης που βιώνουμε. Μου είναι αδιανόητο να φανταστώ πόσο ακόμη θα τραβήξει όλο αυτό. Ταυτόχρονα βάζω τα δυνατά μου να το αφομοιώσω και να προσγειωθώ στην πραγματικότητα. Να φανταστώ τον κόσμο μας αύριο. Ποιο αύριο θα μου πείτε…

Όση αισιοδοξία κι αν επιστρατεύσω, όση φαντασία κι αν επικαλεστώ, το μέλλον που ξημερώνει και το αντιπροσωπεύει, φυσικά, ο επερχόμενος νέος χρόνος, δυστυχώς, δεν μου χαμογελάει από πουθενά. Στράφι θα πάνε οι ευχές μας φέτος. Αλλά ευχές είναι και θα πρέπει -επιβάλλεται- να τις εκφράσουμε, να τις δώσουμε, να... τις μοιραστούμε. Κρίμα, τόσοι αγαπημένοι άνθρωποι υπάρχουν γύρω μας και μας λείπουν…

Αφήνω τη βροχή και επιστρέφω στις χαλαρές μουσικές που, εν τω μεταξύ, είχα αφήσει όσο έκανα τις σκέψεις μου, εκεί όπου οι νότες της τζαζ ίσως κατορθώσουν και με κρατήσουν στα ίσα μου. Και κοίτα να δεις πως καταφέρνουν, αυτοί οι εξαιρετικοί μουσικοί, με τους αυτοσχεδιασμούς τους, να σκορπίζουν τις ευωδιαστές μελωδίες που ταιριάζουν με την ατμόσφαιρα. Μαγική συντροφιά, προορισμένη να συντροφεύει ιδιαίτερες στιγμές μας. Κάτι είναι κι αυτό.

Ο καιρός μετριέται με ό,τι κουβαλάει μαζί του

Μην τα μετράς τα χρόνια μου λένε, απλά κράτα τις όμορφες στιγμές που έζησες, τα πιο όμορφα πράγματα. Εντάξει, δεν ήταν όλα πάντα βολικά. Σωστά, γιατί αν ήταν, ούτε μισό παραμύθι δε θα γράφαμε σ’ όλη μας τη ζωή.

Τα χρόνια τρέχουν, προσποιούνται πως σταματούν και πάλι… ξανά τρέχουν!

Η ζωή είναι ένα υπέροχο ταξίδι που μας γεμίζει εμπειρίες αλλά και γνώση.

Μαθαίνοντας από τα λάθη μας, μπορούμε να κάνουμε το δικό μας ταξίδι –τη ζωή μας δηλαδή– να είναι πραγματικά πιο όμορφη. Τα μαθαίνουμε όμως;…

Τελικά, ο καιρός μετριέται με ό,τι κουβαλάει μαζί του. Τα υπόλοιπα έπονται και μερικώς ελέγχονται. 

Cumplir años es obligatorio, hacerte viejo es opcional

Το να ολοκληρώνεις χρόνια είναι υποχρεωτικό, το να γερνάς προαιρετικό…