Εδώ και καιρό –δεν είναι μυστικό, άλλωστε– δεν είμαστε πια οι ίδιοι, όπως ήμασταν. Μήτε οι σχέσεις μας είναι ίδιες. Στην αδιανόητη, αργόσυρτη θολή κι αφύσικη εποχή που ζούμε, έχουμε απομακρυνθεί –ιδίως τώρα– περισσότερο απ’ όσο η απόσταση που μας χωρίζει.
Αυτή
είναι η εποχή μας.
Κάπου
έχουμε εγκλωβιστεί στην απομόνωση και στη μοναξιά μας. Μπορεί να
είμαστε πιο συνδεδεμένοι και ταυτόχρονα πιο μόνοι. Μπορεί να ανταλλάσσουμε ένα
σωρό μηνύματα με τις διαδικτυακές επαφές μας, αλλά μας λείπει αυτή η γλυκιά επαφή
με τα μάτια. Τα κοινωνικά δίκτυα, οι κάθε λογής οθόνες και τα καλώδια, μας έχουν επηρεάσει τόσο ώστε να έχουν γίνει πλέον η συντροφιά μας. Τα αφεντικά
μας.
Αυτή
είναι η εποχή μας.
Μπορεί να έχουμε περισσότερες πληροφορίες, αλλά μεγαλύτερη σύγχυση, περισσότερη ανοχή, λιγότερο σεβασμό, αλλά και εύκολες λύσεις σε περίπλοκα προβλήματα. Κάποτε –και το πιστεύω– ήμασταν άτομα, τώρα δυστυχώς, είμαστε χρήστες… Αυτή είναι η εποχή μας, αυτό και το σύστημα που επιδιώκει να μας να μας κάνει να είμαστε ακριβώς αυτό: χρήστες και ακόλουθοι.
Γι’
αυτό, μια φορά στις τόσες, καλό θα είναι να γίνεται η απαραίτητη
αποσύνδεση έτσι ώστε να αποφευχθεί ο κορεσμός του συστήματος. Χρειάζεται να
ξαναγίνουμε κανονικά άτομα.
Το έχω σκεφτεί πολλές φορές Στράτο. Νομίζω μια αποσύνδεση θα βοηθούσε αν γινόταν παρέα με αληθινούς φίλους, εννοώ της καθημερινότητας μας και του τετ α τετ.
ΑπάντησηΔιαγραφήΠολύ φοβάμαι όμως ότι τέτοιους φίλους δεν έχω πια, ένας λόγος παραπάνω τώρα με τον κορονοιό, που δεν πηγαίνουμε σε συναντήσεις, για καφέ κλπ
Βέβαια, μια βόλτα στη παραλία με ένα καλό φίλο θα αρκούσε αλλά..
Πάντα θα υπάρχει αυτό το αλλά, γιατί είναι δύσκολο να φύγει ο καθένας μας από τη βόλεψη του, μια που αυτό σημαίνει και αμοιβαίες υποχωρήσεις κλπ
Έτσι, καλά είναι και τα καλώδια και οι οθόνες!
Καλά να είμαστε μόνο, όλα έρχονται και παρέρχονται.. ωστόσο ναι οι καιροί αλλάζουν και πρέπει να είμαστε αποδεκτικοί και ευέλικτοι
καλησπέρα
φιλιά :)
Η σκέψη μου δεν ήταν στο τώρα, στην υποχρεωτική, ας πούμε, απομόνωση λόγω ιού, αλλά σ’ αυτή που εδώ και αρκετό καιρό έχουμε υποστεί (και βολευτεί) με τη διαδικτυακή επικοινωνία. Και παρατηρώ πόσο φθίνει ο κύκλος μας, οι παρέες, οι φίλοι, οι γνωστοί… Κι ενώ το βλέπω να συμβαίνει ένα γύρω όλο και πιο πολύ το νιώθω και στον εαυτό μου… Δεν το καταλαβαίνω και το χειρότερο: δεν μπορώ να το εξηγήσω.
ΔιαγραφήΜεγαλώνουμε και παραξενεύουμε… Αυτό μ’ ενοχλεί.
Καλημέρα με μια αγκαλιά!
Είναι καιρός που αυτήν την αμεσότητα την έχουμε χάσει Στράτο. Απλά τώρα φαίνεται περισσότερο. Στα χνάρια που διαλέξαμε να πατήσουμε εδώ και καιρό κάπου εδώ θα φτάσουμε και ίσως ακόμα παραπέρα. Περιθώρια για κινήσεις υπάρχουν πολλά. Διάθεση και αγωνιστικότητα να υπάρχει.
ΑπάντησηΔιαγραφήΤην καλησπέρα μου.
Αυτό ακριβώς, έγραφα προηγουμένως και στη Στέλλα, Γιάννη. Ναι πάει καιρός που το έχω διαπιστώσει κι εγώ. Τη διάθεση τη διαχειρίζομαι στην αγωνιστικότητα δυσκολεύομαι…
ΔιαγραφήΜε την καλημέρα μου!
Οι πιο παλιοί, μπορούμε να το ρεγουλάρουμε, Στρατή.
ΑπάντησηΔιαγραφήΕίναι που προλάβαμε τις εποχές της "παρέας". Τα άλμπουμ μας βρίθουν από φωτογραφίες (τυπωμένες σε χαρτί και τραβηγμένες με φιλμ) με φίλους, εκδρομές, πάρτι και χαμόγελα (ανυποψίαστα για το ζοφερό μέλλον και άνευ μάσκας).
Αυτή είναι η εποχή μας κι εδώ καλούμαστε να "είμαστε αποδεκτικοί και ευέλικτοι" όπως πολύ σωστά λες. Να την αλλάξουμε την εποχή δεν γίνεται, αλλά ας μην την αφήσουμε να αλλοιώσει την ανθρώπινη πλευρά μας.
Με ένα τεράστιο χαμόγελο ενσυναίσθησης για όσα πρεσβεύεις, σε χαιρετώ Στρατή μου...
Με τόσα και τόσα που συμβαίνουν γύρω μας, Μαρία, ο κόσμος κλείνεται στον εαυτό του, στους τέσσερεις τοίχους με ένα κουτί απέναντί του. Δε λέω, εμείς σε σχέση με το τώρα, πολλά ζήσαμε, πολλά και ωραία. Τώρα όλα είναι λίγο «κάπως», όπως κάπου διάβασα. Ο χρόνος και η μάρα κυλάνε δίχως νόημα.
ΔιαγραφήΠήγαμε και μια ώρα πίσω από σήμερα… Μια πλάνη κι αυτό. Αχ, Μαρία και τα μπλογκ μας λίγο μόνα τους κι αυτά. Βρήκα μια διέξοδο στη φωτογραφία, έτσι για τη διάθεση.
Ρίξε μια ματιά στις Φωτοχυσίες μου (https://enfoqueyclick.blogspot.com/) για να έχεις μια ιδέα πόσο ένα μπουκέτο λουλούδια που έφτιαξε η γυναίκα μου ήταν η αιτία.
Καλή συνέχεια της Κυριακής σου!